• Group ตัวอย่าง

a piece of love - busiest day in my life and my heart เอ้ดีใจจังที่ชีวิตเอ้เริ่มสนุกขึ้นมาอีกครั้งความสนุกทำให้เราเป็นสุข เมื่อเป็นสุข รังสีของมันก็จะเปล่งออกมา พลอยทำให้คนอื่นๆเป็นสุขไปด้วยนาทีนี้พี่ยังยืนยันแบบที่เอ้รู้สึกคือลาวมีความเป็นตัวเองมากกว่าประเทศเรา เขาอยู่ได้อย่างเป็นสุขตามอัตภาพของเขาในความเป็นสังคมนิยมได้อย่างไม่น่าเชื่อนะเขาอาจมีเงินไม่มาก แต่สุขภาพจิตดีนะ คุณภาพชีวิตก็ไม่เลวเลย หลวงพระบางเป็นตัวอย่างงดงามที่พี่หลงเสน่ห์ แถวลาวใต้ จำปาสัก ผู้คนก็น่ารัก เขามีความอุดมสมบูรณ์ทุกอย่างโดยไม่จำเป็นต้องแย่งชิง มีแต่พวกเรานี่แหละที่พบลยายามจะหาทางเข้าไปกอบโกยด้วยรูปแบบการพัฒนาและลงทุนความเปลี่ยนแปลงที่กำลังไหลบ่ายากจะขวางกั้นน่ากลัวเหลือเกิน เราไม่อยากเห็นเขาเปลี่ยนไป แต่ในมุมของพวกเขาชีวิตมันก็ต้องดีขึ้นนะ และทุกอย่างต้องพัฒนาไป หวังแต่ว่าความเจริญก้าวหน้านั้นจะวัฒนาถาวรและทั่วถึงเอ้...คนที่ทำให้หัวใจเราเต้นแรงไม่ได้มีทุกบ่อยนะถ้าได้พบก็ให้รู้จักรักษาจังหวะเต้นของหัวใจในเพลงนั้นไปนานๆไม่ต้องสัญญาพี่ก็จะเจอเอ้กับพูแน่นอน 16 ธ.ค.นี้ รักคิดถึงพี่แหม่ม   Create Date : 18 ธันวาคม 2551     Last Update : 18 ธันวาคม 2551 11:25:03 น. Counter : 783 Pageviews.   1 comment Share Tweet

เมื่อวาน วันนี้ และวันพรุ่งนี้....การเดินทางของชีวิต พู พี่ขอโทษด้วยที่ไม่ได้ตอบเมลชีวิตตอนนี้เหมือนหุ่นยนต์ในโรงงานอุตสาหกรรม เป็นเรื่องปกติของเดือนสุดท้ายในรอบปี ไม่รู้จะบ่นไปทำไมมีหลายเรื่องที่พี่อยากทำและยังทำไม่ได้ โดยเฉพาะการตอบจดหมายยาวๆ รวมทั้งจดหมายจากอเมริกาฉบับหนึ่งของ "บัตเตอร์ฟลาย" พี่สาวสุดรักคนหนึ่งที่เขียนถึงพี่สม่ำเสมอ แต่พี่ก็ทำร้ายความรู้สึกเธออยู่เรื่อยด้วยความล่าช้าในการสื่อสารทางไปรษณีย์ เอ้ พี่จะเดินทางอีกแล้วนะ วันอาทิตย์นี้จะบินไปโอมานกับทาง ปตท.สผ. 1 สัปดาห์วิญญาณคนอยู่ไม่สุขเข้าสิงทันทีที่ถูกเชิญทั้งที่งานค้างยังสุมหัวเพราะโอมานเป็นประเทศแรกในชีวิตที่พี่เคยไปเมื่อ 20 กว่าปีก่อน อยากไปดูว่าใน 2 ทศวรรษมันเปลี่ยนไปแค่ไหนผลของการรับเชิญก็คือ พี่ต้องทำต้นฉบับล่วงหน้าจนถึงนาทีสุดท้ายในตอนนี้แหละซึ่งมันก็เสร็จลงแบบไม่ดีนักแล้วก็ปวดเมื่อยไปทั่งตัว