^0^ BiEnVeNuE ^0^

หนึ่งคนและหนึ่งคำ

การตัดสัมพันธ์กับคนใกล้ชิดเป็นเรื่องเจ็บปวดที่สุด
เพราะคนใกล้ชิด จะเป็นจิ๊กซอว์ชิ้นสำคัญ
ที่จะบอกว่า...ภาพชีวิตเราคืออะไร
คนใกล้ชิดมาก ก็มีอิทธิพลมาก
มีอิทธิพลมาก ก็เจ็บปวดมาก

การเป็นคนใกล้ชิดอาจจะต้องใช้เวลาทั้งชีวิต
แต่การเป็นคนแปลกหน้าใช้เวลาแค่ชั่วพริบตา
คนใกล้ชิดจึงมีค่าพอที่จะให้เราได้ทบทวน
ซ้ำ แ ล้ ว . . . ซ้ำ เ ล่ า
ว่าจะคุ้มหรือไม่คุ้ม

"หากคำขอโทษ 1 คำ
จะแลกกับเวลาเก่า ๆ ที่เคยใช้มันร่วมกัน
ให้อภับ 1 ครั้ง
จะแลกกับการได้คนใกล้ชิดคืนมา 1 คน"


จิ๊กซอว์ชิ้นไหน
จะเป็นชิ้นที่คลี่คลายความหมายของภาพ
ไม่มีใครบอกเธอได้
ใช่หรือไม่ใช่ คุ้มหรือไม่คุ้ม...
เธอต้องตอบตัวเอง




 

Create Date : 01 มิถุนายน 2550   
Last Update : 1 มิถุนายน 2550 18:54:34 น.   
Counter : 594 Pageviews.  

เดินเท้าเปล่า

คนที่ไม่มีนั้นน่าเห็นใจ...แต่คนที่ไม่พอนั้นน่าสงสาร
หลายครั้งในชีวิตที่เราไขว่คว้า อยากได้สิ่งนั้นสิ่งนี้
บางอย่างก็ได้...บางอย่างก็ไม่ได้
เป็นเรื่องธรรมดาที่ธรรมดาที่สุดของชีวิต
เพราะหากเราได้ของทุกสิ่งอย่างที่เราต้องการ
โลกของเราก็จะรกเรื้อไปด้วยวัตถุ สิ่งของ
ซึ่งจะมีค่าแค่นาทีที่ต้องการ...แต่จะหมดค่าลงทุกวัน
ห้องทุกห้องจะไม่มีที่ว่างให้เสียงเพลงได้บรรเลง
ไม่มีมุมสงบๆให้อ่านหนังสือ จิบกาแฟ
ความรู้สึกก็จะไม่มีที่ว่าง...ให้วางความอ่อนโยนของชีวิต
แม้อะไรหลายอย่างในโลกไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นของเรา
แต่ก็ยังมีอะไรหลายๆอย่างในโลก
ที่ถูกสร้างมาเพื่อเป็นของเรา
ของบางอย่างเราไม่ได้...ก็มีคนอื่นได้
แต่ของบางอย่างที่เราเป็นเจ้าของ...คนอื่นก็ไม่ได้
ของทุกสิ่งทุกอย่างจึงถูกกำหนดมาให้มีระยะการได้
และการเสียที่ดี...ที่เพียงพอสำหรับคนทุกคน
และนั่นเป็นสิ่งสร้างสมดุลให้กับโลกใบนี้

เมื่ออยากได้อะไรซักอย่าง...ไม่จำเป็นต้องตัดสินใจทันที
รีรอบ้าง...รีรอให้ชีวิตได้ถามหัวใจ
ให้หัวใจถามความคิด และให้ความคิดถามถึงผลกระทบ
สิ่งของที่ต้องตา...อ า จ ไ ม่ ต้ อ ง ใ จ
สิ่งของที่ต้องใจ...อ า จ จ ะ ไ ม่ น า น

ขณะที่เราร่ำร้องจะซื้อรองเท้าคู่ใหม่
บางคน...กลับไม่มีแม้แต่เท้า
ขณะที่เราอยากทานอาหารดีๆ
บางคน...ไม่มีแม้แต่ข้าวเปล่า

"การมองขึ้นสู่ที่สูงทำให้เกิดความทะเยอทะยานก็จริง
จริงอยู่ที่บางครั้งเราเปรียบเทียบตัวเอง
กับคนที่สูงกว่า...ดีกว่า...มีมากกว่า

