|
|
"เยอะ"
พักนี้แบมรู้สึกว่า อะไรๆ รอบตัวแบมมันเยอะไปหมด
งานเยอะ
คนเยอะ
เรื่องราวเยอะ
ปัญหาเยอะ
ข้อมูลเยอะ
เวลาส่วนใหญ่ในที่ทำงานของแบม แบมแทบไม่สามารถสร้างสมาธิเพื่อทำงานประเภทวิเคราะห์ได้ เพราะความเยอะทั้งหลายทะลักใส่แบมทั้งวัน เงยหน้ามา ฟ้าก็มืดซะแล้ว
ที่แบมรู้สึกว่า มันเยอะ คงเป็นเพราะแบมเป็นคนประเภทที่ถูกฝึกมาให้ "น้อย" ยิ่งแบมแก่ขึ้น แบมยิ่งรู้สึกขอบคุณทุกคนที่เกี่ยวข้องในชีวิต ที่มีส่วนในการช่วยฝึกให้แบมเป็นคน "น้อย" ยิ่งแบมแก่ขึ้น แบมยิ่งเห็นค่าของการ "น้อย"
มีหลายการฝึกฝนที่แบมจำได้
++ แบมค้นพบข้อความ 3 บรรทัด ของท่านพุทธทาส ในกองหนังสือธรรมะมากมาย แบมจำได้ว่า แบมนั่งมองข้อความ 3 บรรทัดนั้นอยู่หลายนาที ด้วยความทึ่ง เพราะนั่นคือ แก่นของธรรมะ ที่แบมค้นหาในหนังสือกองใหญ่ไม่เจอ
++ พ่อแบมเป็นคนชอบอ่านหนังสือ สะสมหนังสือ และปลูกฝังให้แบมชอบอ่านหนังสือ แต่พ่อมักจะสอนให้แบม "น้อย" พ่อไม่ขนหนังสือมาให้แบมอ่าน แต่พ่อจะถามแบมว่า หนังสือกองนี้ แบมอยากอ่านเล่มไหน พ่อไม่สนใจว่าแบมอ่านอะไร แต่พ่อจะถามแบมว่า แล้วแบมได้อะไรจากการอ่านสิ่งนั้น
++ อาจารย์สอนให้แบมอ่าน text book หลายร้อยหน้า แล้วให้แบมขีดเส้นใต้ 3 คำ ใน 1 paragraph ที่แบมคิดว่า เป็นหัวใจของเรื่องนี้
++ เจ้านายเก่าแบมมักเอาตัวเลขของธุรกิจที่มีปัญหามาให้แบมดูจนละลานตา แล้วถามแบมว่า ตกลงปัญหามันอยู่ตรงไหน เจอแล้วเดินมาบอกด้วย
หลากหลายวิธีการปลูกฝังนั้น แบมเชื่อว่า มันคือกุศโลบายที่แบมได้รับให้รู้จักการละทิ้ง การกรอง การกลั่น จาก "เยอะ" ให้กลายเป็น "น้อย" เพื่อสุดท้ายแบมจะได้ค้นพบสิ่งที่ใช่ ในเวลาที่ผู้อื่นกำลังท่วมอยู่กับความ "เยอะ"
แบมจึงโตมาแบบคน "น้อย"
++ บ่อยมาก ถึง มากที่สุด ที่แบมต้องรับบทบาทในการนั่งฟังเรื่องราวอันมากมาย เยอะแยะ ของผู้คนรอบตัว สมองฝั่งหนึ่งแบมฟังด้วยความเคารพ ส่วนสมองอีกฝั่งหนึ่ง กำลังสแกนหาสิ่งที่เค้าต้องการสื่อสาร หลังจากฟังครบ แบมจะมักจะเปิดปากด้วยคำถามว่า ทั้งหมดนี้มันคือเรื่องนี้ใช่หรือไม่? แล้วหลังจากวันนั้น อย่ามาให้แบมเล่าเรื่องทั้งหมดต่อ เพราะแบมจำเรื่องทั้งหมดไม่ได้แล้ว แบมจำได้แต่สิ่งที่เขาต้องการสื่อไม่เกิน 3 ประโยค ดังนั้น ไม่ต้องกลัวว่าแบมจะเอาเรื่องราวไปบอกต่อใคร เพราะแบมจำไม่ได้หรอก ขอสารภาพ
++ แบมยังชอบอ่านหนังสือ แต่แบมค้นพบว่า แบมอ่านหนังสือน้อยกว่าหลายๆ คน เพราะแบมเลยเถิดไปถึงขั้น เลือกอ่านหนังสือที่แบมเอามาใช้กับชีวิตแบมได้ ในเมื่อแบมหาคำตอบไม่ได้ว่า แบมจะอ่านเยอะไปทำไมถ้าข้อมูลเหล่านั้นไม่ได้มีส่วนในการพัฒนาตัว
++ แบมชอบถ่ายรูป แต่แบมถ่ายรูปน้อยกว่าเพื่อนอีกหลายคน เพราะแบมจะถ่ายต่อเมื่อแบมเจอสิ่งที่แบมอยากเก็บบันทึก ในขณะที่หลายคนถ่ายรูปแทบทุกสิ่งที่เจอไว้ก่อน เพื่อไปลบภาพที่ไม่อยากเก็บออกในวันหลัง
++ แบมเป็นคนมีเพื่อนน้อย แต่มีคนรู้จักเยอะ
++ แบมเป็นคนกินน้อย กินเมื่อหิว กินเฉพาะของที่ชอบกิน เพราะแบมไม่รู้จะกินสิ่งที่แบมไม่ชอบไปทำไม แบมเป็นคนเดินห้างน้อย เพราะแบมไม่รู้จะไปซื้ออะไร แบมเป็นคนชอบอยู่บ้าน แย่งแม่ดูทีวี ไปเที่ยวล๊าลลาน้อย เพราะแบมไม่รู้ว่าแบมจะไปกับคนที่ไม่อยากใช้เวลาอยู่ด้วย เพื่ออะไร
++ เวลาทำงานแบมพูดน้อย เวลาอยู่ในห้องประชุมแบมมักพูดเป็นคนสุดท้ายในเรื่องนั้นๆ แค่ไม่กี่ประโยค เพราะก่อนหน้านั้น แบมฟังและประมวลเรื่องราวอยู่ แบมเป็นคนไม่ชอบได้ยินความ "เยอะ" ที่พาออกนอกประเด็นในห้องประชุม แบมไม่ชอบคนไม่เคารพเวลาของคนอื่น และ แบมไม่ชอบการประชุมที่จบลงด้วยการไม่มีข้อตกลงร่วมกัน
++ แบมค้นพบความจริงที่น่าตกใจว่า ผู้ที่อยู่ในตำแหน่งผู้บริหารส่วนใหญ่ ไม่ว่าองค์กรใดๆ สนใจตัวเลขธุรกิจทีความ "เยอะ" โดยเฉพาะในบรรทัดบนสุด คือ รายได้ และ บรรทัดล่างสุด คือกำไร ในขณะที่แบมมองหาเรื่องราวระหว่างสองบรรทัดนี้ ด้วยคาดหวังจะเจอที่มาของรายได้และกำไรนั้น บ่อยครั้งแบมสนใจเรื่อง "น้อยๆ" แค่บรรทัดเดียว เพราะแบมพบว่าเป็นตัวเลขที่ไม่สมเหตุสมผล จนทำให้ รายได้และกำไรที่ทุกคนกำลังตื่นเต้นกันอยู่นั้น เป็นตัวเลขที่ผิดพลาด
เรื่องความ "น้อย" ของแบม บางครั้งทำให้แบมดูแปลกแยกจากคนในองค์กรไปบ้าง แต่อย่าคิดว่าแบมจะน้อยไปซะหมด แบมก็มีเรื่อง "เยอะ" ให้พอบาลานซ์ชีวิตบ้าง
++ แบมพูดเยอะ เรื่องดินฟ้าอากาศบ้าบอ เมื่ออยู่กับกลุ่มเพื่อนนอกองค์กร
++ แบมหัวเราะเยอะ เมื่ออยู่กับทีมงานที่สนิท ในเวลาที่บรรยากาศการทำงานมันเครียด เพราะแบมไม่ชอบอยู่กับความเครียด พักนี้แบมโดนข้อหาว่า ร่าเริงเกินไป ซึ่งไม่รู้แปลว่าอะไร
++ แบมทำงานเยอะ เพราะแบมไม่รู้จะทำอย่างอื่นทำไมในเมื่อองค์กรจ้างให้แบมมาทำงาน และแบมมักเลือกใช้วิธีทำงานเยอะๆ เพื่อเลี่ยงการต้องใช้เวลากับมนุษย์พันธุ์ "เยอะ"
++ แบมดูหนังเยอะ โดยเฉพาะวันที่ต้องรับเรื่องเยอะๆ ในองค์กร เพราะแบมไม่อยากให้เรื่องเหล่านั้น อยู่ในสมองแบมนาน แบมเลยไปเทมันออกหน้าโรงหนัง แล้วเดินสมองโบ๋ เข้าไปจำเรื่องหนังแทน
แบมเชื่อว่า มนุษย์เราเลือกที่จะ "เยอะ" ได้ และ เลือกที่จะ "น้อย" ได้
และแบมเชื่อว่า ถ้ามนุษย์ไม่เลือก ก็จะค้นพบว่า ตัวเอง "เยอะ" ในเรื่องที่ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์ จนเหลือที่ว่างสำหรับเรื่องที่เป็นสาระของชีวิต "น้อย" จนน่าตกใจ
หวังว่าทุกท่านจะจัดสรรเรื่อง "เยอะ" และ "น้อย" ของตัวเองได้ และสนุกสุขกับการใช้ชีวิตค่ะ
| Create Date : 15 ตุลาคม 2553 |
| Last Update : 5 เมษายน 2554 23:23:18 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 686 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: นนนี่มาแล้ว  วันที่: 15 ตุลาคม 2553 เวลา:3:06:53 น. |
|
|
|
| โดย: เติ้ล IP: 124.122.163.213 วันที่: 16 ตุลาคม 2553 เวลา:18:26:22 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [