| All Blog
|
อคิระสามขวบกับสองเดือน พัฒนาเป็นอย่างไรบ้างหนอ
อคิระ สามขวบกว่าแล้วนะลูก หนูช่างเป็นเด็กที่พูดมาก จากที่พ่อกับแม่กลัวว่าหนูจะพูดช้า เพราะที่บ้านใช้สามภาษา ที่ไหนได้ หนูพูดได้เยอะแยะมากมายอย่างที่คาดไม่ถึง
หนูชอบกินมักกะโรนีกับไส้กรอกและซอสมะเขือเทศมาก ๆ เวลาแม่คิดเมนูไม่ออก พอถามหนู หนูก็ตอบว่า มักกะโรนี แต่หนูก็ชอบกินอาหารพวกเส้น ๆ พาสต้า ก๋วยเตี๋ยวหนูกินได้หมด หากแม่ทำอาหารไทย ก็จะต้องเป็นอาหารที่มีน้ำซุปด้วย หนูชอบกินพวกซุปน้ำใสมาก ๆ แต่พอแม่ทำซุปข้น ๆ ให้ หนูกลับไม่กินซะนี่ เรื่องเสื้อผ้าร้องเท้า หนูก็มีชุดเก่ง อย่างยีนส์และเสื้อนักฟุตบอลเมสซี ที่ป้าโอสะซื้อมาให้จากบาร์เซโลน่า ใส่จนเหม็นเหงื่อ เพราะหนูใส่เสื้อตัวนี้ทีไร หนูจะวิ่งเล่นเตะฟุตบอล จนแม่ต้องบอกเอาไปใส่ตะกร้ารอซัก หนูถึงจะยอมใส่ตัวอื่น อ้อ แล้วมีเสื้อที่ลุงโฮกันให้มา เป็นเสื้อลายสไปเดอร์แมน และเสื้อที่พ่อกับแม่ซื้อให้ ที่มีตัวการ์ตูนบามเซ่ะ หนูจะเลือกเสื้อผ้าเอง บางที่เราต้องคุยกันอยู่นานว่าเสื้อตัวที่หนูอยากใส่ยังไม่ได้ซัก แต่หนูจะเอาให้ได้ โชคดีที่แม่ซื้อเสื้อผ้าให้หนูไม่เยอะ หนูมีเสื้อผ้าแค่พอใส่ตามช่วงอายุเท่านั้น จะมีถุงเท้า ที่ซื้อบ่อยหน่อย เพราะหนูใส่ตลอดเวลามันขาดเร็ว อย่างกางเกงยีนส์ หนูก็ใส่อยู่สามสี่วัน หากมันไม่เลอะมาก แม่ก็ยังไม่ซักให้ อิอิ แม่ขี้เกียจดีมั้ยลูก พอเสื้อผ้าหนูเริ่มหด เริ่มสั้น ตัวหนูเริ่มสูงขึ้น แม่ก็ค่อยซื้อที ช่วงนี้อคิระไม่ชอบความสกปรก เวลากินอะไรเลอะปากต้องรีบเช็ดทันที อะไรติดมือหน่อยต้องรีบล้างทันที อคิระกลัวความมืด กลัวการอยู่คนเดียว (ยังไม่สามารถนอนคนเดียวได้เลย) หนูชอบถีบจักรยานมาก วันเกิดปีนี้หนูได้จักรยานเป็นของขวัญ หนูชอบมาก ขอออกไปถีบเล่นทุกวัน เรียกได้ว่าพ่อแม่ดีใจมาก เพราะเป็นของขวัญที่ราคาแพง ซึ่งตอนจะซื้อ ย่ายังคิดเลยว่า หนูอาจจะยังถีบไม่ได้ ไว้ซื้อปีหน้าดีกว่า แต่แม่กับพ่อเห็นว่า อคิระชอบตั้งแต่ตอนเราไปเมืองไทยกัน ตอนนั้นหนูไปแย่งพี่ ๆ ที่บ้านเค้าอยู่หน้าโรงแรมที่เราอยู่กันน่ะ แย่งเค้าถีบประจำ จนพ่อแม่มั่นใจว่าหนูต้องชอบแน่ ๆ หนูโตขึ้นมากลูก หนูรู้เรื่องเยอะ หนูชอบต่อรอง แถมยังเป็นนักจินตนาการ เป็นนักเล่า มีอะไรหนูไปเล่าให้ที่เดย์แคร์ฟัง แต่หนูก็ยังขี้อาย หนูเจอคนแปลกหน้า จะอายม้วนหลบหลังประมาณ สิบห้าถึงสามสิบนาที หลังจากนั้นความอายหายไป ความซนเข้ามาแทน หนูไปตรวจสอบอายุสามขวบมาก ดูว่าหนูทำอะไรได้บ้าง ปรากฎว่าหนูอายและกลัวคุณป้าพยาบาลมากเกินไป เลยทำให้ปีนี้ตรวจอะไรได้ไม่มากเท่าที่ควร แต่ไม่เป็นไรปีหน้าเราไปตรวจกันใหม่อีกที  อคิระใช้ชีวิตห้าเดือนในเมืองไทย (ย้อนหลัง)
หลังจากบันทึกเมื่อปีครึ่งที่แล้ว แม่ต้นก็เงียบหายไปจากการอัพบล๊อก เพราะต้องดูแลหนูนั่นแหละจ๊ะ พอแม่จะใช้คอมพ์ที่ไร หนูมาเกาะมาแกะ บางทีมาปิดเครื่องซะงั้น แม่เลยหมดรมณ์ หุหุ
พออคิระอายุได้ขวบกับห้าเดือนนิด ๆ เราก็เดินทางไปเมืองไทยเมื่อวันที่ 27 พฤศจิกายน 2007 มีกำหนดไปอยู่ห้าเดือน เอาให้หายคิดถึงกันไปเลย อคิระอยู่จนหนูฟังภาษาไทยรู้เรื่อง พูดภาษาไทยได้บางคำ หนูทนร้อนได้ดีกว่าพ่อแม่ซะอีก พอไปถึง คุณตากับน้าเพชรมารับเรา ไปพักที่โรงแรมแถวลาดพร้าว พอไปถึง อาบน้ำอาบท่า อคิระกับพ่อก็หลับกันอุตุเลย ส่วนแม่ก็คุยกับน้าเพชรกับคุณตาซะให้หายคิดถึง แม่ไม่ง่วงเลยอ่ะ ม่มีอาการผิดเวลาด้วย ตื่นเต้นที่สุดที่ได้กลับเมืองไทย หลังจากที่แม่จากไปสองปี ห้าเดือนที่ผ่านมาในเมืองไทยของอคิระ นับได้ว่าเป็นช่วงเวลาที่สนุกที่สุด แม่ได้เห็นหนูวิ่งเล่นกับเด็ก ๆ ที่อยู่แถวโรงแรมที่เราพัก เราไปเจอลูก ๆ ของพี่ป้าน้าอาจากห้องชานเรือน อคิระรู้จักที่จะเล่นกับเพื่อน ๆ เล่นคนเดียว เล่นกับน้อง (น้องจ๊ะ) อคิระพูดมาก ชอบร้องเพลง สดใสร่าเริง ไม่ค่อยงอแง หนูแทบจะไม่ป่วยเลยลูก หนูป่วยตอนเราไปเที่ยวเกาะสมุย พ่อแม่คิดกันว่าเป็นเพราะพาหนูลงเล่นน้ำที่เกาะสมุย และน้ำที่นั่นไม่ค่อยสอาด อันนี้มีคุณพ่อคนหนึ่งแกก็พาลูกไปเที่ยวสมุยมา แล้วลูกชายเค้าก็ป่วยเหมือนกันเลย ที่แม่สังเกตุได้คือ หนูชอบเล่นจักรยานมาก หนูอยากถีบแต่จักรยาน หนูเห็นใคร ๆ เล่นถีบจักรยาน หนูก็จะไปแย่งมาเล่น จนแม่คิดว่าพอหนูอายุสามขวบ แม่จะซื้อจักรยานให้หนู (แต่ย่าบอกให้รอไปก่อน) ช่วงนี้อคิระไม่ค่อยกินข้าว พุงและก้นอวบ ๆ ของหนูเริ่มจะหดหายไป แต่แก้มป่อง ๆ ยังพองอยู่เหมือนเดิม อาจจะเป็นเพราะอากาศร้อนหรือเปล่าไม่รู้ หรือว่าหนูห่วงแต่เล่น หรือว่าเป็นช่วงยืดตัวอย่างที่เค้าว่ากัน แต่ยังดีที่หนูยังกินนมแม่อยู่นั่นเอง สรุปแล้วอคิระของแม่มีพัฒนาการที่ดีใช้ได้ เป็นเด็กอารมณ์ดี และซนมาก ๆ หนูไม่ค่อยกลัวใครเท่าไหร่ ชอบวิ่งหนีพ่อแม่เวลาพาไปเที่ยวห้างใหญ่หรือไปนั่งตามร้านอาหารต่าง จนทำให้แม่จนใจที่จะไปกินตามร้านอาหารใหญ่ ๆ สวย ๆ อร่อย ๆ ตามที่แม่ฝันไว้ว่าอยากไป ตอนกลับไปเที่ยวเมืองไทย ช่วงสองสามวันแรกในเมืองไทย  โรงแรมที่เรามีสระว่ายน้ำเล็ก ๆ ข้างบน ระหว่างนี้แม่ก็อคิระไปเล่นน้ำ พักผ่อน วิ่งเล่นข้างบนแทบทุกวันเลย  วันนี้ครบรอบ 15 เดือน แล้วนะลูก
วันที่ 1 ตุลาคม 2550 หนูน้อยอคิระของแม่ ก็มาเป็นไอ้แสบแสนซนวัน 15 เดือน เรียกว่าอยู่ในวัยกำลังดื้อ อะไรที่ห้ามก็จะทำ อะไรที่ให้ทำก็ไม่อยากทำ ซะงั้น อันนี้พ่อหนูถามแม่ว่า "ทำไมลูกเราซนและดื้ออย่างนี้ เค้าไม่ฟังอะไรฉันเลย" แม่ได้แต่ปลอบว่า เป็นธรรมดาของเด็กวัยนี้นี่แหละ แหะแหะ แม่อ่านมาจากห้องชานเรือนน่ะ เค้าว่ากันอย่างนั้น
ตั้งแต่หลังวันเกิดหนูที่ผ่านมา หนูก็สร้างวีรกรรมทำตัวเองเจ็บก็มีเยอะเหลือเกิน เรียกว่าเจ็บตัวไม่เว้นวัน จนนี้ก็ผ่านมาสามเดือนแหละ มาดูกันหน่อยสิหนูเริ่มทำอะไรได้บ้างล่ะ -- หนูเริ่มพูดแล้วล่ะ พูดอะไรไม่รู้ แต่หนูเรียกแม่ได้แล้ว ภูมิใจมาก หนูเรียก มั่มม่ะ ทั้งพ่อและแม่ -- หนูรู้ว่าอาบน้ำตรงไหน หนูจะไปยืนในห้องอาบน้ำแล้วชี้จุด และก็จะพูดว่า ดี่ช่ะ ดี่ช่ะ เวลาพ่อกลับมาจากทำงาน หนูจะวิ่งไปที่ห้องน้ำและชี้ให้พ่อไปอาบน้ำทันที (สงสัยพ่อเหม็นมาก อิอิ) -- หนูชอบรื้อ ๆๆๆๆๆ ของในตู้ ในครัว หนูทำแก้วกาแฟโบราณที่ย่าเก็บมานานแสนนานแตกไป 1 ใบ และยังเหยีอกเก็บน้ำร้อนหรือกาแฟ ปากแตกไปอีกหนึ่งอัน ย่าอึ้ง ๆ ไปเลย แถมชอบเด็ดใบไม้จากต้นไม้ที่ย่าปลูกไว้มาเกือบสามสิบปี -- หนูชอบปีนมาก ๆ หนูจะปีนทุกอย่าง ปีนโซฟาจนหล่นลงมาหัวฟาดพื้น แต่โชคดีที่หนูไม่มีอาการสมองกระเทือน ม่ายงั้นได้ไปนอนโรงบาลกันแน่ ๆ หนูสามารถปีนขึ้นลงเตียงนอนเองได้ด้วย (นอนเตียงพ่อแม่นะ) -- หนูชอบเหยียบหม้อที่ไปรื้อมาจากในครัว เอามาวางแล้วเหยียบมือก็จะพยุงจากขอบโต๊ะบ้าง ขอบตู้บ้าง อันนี้หนูจะเหยียบทุกอย่างที่หนูหาได้ ไม่เพียงแค่หมอ เช่น กล่อง ของเล่นชิ้นใหญ่ ๆ และที่น่ากลัวที่สุดสำหรับย่าคือ เจ้ารถของเล่นที่ตอนนี้หนูไม่ค่อยชอบนั่งอย่างเดียว หนูจะพยายามขึ้นเหยียบแล้วยืน ซึ่งหากล้มมา รับรองเจ็บมากที่สุดเลยล่ะ จนย่าต้องคอยเก็บรถเอาไว้แล้ว -- เวลาหนูกินข้าว หนูจะต้องมีของเล่น ของจับไปด้วย เพราะม่ายงั้น หนูอยากกินเอง ซึ่งพ่อแม่ลองหลายทีแล้ว เลอะเต็มบ้าน พ่อแม่ขี้เกียจเก็บน่ะ -- หนูไม่กลัวคนแปลกหน้าเท่าไหร่ แบบว่าชอบไปส่งยิ้ม เดินผ่านหน้าเค้าไปมาได้ แต่หนูจะไม่ให้ใครจับตัวทันที ต้องปล่อยให้คุ้นสักพักก่อน แต่ถึงกระนั้นหนูก็จะร้องหาพ่อหาแม่ไว้ก่อน -- หนูชอบจุ๊บมาก แถมต้องจุ๊บปากด้วยนะ หนูลืมยกมือสวัสดี แต่หากใครบอกลาก่อน ราตรีสวัสดิ์ หนูจะอ้าปากทำปากรอจุ๊บทันที พ่อหนูบอกว่า หนูทำปากเหมือนหน้ากากในหนังเรื่อง สกรีมน่ะ เออ แม่ว่าจริงด้วยเนอะ -- เวลาจะเปลี่ยนผ้าอ้อม ย่าจะบอกหนูว่าไปนอนตรงที่เปลี่ยน หนูก็จะไปนอนรอ พอจะเปลี่ยนที หนูจะยกขาสองข้างขึ้น เพื่อสะดวกต่อการเปลี่ยน หนูเก่งมาก ๆ เลยจ้ะ ++ หนูกับแม่ แฮ่ แฮ่ ครายอย่าเข้ามาใกล้เดี๋ยวโดนแม่ลูกคู่นี้กัด ++  ++ ช่วงนี้ผมแยงตา แม่เลยต้องจับตัดผมม้าซะหน่อย หุหุ หล่อไปอีกแบบวุ้ย ++  ++ อ่ะนะ ถึงจะไม่อั๋น เหมือนตอน 5 เดือน แต่หนูก็ยังอวบนิด ๆ ++  ตอนนี้หนูตื่นแหละ แม่ต้องไปดูหนูก่อน ยังดีนะเนี่ยที่ให้เวลาแม่ได้บันทึกอะไรเกี่ยวกับหนูบ้างก่อนที่จะลืมไปซะก่อน อิอิ แป๊บๆ ขวบนึงแล้วล่ะ หนูน้อยอคิระ
ขอเอาคำพูดของป้าแอน (Second impact) มาจั่วหัวซะเลย อิอิ
ตามเคยนะลูกนะ แม่มาอัพเดทให้ลูกช้าอีกแล้ว แทนที่จะอัพเดทในวันเกิดของหนู แต่แม่ดันมัวแต่ยุ่ง ๆ และยุ่ง ก็เพราะหนูนั่นแหละดันป่วยไข้ขึ้นสัปดาห์ก่อนวันเกิด แถมในวันเกิดหนูก็ยังมีหวัดอยู่อีก นี่ป้าป้อมต้องมาตามนะเนี่ย แม่ถึงได้มาอัพเดท หุหุ จากวันนั้น วันที่ 1 กรกฎาคม 2549 หรือ 1 Juli 2006 วันที่หนูมาเกิด วันที่แม่ได้มีโอกาสเป็นแม่คนอีกครั้ง แม่ยังรู้สึกภูมิใจในตัวเองจนทุกวันนี้ ว่าแม่สามารถให้กำเนิด และเลี้ยงหนูมาจนรอดปลอดภัยจนหนูครบ 1 ขวบแล้ว +++ ดูจิ่ ใครเนี่ย แม่เห็นหนูจากในท้องเป็นแบบเนี่ย +++  +++ จากวันที่แม่เห็นหน้าหนูเป็นเงา ๆ และวันนี้วันที่เราได้เจอหน้ากัน แม่ขี้เกียจย่อภาพอ่ะ เอาภาพนี้แหละ อาจจจะเห็นแม่โชว์พุงหน่อย ๆ อ่ะนะ อย่าว่ากันนะลูก +++  +++ เจ้าตัวเหี่ยว ๆ เขียว ๆ คล้ำ ๆ ของแม่ในวันนั้น ก็มาเป็นเจ้าหนูตัวอวบ ๆ ล่ำ ๆ ตัน ๆ ขาว ๆ แต่ไม่ซีดในวันนี้ +++  +++ อวบ ๆ ขึ้นทุกวันอย่างนี้ +++  +++ จนวันนี้ วันที่หนูครบรอบ 1 ขวบ แป๊บ ๆ จริง ๆ ด้วย +++  วันนี้วันที่อัพเดทบล๊อก หนูมีอายุ 1 ขวบกับ 2 อาทิตย์แล้ว หนูเดินได้คล่องแคล่วมาก บาล๊านซ์ดีมาก แต่หนูก็ชอบที่จะเดินเร็ว ๆ เหมือนวิ่ง หรือเลี้ยวเร็ว ๆ ทำให้หนูหกล้มไปบ้าง แต่ก็ไม่เป็นอะไรมาก หนูอดทนดีมาก หนูเป็นเด็กดีไม่งอแง แต่ซนเหมือนกันแหะ หนูชอบเล่น ชอบทำอะไรที่ แม่ พ่อ และย่าห้าม หนูจะร้อง อ้าย ย่าย ย่าย ย่าย เหมือนย่า เวลาย่าห้ามหนูเปิดตู้ หยิบผ้ารองโต๊ะ ย่าร้องแบบนั้น จนหนูพูดตามได้ จากที่หนูเคยสวัสดีได้แล้ว เวลาแม่พูดว่า กู๊ดนัท (ราตรีสวัสดิ์) หนูก็พนมมือไหว้ได้ด้วย อิอิ ภูมิใจมาก เวลาแม่เจอคนไทย แม่ให้หนูยกมือไหว้ตลอด แต่หนูจะอายและไม่กล้าทำอะไร แม่อดโชว์เลยลูก หนูพูดภาษาของหนู มีบางคำที่แม่ฟังแล้วจินตนาการไปเองว่า หนูเรียก แม่ หรือ มา มา และแม่ก็คิดว่าหนูฟังแม่พูด หรือพ่อพูดได้รู้เรื่อง ถึงแม้ว่าจะคนล่ะภาษา แต่หนูคงคิดว่า อีตาสองคนนี่พูดไรกันฟ่ะ ไม่เห็นจะเข้าใจเล้ย... หนูกินง่ายมาก ให้อะไรกินก็กิน ไม่หิวก็ไม่กิน ว่าง ๆ ก็ชอบมาแทะนิ้วเท้าแม่ กัดแม่เล่นซะงั้น แม่ขอให้หนูเป็นเด็กดี แข็งแรง ไม่เจ็บป่วย อย่างที่ลุง ป้า น้า อา ในห้องชานเรือน ได้ให้คำอวยพรกับหนูมาด้วยเถอะ สาธุ  อคิระ ช่วงเดือนที่ 8 - 10 ครึ่ง
แม่มัวแต่อ่านพันทิพ ยุ่งกับการเรียน ย้ายบ้าน และทำงาน เลยอัพเดทพัฒนาการของหนูช้าไปหน่อยนะลูก แต่ก็หนูนั่นแหละ ที่ยุ่งที่ซู้ดดดดด ไม่ยอมให้แม่ได้ใช้คอมพ์เลย... จนป้าป้อมต้องมาตามแน่ะ
เอาเป็นว่าพัฒนาการในเดือนที่ 8 - 10 ครึ่งของหนูอคิระเนี่ย เป็นพัฒนาการที่เป็นไปตามหนังสือของการเลี้ยงเด็กปกติเป๊ะ ๆ เลย ป้าเค้าว่าอย่างนั้น แต่อย่างหนึ่งที่แม่คิดว่าแปลก ๆ คือ หนูไม่ยอมกินนมขวดเลย แม่ก็กลุ้มใจนิด ๆ แต่หนูกินอาหารเสริม ที่เค้าบอกว่าสารอาหารก็เหมือนนมขวดน่ะ และหนูยังกินนมแม่ด้วย เลยทำให้ไม่ค่อยกังวลเท่าไหร่แล้ว ล่าสุดนี้หนูเกาะโต๊ะ เดินรอบโต๊ะ และสามารถเดินกับรถเข็นเล็ก ๆ (ของเล่น) ได้ และที่พ่อแม่ ย่า ภูมิใจที่สุดคือ หนู สามารถยืนได้ด้วยตัวเองแล้ว เหลือแค่รอลุ้นให้ก้าวขาออกมาเท่าไหร่ ตอนนี้หนูฝึกซ้อมยืน เกาะ และปล่อยมือ ยืนเองสักประมาณไม่เกิน 1 นาที แต่คาดว่าไม่นานนี้น่าจะนานขึ้น เมื่อวันที่ 19 พค. 50 หนูหัดเดินกับกล่องของเล่น ที่ต่ำกว่าตัวหนูมาก และหนูทำท่ายืนขึ้น แล้วก้มลงนั่ง หนูพลาดไปหน่อยล้มใส่กล่อง ล้มหัวพาดไปข้างหน้า ทำให้ปากกระทบกับพื้น พ่อรีบไปอุ้มหนู แม่ตามไปดู หนูมีเลือดออกที่ปากด้วย ร้องไห้จ้า ย่าใจแป้วไปเลยเหมือนกัน แต่ดีที่ว่าทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดี แต่นั่นคือต่อไปพ่อแม่ ต้องคอยระวังมากขึ้น ทั้ง ๆ ที่ พ่อกับย่า ก็จับตาดูหนูกันอยู่ แม่อัพเดทรูป กะว่าจะโพสต์นี่แหละ (เนี่ยอ่ะนะ แค่อยู่กับคอมพ์นานไปหน่อย เข้มงวดใกล้ 1 ขวบเข้ามาทุกที หนูก็เก่งขึ้นทุกวัน ๆ และหนูก็จะเจ็บตัว เพื่อเรียนรู้ใบใหญ่นี้ทุก ๆ วันเหมือนกัน หนุ่มน้อยกับชิงช้าเบบี้ หนูชอบมากเลยนะเนี่ย แรก ๆ มีกลัวนิด ๆ แต่ต่อไปก็หัวเราะชอบใจ  แม่คร้าบ ผมขอจุ๊บทีหนึ่ง...  เนี่ย ๆ หนูเริ่มเกาะ ๆ เดิน ๆ แบบเนี่ยแหละ  ในที่สุดหนูก็สามารถยืนได้ด้วยตัวเองแบบนี้ 10 วินาทีก็ยังดี... เก่งมากเลยคั๊บ ลูกแม่  โย โยะ.. 
|
Lilla Mamma
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เป็นแม่ที่ตัวเล็ก เป็นแม่ของไอ้ตัวเล็ก โดนรักพาตัวมาอยู่ประเทศสวีเดน คิดถึงเมืองไทยใจจะขาด โดยเฉพาะอาหารไทย การท่องเที่ยวเมืองไทย ครอบครัวที่เมืองไทย Custom Clocks from BlingPixie.com
Friends Blog Link |