ทำให้เราเกิดความมานะมุ่งมั่น
แต่อีกบางขณะ การเปรียบเทียบตัวเองกับคนที่ด้อยกว่า
ก็จะทำให้เรารู้จักพอ
และพร้อมที่จะอยู่กับสิ่งที่เราคิดว่ามีแล้ว...พอแล้ว"

รองเท้าที่ดูสวยอาจจะใส่ไม่สบาย...
หรืออาจจะกัดเท้า หรืออาจจะทำให้เท้าพลิก
และไม่ได้ประกันว่าชีวิตจะไม่ผิดพลาด
สมองจะคอยบอกทาง
และเท้าต่างหากที่พาเราเดิน...




 

Create Date : 01 มิถุนายน 2550   
Last Update : 1 มิถุนายน 2550 18:34:44 น.   
Counter : 507 Pageviews.  

"เกมแห่งรัก" ไม่ใช่ "เกมชีวิต" รักแพ้...ชีวิตจึงไม่แพ้

บางที...ความรักก็เหมือนกับ "เกม" เกมหนึ่ง
ที่พอเราได้เล่นแล้วจะทำให้เกิดความต่อเนื่อง เกี่ยวพัน
จนกลายเป็นความผูกพัน
เป็นส่วนหนึ่งของความรู้สึก ของชีวิต โดยที่ไม่รู้ตัว
และบางครั้ง...เราก็ไม่อาจออกจากเกมได้ล
ความรักอาจเป็นเกมๆเดียวที่ไม่มีใครออกแบบไว้
ไม่มีใครสร้างโปรแกรมเพื่อให้ได้ชัยชนะทุกครั้ง
เราจะต้องเล่นด้วยจินตนาการผสมผสานการใช้สติอยู่บนความเป็นจริง
ไม่อาจมสักนาทีที่เราจะละเลยได้

เพราะความรัก...
เป็นสภาวการณ์ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังอันไร้ขีดจำกัด ไร้รูปที่ชัดเจน จึงจำเป้นต้องรอบคอบ ใส่ใจและระมัดระวัง
เพราะเกมนี้มีเดิมพันด้วยหัวใจ

การเล่นเกมทุกเกมเราจะต้องรู้จักจังหวะ
เพราะจะทำให้เราได้เวลาที่พอเหมาะพอดีที่สุด
และจะทำให้ง่ายต่อการได้รับชัยชนะ
ขณะที่ใครสักคนกำลังอยู่ในเกมนั้น
คงไม่อาจปฏิเสธได้ว่า ได้เดินทางมาถึงเวลาที่ยิ่งใหญ่ของชีวิต
ไม่ใช่เรื่องธรรมดาเลยที่ใครสักคนจะได้รู้สึกเต็มคน
และเต็มค่าทีได้มอบความรักให้กับใครสักคน

การที่ได้เกิดมาเพื่อให้ใครสักคนรัก
และเพื่อรักใครสักคนนั้นเป็นความสมบูรณ์ที่สุดของความรู้สึกมนุษย์
ขณะที่เราอยู่ในเกมนั้น เหมือนชีวิตที่อยู่ในเกมรุก
เราจะรู้สึกกล้าหาณ เข็มแข็ง
กล้าพอที่จะเผชิญกับอุปสรรคที่จะผ่านเข้ามาให้เราได้ฝ่าฟันอยู่เรื่อยๆ
เพราะความรักจะสร้างพลังให้เราเข็มแข็ง
ที่จะรุกไปข้างหน้าเพื่อให้ได้ชัยชนะ
เพื่อที่จะได้ทำสิ่งดีๆมากมายให้กับโลก ให้กับสังคม
เป็นเวลาที่เราจะได้เห็นว่าคนทุกคนต่างก็หมุนตัวเองตามความรักไป
และดำรงตัวเองอยู่ภายใต้ความรักอย่างยินดี

แต่เมื่อมาถึงนาทีที่ความรักจากไป
เราต้องกลับมาเป็นฝ่ายรับอยู่ในเกมรับ
การอยู่ในเกมรับที่ดีจะต้องอดทนและยอมรับให้ได้ในทุกสิ่ง
เพราะเมื่อทุกๆอย่างไม่เหมือนเดิมแล้ว
อะไรที่เคยเป็น จะส่งผลให้ตรงข้ามกันอย่างสิ้นเชิง
เคยสุขแค่ไหน ก็จะยิ่งทุกข์เท่านั้น
เคยรักมากแค่ไหน ก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น
เคยยิ่งใหญ่ก็จะกลายเป็นไร้ค่า และต่ำต้อย
เคยเพรียบพร้อมก็จะไม่เหลืออะไร
การที่จะอยู่อย่างคนที่รู้ว่า ความรักที่เคยมีมันไม่มีแล้ว
ค่อนข้างเป็นเรื่องยาก
เพราะเมื่อไม่มีความรักแล้ว ก็ไม่ใช่แต่ความรักเท่านั้นที่จะหายไป

มันเหมือนทุกๆสิ่งทุกๆอย่างที่เราได้ตั้งความหวังเอาไว้
ได้หายไปด้วยในคราวเดียวกัน
สิ่งที่สำคัญก็คือ เราจะทำอย่างไรต่อไปในชีวิต
เราจะรับมือกับเกมๆนี้ได้อย่างไร กับอุปสรรคที่จะโถมทับเข้ามา
เพื่อให้เราได้พิสูจน์ความเข็มแข็งของตัวเอง
วันพรุ่งนี้ที่จะรอคอยว่าเราจะร้องไห้ หรือยังเชิดหน้า
ต้องเตรียมคำตอบที่ดีไว้สำหรับตัวเอง
พรุ่งนี้ที่จะมีอะไรอีกมากมายเหลือเกินที่เราจะต้องเจอ
เวลานี้...จำเป็นต้องเตรียมพร้อมที่จะรับมือทุกรูปแบบ
และตั้งเกมรับด้วยความอดทน

เมื่อรู้อยู่แล้วว่า รัก คือ กล้าหาญ กล้าพอที่จะสูญเสีย
เมื่อรู้อยู่แล้วก็ไม่มีอะไรต้องแปลกใจ
เมื่อเราก็จะกลายเป็นแค่คนปกติบนโลกคนหนึ่งที่เล่นอยู่ในเกม
ที่ต้องมีผลอแพ้ชนะ แต่อาจจะโชคไม่ดีเท่านั้นเอง




 

Create Date : 31 พฤษภาคม 2550   
Last Update : 31 พฤษภาคม 2550 21:27:17 น.   
Counter : 566 Pageviews.  

หนังสือเล่มที่ต้องอ่าน

...ชีวิตคนก็เป็นเหมือนกับหนังสือ...
และเป็นหนังสือที่ทุกคนที่ต้องอ่านให้จบ
ต้องเริ่มทำความเข้าใจตั้งแต่ปก
เพราะปกหนังสือที่น่าสนใจ มีสีสันสวยงาม
ไม่ได้แปลว่าเรื่องราวข้างในจะสนุกสนาน
มีหนังสือมากมายบนโลกที่มีสีสันสวยงามน่าอ่าน
แต่สุดท้ายกลายเป็นหนังสือเปล่า...เปลืองเวลา
ไม่มีใครรู้หรือบอกได้ว่า...
หนังสือเล่มไหนมีที่มาที่ไปอย่างไร
จะเป็นหนังสือดีหรือไม่ดี หรือจะเข้าใจยากแค่ไหน
การเผ้าค้นหาบทสรุปและตอนจบ
อาจจะเป็นเรื่องที่ยาก
แต่ถ้าอยากอ่านหนังสือให้เข้าใจสักเล่ม
วิ ธี อ่ า น ตังหาก...ที่สำคัญ
..................

หนังสือบางเล่มดูบอบบางมีเนื้อหาแค่เพียงเล็กน้อย
แต่ความหมายกลับกลายเป็นปรัชญาลึกซึ้ง
ยากจะเข้าใจ
ต้องใช้ความอดทนอย่างสูงเพื่อที่จะอ่าน
หนังสือบางเล่มใช้เวลาอ่านมาเนิ่นนานเพื่อที่จะรู้ว่า
ยิ่งอ่านยิ่งพบแต่ปมปัญหาและนับวันยิ่งไม่เข้าใจ
ชี วิ ต ก็ เ ป็ น อ ย่ า ง นั้ น . . .
ชีวิตบางชีวิต...ยิ่งพบก็ยิ่งทำให้รู้ว่าเข้าใจยาก
ยิ่งเข้าใจยากก็ยิ่งต้องอดทน ทำความเข้าใจกับมัน

