ใช้กำแพงไปให้ถึงประตู ปั ญ ห า จะจับเราโยนเหวี่ยงเข้ามาในห้องมืดทึบอย่างแรง ความมืดของห้องสี่เหลี่ยมนั้น อาจทำให้เราต้องหรี่ตาเพื่อปรับแสงในความมืด และอาจต้องใช้เวลานานซักหน่อย ที่ตาจะสามารถมองเห็นได้เพียงลางๆ ไม่จำเป็นต้องตกใจในความแปลกที่แปลกทาง จนต้องรีบร้อนหาทางออก นั่งปรับใจ...ปรับอารมณ์ให้เคยชินสักพัก การที่เราได้มาอยู่ในห้องเงียบๆไม่มีคนรบกวน ก็ทำให้เรามีเวลานั่งคิดทบทวนอะไรต่างๆมากขึ้น นั่งพัก นอนเหยียดขา หยุดวิ่งวน และร้อนรนกับทุกสิ่งทุกอย่าง...และอยู่กับตัวเอง หายเหนื่อยแล้วค่อยมาคิดว่า เราจะออกจากห้องนี้ได้อย่างไร เริ่มต้นจากการคิดว่าห้องทุกห้องในโลกนั้นย่อมมีประตู แตความมืดอาจทำให้เราหามันเจอยากสักนิด... .................. จงอย่าท้อถอย...แสงสว่างที่ลอดมาจากช่องประตู อาจจะเลือนลางยิ่งกว่าแสงไม้ขีดไฟ แต่นั่นเป็นสิ่งเดียว...ที่จะบอกว่า เรายังมีความหวัง แสงสว่างนั้นจะเป็นแรงผลักดันให้เราเร่งมือ เพื่อที่จะออกไปเผชิญกับโลกภายนอกอย่างอาจหาญ จะคอยส่งเสียงให้กำลังใจให้เรามีความฮึกเหิม ประหนึ่งว่ากำลังแข่งขันอะไรสักอย่าง เพื่อให้ได้มาซึ่งชัยชนะ แต่หากในท้ายที่สุดแล้ว... ดวงตาของเราไม่อาจมองเห็นสิ่งใดนอกจากกำแพงทึบ ก็จงอย่าโทษดวงตา เพราะดวงตาก็ได้ทำหน้าที่อย่างดีที่สุดเท่าที่มันจะทำได้ และการมองไม่เห็น ก็ไม่ได้หมายความว่า ไม่มีประตู "คนที่ยอมแพ้ต่อชีวิต จะรู้สึกว่า ทั้งห้องเต็มไปด้วยกำแพง แต่คนที่ไม่ยอมแพ้ จะใช้ทุกด้านของกำแพงไปให้ถึงประตู" เมื่อมองหาไม่เจอ...ลองหลับตา... ค่อยๆใช้สมอง ใช้หัวใจ ค่อยๆสัมผัสกับผนัง คลำกำแพงไปให้ถึงประตู ค่อยๆคลำมันไปทุกๆกด้าน...มันอาจะช้าหน่อย แต่ต้องมีสักด้านที่เป็นประตู Create Date : 31 พฤษภาคม 2550 Last Update : 31 พฤษภาคม 2550 18:44:57 น. 1 comments Counter : 491 Pageviews.   Share Tweet ดีมากๆเลย โดย: กก IP: 125.26.28.136 วันที่: 5 มิถุนายน 2551 เวลา:10:39:48 น.   ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก