Hed003
น้ำนมหยดสุดท้าย

อีกไม่กี่วันก็ต้องเริ่มงานใหม่แล้ว
ตอนแรกตั้งใจว่าจะให้เจ้ากุนหย่านมก่อนไปทำงานใหม่
แต่พอกุนไม่สบายและเจ็บตัวบ่อยๆก็เลยสงสาร
ยอมให้กินต่อไปก่อน
ตอนแรกประชุมกันในครอบครัวแล้วว่าจะใช้วิธีทาบอระเพ็ดที่นม(แม่)แล้วบอกว่านมเสีย..กินไม่ได้แล้วนะ
เพราะถ้าใช้วิธีไม่ให้กินเฉยๆ โดยบอกเหตุผล ลูกก็ยังไม่เข้าใจอยูดี เพราะลูกยังเล็กเกินไป..
แต่ก็ยังไม่ทันได้ใช้ซักที...

เจ้ากุนอายุขวบครึ่งแล้ว
แต่ยังกินนมแม่เป็นเด็กโข่ง
ความจริงก็ตั้งใจว่าจะให้กินไปเรื่อยๆเพราะคนรอบๆตัวก็ยังให้กินถึงสองสามขวบแน่ะ ก็เลยไม่มีแรงกดดันว่า"ลูกโตแล้ว ทำไมยังให้กินนมแม่อยู่ได้"
ก็แหม..ในชีวิตหนึ่ง เด็กคนนึงจะกินนมแม่ได้นานซักเท่าไหร่กันเชียว ฉะนั้นกินได้นานแค่ไหนก็กินไปเถอะ ไม่ได้เดือนร้อนใคร จะมีก็แต่คนเป็นแม่จะเหนื่อยหน่อยก็เท่านั้น เพราะนมขวด..คนอื่นก็ยังช่วยชง ช่วยถือขวดให้เวลาลูกหลับได้
แต่นมแม่..ใครจะมาชงแทนได้นั้นไม่มี! ฮ่าๆๆๆ

แต่ก็นั่นล่ะนะ..เวลาลูกดูดนมเราๆก็จะได้เห็นหน้าลูกในมุมเดียวที่ไม่มีใครในโลกได้เห็น เป็นมุมเฉพาะของเราแม่ลูกเท่านั้น...จู๋จี๋กันสองคนเนอะ

อีกเหตุผลที่เริ่มอยากให้ลูกหย่านมก็คือ น้ำนมเริ่มแห้งแล้ว ตอนนี้เหลือแค่เต้า เอ๊ย! ข้างเดียวที่ยังพอมีน้ำนมให้จุ๊บจิ๊บ จุ๊บจิ๊บพออุ่นใจได้

"ไม่หวังจะอิ่ม
แค่อยากจะอุ่น"
ก็เท่านั้น



ย้อนกลับไปเมื่อ 20 มกราคม 2549(แหม..เป็นทางการเชียว) การให้นมลูก..ภาษาหมอเขาเรียก"การป้อมนมลูก" สำหรับเรามันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดเลย
หลังจากผ่าคลอด เพราะเจ้ากุนไม่ยอมเอาหัวลง
หมอก็รีบเอาตัวอ่อน(ก็หน้าตามันเหมือนตัวอ่อนเอเลี่ยนเลย! ยึ๋ย!!)มาให้ดูดนมแม่ทันที ตามนโยบายของโครงการ"นมแม่สิแน่จริง!"
1.ดูดเร็ว หมายถึงรีบให้ทารกดูดนมแม่ทันทีหลังคลอด เพื่อกระตุ้นให้น้ำนมออกมาเยอะๆ
2.ดูดแรง(ไม่รู้จำผิดรึเปล่านะคะ) คือให้ทารกดูดกระตุ้นแรงๆอย่างถูกวิธี ถูกท่า
3.ดูดบ่อย ถ้าไม่ดูดบ่อยๆน้ำนมจะแห้งได้ง่ายค่ะ

แต่พอเอาเข้าจริง..ทั้งแม่นม เอ๊ย! มือใหม่
กับลูกมือใหม่กว่า ก็ทำได้แค่ข้อหนึ่งกับข้อสอง
อีกข้อ..ไม่ผ่านค่ะ
จนเกิดปัญหาจนได้
เพราะให้นมไม่ถูกท่าและลูกยังดูดไม่เป็น
เจ้าหล่อนเล่นงับเอาๆ แบบหิวโหยเต็มที่
ในที่สุดหัวนมก็เป็นแผลเลือดออกทั้งสองข้าง
วันที่ห้าที่กลับไปอยู่บ้านแล้ว..เลยต้องประชุมย่อยว่าเอาไงกันดี ถ้าให้นมแม่ล้วนอย่างที่ตั้งใจกันไม่ได้
เห็นทีต้องเอานมผงเข้าช่วย...

ผิดหวังค่ะ..ยอมรับว่าผิดหวังมาก
เพราะอยากให้ลูกกินนมแม่ล้วนๆอย่างน้อยสามเดือนก่อนกลับไปทำงาน
ร้องไห้โฮ...แค่นี้ก็ทำไม่ได้

"ถึงเราจะให้ลูกกินนมแม่ไม่ได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าเรารักลูกน้อยลงนี่นา เกดก็ทำดีที่สุดแล้ว อย่าเสียใจเลย" ประโยคนี้ของพ่อหมูแหละค่ะที่ทำให้เข้มแข็งขึ้น

จากนั้นก็พยายามรักษาแผลที่หัวนม(อ่านให้เป็นวิชาการนะคะ ฮิฮิ)สลับกับให้นมแม่ไปด้วย ข้างไหนทายา ก็ให้อีกข้างแทน สลับไปสลับมา เพราะลูกไม่ค่อยยอมกินนมขวดเท่าไหร่ น้ำก็ไม่ยอมดูดจากขวดค่ะ ต้องใส่ช้อนป้อนถึงจะกิน(กุนก็ลยใช้แก้วน้ำได้เร็ว เพราะกินจากแก้วตั้งแต่เล็กๆเลย)

ตอนแรกก็น้อยใจว่าทำไมคนอื่นเขายังไม่เห็นมีปัญหาเลย
ปรากฏว่าคุยกับแม่มือใหม่หลายคนที่โรงพยาบาลก็เป็นเหมือนกัน
แล้วก็คุยกับเพื่อนสนิท..ล้วนแต่เกิดปัญหาเดียวกัน
เพื่อนเรายิ่งหนักกว่า..คือเจ็บจนเป็นลมไปเลย
สุดท้ายคือลูกอดนมแม่ไปเหอะ แม่ม่ายหวาย ฮ่าๆๆ

ผ่านไปแค่สัปดาห์เดียวแค่นั้นเอง
ทุกอย่างเข้าสู่ภาวะปกติ
ลูกดูดเป็น..แม่ก็ป้อนเป็น
ต้องให้ปากลูกงับถึงลานนมนมของแม่ค่ะ..ไม่ใช่แค่ตรงหัวนมซึ่งน้ำนมก็จะไม่ออกมา
ทีนี้น้ำนมมาใหญ่เลยแหละ!
พอลูกไม่ดูดปุ๊บ
น้ำนมไหลเปียกเสื้อปั๊บเลย!
เลยต้องซื้อแผ่นซับน้ำนมเตรียมไว้เยอะเลย
มีทั้งแบบใช้แล้วซักได้กับแบบใช้แล้วทิ้งเลย
เตรียมไว้สำหรับตอนไปทำงานด้วย

ทีนี้พอไปทำงานก็ต้องเตรียมยาพาราแก้ปวดไปด้วย
เพราะแรกๆแทบจับไข้เพราะนมคัด
เนื่องจากว่าลูกไม่ได้ดูด..แล้วไม่มีโอกาสปั๊มนมที่ทำงาน
พอตกเย็นอยากกลับบ้านใจจะขาด
ไม่ใช่แค่เพราะคิดถึงลูก
แต่เป็นเพราะอยากให้ลูกดูดนมให้หายคัดซะที
! 555



สรุปว่า..ได้ให้นมแม่เต็มๆสามเดือน
จากนั้นก็ให้นมผสมตอนกลางวัน
ส่วนกลับจากทำงานกับวันหยุดก็เป็นวันหยุดของนมผงด้วยเช่นกัน...จนถึงวันนี้แหละค่ะ
แล้วก็คงให้ไปเรื่อยๆจนกว่าจะเหลือน้ำนมหยดสุดท้ายล่ะมั้งคะ

