Bloggang.com : weblog for you and your gang
...คิดว่ายังมีความหวัง ตราบที่ยังมีลมหายใจ...
Group Blog
กาพย์ โคลง กลอน
นิยายภาพ / การ์ตูน
นิยาย
เรื่องสั้น
นักสื่อสารสุขภาพ หรือ นสส.
สารคดี
ขำขัน
วาดรูป
All blogs
ฝากคนที่ชอบแจกซอง
ต่อกลอนในเฟซบุ๊ก
วิมานดอกบัว
วาจาสิทธิ์พ่อหลวงสงฆ์
จิบน้ำ
นักซิ่ง
เวทีชีวิต
น้ำทิพย์จากสวรรค์
เรื่องและภาพที่ถูกแบน
มาตราตัวสะกด "แม่กด" การ์ตูน
แม่ กก
แม่เกอว
แม่กม
กลอนสัมผัสอักษร
กลอนพาไป (เที่ยว)
เคยเขียนไว้ว่า
สอนเด็กให้รักโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน
กลอนเก่า+กลอนใหม่
สัพเพเหระของชีวิต
ดอกและผลในความมืด
ดุจเดือนดวง..ที่ล่วงลับ (ขอพระองค์ท่านเสด็จสู่สวรรคาลัย)
วันพ่อ
หยุดพักตอนมาเขียนกลอน(บ้าง)ดีกว่า
โธ่ถังเอ๊ย!
พระแม่ของแผ่นดิน
เรื่องสั้นหักมุม(ชีวิตแบบพอเพียง)
เสียงพลอดรักจากคนห้องแถว
อาการป่วยเรื้อรังของประเทศ
รำพึงในวันฝนตก
สึนามิ
ตอบกลอนคุณหทัยชนก ๒
ตอบกลอนคุณหทัยชนก
ตอนเช้าที่บ่อสร้าง สันกำแพง
จากงานพานแว่นฟ้า
โชคอนันต์
ครูกะเศษ
โลกในอ่างบัว
ทองห่อผ้าขี้ริ้ว
เวทีชีวิต
กราบก้มประนมกรสุนทรภู่
โคตรโคควายคุณคน
ปรัชญาจากหมาวัด
คนเลี้ยงควาย ควายเลี้ยงคน
ประหลาดใจ
คนรวย
คนจน
ทุ่งหลวง
เห็นใจชาวสวน
กลอนถวายพระพร
พระบารมีปกเกล้าชาวชุมพร
วาจาสิทธิ์พ่อหลวงสงฆ์
วาจาสิทธิ์ของหลวงปู่สง
คือผลงานวาดภาพชุดล่าสุด ที่ผมรับวาดภาพให้ครู ตามโครงการสร้างสื่อหนังสือเพื่อส่งเสริมการอ่าน ให้แก่นักเรียนชั้น ป.๓ (ที่มีการสำรวจพบว่าอ่านหนังสือไม่ออกจังหวัดละนับหมื่นคน ไม่ใช่งานขอซี ๘) ได้อ่านเรื่องราวของบุคคลในท้องถิ่น จะเพื่อความเพลิดเพลินหรือเพิ่มพูนศรัทธาในพระอริยะสงฆ์ก็ตามแต่
การสร้างสื่อเพื่อส่งเสริมการอ่านมีจุดเน้นให้เขียนเรื่องราวที่เกิดขึ้นในท้องถิ่น ดังนั้นเนื้อเรื่องหรือเนื้อความที่นำเสนอต่อไปนี้บางท่านอาจจะเสธว่าไม่เชื่อ ไม่จริง สอนให้คนงมงาย... ก็เป็นเรื่องของท่าน ส่วนใครที่เชื่อแล้วคิดดีทำดี ก็ขอให้ได้บุญกุศลจากการทำความดีนั้น แล้วก็ใคร่ขอแบ่งบุญมายังคนป่วยอย่างผมด้วยก็แล้วกัน
งานชุดนี้มี ๓ ชุด ทั้ง ๓ ชุดเป็นร้อยกรองทั้งหมด
ชุดที่ ๑ ครูเขาตั้งชื่อมาว่า "จุติคนดี" ผมไม่เอาลงเพราะเคยเอาฉบับที่เป็นร้อยแก้วลงมาครั้งหนึ่งแล้ว ท่านอ่านได้ในบล็อกย้อนหลัง
ชุดที่ ๒ ชื่อ "มีวาจาสิทธิ์" คือชุดที่ลงนี้
ส่วนชุดที่ ๓ "อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์" ยังไม่ได้วาด
ภาพส่วนใหญ่ต่อไปนี้ผมรับวาดขณะกำลังป่วยไข้ตอนที่ผมยังไม่ป่วย กับหลังป่วยผมพบว่าภาพที่วาดตอนกำลังป่วย ภาพกลับวาดออกมาดีกว่าตอนไม่ป่วย...
คุยแล้วก็ขออนุญาตเข้าเรื่องเลยนะครับ
.... มีเรื่องวาจาสิทธิ์...........ที่น่าคิดไม่เสื่อมถอย
เล่ากันผันเรียงร้อย...............จะทยอยมาเล่ากัน
(ภาพวาดใหม่)
....เรื่องแรกรับในหลวง..........ราษฎรทั้งปวงรออยู่นั้น
พระอื่นชื่นบานกัน.................ขาดปู่สงฆ์ยังคงรอ
ขณะนั้นใกล้เวลา..................เสด็จมาถึงแล้วหนอ
ผู้ว่าทำหน้างอ.....................ขอให้คนนิมนต์ไว
ปู่สงฆ์กลับนิ่งเฉย..................ก่อนจะเอ่ยวาจาไข
พิธีต้องเลื่อนไป...................ในหลวงไม่เสด็จมา
(ภาพวาดเก่าตอนไม่ป่วย)
.... ผู้ว่าฯ พาท้อใจ..............หลวงปู่ไซร้แก่แล้วหนา
เลอะเลือนเยือนชรา.............เมื่อไม่มาก็ตามใจ
พอดีมีวิทยุ........................ความระบุเป็นข่าวใหม่
ฟ้ามืดมิดมีภัย....................ฮอไม่อาจพาพระองค์
จากนราฯ มาชุมพร............ต้องผัดผ่อนพระประสงค์
หลวงปู่รู้จำนง....................ว่าสององค์ไม่เสด็จมา
(ภาพวาดเก่าตอนยังไม่ป่วย)
....อีกครั้งดังยิ่งใหญ่.............ราชการไทยที่ไปหา
นำสัตว์ที่เลี้ยงมา.................ใส่กรงไว้ให้งุนงง
หลวงปู่ไม่เลี้ยงสัตว์.............เพราะติดขัดกับกิจสงฆ์
อยากให้ได้ดำรง.................อยู่พงป่าดีกว่ากัน
ปู่ถามโยมเอานก.................มากักกกทำไมนั่น
ข้าราชฯแย้งทันควัน.............เปิดกรงหันพลันนกบิน
.....หลังวัดมีแม่น้ำ................เรือคลาคล่ำนำหลากสิน
ข้าวปลาค้าขายกิน................ต่างถิ่นจอดทอดสะพาน
วันหนึ่งเรือข้าวเปลือก............เอาเรือเสือกพ้นทางผ่าน
หลวงปู่นั่งอยู่นาน.................เขากับท่านคุ้นเคยกัน
(ภาพต่อจากนี้วาดตอนกำลังป่วยไข้ครับ)
.....เรือลอยวนกับที่..............ถ่อกี่ทีหยุดอยู่นั่น
คนเรือเชื่อว่าอัน..................เรือเหหันเป็นเพราะใคร
กระโดดลงจากเรือ...............กายอาบเหงื่อเสื้อถอดไว้
ท่านหยุดเรือทำไม..............เรือจึงไม่ยอมผ่านเลย
....หลวงปู่รู้แสร้งถาม............"เราไปทำไรสูเหวย
ก็ดึงเรือไว้เอย....................ผมเคยคุ้นคุณชอบทำ
ดึงไยเรือไปโน่น................ท่านตะโกนบอกซ้ำซ้ำ
เรือลอยไปทั้งลำ..................ทำเจ้าของต้องวิ่งตาม
....ข้างกุฏิสุดบันได...............มีตุ่มไว้ไม่ต้องถาม
ใครมาหาทุกยาม...................จะตักน้ำไปดื่มกิน
บางคนเอาล้างเท้า................ก็สูญเปล่าไปทั้งสิ้น
บางคนใส่ขวดริน..................ถวิลหาว่าน้ำมนตร์
....ครั้งหนึ่งคนผีเข้า...............เป็นเด็กสาวจิตสับสน
พ่อพาหาน้ำมนตร์..................ชายสามคนต้องช่วยกัน
ดิ้นรนร้องเอะอะ....................มาหาพระร้องด่าลั่น
หลวงปู่รู้ทันควัน....................ท่านหยิบขันสาดน้ำโครม
....เด็กสาวคืนสติ..................ไร้อิทธิฤทธิ์หักโหม
ร่างกายหายเสื่อมโทรม............โน้มกายกราบซาบซึ้งใน
ผู้คนจึงได้รู้...........................น้ำมนต์ปู่อยู่ที่ไหน
หญิงชายแม้ใกล้ไกล...............ตักไปใช้ได้ทุกยาม
.....อีกสิ่งคือยาเส้น.................ไม่ว่างเว้นมีคนถาม
ต่างมาหาติดตาม....................ตอนหลวงปู่ถูซี่ฟัน
หลวงปู่ถูอมไว้........................ก่อนยื่นให้ชายหนึ่งนั้น
เขาจับรับมาพลัน.....................ใส่ตู้ลั่นแจนิรภัย
....วันหนึ่งโจรเข้าบ้าน..............เปิดเซฟนานแต่เปิดได้
ไม่มีสมบัติใด.........................ในตู้เห็นแต่เส้นยา
ความจริงตู้มีทรัพย์..................แต่โจรกลับเห็นแต่ว่า
เส้นใยไร้ราคา........................โจรส่ายหน้าเส้นยากอง
....อีกครายาวิเศษ...................ปฐมเหตุคนปวดท้อง
รักษามาเงินทอง.....................ของมีค่าลาหายไป
สิบปีไม่มีหาย.........................หมอมากมายไล่ผลักไส
แต่ปู่รู้ไปไกล..........................เขาให้ญาติช่วยพามา
....หลวงปู่ดูคนไข้...................ทั้งร่างกายคล้ายกับว่า
กระดูกถูกตีตรา.......................หมดสิ้นค่าสามีเมิน
....คนป่วยด้วยกุศล..................ศรัทธาล้นขนลุกเผิน
มองดูหลวงปู่เดิน.....................จิตสรรเสริญบารมี
หลวงปู่สงส่งน้ำปลา..................หนึ่งขวดมาว่าครานี้
ยาใดใครว่าดี.......................... มิต้องดื่มลืมได้เลย
ดื่มหมดปลดป่วยทิ้ง..................นี่คือสิ่งสุดเฉลย
ใครมาหาคุ้นเคย......................เอ่ยถวายน้ำปลาดี
....อีกอย่างน้ำล้างบาตร.............ก่อนเคยสาดรดพื้นที่
ต้นไม้ให้งามมี.........................มาบัดนี้มีคนรอ
เขารับจับไปดื่ม........................แล้วปลาบปลื้มลืมทุกข์ท้อ
โรคหายยังไม่พอ......................ขอรวยง่ายได้ดังใจ
.... เรื่องเล่าสาวชุมพร..............อุตส่าห์วอนขอไปใช้
แรกมาศรัทธาใน.......................น้ำล้างบาตรไม่ขาดตอน
พอได้นำกลับไป.......................มองน้ำใสมีเป็นก้อน
เมล็ดข้าวเคล้าตะกอน................เศษอาหารพาลอาเจียน
.... หยุดรถเทข้างทาง...............ใจลบล้างศรัทธาเหี้ยน
ความคิดจิตติเตียน....................เปลี่ยนทับถมว่างมงาย
....นั่งรถกลับถึงบ้าน..................พักสังขารหลับตาหมาย
มีหนอนชอนไชกาย...................คันยุบยิบรีบเปิดไฟ
ไต่ตัวอยู่ยั้วเยี้ย.........................อีกลามเลียที่นอนใหญ่
เรียกคนมากวาดไป....................กลับมาใหม่ไม่ต้องนอน
รู้ท่าว่าทำผิด............................ธูปเทียนติดสวดมนต์อ้อน
ขอขมาอย่าลิดรอน....................หนอนก็หายสลายไป
....ยังมีเรื่องกวางน้อย.................ชาวดงดอยนำปล่อยไว้
หลวงปู่รู้จิตใจ...........................สัตว์น้อยใหญ่อยู่ป่าดง
จึงปล่อยให้หากิน.......................ไปทุกถิ่นที่ประสงค์
แต่กลัวคนเจาะจง.......................จะลอบฆ่าชีวาวาย
....จึงเอาชายจีวร.......................ผูกคอก่อนให้เห็นง่าย
กวางน้อยจึงลอยชาย..................อยู่รอดได้ตลอดมา
บางครั้งไปกินผัก........................คนรู้จักก็ไม่ฆ่า
ไอ้น้อยลอยหน้าตา.....................อาศัยวัดตัดทุกข์ภัย
....ทว่ามาวันหนึ่ง........................กวางน้อยจึงโดนเข้าให้
มีคนยิงมันไว..............................ปืนไม่ออกกระบอกตัน
แต่เห็นว่ากวางเชื่อง.....................แก้ผ้าเหลืองออกเดี๋ยวนั้น
ยิงไปใหม่อีกพลัน........................ไอ้น้อยนั้นก็ล้มตาย
....ขณะชำแหละเนื้อ....................สิ่งเหลือเชื่อก็เกิดง่าย
เนื้อกวางที่วางวาย.......................มีกลิ่นคล้ายอุจาระ
นายหวินกินไม่ได้.........................ก็ทิ้งไว้ให้เขละขละ
เพื่อนบ้านขานกวางพระ.................จำต้องจะไปรายงาน
...บอกกล่าวเล่าหลวงปู่................พระสงรู้นึกสงสาร
ไอ้น้อยยืนคอยพราน.....................แก้ปมผ้าก่อนมายิง
คนยิงนั้นมันบ้า............................กวางรอถ้ายืนนิ่งนิ่ง
ทำได้ใจร้ายจริง...........................อย่าสุงสิงคบหามัน
....นายหวินจึงเป็นบ้า....................ด้วยวาจาศักดิ์สิทธิ์นั้น
บาปกรรมไล่ตามทัน......................มิอาจกั้นดังเป็นเงา
....ปู่สงองค์อริยะ..........................สอนธรรมะให้พ้นเขลา
สาธุชนพ้นมัวเมา..........................ดุจเทพเจ้าของชาวชุมพร
Create Date : 12 สิงหาคม 2553
Last Update : 24 สิงหาคม 2553 9:26:45 น.
20 comments
Counter : 8051 Pageviews.
Share
Tweet
เฮ้อ! กว่าจะมาลงได้แก้กันไปแก้กันมาจนเหนื่อย ใช้เวลาถึงเกือบสองวันเต็ม ๆ เชียวนะครับ
หมู่นี้กลัวอย่างเดียวพวกที่มาก่อกวนกวน เข้าใช้คำหยาบโดยผมไม่ทราบเหตุผล โชคดีที่มีระบบกรองคำ
การก่อกวนนี้ลามไปถึงบล็อกคุณอี๊ด จนคุณอี๊ดต้องปิดบล็อกไปช่วงหนึ่ง แต่ตอนนี้เธอไม่กลัว ลุงเองก็ไม่กลัว เพราะถ้าโพสต์มาแบบไม่ใช่คน...ก็ลบออกซะหมดเรื่อง
โดย: ลุงบูลย์ (
pantamuang
) วันที่: 13 สิงหาคม 2553 เวลา:19:38:45 น.
สวัสดีครับลุง
ผมไม่ทราบเหตุผลเลยว่าทำไม ต้องมีคนมาก่อกวนบล็อกของลุงกับคุณอิ๊ดด้วย ทั้งที่เป็นบล็อกธรรมดาๆ ไม่ได้ให้ร้ายใคร
ค่ำนี้ผมจะมาคุยอีกครั้ง วันนี้ต้องออกจากบ้านแต่เช้า ไปช่วยงานที่สวนพี่สาวเขาจะตัดลองกองกัน พ่อค้ารับซื้อ 8 บาท ในตลาดยังขาย 40 ฟังแล้วน่าเห็นใจชาวสวนไหมล่า...
โดย:
ปลายแป้นพิมพ์
วันที่: 14 สิงหาคม 2553 เวลา:6:04:20 น.
สวัสดีค่ะ...คุณลุงบูลย์
...แค่เห็นภาพวาด เด็กๆก็คงอยากอ่านแล้วหล่ะค่ะ ภาพวาดสวยๆ
ของคุณลุงช่วยดึงดูดใจในการอยากอ่านได้ดีมากๆเลยค่ะ
...เรื่องของความเชื่อเป็นเรื่องที่ว่ากันไม่ได้เลยจริงๆ เพราะ คนเรา
ต่างคนต่างความคิด
...มีเรื่องตลกมาเล่าค่ะ คือ มีคนถามคุณหมอคนหนึ่งว่า.. คุณหมอ
คิดว่ามีไหม คนที่มีสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ ทุกอย่าง คุณหมอตอบ
ว่าไงรู้ไหมคะ...คุณหมอหัวเราะแล้วตอบว่า...โอ๊ย..ไม่มีหรอกคุณ
คนที่จะมีสุขภาพดี แข็งแรง สมบูรณ์ ทุกอย่างน่ะ จะมีก็แต่คนที่ยัง
ตรวจร่างกายยังไม่ละเอียดพอเท่านั้นเอง (อิ..อิ)
...เพราะฉะนั้น คนทุกคนป่วยค่ะคุณลุง เพียงแต่ว่าบางคนกลัวไม่
กล้าไปตรวจเท่านั้นเอง ก็เลยไม่เจอโรค
...ขอให้คุณลุงหายป่วยเร็วๆและมีสุขภาพแข็งนะคะ
โดย: ไกลบ้าน IP: 109.41.161.124 วันที่: 14 สิงหาคม 2553 เวลา:6:40:46 น.
ดูภาพวาดของคุณลุงบูลย์แล้วสบายใจครับ
ผมคิดถึงบทอาขยานสมัยเด็กๆ ครับที่ว่า เห็นกวางย่างเยื้องชำเลืองเดิน...
ตั้งแต่ประถมหนึ่ง เวลาท่องพร้อมๆกันไพเราะและเจื้อยแจ้วน่าฟังตามประสาเด็กๆ
ขอให้คุณลุงบูลย์มีสุขภาพแข็งแรงและหายป่วยเร็วๆนะครับ
โดย:
Insignia_Museum
วันที่: 14 สิงหาคม 2553 เวลา:11:19:21 น.
เมื่อวานตอนค่ำไม่ได้เข้ามา เลยต้องมาดูรายละเอียดวันนี้
ไม่ว่าก่อนป่วยหรือขณะที่ป่วย ทุกภาพที่ออกมา ล้วนดูสวยน่าชื่นชมทุกภาพเลยนะครับ บางทีขณะที่เราป่วยอยู่ สมาธิอาจจะนิ่งมากกว่า ความรู้สึกของลุงจึงดูเหมือนกับว่าดีกว่า แต่ผมว่าดีเท่ากันนะ และถ้าให้ดีที่สุดคือ ลุงไม่ป่วยไงครับ
ว่าแต่บล็อกคุณอิ๊ดตอนนี้สวยดีนะ พัฒนาได้เร็วมาก
พูดถึงเรื่องลองกอง ราว 10-15 ปีก่อน ต้องตันหยงมัสเท่านั้น นำมาขายที่ภูเก็ต ราคา 80-100 นี่เราว่าถูกแล้วนะ ผมซื้อกินปีละหลายสิบโล เพราะชอบ ตอนนั้นแหละเกษตรกรเห็นราคาดี เลยปลูกกันใหญ่ สุดท้ายเป็นไง เมื่อผลผลิตออกมาพร้อมกัน ล้นตลาด ขายไม่ได้เลยราคาตกต่ำมาก ตอนนี้ที่สวน พี่สาวบอกยังมีอีกเป็นตัน ภายใน 2 อาทิตย์นี้ถ้าระบายไม่ออก ไม่มีพ่อค้าคนกลางมารับซื้อไปขาย สงสัยคงต้องปล่อยให้เน่าคาต้น
น่าเห็นใจเกษตรกรมาก พ่อค้าคนกลางได้เปรียบมากกว่าอีก ปุ๋ยก็ไม่ต้องใส่ อาศัยแรงงานคนตอนมาตัด และค่าน้ำมันบรรทุกไปขาย ราคาต่อกิโลได้กำไรมากกว่าชาวสวนอีก
ลุงรู้ไหมต่อไปอะไรจะถูกอีก ผลอินทผาลัมสดไงครับ ช่วงนี้เริ่มปลูกกันมากมาย เพราะราคามันสูงมาก แถมอากาศทางนี้ปลูกได้ผลเสียด้วยซิ
โดย:
ปลายแป้นพิมพ์
วันที่: 15 สิงหาคม 2553 เวลา:11:52:05 น.
ลองกองหวานอร่อยมากลุง ถ้าส่งได้นะ ผมส่งให้ลุงฟรีๆเลย ลุงคิดดูสิ ขนาดลำไย เปลือกแข็งกว่า ส่งแบบด่วนนะ 3 วันถึง เน่าหมดเลย ถ้าเป็นลองกอง โยนไปโยนมา มีหวังเละตุ้มเป๊ะ เพราะฉะนั้นรอลองกองจากทางใต้ฝั่งนี้ส่งไปขายดีกว่า รับรองว่าไม่นาน ไปถึงแน่ๆ เพราะผลผลิตกำลังแข่งกันออกจนล้นตลาดอย่างแน่นอน
โดย:
ปลายแป้นพิมพ์
วันที่: 15 สิงหาคม 2553 เวลา:22:28:17 น.
ภาพชุดนี้รู้สึกว่ามันเนียนละเอียดกว่าทุกครั้งนะคะ
ไม่รู้อัยย์คิดไปเองหรือเปล่า
โดยเฉพาะภาพคนนุ่งผ้าขาวม้าห้ามกวาง สีสวยมากค่ะ
ถ้าลุงลองใช้สีน้อยๆดูบ้าง คงจะแปลกตาไปอีกแบบ
เคยวาดภาพที่สีน้อยๆบ้างป่าวคะ เอามาอวดกันหน่อย
เที่ยวนี้กาพย์ยานี 11 ใช่มั้ยคะ
สมัยเรียนชอบมาก เห็นแบบนี้แล้วคันไม้คันมือ อยากแต่งบ้างแล้วสิ
ป.ล.ติดเฟซบุ๊ก ไม่ใช่ติดอะไรหรอกค่ะ ไปติดเล่นเกมปลุกผักในนั้น
โดย: นักล่าน้ำตก IP: 61.90.13.194 วันที่: 16 สิงหาคม 2553 เวลา:18:21:01 น.
สายัณห์สวัสดีค่ะลุงบูลย์
+ --------------------------+
วันนี้สุขภาพดีขึ้นนะคะ
เชื่อมั่นว่าลุงบูลย์ดูแลตัวเองได้ดี
ด้วยพลังใจและมีลูกหลานมาให้กำลังใจสม่ำเสมอ
วาดภาพขณะป่วย เป็นการบำบัดอารมณ์ให้สงบนิ่ง
ช่วยให้เกิดสมาธิแน่วแน่ แล้วจิตใจจะผ่อนคลายสบายใจ
ในเวลาที่ต้องการปลีกวิเวก อาจจะเดินเล่นชมสวนดูต้นไม้ที่รอบบ้าน
เป็นการสร้างพลังกำลังใจให้สุขภาพดีขึ้นเสมอค่ะ
แวะมาชวนไปเดินเล่นในสวนหย่อมที่บล๊อกสาวฯ ค่ะ
และขอให้คืนนี้ "หลับฝันดี" นะค๊า
โดย: สาวฯ (
สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น
) วันที่: 16 สิงหาคม 2553 เวลา:21:33:00 น.
อินทผาลัม ผมเห็นพี่เขยนำมาปลูกในสวนปาล์มที่พังงา ได้ผลจริงครับลุง ต้นงดงามมาก มันคงลืมกำพืดไปเลยว่า เคยอยู่ในประเทศแถบทะเลทราย แต่มันยังไม่ตกผล และปลูกก็ไม่ได้เป็นการค้า คิดว่าเอาไว้กินเพียง 3-4 ต้น
แต่ที่แน่นอนที่สุด ผมเกิดมาใกล้จะ 50 ปีเข้าไปแล้ว เพิ่งเคยเห็นปรากฏการณ์ยะนัสหรือสับปะรดแพงก็ปีนี้ ลุงเชื่อไหมยะนัสภูเก็ต ลูกเล็กๆ เดี๋ยวนี้ราคาลูกละ 30 บาท ที่พังงาก็ไม่ต่างกัน ขนาดของมันนะไม่ใช่ว่าจะลูกใหญ่ ปีที่แล้วลูกขนาดนี้ผมซื้อในราคา 5-7 บาท
ที่เห็นขายกันอยู่ อย่าคิดนะว่าซื้อมาจะปอกกินได้ ภาษาใต้เขาว่า ตัดมาทั้งๆที่มันยังไม่ลืมตา ใช้ไหว้พระได้อย่างเดียว
สาเหตุที่มันแพง ผมคิดว่าไม่มีพื้นที่ปลูกมากกว่า ต้องโค่นยางเก่าเท่านั้นถึงจะปลูกได้ พอต้นยางโต สับปะรดก็ตาย แล้วพื้นที่ภูเก็ต ก็รู้ๆกันอยู่ว่าพื้นที่ว่างมีไม่มากแล้ว
พี่เขยผมบอก ถ้าปลูกสับปะรดรุ่นหนึ่ง แล้วทยอยเก็บผลได้ 10 ปีนะ แกจะโค่นต้นลองกองทิ้งให้หมดเลย 555
โดย:
ปลายแป้นพิมพ์
วันที่: 17 สิงหาคม 2553 เวลา:15:06:41 น.
อยากคุยเก่งแบบคห.9 จัง
คุยไม่ค่อยออกเลย เอาเป็นว่ามาส่งความคิดถึงให้ลุงนะคะ
โดย:
นักล่าน้ำตก
วันที่: 17 สิงหาคม 2553 เวลา:17:35:19 น.
เพิ่งรู้ว่าโม้เก่งนะเนี่ย (จาก คห.10)
สวัสดีครับลุง ขอบคุณในคำชมทุกๆอย่าง เรื่องสั้นวิญญาณสึนามิของผม มีประมาณ 40 กว่าเรื่อง ทุกเรื่องตีพิมพ์ไปหมดแล้ว แต่ยังไม่เคยรวมเล่มเลย ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสหรือเปล่า แต่..สมมุตินะ สมมุติว่าสึนามิเกิดอีกครั้งในฝั่งอันดามัน เมื่อนั้น..ผมอาจจะได้รวมเล่มก็ได้ 555
ในบล็อกต่อไป ผมจะเสนอเรื่อง อาหารคำเดียว คำละห้าหมื่นบาท ประสบการณ์ชีวิตที่ล้ำค่าจริงๆ ถ้าลุงได้อ่านแล้ว รับรองว่าลุงต้องชอบแน่นอน อีก 3-4 วัน ครับ อัพบล็อกแล้วจะรายงานให้ทราบทันที
โดย:
ปลายแป้นพิมพ์
วันที่: 19 สิงหาคม 2553 เวลา:9:50:04 น.
สวัสดีครับคุณลุงบูลย์
มาชื่นชมผลงานคุณลุงครับ ภาพวาดแบบนี้เป็นภาพสีน้ำใช่ไหมครับ
ขอให้คุณลุงสุขภาพแข็งแรงนะครับ หายป่วยเร็ว ๆ
ขอบคุณที่ให้เกียรติไปเยือนครับ ^ ^
โดย:
น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา
วันที่: 19 สิงหาคม 2553 เวลา:11:35:39 น.
หวัดดีค่าลุง
ชุมพรฝนตกป่าวเนี่ย..
