สมองมีไว้ให้คิด ชีวิตมีไว้ให้ค้น ความโหดร้ายของชีวิต ทำให้เราไม่อยากตื่นลืมตา โลกสี่เหลี่ยมแคบๆ ที่ดูเหมือนจะบีบตัวเข้ามาหาเราทั้ง 4 ด้าน จนทำให้เราหายใจไม่ออก ไม่รู้จะตื่นขึ้นมาเพื่ออะไร ทำอะไร หรือจะไปไหน ดูเหมือนชีวิตนี้ไม่มีอะไรสักอย่างเดียวที่จะอยู่รอให้เราทำ เหมือนไม่มีสักที่ในโลกที่จะให้อยู่ ให้เหยียบยืน การที่ต้องหลับตาลง ในค่ำคืนที่คราบน้ำตายังเปื้อนเปรอะดวงตา มันเจ็บปวดพอๆกับการภาวนาขอร้องว่า ขอพรุ่งนี้อย่าตื่นขึ้นมาเลย.... ชีวิตมันเจ็บอย่างนี้แหละ ยามหยิบยื่นความสุขมาให้ ก็เหมือนว่าชาตินี้จะไม่มีทางที่จะทุกข์ พอทุกข์ที...ก็เหมือนว่าทุกข์มาแล้วทั้งชีวิต อะไรในโลก ไม่ว่าจะดีหรือร้ายสักแค่ไหน แต่สุดท้ายมันก็จะ ผ่ า น ไ ป . . . . ไม่มีความสุขและทุกข์ใดอยู่กับเรานิรันดร์ "ความทุกข์จะค่อยๆสอนให้เรารู้ว่า เราเกิดมาพร้อมกับสมอง และสองมือ สมองจะหาวิธี และสองมือจะลงมือผลักปัญหา" เพียงแต่เราต้องค่อยๆนึกคิด ว่าเราจะใช้สมองอย่างไรบ้าง...ใช้มันให้ถูกวิธี คิดอย่างรอบคอบ สมองชาญฉลาดพอที่จะรู้ว่า แต่ละปัญหาเราจะต้องจัดการมันอย่างไร ซึ่งบางทีมันอาจจะช้าบ้าง นั่นก็เป็นเพราะการทำงานของสมองต้องใช้เวลา ไม่นานเกินที่ชีวิตจะรอไม่ได้ เพราะชีวิตอดทนได้ยิ่งกว่านั้น...ชีวิตแข็งแรงยิ่งกว่านั้น และชีวิตก็ยังเป็นสิ่งมหัศจรรย์ สร้างอะไรนับหมื่นพันรออยู่เบื้องหน้าเพื่อให้เราได้ค้นหา มีดินแดนแห่งความฝันมากมาย มีถนนสายรุ้งนับร้อยให้เราก้าวเดินเพื่อที่จะไปให้ถึง ตื่ น ขึ้ น ม า เ ถ อ ะ . . . . ตื่นขึ้นมาอย่างเข็มแข็ง ท่ามกลางแสงตะวัน ความอบอุ่นแห่งรุ่งอรุณ จะมอบของขวัญให้กับชีวิต เป็นเรี่ยวแรง เป็นดวงตาที่ทอประกาย อ ย่ า ลั ง เ ล . . . . ในการเตรียมพร้อมรับสิ่งดีๆ ที่ธรรมชาติมอบให้ เพราะนั่นจะเป็นการเริ่มต้นที่ดี ของการมอบสิ่งดีๆให้ตัวเอง Create Date : 02 มิถุนายน 2550 Last Update : 2 มิถุนายน 2550 18:23:14 น. 0 comments Counter : 568 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก