|
|
บ้านสี่ขา
บ้านสี่ขา
๑ เจ้าหญิงเจนนี่
ไม่มีใครรู้จริงๆหรอกว่าสาแหรกตระกูลของเจ้าหล่อนเริ่มต้นมาจากไหน
แต่ที่แน่ๆ ก็คือพอเข้ามาเป็นสมาชิกในครอบครัวเรา เธอก็ถูกยกระดับขึ้นเป็นเจ้าหญิงน้อยๆ ของแม่ทันที จากนั้นรังสีเลือดสีน้ำเงินของเธอ(ซึ่งผมเชื่อว่าคงไม่มีจริงหรอก) ก็เปล่งประกายข่มใครๆ กันหมด ภายในไม่กี่วันเธอสามารถยกระดับตัวเองกลายเป็นลูกสาวคนโปรดของป๋าอีกคน
จากนั้นก็เป็นสุดรักของน้าวรรณ ไม่ใช่แค่สุดรักธรรมดานะ แต่คุณเธอสามารถเปลี่ยนความคิดของน้าวรรณที่มีต่อพวกสี่ขาอย่างเราๆได้ เหมือนมีมนต์วิเศษไปล้างสมองยังไงยังงั้น
ยัง ยังไม่พอ แม้พี่จูนแสนรักของผมจะทำท่าหมั่นไส้ความเย่อหยิ่งของเธอตั้งแต่เจอกันวันแรก แต่เอาเข้าจริงๆ พี่จูนก็พลอยหลงเสน่ห์เธอเข้าจนได้
เฮ้อ!
วันที่พี่จูนอารมณ์ดีๆจะเรียกเธอเสียงหวานเชียว
เจนนี่มาเร็ว มารักกันหน่อย
พี่จูนจะอุ้มเจ้าหล่อนขึ้นมากอดไว้ที่อก ยัยเจ้าหญิงเจนนี่ก็รู้หน้าที่ซะจริง พอถูกอุ้มเข้าทีไรก็เป็นได้อ้อนสุดฤทธิ์ หล่อนจะยื่นจมูกของหล่อนไปจูจุ๊บที่ปากหรือจมูกพี่จูนทันที บางทีก็แลบลิ้นออกมาเลียด้วยแหละ
แหวะ!
เสียงแหวะนั่นไม่ใช่เสียงผมคนเดียวหรอกนะ บางทีก็เป็นเสียงพี่จูนด้วย
ก็มันน่าแหวะจริงๆนี่ หมาอะไร้ทำท่าชูคอ เริด เชิด หยิ่ง เดินกรีดกรายเฉิดฉายเป็นเจ้าหญิงไปมา เหมือนคุณหนูผู้สูงส่งที่อยู่ในสังคมคนละชั้นกับพวกเรา แต่ที่ไหนได้สกปรกสุดๆ ครับผม
อย่า อย่าเพิ่งหาว่าผมพูดอะไรเว่อๆ ด้วยความอิจฉานะครับ ความสะอาดสะอ้านของแต่คนละคนน่ะเข่าไม่ได้ดูกันแค่ภายนอกหรอกนะ เขาดูกันที่นิสัยใจคอ และพฤติกรรมรวมๆด้วย
เจ้าหล่อนอาจจะขนสวย ฟูนุ่ม พองกลมไปทั้งตัว น่ารักน่าชังในสายตาของใครๆ แต่ที่ไหนได้...
รู้ไหมครับมีความลับอย่างหนึ่งที่แม่กับป๋ากลัวใครจะรู้แทบตาย ก็คือนิสัยแย่ๆที่แก้ไม่หายของลูกสาวคนโปรดครับ
จุ๊ จุ๊ อย่าเผลอไปปากโป้งบอกใครเชียวนะครับ เดี๋ยวแม่ดุผมแย่เลย
เจนนี่ชอบกินขี้ตัวเองครับ
ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ
อันนี้ผมขำมั่กมั่กๆ
เจ้าหญิงกินอึ !
คิดถึงเรื่องนี้ทีไรผมมีอันได้ขำกลิ้ง เวลาขำผมกับน้องแฮปปี้จะลงไปนอนหงายท้องไถหลังสะบัดตัวไปมา แล้วเราก็จะแอบเข้ามุมไปซุบซิบนินทายัยเจนนี่เรื่องชอบกินขี้กันเป็นชั่วโมงๆ
ด้วยเหตุนี้ ผมก็เลยไม่เชื่อเด็ดขาดว่าเธอจะมีสายเลือดสีน้ำเงินติดตัวมาเหมือนท่วงท่าลีลาการวางมาดของเธอ ไม่มีทางเด็ดขาด แฮปปี้มันก็เห็นด้วยกับผมเหมือนกันแหละ เพียงแต่ไม่ได้อกมา
อันนี้ผมไม่ได้พูดเกินจริงนะครับ คนที่ไม่ได้อยู่ใกล้ชิดเธอจะไม่มีวันรู้หรอกว่าแจนนี่มีนิสัยแย่ๆ อะไรบ้าง แต่ส่วนใหญ่ใครๆ ก็เห็นแต่ภาพสวยๆ ของเธอทั้งนั้นแหละ
ก็แหมใครจะปล่อยให้เจ้าหญิงกินขี้ของเราออกไปโชว์ลีลาการกินขี้เพ่นพ่านนอกบ้านล่ะครับ เวลาที่เจ้าหล่อนไปไหนมาไหนก็มักจะเป็นตอนที่ปฏิบัติกิจส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยตั้งแต่ตอนเช้าไปแล้ว บางวันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าน้าวรรณลืมเช็ดกลิ่นขี้ออกจากปากคุณเธอหรือเปล่า
ผมงี้ได้กลิ่นโชยจากปากเธอเป็นประจำ อยากจะอ้วก
มีแต่แฮปปี้นั่นแหละที่ไม่ยักกะเดือดร้อน ยัยเจ้าหญิงเพิ่งกินขี้มาใหม่ๆ มั้นก็ยังไปดมก้นดมปากเจ้าหล่อนอยู่อีก สงสัยเจ้าบ้านี้อาจจะพิสมัยกลิ่นอึแฮะ
แม่ก็เหมือนกัน รู้ว่ามันกินขี้ก็ยังอุ้มอยู่นั่นแหละ แล้วก็ปล่อยให้มันจูจุ๊บ เอาปากมาชนจมูกบ้างชนปากบ้าง ไม่รู้จะรักอะไรกันนักหนา
แถมแม่ยังบอกว่าปากคนกับปากหมาก็สกปรกพอๆกันนั่นแหละ คนก็กินอะไรสารพัดทั้งวี่ทั้งวัน สกปรกบ้างสะอาดบ้างปนเปกันไป แถมในช่องปากยังมีเชื้อแบคทีเรียเยอะแยะ แค่ยอมให้หมาแสดงความรักแบบที่หมาชอบบ้างจะเป็นไรไป
แต่แม่ก็ล้างปาก เช็ดจมูก ล้างมือสะอาดเอี่ยมทุกครั้งที่เลิกสัมผัสพวกเรานะ และบอกให้คนอื่นรักษาความสะอาดและอนามัยของตัวเองแบบแม่อย่างเคร่งครัด ซึ่งไม่มีใครแตกแถว โดยเฉพาะพี่จูนนั้นเป็นคุณหนูสุดสะอาดอยู่แล้ว
แม่ว่าเวลาคนอยู่กับหมา จะไปห้ามไม่ให้หมาแสดงพฤติกรรมตามธรรมชาติของมันไม่ได้หรอก แต่คนจะต้องรู้วิธีจัดการให้ดี เพราะคนมีสมองใหญ่กว่าคิดอะไรได้มากกว่า
หมามันจะไปรู้อะไร แม่ชอบพูดคำนี้อยู่เรื่อย แต่ความจริงผมรู้หลายเรื่องนะครับแม่
เรื่องที่แม่อธิบายมาผมก็ว่าแม่ไม่ได้หรอก เพราะอันที่จริงตัวผมเองก็ชอบจูบปากเลียปากคนที่ผมเลี้ยงเหมือนตัวอื่นๆ แหละครับ แต่ผมไม่ได้กินขี้นี่นา
แล้วแม่จะเอาผมไปเทียบกับหมากินขี้ได้ไง
วันไหนพี่จูนเกิดนึกรังเกียจที่เจนนี่เป็นหมากินขี้ขึ้นมาเธอก็จะเล่นกับผมมากหน่อย เรากอดรัดฟัดเหวี่ยงกันบนโซฟาท่ามกลางสายตาดุแบบเหยี่ยวของแม่(แม่ว่าตีนผมสกปรกเลยไม่ค่อยอยากให้ขึ้นเหยียบบนโซฟา ทีเจนนี่ล่ะก็อุ้มไปนั่งชูคอเองเลย- หมั่นไส้) แล้วผมก็จะถือโอกาสจูบปากพี่จูน แถมแลบลิ้นออกมาเลียด้วยสองสามครั้งเป็นประจำ