"ชีวิตไม่อาจเปิดไปอ่านตอนจบได้...
และไม่มีความจำเป้นต้องรีบร้อนอ่าน
เพราะทุกๆนาทีของชีวิต
จะค่อยๆให้เราได้เรียนรู้...ได้เข้าใจ
จากเรื่องที่ง่ายๆไปสู่เรื่องที่ยากขึ้นเรื่อยๆ"


บางเรื่อง...บางปัญหา
เราอาจต้องใช้เวลากับมันมากหน่อย
แต่สุดท้ายมันก็จะกลายเป็นประสบการณ์
ให้เราเข้าใจเรื่องต่อไปได้ง่ายขึ้น

หนังสือบางเล่ม...บางบท
อาจจะต้องอ่านซ้ำไปซ้ำมา
บางบทอาจจะต้องอ่านมันทั้งน้ำตา
แต่นั่นก็เป็นธรรมชาติของหนังสือ...
ถ้ามองเห็นแล้วเข้าใจเลยก็ไม่จำเป็นต้องอ่าน
เมื่อไม่อ่านก็ย่อมไม่ใช่หนังสือ
เหมือนกับชีวิตที่ต้องการเรียนรู้...มีปัญหาให้แก้...
มีปมต่างๆให้ทำความเข้าใจ...
ถ้าไม่มีอะไรให้ทำความเข้าใจก็ย่อมไม่ใช่ชีวิตล
มีหนังสือมากมายที่ตอนจบหักมุมอย่างเจ็บปวด...
แต่ก็นั่นแหละที่ทำให้หนังสือน่าสนใจและมีสีสัน
และนั่นคือเหตุผลว่าทำไมถึงต้องอ่าน
มีชีวิตมากมายที่ไม่เป้นไปอย่างที่คาดหวัง
แต่นั่นแหละคือเหตุผลว่าทำไมเราต้องเรียนรู้
ต้องทำความเข้าใจ

อ ย่ า เ สี ย ใ จ
หากตอนจบของหนังสือที่อ่านจะหักมุมอย่างเจ็บปวด
และไม่ได้เป็นอย่างที่คิดไว้
อย่าเสียใจ...หากชีวิตไม่ได้เหมือนอย่างที่ฝัน
เพราะหนังสือจบไปแล้ว
แต่ชีวิตน่ะมันหนากว่า...
ไม่ได้จบง่ายๆ
ยังเหลือหน้าให้อ่านอีกเยอะ




 

Create Date : 31 พฤษภาคม 2550   
Last Update : 31 พฤษภาคม 2550 20:45:57 น.   
Counter : 558 Pageviews.  

ลืมแนะนำตัว -*-

เพิ่งจะเข้ามาเป็นสมาชิกของพันทิปได้ไม่กี่สัปดาห์ แต่ก็รู้สึกดีว่าทุกคนที่นี่ให้ความเป็นกันเองได้ดีมาก ให้กำลังใจได้ดีมาก ขอบคุณทุกๆกำลังใจที่ส่งมาถึง

ส่วน Blog ที่จะเขียนส่วนมากก็ออกแนว อกหักหน่อยๆ เพราะเพิ่งอกหักมาแต่ตอนนี้ทำใจได้ละ กลับมาเป็นคนหนุกหนาน เหมือนเดิมแว้วคงได้กำลังใจจากที่นี่ทุกๆคน เรื่องที่นำมาเขียนบางเรื่องก็คัดมาจากหนังสือ บางเรื่องก็แต่งเอง ไงก็ถ้าเข้ามาอ่านแล้ว Comment ให้ด้วย จะได้รู้ว่า ดีไม่ดีตรงไหน จะได้ไปแก้ไข ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะกั๊บ...




 

Create Date : 31 พฤษภาคม 2550   
Last Update : 31 พฤษภาคม 2550 19:30:22 น.   
Counter : 492 Pageviews.  

1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11  12  13  14  15  16  17  18  19  

Milintaria
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?]




ยิ้มให้ความผิดหวัง....อย่างคนคุ้นเคย
ยิ้มให้ความมืดมน อย่างคนรู้จักกัน
นี่คือเพื่อน เก่า ที่เรา ต้องเจอ
เจอกันเมื่อนานแสนนาน

ร้องไห้ให้กับมัน ช่างดูง่ายดาย
เหมือนมันไม่ท้าทาย เท่า เรายิ้มให้มัน
สุขก็ยิ้มได้ เจ็บก็ยิ้ม ได้
ให้ราคามันเท่ากัน ยิ้มให้มันก็ พอ.....
[Add Milintaria's blog to your web]