|
|
4ปีในลอนดอน, ประเทศ อังกฤษ
เราก็มาอยู่ที่ประเทศ อังกฤษ ได้ประมาณ 4 ปีแล้นนนน.. เรื่องของเรื่องก้อคือ พอจบมหาวิทยาลัย จาก ไทยแลนด์ แลนด์ ออฟ สไมล์ ปั๊บ ก้อ หอบผ้าหอบผ่อนหนีตามคุณแม่ มาอยู่ที่ลอนดอนเนี่ยแหละค่าาา 
ตอนแรกที่มาถึงนะ อยากกลับบ้านมากๆๆๆๆๆๆๆ รู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจผิดอย่างแรงงงงงง ตอนมาแรกๆ ภาษาก็ไม่ค่อยแข็งแรง เพื่อนก็ไม่มี ของก็แพงมากๆๆๆๆๆ ไปไหนก็หลงๆ ขึ้นรถผิดๆถูกๆ แถมโดนล้วงกระเป๋าอีก ตอนนั้นร้องไห้จะกลับบ้านลูกเดียวเลย หมดตัวไปเลยตอนนั้น เศร้ามากๆๆๆๆ แต่พออยู่ไปซักพักก็เริ่มปรับตัวได้ เริ่มสนุกกับชีวิตสาวลอนดอน (ดูไฮโซมะ) อิอิอิอิ เริ่มมีเพื่อนเยอะ
อยู่ไปอยู่มาก้อมาเจอ อีตา Chris เนี่ยค่ะ (แฟนหนูเอ๊ง) อิอิอิ  Chris เป็นทนายชาวอังกฤษ อายุก้อรุ่นราวคราวเดียวกัน (จริงๆเค้าเด็กกว่าหนู 4 วันอ่ะ เค้าภูมิใจมากเรยยยย) เค้าก็เข้ามาจีบๆ เราก็คิดว่า เอาน่ะ ไหนๆก็มีคนมาจีบแล้ว ให้โอกาสเค้าหน่อย ยังไงก็ดีกว่าอยู่คนเดียว (จริงๆอ่ะดีใจเนื้อเต้น นานๆมีคนหลงมาซะที เกาะขาแน่นเลย กลัวหลุด) อิอิอิ  ก็คบกันมาเรื่อยๆ ตอนแรกก็ไม่นึกว่าเค้าจะมาจริงใจกับดอกไม้ริมทางอย่างเรา (ว่าไปโน่น)  แต่มานั่งคิดๆดู เรานี่โชคดีจริงๆที่มาอยู่ต่างบ้านต่างเมือง ยังมาเจอคนดีๆ เค้าเป็นคนดีจริงๆค่ะ ยังไม่อยากจะเชื่อโชคชะตาตัวเองเลย มีหน้าที่การงานมั่นคง ไม่โกหกกระล่อนปลิ้นปล้อน (เท่าที่รู้นะ อิอิ)  ไม่เจ้าชู้ เพราะหน้าตาไม่อำนวย 555  (ล้อเล่นน่าาาาาา อยู่แถวนี้ป่ะเนี่ย อิอิอิ) ที่สำคัญเค้ารักหนูมาก เพราะเราเข้ากันได้ดี ชอบอะไรเหมือนๆกัน เรื่องตลกที่คนอื่นเค้าไม่ขำ เราก็มาขำกิ๊กกั๊กกันอยู่สองคน (ติงต๊องอ่ะ) และเค้าก็ชอบที่หนูดูแลเค้าดี (ไม่ดีได้ไงล่ะเด๋วโดนทิ้ง อิอิอิ) 
คบๆกันมานี่ก็เข้าปีที่ 4 แล้วค่ะ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเวลาผ่านไปเร็วจังเลย ยังจำได้สมัยตอนมาใหม่ๆ ภาษายังไม่ค่อยได้ (ตอนนี้ก็ยังไม่กระเตื้อง แถมยังลืมๆภาษาไทยอีก ฮ่วย!!!)  ยังไม่รู้เลยว่าจะมีโอกาสกลับเมืองไทยอีกเมื่อไหร่ คิดถึงเพื่อนๆ คิดถึงอาหารไทย คิดถึงญาติๆ อยากกลับไปเที่ยว ไป shopping ที่เมืองไทย ที่นี่ของแพง ซื้อไม่ลง (แต่ไป shopping ทุกอาทิตย์ ถึงไม่มีเงินเหลือไง ว๊าาา)
to be continued นะคะ ขอตัวไปทำกับข้าวก่อนน๊าาา
| Create Date : 15 ธันวาคม 2549 |
| Last Update : 18 มกราคม 2550 1:39:31 น. |
|
11 comments
|
| Counter : 471 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: YuMmY_AuMmY  วันที่: 23 ธันวาคม 2549 เวลา:16:51:53 น. |
|
|
|
| โดย: คิม เท วอน IP: 58.109.38.242 วันที่: 3 มกราคม 2550 เวลา:22:46:15 น. |
|
|
|
| โดย: ดีจังเลย IP: 61.90.151.80 วันที่: 31 มกราคม 2550 เวลา:17:10:55 น. |
|
|
|
| โดย: angielicious (angielicious ) วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:21:39:15 น. |
|
|
|
| โดย: casanova_fiat IP: 58.105.138.180 วันที่: 7 เมษายน 2550 เวลา:12:55:44 น. |
|
|
|
| โดย: Makok (Castertroy ) วันที่: 11 เมษายน 2550 เวลา:4:30:06 น. |
|
|
|
| โดย: เดี๋ยวเจอกานผับริมน้ำที่ลอนดอน IP: 220.236.115.121 วันที่: 15 ตุลาคม 2550 เวลา:9:12:10 น. |
|
|
|
| โดย: ด้า IP: 61.7.165.168 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:29:08 น. |
|
|
|
| โดย: คนชัยภูมิ IP: 58.9.231.152 วันที่: 20 กรกฎาคม 2555 เวลา:13:54:04 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ตอนนั้นร้องไห้จะกลับบ้านลูกเดียวเลย หมดตัวไปเลยตอนนั้น เศร้ามากๆๆๆๆ
แต่พออยู่ไปซักพักก็เริ่มปรับตัวได้ เริ่มสนุกกับชีวิตสาวลอนดอน (ดูไฮโซมะ) อิอิอิอิ
เริ่มมีเพื่อนเยอะ 
Chris เป็นทนายชาวอังกฤษ อายุก้อรุ่นราวคราวเดียวกัน (จริงๆเค้าเด็กกว่าหนู 4 วันอ่ะ เค้าภูมิใจมากเรยยยย)
เค้าก็เข้ามาจีบๆ เราก็คิดว่า เอาน่ะ ไหนๆก็มีคนมาจีบแล้ว ให้โอกาสเค้าหน่อย ยังไงก็ดีกว่าอยู่คนเดียว (จริงๆอ่ะดีใจเนื้อเต้น นานๆมีคนหลงมาซะที เกาะขาแน่นเลย กลัวหลุด) อิอิอิ 
ก็คบกันมาเรื่อยๆ ตอนแรกก็ไม่นึกว่าเค้าจะมาจริงใจกับดอกไม้ริมทางอย่างเรา (ว่าไปโน่น) 
แต่มานั่งคิดๆดู เรานี่โชคดีจริงๆที่มาอยู่ต่างบ้านต่างเมือง ยังมาเจอคนดีๆ เค้าเป็นคนดีจริงๆค่ะ ยังไม่อยากจะเชื่อโชคชะตาตัวเองเลย มีหน้าที่การงานมั่นคง ไม่โกหกกระล่อนปลิ้นปล้อน (เท่าที่รู้นะ อิอิ) 
ไม่เจ้าชู้ เพราะหน้าตาไม่อำนวย 555 
(ล้อเล่นน่าาาาาา อยู่แถวนี้ป่ะเนี่ย อิอิอิ) ที่สำคัญเค้ารักหนูมาก เพราะเราเข้ากันได้ดี ชอบอะไรเหมือนๆกัน เรื่องตลกที่คนอื่นเค้าไม่ขำ เราก็มาขำกิ๊กกั๊กกันอยู่สองคน (ติงต๊องอ่ะ) 
ยังไม่รู้เลยว่าจะมีโอกาสกลับเมืองไทยอีกเมื่อไหร่ คิดถึงเพื่อนๆ คิดถึงอาหารไทย คิดถึงญาติๆ อยากกลับไปเที่ยว ไป shopping ที่เมืองไทย ที่นี่ของแพง ซื้อไม่ลง (แต่ไป shopping ทุกอาทิตย์ ถึงไม่มีเงินเหลือไง ว๊าาา) 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [