|
|
ชีวิตนาย ก
เด็กชาย ก เป็นคนที่อยากใช้ความสามารถของตัวเอง
แต่สังคมไม่มีใครอยากจะใช้ความสามารถของเด็กชาย ก
เด็กชาย ก เลยติดเกม เพราะเกมทำให้เด็กชาย ก ได้ใช้ความสามารถ
พอเด็กชาย ก ติดเกม เด็กชาย ก ก็เลยเสียการเรียนเพราะใช้เวลามากเกินไป
เด็กชาย ก ถูกครอบครัวต่อว่าแล้วให้เด็กชาย ก เลิกเล่นเกม
เด็กชาย ก เมื่อถูกให้เลิกเล่นเกม ทนไม่ได้ หนีออกจากบ้าน
ครอบครัวตามหาเด็กชาย ก เจอก็ขอโทษเด็กชาย ก
เด็กชาย ก เล่นเกมต่อแล้วก็เสียการเรียน
ครอบครัวทำโทษเด็กชาย ก แล้วก็ให้เด็กชาย ก เล่นเกมให้เป็นเวลา
เด็กชาย ก รู้สึกว่าทำไม่ได้จึงเล่นไปเรื่อยๆ จนผลการเรียนตกเช่นเคย
พ่อแม่เหน็ดเหนื่อยใจที่ว่าลูกใช้เวลาไม่เป็น จึงส่งเด็กชาย ก ไปเรียนพิเศษ
เด็กชาย ก หนีเรียนพิเศษไปเล่นเกม
พ่อแม่จับได้ลงโทษเด็กชาย ก แล้วให้ที่เรียนพิเศษบอกข่าวด้วยว่าเด็กชาย ก มาเรียนรึไม่
เด็กชาย ก เบื่อการเรียน หนีโรงเรียนไปเล่นเกม
เมื่อหนีเรียนบ่อยๆ ทางที่โรงเรียนจึงแจ้งว่าเด็กชาย ก ไม่เข้าโรงเรียนเลย
แล้วบอกให้ผู้ปกครองไปพบด้วย
พ่อแม่ลงโทษเด็กชาย ก แล้วพาเด็กชาย ก ไปพบครูที่ฝ่ายปกครอง
ครูฝ่ายปกครองบอกว่าเวลาเรียนไม่พอ
พ่อแม่ขอโทษขอโพยบอกว่าเดี๋ยวจะให้เด็กชาย ก ตั้งใจเรียน
ฝ่ายปกครองรับปาก แล้วออกปากว่าจะสอดส่องพฤติกรรมของเด็กชาย ก เป็นพิเศษ
เด็กชาย ก ทนอยู่ในระเบียบไม่ได้ หนีออกจากบ้านอีกครั้งหนึ่ง
แต่...การหนีออกจากบ้านครั้งนี้ เด็กชาย ก ไปเจอแก๊งค์อันธพาลแก๊งค์หนึ่ง
เด็กชาย ก ซึ่งไม่มีที่ไป กลัวเสียใจแทบขาด
แก๊งค์นี้เห็นเด็กชาย ก ก็นึกถึงตัวเองตอนเป็นเด็กจึงรับเด็กชาย ก ไปด้วย
พ่อแม่แจ้งความว่าเด็กชาย ก หายตัวไป
-----------------------------------------
นาย ก กำลังแข่งรถอยู่กลางถนน เขานึกถึงตอนวัยเด็ก ตอนที่เขากำลังเล่นเกมรถแข่ง
นาย ก ชนะการแข่งขันอยู่เรื่อยๆ หัวหน้าแก๊งค์ชมเสมอๆว่านาย ก เก่ง
นาย ก ภูมิใจที่หัวหน้าแก๊งค์ชมว่าเขาเก่ง เขาจำความได้ว่าตอนเด็กๆไม่มีใครชมว่าเขาเก่ง
วันหนึ่งตอนที่เขากำลังขโมยรถไปให้แก๊งค์อยู่
เมื่อทำการปลดรถเสร็จแล้ว
นาย ก พบครอบครัวโดยบังเอิญ
นาย ก เห็นครอบครัวจูงเจ้าตัวน้อยมาอายุราวๆปีที่เขาออกมาจากบ้าน
นาย ก รู้สึกปวดใจขึ้นมา เขารู้สึกว่าเขาไม่เคยได้รับความรักแบบนี้
นาย ก ร้องไห้อยากกลับไปเหมือนวันเก่าๆ
นาย ก รู้สึกแค้นเด็กคนนั้นที่ครอบครัวดูแลเขาเป็นอย่างดี
นาย ก วิ่งเข้าไปอุ้มเด็กคนนั้น แล้ววิ่งขึ้นรถ แล้วขับจากไป
พ่อแม่รีบไปแจ้งตำรวจ ตำรวจตามนาย ก ไป
นาย ก ขับรถไปเรื่อยๆ น้ำตาคลอหน้า เด็กน้อยคนนั้นร้องไห้ตลอดทาง
นาย ก มองหน้าเด็กคนนี้ เด็กคนนี้หน้าคล้ายตัวเขายิ่งนัก
ตำรวจตามเด็กชาย ก มาได้ทันแล้ว และบอกให้นาย ก หยุดรถ
นาย ก ไม่หยุดรถบิดรถต่อไปเรื่อยๆ
ตำรวจขับรถล้อมนาย ก ไว้หมดแล้วพยายามดึงเด็กน้อยไปจากนาย ก
นาย ก ไม่ยอมถีบรถตำรวจล้มไป
ตำรวจเห็นท่าไม่ดี หยิบปืนยิงเข้าที่ต้นขาของนาย ก แล้วใช้ความพยายามชิงตัวเด็กอีกครั้ง
ตำรวจชิงเด็กได้สำเร็จและพยายามจับกุมตัวนาย ก
นาย ก เจ็บปวดอย่างมากกับแผลที่ต้นขาพยายามขับรถต่อไป แต่ทรงตัวไม่อยู่รถล้มไป
------------------------------------------
นาย ก ลืมตาขึ้นเขารู้สึกว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียง
นาย ก มองไปไม่เห็นใครอยู่รอบข้าง
นาย ก ได้ยินเสียงเคาะประตู
นาย ก เห็นชายหญิงวัยกลางคนเดินและเด็กน้อยคนหนึ่งเดินเข้ามาทำหน้าเศร้า
นาย ก ถาม"พวกคุณเป็นใคร"
คนกลุ่มนั้นพูดขึ้นมาว่า"พ่อแม่ไม่ดีเองลูก"
นาย ก ถาม"แล้วผมเป็นใคร...."
| Create Date : 22 มกราคม 2550 |
| Last Update : 22 มกราคม 2550 14:04:34 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 387 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: tai (taibangplee  ) วันที่: 22 มกราคม 2550 เวลา:14:27:37 น. |
|
|
|
| โดย: nanoguy (nanoguy ) วันที่: 23 มกราคม 2550 เวลา:9:28:35 น. |
|
|
|
| โดย: basbas วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:21:43:30 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
กาลเวลาร่องลอยคอยร่วงโรย
น้ำค้างโปรยปรอยทั่วทุกหัวระแหง
ดังความสุขทุกข์มิหลงจงสำแดง
จำต้องแปลงเปลี่ยนเรื่องเพราะเตือนความ
วันเวลาอยู่คู่ความทรงจำ ไม่ว่าทุกข์หรือสุขเพียงใด
วันเวลาเหล่านั้นจะค่อยเข้ามาสู่ความทรงจำของเราเอง
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
ชอบ ชอบ ชอบ