|
|
คนรักและคนร้าย
เป็นเรื่องธรรมดา กับน้ำตาที่ไหลรินลงมาเป็นสาย เมื่อทำนบของความอดทนเธอมันพังทลายลง พร้อมกับการจากไปของคนบางคน เธอจะรู้สึกว่ากำลังสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง และดูเหมือนว่า " น้ำ ต า " ก็จะมีไม่พอให้รินไหล แต่ เ ธ อ รู้ ไ ห ม ว่ า. . . นอกจากน้ำตา...มันจะเซาะกร่อนบาดแผลของเธอ ให้ลุกลามแล้ว มันยังเป็นเหมือนน้ำกรด ที่ราดลงไปในใจของคนรอบข้างที่รักเธอ เงยหน้าขึ้นดูสิ... ด้านนอกห้องที่เธอขังตัวเองอย่างทุกข์ท้อ " ค น ที่ รั ก เ ธ อ" ยืนเฝ้ามองเธออยู่ห่างๆ อย่างห่วงใย พร้อมที่จะเข้าไปซับน้ำตาทันทีที่เธอเอ่ยปาก " ค น ที่ รั ก เ ธ อ" ไม่เคยก้าวก่าย และยอมรับการตัดสินใจของเธออย่างเจ็บปวด ขณะที่น้ำตาเธอไหลลงพื้นเป็นทางยาว " ค น ที่ ทำ ร้ า ย เ ธ อ" จะเขย่งเท้าเดินข้ามมันไปอย่างรังเกียจ แม้แต่หนึ่งหยดน้ำตาเธอที่จะกระเด็นมาสัมผัสปลายเท้า ในขณะที่ " ค น รั ก เ ธ อ" พร้อมที่จะใช้สองมือรองรับอย่างอาทร พร้อมที่จะใช้ใหล้กว้างซับผ่าน...ให้ไหลลึกลงไปสู่หัวใจ " ค น ที่ ทำ ร้ า ย เ ธ อ" จะปล่อยมือเธอช้าๆ แล้วก้าวเท้าห่างออกไป " ค น ที่ รั ก เ ธ อ" จะค่อยๆเดินเข้ามาหาเธอ เกาะกุมมืออย่างปลอบโยน และโอบกอด
เสียงสะอื้นที่เธอร่ำให้ " ค น ที่ ทำ ร้ า ย เ ธ อ" จะไม่อยู่ฟังและจะไม่มีวันได้ยิน ในขณะที่ " ค น ที่ รั ก เ ธ อ" จะรับรู้ จะเข้าใจ และเจ็บปวดอยู่ข้างๆเธอ ...... เธอต้องเลือกแล้ว ระหว่างหัวใจ...ของคนที่เธอยังมีอยู่ กับหัวใจของคนที่ไม่มีแล้ว
Create Date : 31 พฤษภาคม 2550 |
Last Update : 31 พฤษภาคม 2550 18:06:47 น. |
|
4 comments
|
Counter : 567 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: เก็กฮวย IP: 58.9.250.45 วันที่: 5 มกราคม 2551 เวลา:12:24:32 น. |
|
|
|
โดย: kow IP: 210.86.146.154 วันที่: 20 มิถุนายน 2551 เวลา:10:26:02 น. |
|
|
|
โดย: คนรักแฟน IP: 180.180.221.58 วันที่: 14 กรกฎาคม 2554 เวลา:14:15:25 น. |
|
|
|
โดย: หนิง IP: 124.120.12.59 วันที่: 6 มีนาคม 2555 เวลา:19:51:10 น. |
|
|
|
| |
|
|
Milintaria |
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?]
|
ยิ้มให้ความผิดหวัง....อย่างคนคุ้นเคย ยิ้มให้ความมืดมน อย่างคนรู้จักกัน นี่คือเพื่อน เก่า ที่เรา ต้องเจอ เจอกันเมื่อนานแสนนาน
ร้องไห้ให้กับมัน ช่างดูง่ายดาย เหมือนมันไม่ท้าทาย เท่า เรายิ้มให้มัน สุขก็ยิ้มได้ เจ็บก็ยิ้ม ได้ ให้ราคามันเท่ากัน ยิ้มให้มันก็ พอ.....
|
|
|
แต่คนที่รักเราจะยอมรับฟังเสียงที่มาจากความเสียใจ
ด้วยห้วใจที่รักจริง.