ฝนๆยังงี้ ต้นไม้ลุงเป็นไงบ้าง ดอกบัวมีเพิ่มบ้างเปล่าคะ
วันนีี้นักล่าฯอัพดอกเข็ม มาชวนลุงไปดูค่ะ
โดย: นักล่าน้ำตก IP: 61.90.41.120 วันที่: 19 สิงหาคม 2553 เวลา:17:08:44 น.
สวัสดีครับคุณลุงบูลย์
ตอบคำถามที่คุณลุงบูลย์ถามไว้ที่บล็อกครับ
เรืองที่พักที่เวียดนามนั้นดีมาก น้ำไหล ไฟสว่าง หลับสบาย อุปกรณ์ในห้องน้ำมีครบถ้วน แม้แต่เครื่องเป่าผม
ส่วนอาหารจะเป็นปัญหาสำหรับลิ้นคนไทยหน่อย หากเป็นคนที่ชอบ
กินมังสะวิรัติ จะเข้าทางเลยครับ กินข้าวพูนจานกับผัดผักบ้าง ผักสดบ้าง อาหารที่เด่นมากคือผัดผักบุ้ง ไข่เจียว มีอยู่มื้อหนึ่งมีกุ้งมังกรตัวใหญ่มาก หนึ่งตัวต่อหนึ่งโต๊ะ
เรื่องยากลำบากเห็นมีเพียงอย่างเดียงคือนั่งรถนาน แต่ผู้นำทัวร์
เขามีกลเม็ดให้ลูกทัวร์ไม่เบื่อ แต่ความเมื่อยขบนั้นก็มีเป็นธรรมดา
ทำให้นอนหลับสบายทุกคืนครับ
โดย:
Insignia_Museum
วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:8:11:13 น.
สวัสดีค่ะลุงบูลย์
+===============+
ณ บ้านนอก ฝนตกพร่ำ ๆ ทุกวันโดยเฉพาะกลางคืนค่ะ
หากวันนี้ฝนตกทุก 2 ชม. แต่ตกไม่นาน แค่รู้สึกรำคาญ อิอิ
เมื่อยามฝนตกโปรยปรายในยามค่ำคืน
รู้สึกจะนอนหลับสบายมาก เลยขี้เกียจฝันซะงั้น
"งู" จึงไม่มีโอกาสเข้าใกล้ชิดติดตัวสาวฯ ในฝันเลยค่ะ หุ หุ
เดือนสิงหาคมปีนี้ ฝนตกบ่อยกว่าปีที่แล้วค่ะ
เพราะจำได้เดือนที่ฝนตกหนักและบ่อยมากที่สุดคือ "กันยายน"
แต่ปีนี้เหมือนฝนจะตกหนักแบบเร็วขึ้นกว่าค่ะ
ภาคอีสานถือว่ายังโชคดี ด้วยสภาพภูมิศาสตร์เป็นพื้นที่ราบสูง
จึงไม่ค่อยหวาดระแวงอุทกภัย ยกเว้นบ้านเรือนที่อยู่ใกล้แม่น้ำลำคลอง
ได้ติดตามภาพข่าว "น้ำท่วม" ในทุกมุมโลก
ภัยธรรมชาติถึงเวลาจะทำลายล้างมันรุนแรง
เหมือนว่ามนุษย์หน้าไหนก็ต้านไว้ไม่อยู่แล้วค่ะ
โดย:
สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น
วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:15:10:57 น.
ผมมีบล็อกใหม่ครับลุง
ข่าวร้ายของเกษตรกรผู้ทำสวนลองกอง ณ.วันที่ผมเขียนเม้นท์
ลุงจะเลือกเป็นอะไรดีต่อไปนี้
1. แม่ค้า พ่อค้า รับลองกองมาขาย ตอนนี้โลละ 20-25 บาท (แต่ผมไม่ทราบว่าเขารับมาโลเท่าไหร่นะ)
2. พ่อค้าคนกลางไปรับซื้อที่สวน ต้องตัดให้ด้วยนะ ในอัตราโลละ 5 บาท
3. คนเก็บเกี่ยวลองกอง รับจ้างเก็บเกี่ยว โลละ 3 บาท
4. คนตัดแต่ง คัดแยกเกรดลองกอง รับจ้างโลละ 1 บาท
5. ชาวสวนลองกอง ที่ไม่มีปัญญาขายเอง ละแวกบ้านก็ไม่รู้ขายใคร เพราะมีกันคนละต้นสองต้นก็กินไม่หมดแล้ว จ้างคนตัด และคนแต่ง ปาเข้าไปโลละ 4 บาทแล้ว เหลือ 1 บาทให้เจ้าของสวน มันจะพอยาไส้หรือ
หรือว่าปล่อยให้งอม สุกหอมหวาน นำมาทำน้ำหมักชีวภาพแข่งกับป้าเฉ่งดีไหมเนี่ย 555
โดย:
ปลายแป้นพิมพ์
วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:21:44:15 น.
หวัดดีค่ะลุง
วันนี้นักล่าฯอัพบล็อก อเชิญแวะไปชมนะคะ
โดย:
นักล่าน้ำตก
วันที่: 22 สิงหาคม 2553 เวลา:19:40:30 น.
ได้ฟังถ้อยคำชมผมละปลื้ม
ไม่ต้องดื่มน้ำใดๆใจมันซู่ส์
นับถือลุงเป็นเสมือนเพื่อนและครู
เป็นกูรูวาดภาพปลาบปลื้มใจ
เมื่อ 2 วันก่อนผมได้มีโอกาสต้อนรับเพื่อนสาวจากเชียงใหม่ที่เล่นบล็อกด้วยกัน เธอเดินทางมาเที่ยวภูเก็ตทั้งครอบครัว ได้รู้จักตัวเป็นๆกันแล้วก็อบอุ่นมาก ลุงอีกคนหนึ่งอย่าได้เกรงใจ สมมุติว่าจะเดินทางมาหาลูกชายที่ภูเก็ตเมื่อไหร่ ติดต่อหาผมได้ทันทีเลย เราต้องรู้จักตัวเป็นๆกันสักวันหนึ่งนี้
ผมว่าถ้าลุงแข็งแรงและขับรถได้ไกลๆอย่างเมื่อก่อนที่ลุงเขียนบล็อกไว้ว่าท่องเที่ยวก่อนเหี่ยวอะไรนั่นนะ ลุงต้องมาเที่ยวภูเก็ตแล้วแน่ๆ ผมเสียอีก ยังแข็งแรง ขับรถได้ แต่ไม่ค่อยได้มีโอกาสขับไปไหนๆ เพราะภรรยาไม่ให้ขับ เธอเป็น "แฟนขับ" ที่ดีของผมมาตั้งนานแล้ว ผมเลยนั่งเป็นคุณชายบอกทางมาตลอด สบายไปเลย 55
โดย:
ปลายแป้นพิมพ์
วันที่: 24 สิงหาคม 2553 เวลา:12:27:44 น.
ดีมากๆ
โดย: tey IP: 110.49.193.38 วันที่: 24 สิงหาคม 2553 เวลา:20:31:29 น.
ภาพวาดของลุงสวยงามมากครับ อยากวาดภาพได้สวยๆแบบนี้บ้างครับ อยู่แถวไหนของชุมพรครับ
โดย: somboon_kk IP: 116.58.231.242 วันที่: 29 สิงหาคม 2553 เวลา:18:29:07 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
pantamuang
Location :
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [
?
]
ไม่อยู่อย่างอยาก แต่ยังอยากจะอยู่
อยู่อย่างไม่ลำบาก เวลาที่เหลือน้อยรีบสอยรีบคว้า
ก่อนจะหมดเวลาให้สอย
ดวงดาวบนฟ้าก็สอยได้ ถ้ารู้จักต่อด้ามฝันให้ยาวพอ
ฝันถึงไหนก็ได้ มีสิทธิ์ฝัน แต่จะเป็นจริงหรือไม่ช่างฝัน
เพราะสิ่งที่ฝันคือนวนิยาย..
ชีวิตก็คือนวนิยายเรื่องหนึ่ง ที่เราเป็นผู้เขียนและกำกับ.
เริ่ม 9 กันยายน 2550
Friends' blogs
หนอนเมืองกรุงฯ
pu_chiangdao
สีน้ำฟ้า
Mommy and me
สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น
แพรจารุ
Insignia_Museum
ปลายแป้นพิมพ์
hyee
ชบาฉาย
นักล่าน้ำตก
ทีแปลง
seton
ดอกหญ้า บนทางดิน
panwat
หญิงแก่น
นางมารร้ายจีจี้
แนวเนี๊ยะ
หลวงเส
Webmaster - BlogGang
[Add pantamuang's blog to your web]
Links
ประพันธ์สาส์น
ท่านจันทร์
ประภัสสร เสวิกุล
นิตยสารสกุลไทย
ฮอตเมล์ดอทคอม
นายอินทร์
ไทยไรเตอร์
โกศล อนุสิม
colour code ป้ามด
โค้ดง่ายสำหรับบล็อก โดย ป้ามด
กระบี่ทูเดย์
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
หมู่นี้กลัวอย่างเดียวพวกที่มาก่อกวนกวน เข้าใช้คำหยาบโดยผมไม่ทราบเหตุผล โชคดีที่มีระบบกรองคำ
การก่อกวนนี้ลามไปถึงบล็อกคุณอี๊ด จนคุณอี๊ดต้องปิดบล็อกไปช่วงหนึ่ง แต่ตอนนี้เธอไม่กลัว ลุงเองก็ไม่กลัว เพราะถ้าโพสต์มาแบบไม่ใช่คน...ก็ลบออกซะหมดเรื่อง