ใกล้วันแม่พอดีเลยเนอะ
นึกถึงเรื่องที่เคยบ่นกับแม่ว่า
"ทำไมกุนมันติดนมแม่มากขนาดนี้อ่ะแม่ เห็นลูกๆเพื่อนไม่ค่อยมีใครติดนมแม่เท่าไหร่เลย"
แม่บอกยิ้มๆว่า
"มันก็เหมือนเธอตอนเด็กๆนั่นแหละ พี่กับน้องเธอไม่เห็นเป็นขนาดนี้เลย"
ทำนองว่า..เคยทำอะไรกับแม่ไว้..ระวังกรรมจะตามทันฮ่าๆๆๆ



ภาพประกอบจาก //www2.tba.t-com.ne.jp/2beans/


Create Date : 09 สิงหาคม 2550
Last Update : 9 สิงหาคม 2550 16:28:26 น. 2 comments
Counter : 587 Pageviews.

 
เอิ๊กกกๆๆๆ นึกภาพเจ้าหนูกุนตอนเป็นเอเลี่ยนแล้วท่าทางจะน่ารักน่าชังดีไม่หยอกนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ

เฮ่อ แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง
อยากกลับบ้านไปเจอแม่จังค่ะ


โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 9 สิงหาคม 2550 เวลา:19:52:10 น.  

 
อิจฉาเจ้าหนูกุน (สุดสวยของป้า หรือ น้า หว่า) ได้กินนมแม่ด้วย ของตังเมนะ ได้กินอยู่ไม่เท่าไหร่ เพราะทำยังไง ทำท่าไหน ก็ไม่มีน้ำนมซักกะติ๊ด ตอนนั้นแม่ตู๋ก็เศร้านะ เพราะตั้งใจเต็มที่จะให้ลูกกินนมแม่ แต่แม่พูดเหมือนพ่อหมูเลย "แม้ลูกจะไม่ได้กินนมเรา แต่เราก็ไม่ได้รักลูกน้อยลง ตรงกันข้ามถึงแม้เขาจะได้กินนมแม่ แต่ถ้าแม่ไม่รัก ไม่เอาใจใส่ เขาก็ไม่มีความสุขหรอก"....รักแม่นะคะ


โดย: winnie in love วันที่: 10 สิงหาคม 2550 เวลา:14:01:21 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

mrs.postman
Location :
นครปฐม Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




คุณนายไปรษณีย์วัย(ย่าง) 37 ปี
ที่ไม่ได้ทำงานไปรษณีย์
แต่หลงรักจดหมาย/โปสการ์ด
และตู้จดหมายแบบถอนตัวไม่ขึ้น!
หลังจากที่ได้เดินทางไปในที่ต่างๆ
แล้วพบเสน่ห์ของPostbox ที่แตกต่างกัน

สถานะไม่โสดมาเกือบ 6 ปี
พ่วงด้วยลูกสาวจอมป่วนสองคน
หนูณัฏวัย 4 ขวบกับหนูพิมวัยขวบครึ่ง
กับพ่อหมูสุดที่รัก
ณ บ้านหมูริมทุ่งนานครปฐม

มีความสุขกับการสอนหนังสือในมหา'ลัยเอกชน
มีโรงเรียนสอนศิลปะเล็กๆชื่อ"แตะล๊อกต๊อกแต๊ก"
และอยากเขียนหนังสืออ่านเล่นซักเล่ม
กับหนังสือนิทานที่ลูกเป็นคนวาดภาพประกอบ







หลังไมค์ถึงคุณนายไปรษณีย์



Google
บล๊อกล่าสุด

ครอบครัวตัวดี ตอนที่ 12 พี่ช่างเจรจา กับน้องภาษาต่างดาว

สนามเด็กเล่น ชวนเล่นตุ๊กตากระดาษ

กระเตงทัวร์ : หัวหินชะอำ

กระเตงทัวร์ : ครบเครื่องเรื่องเที่ยว

ครอบครัวตัวดี ตอนที่ 11 ครบรอบแต่งงานกับลมหายใจเดอะมิวสิคัล

จดหมายรักจากใครหลายคน


บล๊อกและลิ้งค์น่าสนใจ คลิ๊กได้เลย

เรื่องราวดีน่าสนใจจากบล็อกคุณ@mantras “ เรื่องของเจ..หนุ่มไทยที่ถูกประหารชีวิตในอเมริกา”

เพลงหลากหลายที่บล๊อกคุณ nilz

ขอบคุณคุณนวลกนกสำหรับcbox

Post box gallery จากคุณyyswim

Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add mrs.postman's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.