งานชิ้นนี้เป็นของ คุณครูบุญชัย ยิ่งเกียรติกุล ครูชำนาญการ โรงเรียนบ้านบางแหวน อำเภอปะทิว จังหวัดชุมพร ทำขึ้นเพื่อใช้สอนนักเรียนชั้น ป.๔ ให้เรียนรู้เรื่องมาตราตัวสะกด ซึ่งมีทุกแม่ กง ถึง กบ

ทุกท่านที่เข้ามาอ่านพาไปใช้ได้แต่ห้ามทำเพื่อจำหน่าย ทั้งเรื่องและภาพ

แต่ถ้าสนใจภาพติดต่อ
pantamuang@hotmail.com

แหม...ครูบุญชัยช่างแต่งจริงๆนะคะ

อ่านแล้วเพลินดีจริง

คิดได้ไงนะเนี่ย หาแม่กมมาได้เพียบ
..............


มะยมส้มใส่ชาม เติมน้ำตามแล้วใส่นม อิอิ...

......................

ส่วนรูปลุงบูลย์ก็มาตรฐานอยู่แระ สีสัน บรรยากาศสดใส

ขอบคุณนะคะ...ว่างมะไหร่ อัพแม่อื่นๆอีกเน้อ

คุณอัยย์...

ให้ลุงบูลย์พักมั่งเหอะ แต่ใจจริงอยากให้อัพวันละแม่นะ (อ้าว เป็นงั้นไป)

ดีครับ ทำให้เรียนภาษาไทยได้สนุก และจำง่ายด้วย

อยากแต่งบ้างแล้วซี แต่เอาแนวอื่น เอาคำยากๆในภาษาไทยมารวมกัน ทำให้ดูง่ายขึ้น แบบนนี้คงจะดีนะ

คุณครูบุญชัยช่างสรรหาคำเหมาะเจาะคล้องจอง

อ่านแล้วเพลิน คิดถึงกิจกรรมในวัยเด็กที่ไม่เคยลืมเลือน

ภาพประกอบเรื่องของคุณลุงบูลย์สดใส ร่าเริง เข้ากัน

ชอบภาพบ้านพักคนชรา หน้าตายิ้มแย้มทุกคน ท่าทางจะใจดี

รออ่านแม่อื่นๆอยู่ครับคุณลุงบูลย์

คุณนักล่า คุณปลายแป้นพิมพ์

แหมให้อัพวันละบล็อก ของดีก็หมดเร็วซีครับ

แต่อะไรไม่ว่า อัพทีมีคนมาอ่านแค่สามคนงี้เหรอ

งั้นลุงขอปิดบล็อกไป "วาดเต้าฮวย" ดีกว่า

"ไปขายเต้าฮวย" ใช้กันเกร่อแล้ว

เปลี่ยนมา "วาดเต้าฮวย" บ้าง วาดยังไงหว่า

วาดเต้าฮวย...

ลุงมีแฟนประจำบล็อกไม่กี่คนก็จริง แต่คุณภาพคับแก้วทั้งนั้นนะคะ

นักล่าฯ งี้ คุณปลายงี้ คุณอิมงี้...ฮ่าๆๆ...

ยังไงก็ต้องมาอ่านกันเรื่อยๆค่ะ

วันนี้อัพบล็อกเรื่องสั้น ...สั้นจริงๆ ถ้ามีเวลาขอเชิญลุงไปอ่านนะคะ

สวัสดีค่ะ....ลุงบูลย์
หนูเป็นคนหนึ่งค่ะที่ติดตามอ่านบล็อกของลุงเป็นประจำเป็นปีแล้วค่ะ
เพียงแต่ไม่เคยcommentเท่านั้นเอง ชอบมากค่ะได้ทั้งความรู้
ความสุข และคุณค่าทางจิตใจ บางทีแค่เห็นรูปถ่ายหรือภาพวาด
ของลุงก็แอบยิ้มแล้วค่ะ ยิ่งบล็อกที่ลุงไปทอ่งเที่ยวได้เห็นรูปลุง
กับป้าแล้วยิ่งทำให้หนูคิดถึงพ่อกับแม่ค่ะ หนูอยากพาท่านทั้งสอง
ไปทุกๆที่ที่ท่านอยากไป แต่ก็น่าเสียดาย ตอนนี้แม่ได้จากไปเสีย
แล้วค่ะ เหลือแต่พ่อ และท่านก็จะแปดสิบปีนี้ค่ะ ไม่มีแรงพอที่จะ
เดินทางไกลๆเสียแล้ว ส่วนหนูเองปีหนึ่งถึงจะได้กลับบ้านที(อยู่
ต่างบ้านต่างเมืองค่ะ) ก็ถึงว่านะคะลุง บางทีโอกาสต่างๆที่เราพอจะ
ไขว่คว้าได้มันก็มาถึงเราไม่มากนัก หรือ บางทีมันก็มักจะสายเกินไป
เสมอ ขอบคุณนะคะที่เขียนบล็อกดีๆให้ได้อ่าน แล้วอย่าเพิ่งปิด
บล็อกนะคะ มีคนรอติดตามอ่านอยู่ค่ะ
ปล. ไว้กลับเมืองไทยแล้วหนูจะตามอุดหนุนหนังสือลุงค่ะ

มาตอบคำถามลุงค่ะ

เมื่อก่อนตอนใช้ชื่อเดิม

ก็ได้เข้าไปราชดำเนิน...ไปเมนต์สองสามคำเองค่ะ

เมนต์ว่า...ทำไมมาตรา (จุดๆๆ )โทษถึงร้ายแรงนัก

ทำไมโทษหนักยิ่งกว่านักโทษยาบ้า หรือ ฆ่าคนตาย

แค่นี้แหละค่ะ...โดนยึดล็อกอิน ตลอดชีวิต

บล็อกก็โดนปิดไปด้วย

ลุงคิดดูสิคะประเทศนี้...แค่ตั้งคำถามแบบนี้ก็ไม่ได้

ประเทศเราปกครองด้วยระบอบอะไรหรือคะ

ประชาธิปไตยหรือเปล่า...


