จรรยาบรรณแม่ค้าหลังเขา 

..............

                  เราสามคนออกจากบ้านเพื่อจะไปตลาดกัน เมื่อเดินลงมาถึงถนนก็เลี้ยวขวาเลียบทะเลสาปไปจนสุดทางพอข้ามเนินเขาเตี้ยๆที่ขวางหน้า ก็ไปเจอเอาตลาดซึ่งเมื่อวานรถที่ฉันนั่งมาก็ผ่านที่นี่ก่อนจะถึงจุดหมาย

                 ตลาดที่นี่เป็นห้องแถวยาวขนาบไปกับถนนดูแล้วไม่ต่างจากตลาดตามชนบทของเมืองไทยที่มีทั้งอาหารการกินและของทุกชนิดที่จำเป็นต่อการดำเนินชีวิตอย่างครบถ้วน แต่เรื่องคุณภาพอาจจะระดับหนึ่งเพื่อให้สมกับราคาที่คนในพื้นที่สามารถจับจ่ายได้

                นอกจากของจุกจิกน่ารัก เช่นกิ๊ปติดผม ที่ใส่ปากกาดินสอ ที่นิชาเลือกซื้อให้ลูกแล้ว พั้งค์กี้ยังได้กางเกงยีนส์และเสื้อตามแบบที่วัยรุ่นกำลังนิยมกันอีกอย่างละหนึ่งตัว ดูเธอจะไม่เรื่องมากพอใจทุกอย่างที่แม่เลือกให้  กางเกงพอเอาเอวกางเกงมาวัดได้พอดีกับรอบคอเธอก็เอาทันที สำหรับเสื้อพอฉันชมว่าตัวนี้สีสวยดี เธอก็ตัดสินใจเอาง่ายๆเช่นกัน ฉันแอบได้สมุดบันทึกปกสวยสีชมพูไว้เป็นของขวัญให้เธอพรุ่งนี้ด้วย

                 เราเดินผ่านร้านขายของชำ ฉันอยากจะช่วยแบ่งเบาภาระเรื่องค่าใช้จ่ายนิชาบ้าง แต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะซื้ออะไรดี พลันมองไปเห็นไข่เป็ดในตะกร้าใบย่อม คิดว่าน่าจะเป็นอะไรที่กลางๆเอาไปปรุงอาหารได้หลายอย่างและเก็บไว้กินนานหน่อยก็ได้ ฉันเลยบอกพั้งค์กี้ให้ช่วยบอกคนขายว่าเอา 25 ฟอง จากนั้นนิชาก็สั่งผักตามที่เธอต้องการ คนขายหยิบของใส่ถุงรวมทั้งไข่เป็ดด้วย แต่ไข่เขาใส่ลงไปในถุงแค่ 10 ฟอง แล้วคิดเงิน ฉันคิดว่าเขาคงเข้าใจผิดเลยบอกย้ำกับพั้งค์กี้อีกทีว่าเอา 25 ฟอง แต่พั้งค์กี้กับนิชากลับหัวเราะแบบขำๆ ในขณะที่เจ้าของร้านก็ยังมีทีท่าดื้อดึงไม่ยอมหยิบไข่ใส่ถุงเพิ่ม ฉันก็ได้แต่งงและหงุดหงิดคนขายพร้อมกับถามพั้งค์กี้ว่า

                      “ทำไมเขาไม่เอาไข่ให้เรา 25 ฟองตามที่เราอยากซื้อ”   พั้งค์กี้รีบบอกว่า

                      “เราซื้อมากไปเขาไม่อยากขาย” ฉันงงต่อครู่หนึ่ง แต่พลันก็นึกถึงหลักเศรษฐศาสตร์ ที่เคยร่ำเรียนมา   ‘ ฤาที่นี่จะถึงคราข้าวยากหมากแพง ใครซื้อเยอะต้องจ่ายแพงขึ้น แต่คงยังไม่ถึงขั้นต้องปันส่วนนะ’ ฉันอดคิดเชิงประชดไม่ได้  พั้งค์กี้บอกต่อว่า

                      “เขาอยากเอาไว้ขายให้คนอื่นบ้าง” ถึงตรงนี้ฉันเข้าใจทุกอย่างได้ทันที และออกจะเริ่มรู้สึกเห็นใจ ที่นี่การขนส่งลำบาก สินค้าหลายอย่างไม่สามารถผลิตในพื้นที่ได้  เงินใช่ว่าจะเนรมิตอะไรได้ทุกอย่าง นั่นแสดงให้เห็นว่าคนค้าขายที่นี่ใช่ว่าจะหวังแต่เพียงขายของให้ได้เงิน แต่เขามีความรับผิดชอบต่อความเป็นอยู่ของลูกค้าโดยรวมด้วย มันคือการขายที่คำนึงถึงความเป็นธรรมของผู้ซื้อด้วยต่างหาก

                แต่จะด้วยเหตุใดฉันไม่อาจเดาได้คนขายเกิดเปลี่ยนใจเอาไข่ใส่ถุงเพิ่มให้เราจนครบ 25 ฟองด้วยสีหน้าค่อนข้างปกติแกมเฉยเมย ... ..

                หลังอาหารมื้อค่ำฉันเอาแอ๊ปเปิ้ลมงคลมาปอกทานกัน และได้เล่าถึงที่มาให้นิชาและพั้งค์กี้ฟัง ทั้งสองคนพลอยปลื้มอกปลื้มใจไปด้วยที่ได้ทานผลไม้ที่ท่านรินโปเช่ให้มา  ตั้งแต่มีพั้งค์กี้อยู่ด้วยฉันสามารถคุยกับนิชาได้ทุกเรื่องโดยผ่านพั้งค์กี้ เราสามคนเลยคุยกันได้อย่างสนุกสนาน

                 ท่านลามะเยี่ยมกรายฝ่าความมืดเข้ามาสมทบกับเราในห้องครัว นิชาต้อนรับเยี่ยงแขกที่เธอนับถือ เอาเครื่องดื่มร้อนๆมาถวาย ก่อนเริ่มการพูดคุยที่ดูคุ้นเคย เป็นกันเอง และถูกอัธยาศัย

                 เมื่อรู้ว่าฉันต้องการเดินทางต่อไปยังดาร์จีริ่ง ท่านลามะได้กรุณาที่จะติดต่อให้ฉันไปพักที่บ้านนายตำรวจใหญ่ซึ่งท่านรู้จักที่ดาร์จีริ่ง  นอกจากนั้น ท่านยังบอกว่าที่กังต๊อกท่านก็มีคนรู้จักและสามารถฝากให้ฉันไปพักด้วยได้ ขอให้บอกว่าเป็นวันไหนที่จะไปถึงที่นั่น ฉันได้แต่ขอบคุณด้วยความซาบซึ้งใจในน้ำใจ แต่ด้วยการเดินทางที่ไม่มีกำหนดการที่แน่นอน จึงไม่สามารถบอกล่วงหน้าได้ว่าจะไปถึงกังต๊อกวันไหน เบื้องต้นฉันจึงขอรับความเอื้อเฟื้อจากท่านช่วงที่ไปดาร์จีริ่งก่อน   แต่ท่านก็ไม่วายจะเอื้อเฟื้อต่อว่า หากฉันทราบแน่นอนว่าจะไปพักที่กังต๊อกเมื่อใดก็สามารถโทรศัพท์มาบอกท่านได้  อย่างไรก็ตาม อาทิตย์หน้าท่านจะต้องไปธุระที่เนปาลแต่ก็สามารถโทรติดต่อท่านได้เช่นกัน

                  วันนี้เราคุยกันหลายเรื่อง โดยเฉพาะนิชาและท่านลามะดูจะคุยกันได้ถูกคอและหัวเราะสนุกสนานเป็นพิเศษ ประมาณสามทุ่มฉันรู้สึกง่วงเลยขอตัวไปนอนก่อน และพอหัวถึงหมอนก็หลับทันที

Create Date : 30 มีนาคม 2555
Last Update : 15 มิถุนายน 2555 23:58:48 น.		0 comments
Counter : 605 Pageviews.
Share Tweet