เพราะต้องนั่งอยู่หน้าคอมฯเป็นวันๆโดยเฉพาะวันหยุดแบบนี้ เดือนที่แล้วที่พี่ไปหลวงพระบาง อารมณ์สนุกแบบที่ไม่มีมานานทำให้มีเรื่องเขียนมากมายคอลัม Dejavu ในประชาชาติธุรกิจของพี่ก็เลยต้องมีซีรีส์หลวงพระบางมากหน่อยเขียนเองอ่านเองก็สนุกดีนะกลับมาจากโอมานก็น่าจะมีเรื่องให้เขียนพอสมควร อ้อ สงกรานต์ปีหน้าพี่ปักธงไว้แล้วว่าจะไปอินเล เลคที่พม่า สนใจกันมั๊ย? เส้นทางที่วางไว้กับเพื่อนคนหนึ่งซึ่งทำบริษัททัวร์คือ เราจะไปเริ่มต้นที่เชียงรายนั่งรถข้ามไปท่าขี้เหล็กแล้วขึ้นเครื่องบินในประเทศของพม่าต่อแน่นอนว่าพี่ต้องแวะหาพูก่อน และจะชวนพูไปด้วยถ้าเอ้ไม่มีงานพิเศษช่วงสงกรานต์จะไปไหม? พูจ๋าพี่ชอบบทกวี "ฤดูใหม่" ในสุดสัปดาห์ของพูจังทั้งอารมณ์ทั้งวรรณศิลป์ของพู พี่อ่านแล้วรู้สึกเลยว่าพูโตขึ้นอีกระดับหนึ่งและเดินมาไกลจากจุดเริ่มต้นจนไม่จำเป็นต้องเหลียวกลับไปมองอีกแต่เราก็ต้องยอมรับว่า มีวันนี้ได้ก็เพราะเดินผ่านเมื่อวานมาแล้วส่วนพรุ่งนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นก็ปล่อยให้มันเป็นไปเถอะ บ้านของเราปล่อยให้เป็นฝีมือของพูทั้งหมดเลยนะปีนี้พี่คงยังไม่มีปัญญาไปเห็นมันแน่ แต่หลังปีใหม่ค่อยว่ากันนะเราจะเจอกันแน่วันที่ 16 นี้ เห็นกำหนดการที่จุลส่งมาให้แล้วก็น่าจะโอเคนะไม่รู้ว่าเอ้ได้อ่านที่อาจารย์สกุล บุณยทัตเขียนถึงพวกเราหรือเปล่าในสยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์เขียนดีจังเลยนะ เขียนด้วยความเข้าใจและชื่นชมพวกเราจนตัวลอย! เมลเอ้พี่จะตอบต่างหากอีกนะแล้วบล็อก A Piece of Love ของเราก็จะเริ่มมีชีวิตชีวาขึ้นบ้าง รักและคิดถึงพี่แหม่ม   Create Date : 10 ธันวาคม 2551     Last Update : 10 ธันวาคม 2551 10:50:09 น. Counter : 367 Pageviews.   1 comment Share Tweet

A piece of love Journey ๔ ธันวาคม ๕๑ ขอชิ้นส่วนของความรักให้ฉันบ้างในวันยุ่งๆ เหมือนยุ่งตีกัน ทั้งการงานและหัวใจ ( the busiest day in my life and my heart) พี่แหม่มคะ อากาศหนาวแล้วนะคะ พี่แหม่มเป็นยังไงบ้างคะ ชมพูละจ๊ะ ที่เชียงรายหนาวไหม ช่วงนี้ชีวิตยุ่งอีรุงตุงนังพิลึก ด้วยความเต็มใจ นับแต่เอ้เข้ามาสอนประจำที่ รร. รุ่งอรุณ (www.roong-aroon.ac.th ) ในวิชา ภาษาไทยเพิ่มเติม เน้นการเขียนเป็นหลัก ดูแลสำนวน การเขียนของเด็กๆ รวมถึงการเขียนสารคดีนำเสนอ หลังลงภาคสนาม และ ที่นี่ เอ้ยังสอนวิชาการงานการอาชีพ ในกลุ่มที่เลือกเรียน แมกกาซีนด้วย รวมทั้งเป็นหนึ่งในงาน วิจัย “โครงการระพีเสวนา” โครงการวิจัยที่มุ่งหวังสร้างผลสั่นสะเทือนสังคม เรามีเว็บไซต์ด้วยนะคะ ถ้าต้องการดูรายละเอียดดูได้ที่ //www.rapeesewana.com เมื่อวาน สถาบันอาศรมศิลป์ ( //www.arsomsilp.ac.th ) อันเป็นสถาบันอุดมศึกษาของ มูลนิธิโรงเรียนรุ่งอรุณ ก็ได้มีการประชุมกับเรื่องการ สื่อสารโครงการระพีเสวนา ที่เอ้ได้มีส่วนร่วมรับผิดชอบ เป็นหนึ่งของฝ่ายสื่อสารโครงการฯ อีกด้วย (อีรุงตุงนังไหมคะ) ถือเป็นการประชุมกันแบบมาราธอนมาก เพราะรอนักศึกษาสถาบันอาศรมศิลป์ ซึ่งเราขอร้องให้มาช่วยงานกัน งานมี ๑๑ ฝ่าย อาทิ สถานที่ นิทรรศการ ฝ่ายเก็บภาพข้อมูล ฯลฯ (ซี่งปัจจุบันเปิดสอนปริญญาโท ๒ คณะ คือ ศึกษาศาสตร์ การศึกษาแบบองค์รวม (เป็นการเทรนนิ่งครูของรุ่งอรุณนั่นเอง) กับ คณะสถาปัตยกรรมเพื่อชุมชนฯ ) แต่ละกลุ่มมาได้ไม่พร้อมกันท ทำให้การประชุมมีขึ้น ยาวนานตั้งแต่บ่ายๆ ยันมืดเลยค่ะ ถือเป็นงานใหญ่ของ รร. รุ่งอรุณ และ อาศรมศิลป์ ที่เราทำร่วมกัน ในงานเปิดเวทีครั้งแรก ในวันจันทร์ที่ ๑๕ ธันวาคม ที่ หอเล็ก ศูนย์วัฒนธรรมฯ นี้แหละค่ะ และจะทำต่อเนื่องไปถึงปี ๒๕๔๔ เลยค่ะ แต่ในวันที่ ๑๖ ธันวาคม ๒๕๕๑ จะเป็นวันเปิดตัว หนังสือของเรา ในวันนั้นเอ้จะลางานไปเลยค่ะ เพื่อพักสมองสักวันนึงด้วย หวังว่า พู กับพี่แหม่มคงมีเวลาให้เราได้นั่งคุยกันสักทีนะคะ ชวนพี่อาทรด้วย ดีไหมคะ แล้วเอ้ยังมีเรื่องเล่า เพราะหลังได้มีส่วนร่วมเดินทาง กับคณะนักเรียน ม ๕ ของรุ่งอรุณ ไปเวียงจันทน์ และเมื่อวานเอ้มีโอกาสได้เข้ารับฟังสิ่งที่นักเรียนได้รับจากการเยือนลาว “ฟังแล้วอึ้ง” อาทิ “การเปลี่ยนความที่เราเคยต่อว่า “ลาวจัง” หรือการใช้ คำว่า ลาว ในความหมายที่ไม่ดี” ซึ่งเด็กจะสื่อออกมาในละครด้วยค่ะ --- เรียกว่าจะเป็นการกระชับความสัมพันธ์ไทย-ลาว โดยเด็กๆ เลยก็ว่าได้ หรือ “ประเทศสังคมนิยมแบบลาว ดูดีกว่าประเทศเราอีก จึงมีคำถามใหญ่ว่า “ เสรีภาพ ดีจริงหรือเปล่า” หรือ เด็กคนหนึ่งที่ตามดูสถิติการใช้ไฟ ของ ไทยและลาว เธอได้พบว่า ลาวผลิตให้ไทยใช้” และไทยใช้ไฟฟ้ามากกว่าที่เราผลิตได้ ขณะที่ลาวใช้ไฟฟ้านิดเดียวเอง จึงเกิดคำถามที่ว่า “เราใช้เกินกว่าที่เราผลิตได้” เพราะอะไร และทำไม” เหล่านี้ ถือเป็นตัวอย่าง ประเด็นใหญ่ๆ แล้วยังมีเรื่องการมองย้อนกลับมายัง ศิลปะของเรา อาทิ โขน ที่เราไม่สนใจ หรือการนุ่งซิ่นของคนลาว ที่รัฐบาลส่งเสริม และภาคภูมิใจ อีกต่างหาก และ ตัวเอ้เองก็เก็บได้มาทั้งสารคดี ทั้งภาพถ่ายมาส่งประกวดได้หลายงานทีเดียวค่ะ ถ่ายแหลก อีกทั้งยังเขียนบทกวีได้มาอีกหลายๆ ๆๆ บท มากกๆ เขียนที่ตู้เสบียง ตู้นอน แขวง บอริคำไซ ริมโขง ชีวิตสนุกมากค่ะ แล้วยังเจอใครบางคนน่ารักมาก ๆ ค่ะ ทำเอาหัวใจหวั่นไหวพิกล เห็นไหมคะพี่แหม่ม ว่าช่างเอ้ยุ่งและวุ่นวายจริงๆ แต่ขอสัญญาต่อหน้าเครื่องคอมพิวเตอร์ว่า ๑๖ ธันวาคม เคลียร์คิว ให้พี่แหม่มและพู และประพันธ์สาส์นค่ะ คิดถึงนะคะ เอ้   Create Date : 10 ธันวาคม 2551     Last Update : 10 ธันวาคม 2551 10:38:56 น. Counter : 366 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ฤดูใหม่ พี่แหม่มขา พูเข้าไปอ่านในเวปประชาไท ที่พี่แหม่มเขียนถึงหนังสือของเรา พูน้ำตาไหล ไม่ใช่น้ำตาของความเศร้าหรอกค่ะ เป็นน้ำตาแห่งความปิติมากกว่า พระเจ้าส่งบททดสอบโหดๆ มาให้พู แต่พระเจ้าก็ได้มอบความรักและความปรารถนาดีของพี่แหม่มและเอ้มาให้พูด้วย ย้อนกลับมองไป พูผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ ส่วนหนึ่งก็เพราะมีพี่แหม่มกับเอ้จริงๆ พูเพิ่งมีบทกวีลงมติชน พี่แหม่มได้อ่านหรือเปล่าคะ ลงฉบับเดียวกันเรื่องสั้นเอ้ พูเขียนถึงฤดูใหม่ ซึ่งจริงๆแล้ว หมายถึงฤดูในชีวิตของพูเอง มันเพิ่งมาถึง พร้อมๆกับการสร้างบ้านนี่เอง บ้านของเราจวนเสร็จแล้วค่ะ กำลังทาสี ต่อไฟ พูทาสีผนังครัวด้านหนึ่งเป็นสีแดง มันแดงได้ใจจริงๆ พูคิดว่าอีกสักสองอาทิตย์พูก็คงเข้าไปนอนได้ ตอนนี้รอเงินมาต่อระบบนิดหน่อย สร้างบ้านนี่สนุกจริงๆ ค่ะ สำคัญสุดที่การใช้จ่ายนี่แหละ พูพยายามใช้เงินอย่างคุ้มค่าสุดๆ แต่มันก็บานปลายอยู่ดี ตอนนี้บานไปเกือบสองหมื่นแล้ว ก็ถือว่าไม่มากนะคะ ถือว่าควบคุมได้ดี พูยุ่งวุ่นวายทั้งวัน กับการสร้างบ้าน ยิ่งใกล้เสร็จก็บยิ่งยุ่ง งานเขียนก็ประเดประดังเข้ามา มือเป็นระวิง แต่ก็สนุกดีค่ะ งานเปิดตัวหนังสือ ยังเป็นวันที่ 16 หรือเปล่าค่ะ พูซื้อตั๋วรถไฟเตรียมขึ้นกรุงเทพไว้แล้วน้า เสร็จจากงานหนังสือแล้ว เราไปฉลองกันสักมื้อนะคะ พูมีเรื่องเม้าท์กับพี่แหม่มเยอะเลย รักและคิดถึง ชมพู   Create Date : 10 ธันวาคม 2551     Last Update : 10 ธันวาคม 2551 10:28:55 น. Counter : 404 Pageviews.   0 comment Share Tweet

A piece of love Journey ๒๓ ตุลาคม ๒๕๕๑ พี่แหม่มขา ในที่สุดจดหมายที่เราเขียนถึงกันก็ออกมาเป็นหนังสือเล่มในที่สุด  วันนั้น (๑๘ ตค ) เอ้บุกป่าฝ่าดงคอนกรีตไปศูนย์สิริกิติ์ ความยาวคงหลายสิบ กิโลเมตร พอไปถึงหน้าศูนย์สิริกิติ์ ตกกะใจ นึกว่างานวันเด็ก เพราะด้านนอกมีพ่อแม่จูงเด็กๆ เต็มไปหมด จึงไม่แปลกใจที่สินค้าเกี่ยวกับเด็ก จึงขายดีในลำดับต้นๆ เลยมั้ง ขณะกำลังใกล้อยู่บนถนนพระราม ๔  โทรศัพท์จากพี่แหม่มทำให้เอ้ขนหัวลุก แบบว่า อุ้ย อีกนิดเดียวเอง  เราต้องให้พี่แหม่มโทรตามจนได้ “เป็นความรู้สึกผิดอันมิอาจห้ามปรามไว้ได้” ค่ะ และต้องระทึกยิ่งขึ้นเมื่อเบอร์ของ จุล กำลัง Calling มาอีก โอยตายแน่เอ้ ลงจากแท็กซี่อย่างรีบเร่ง  โดยไม่ลืมตอบคำถามของ แท็กซี่ ที่ว่า “เขามีงานอะไรกัน “ “งานหนังสือ”  เอ้อ “งานสัปดาห์หนังสือ” เอ้อธิบายขยายความ ใจคิดว่า เอ้อ มีคนอีกเยอะนะที่ไม่รู้ว่า มีงานนี้ ขณะที่บางคนตั้งตารอ เขาฟังอย่างงง ๆ ก่อนเอ้จะฝ่าฝูงชน ด้าน ฟู้ด คอร์ท มุ่งสู่บู้ธ M 19 ด้วยใจมุ่งมั่น (หัวใจแล่นไปแล้ว) พบพี่แหม่มคนสวย ได้เห็นหนังสือเล่มออกส้มๆ   นั่งชื่นชมหนังสือกัน สักพักเราก็โทรหาชมพู เธอกำลังวุ่นกับบ้านที่เชียงราย ดูเหนื่อยมสมกับการปลุกปล้ำบ้านแสนรักสักหลัง พู ได้ฟังชมพูเล่าเรื่องบ้านที่ต้องดูแลเหมือนลูกเลยทีเดียว  หวังว่าอีกไม่นานคงได้ไปเยือน  คิดถึงชมพูมากๆ เลย คิดถึงพี่แหม่มด้วยเช่นกัน แล้วพบกันค่ะ                                                                                                                                                                                          เอ้ Free TextEditor   Create Date : 04 พฤศจิกายน 2551     Last Update : 4 พฤศจิกายน 2551 13:09:13 น. Counter : 429 Pageviews.   2 comment Share Tweet

• BlogGang.com
• แค่เพียงรู้สึกสุขใจ
• titou
• สวยตลอดกาล
• อิมาอิซัง
• ปูขาเก เซมารู
• ถั่วงอกน้อยค่ะ
• nattabe
• ลายปากกา
• โยเกิตมะนาว
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com