ทำไม...เราถึงต้องอยู่กับความหวาดกลัว

ต้องถูกปิดหูปิดตา ห้ามสงสัย ห้ามวิเคราะห์ ห้ามทุกอย่าง

ถูกบังคับให้รัก ให้ชอบสิ่งนั้น ให้เชื่อสิ่งนี้โดยไม่ต้องมีข้อกังขาใดๆ


ปีนี้ 2553 บ้านเมืองอื่นเขาก้าวไกลไปถึงไหนแล้ว

แต่ทำไม เรายังอยู่ในยุคไดโนเสาร์

มันคับแค้นใจจริงๆค่ะลุง

ขอบคุณ คุณไกลบ้านครับ

ที่มาบอกเล่าให้กำลังใจคนแก่เหงา คนแก่ ที่แทบทั้งวันอยู่บ้านคนเดียว ลูกหลานไม่มา ภรรยาไปเข้ากลุ่มชมรม...

วัน ๆ จึงได้แต่นั่งวาด ๆๆๆๆ เขียน ๆๆๆๆๆ อยู่คนเดียว เงินได้มาก็ส่งให้คนข้างต้นนั่นแหละ พอเลิกงานก็อยากจะคุยกับใครบ้าง ทว่าไม่มีเวลาไปไล่ล่าจูงมือใครมาเยี่ยม ถ้าเขาไม่มาเอง มันก็เลยถามตัวเองบ่อย ๆ ว่าเปิดบล็อกทำไมวะ เสียเวลาก็เสีย

(แรก ๆ ที่เปิดสนุก เมาท์กันบอร์ดแทบไหม้ แต่พอนาน ๆ เข้าพวกที่เคยมาก็หาย ไม่ปิดก็เหมือนปิดไปหลายราย)

คำตอบในตอนนี้ คือ ไหน ๆ หลวมตัวมาแล้วก็ลอง ๆ เปิดๆไปงั้นแหละ เผื่อมีประโยชน์บ้าง

ขอบคุณนักล่าที่มาตอบ ฟังแล้วเห็นใจมากครับ ลุงเองตอนเรียนมหาลัยก็คิดไม่เหมือนคนอื่น ตอนกลับไปเป็นครูหลังเรียนจบก็คิดไม่เหมือนคนอื่นอีก คือรังเกียจกลุ่มคนที่เคยฆ่านิสิตนักศึกษาที่ ม.ธรรมศาสตร์ ปี ๑๙ ปีสุดที่ลุงเรียนจบ พอกลับไปก็ต่อต้านคนกลุ่มนี้ตลอดแต่ไม่พูดออกมา ปัจจุบันนี้ลุงก็ยังแปลกใจตนเองมาก ๆ ว่าทำไมเราคิดไม่ค่อยเหมือนคนอื่น แต่ก็ได้เพียงคิด บางครั้งต้องเล่นละครเพื่อให้อยู่ในสังคมได้

ผลงานของคุณลุงเจ๋งที่สุดเลยค่ะ่ อยากได้อีก 4 มาตรา ที่เหลือนะคะ่ ถ้าเมตตา
ขอบคุณล่วงหน้าคะ จะเข้าติดตามผลงานบ่อยๆ

ช่วยหามาตราแม่ กม หน่อยจิ

ค่ะ เราหามิเจออ่ะ ช่วยหน่อยจิต๊ๅ


ทุกๆๆ คน ช่วยเราหน่อยนะ


ช่วยหามาตราแม่ กม


เรายังมิ๊เก่ง

เราอายุแค่ 9 ขวบ เอง


เรายังมิ๊เก่งพอ อ๊น๊

แป้งขอร้องหาให้หน่อยจินะ





!! 55555555555555555555555555

เพาะจังเลย

ใครแต่งยากบอกว่าเพาะจังเลยท โอ้แม่เจ้า

ขอบคุณค่ะสำหรับบทเรียนแม่กมที่น่าสนใจ

เก่งมากเลยค่ะ คุณครู แต่งเป็นกลอนคล้องจองเข้าใจง่ายมีภาพประกอบสีสวย กรุณาเผยแพร่ผลงานต่อไปนะคะ เป็นตัวอย่างหลักภาษาเราจะได้ไม่ผิดเพี้ยน เสียหาย

หลอดอะไรดีในมาตราแม่กมช่วยบอกที

222222225454

222222225454

อ่านสนุกดีค่ะ

อาจารย์แต่งได้คล้องจองมากๆคะ เยี่ยมเลยคะ จะขอนำเอาไปสอนนักเรียนบ้างจะได้ไหมคะ แต่จะติดต่อทางช่องทางไหนดีคะ ถึงจะทราบรายละเอียดคะ

หนูขอฝากอีเมลติดต่อไว้ด้วยคะ พอดีหนูส่งเมลไปเมลตีกลับบอกว่าไม่มีที่อยู่เมลนี้คะ ขอบพระคุณคะ noonim1978@gmail.com

The weak comforted themselves with tears, and the strong honed themselves with sweat