ชิ้นส่วนแห่งความทรงจำ
Group Blog
 
All Blogs
 
รอ

ตัวฉันมองจากมุมมองเก่าๆมานานนับสิบปี
ฉันเฝ้ารอที่จะได้มีใครซักคนพาตัวฉันออกไปจากที่นี้
เป็นคนที่เข้าใจในตัวฉันและอยากที่จะศึกษาเข้าไปในตัวของฉัน
ฉันรอคนๆนั้นมาเป็นเวลาอันเนินนาน
แต่ละวันของฉันผ่านไปอย่างช้าๆ
กาลเวลาดูเหมือนจะทรมานฉันอยู่ทุกๆเมื่อ
สภาพของฉันมิได้เปล่งประกายน่าศึกษาเหมือนดั่งแรกเริ่ม
และมันทำให้ฉันท้อใจลงทุกวันๆ
วันหนึ่งฉันได้มีโอกาสเปลี่ยนมุมมองใหม่ๆ
ฉันได้เห็นรุ่นน้องๆของฉันได้ถูกจับจองในเวลาไม่ช้า
ฉันรู้สึกอิจฉาที่พวกเขาถูกจับจองอย่างรวดเร็ว
ทำไมเราถึงไม่ถูกจับจองอย่างเขาบ้าง
ในอดีตมีคนเข้ามาหาฉันอยู่หลากหลายคนแต่ก็ยังนับคนได้
พวกเขาได้เข้ามาดูหากแต่ไม่มีใครคนใดเลยที่จะเลือกศึกษาในตัวฉัน
ในบางครั้งเขาเข้ามาหาฉันก่อนแต่ท้ายที่สุดเขาก็เลือกเพื่อนของฉัน
ยิ่งนานไปคนที่เข้ามาดูก็สร้างบาดแผลให้กับฉันบ้างแล้วเข้าก็จากไป
และด้วยบาดแผลนั้นคนหลังๆที่เข้ามาก็ไม่คิดจะเข้ามาดูที่ตัวของฉันอีก
ฉันได้แต่น้อยใจตัวเองที่เกิดมาโดยไร้ความหมาย

“สวัสดีครับ”เสียงชายหนุ่มทักทาย
“มาแล้วเหรอ นั่นกองนั้นไม่ได้ขายซักที” เสียงชายหนุ่มที่อายุหน่อยกล่าวกลับไป
“เยอะพอสมควรนะครับ เอ๊ะ!!เล่มนี้ก็ยังไม่ถูกขายเหรอครับ”
“สภาพมันแย่หน่อยน่ะเลยไม่มีใครซื้อต่อ อีกอย่างเนื้อหามันก็หนักด้วย”
“ว้า ถ้าอย่างนั้นเล่มนี้ผมขอนะครับ”
“พูดเป็นเล่นไป แต่ถ้านายอยากได้ก็เอาไปซิ มันสมควรเป็นของนายอยู่แล้ว”
“แหะๆ ยังไงผมก็คงต้องไปเสียค่าหนังสือกับต้นสังกัดอยู่ดี”
“ไม่เป็นไรถือซะว่าฉันซื้อให้ก็แล้วกันคนกันเอง”

และแล้วฉันก็จะได้มีคนที่เข้ามารู้จักตัวฉันกับเขาเสียที...


Create Date : 15 สิงหาคม 2550
Last Update : 15 สิงหาคม 2550 11:35:25 น. 3 comments
Counter : 341 Pageviews.

 
แม้ก็ยังดีเน้อ...หนังสือน้อย
ดีกว่าเขาถูกบังคับให้รับล่ะ
..................
อ่านหัวเรื่องแล้ว กะจะร้องเพลง
ฉันแสนเกียจชัง คนสวยทุกคน
หุหุ หุหุ อารมณ์เดียวกัน
.......................
ยินดียิ่ง มาทักทาย แบบตั้งใจนะค่ะ


โดย: กาบชมพู วันที่: 15 สิงหาคม 2550 เวลา:21:15:22 น.  

 
ขอบคุณที่เข้าไปหอมขนม...เฝ้ารอการอัพเรื่องต่อไป
.................
อย่าช้าล่ะ...ขยันทำงาน


โดย: กาบชมพู วันที่: 16 สิงหาคม 2550 เวลา:11:58:36 น.  

 
เปลี่ยนให้แล้วค่ะอ่านง่ายขึ้นมากเลย

ขอบคุณมากนะคะที่เข้าไปอ่าน


โดย: wa (yoja ) วันที่: 5 ตุลาคม 2550 เวลา:11:03:49 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

blueocynia
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




กาลเวลาร่องลอยคอยร่วงโรย
น้ำค้างโปรยปรอยทั่วทุกหัวระแหง
ดังความสุขทุกข์มิหลงจงสำแดง
จำต้องแปลงเปลี่ยนเรื่องเพราะเตือนความ

วันเวลาอยู่คู่ความทรงจำ ไม่ว่าทุกข์หรือสุขเพียงใด
วันเวลาเหล่านั้นจะค่อยเข้ามาสู่ความทรงจำของเราเอง
Friends' blogs
[Add blueocynia's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.