ทำแบบนี้รู้นึกใกล้ชิดกันและอบอุ่นจะตายไป
พอโดนผมยื่นจมูกจะจุ๊บเข้าให้ พี่จูนก็จะทำท่าบ่ายเบี่ยง ร้องวุ้ยว้าย แต่สุดท้ายก็ยอมให้ผมจูบเป็นประจำแหละ ส่วนแฮปปี้นั้นนานๆ ทีถึงจะมีอารมณ์อยากจูบคนอื่น ส่วนใหญ่ผมเห็นแฮปปี้ชอบเลียหน้าคนเลี้ยงมากกว่าจูบปากอย่างที่ผมกับเจนนี่ชอบทำกัน
เรื่องหมาจูบคน คนจูบหมานี่ ผมว่าบ้านที่เลี้ยงสุนัขหลังไหนๆ คงเห็นเป็นเรื่องธรรมดา เวลาเรารักกันเราก็คงอยากแสดงความรักกันในรูปแบบต่างๆ รวมทั้งการจูบกัน แต่ยังไง้ ยังไงผมก็ยังเห็นว่า หมาควรมีมารยาทพื้นฐานอยู่บ้าง
อย่างน้อยถ้าเรากินขี้มาเราก็ไม่ควรไปจูบปากใคร
เรื่องเจ้าหญิงเจนนี่กินขี้เนี่ย ผมเลยรับไม่ได้จริงๆ
นี่ยังไม่รวมเรื่องอื่นๆ ของเจ้าหล่อนอีกสารพัดนะ อย่าหาว่าผมนินทาเลย
วันไหนที่มีตลาดนัดในหมู่บ้าน พอน้าวรรณหยิบกุญแจรถเท่านั้นแหละ คุณเธอก็เตรียมพร้อมไปรอที่ประตูบ้านเลย พอน้าวรรณสวมรองเท้าเสร็จ เจ้าหล่อนก็จะยกสองขาหน้าขึ้นตะกายขาน้าวรรณปั๊บ แล้วก็ใช้สายตาออดอ้อนที่ได้ผลทุกครั้ง
โอ๊ย เห็นแล้วหมั่นไส้ขนาดหนัก
พอน้าวรรณทำท่าจะเดินหนี เจ้าหล่อนก็เริ่มอาละวาด เห่าเสียงแหลมแสบแก้วหู น่ารำคาญชะมัด หมาอะไรก็ไม่รู้ตัวนิดเดียวเห่าเสียงดังอย่างกับเสียงประทัด
จริงๆนะครับ เสียงเจ้าหล่อนเล็กแหลม และดังก้องแบบเสียงประทัดที่เขาจุดกันตอนตรุษจีนยังไงยังงั้น
ความจริงน้าวรรณน่ะใจอ่อนกับเจ้าหล่อนมาแต่ไหนแต่ไรแล้วล่ะ เวลาไปตลาดนัดตอนกลางสัปดาห์ก็มักจะหิ้วเจนนี่ได้ด้วยทุกครั้งแหละ ที่ว่าน้าวรรณทำท่าจะเดินหนีคุณหนูนั้นเขาแกล้งล้อเล่นต่างหาก คงอยากจะดูว่าเจ้าหล่อนจะมีปฏิกิริยายังไง ซึ่งก็ได้ผลตามคาด ยัยเจนนี่ร้องตามลั่นบ้านทุกครั้งไป ไม่รู้น้าวรรณสนุกได้ไงกับเสียงแหลมปรี๊ดแบบนั้น
ผมล่ะเซ็งจริงๆ แต่พอไปบ่นกับแฮปปี้เขาก็ทำหน้ารำคาญใจยังไงก็ไม่รู้
โธ่เอ๊ย! ผมรู้หรอกน่าว่าแฮปปี้มันแอบชอบเจ้าหญิงกินขี้ของมันอยู่ ของแบบนี้พวกผู้ชายเขามองกันออก เวลาสุมหัวนินทาเจนนี่ ถ้าเป็นเรื่องตลกๆ อย่างตอนที่เจ้าหล่อนกินขี้ล่ะก็แฮปปี้จะคุยสนุกกับผมถูกใจหัวเราะเอิ๊กอ๊ากถึงขนาดลงไปนอนดิ้นทุ้กที...แต่พอพูดถึงเจนนี่เรื่องไม่ดีอื่นๆ เจ้าแฮปปี้ก็จะเริ่มออกอาการปกป้องขึ้นมาเชียว
อย่าไปยุ่งกับเขาเลยน่าปล่อยเขาไปเหอะ ถามจริงเหอะพี่ลัคกี้อยากไปตลาดนัดจริงเหรอ ร้อนก็ร้อน คนก็เยอะ แถมพวกเราตัวใหญ่กว่าเจนนี่ตั้งเยอะ น้าวรรณเขาคงไม่มีปัญญาอุ้มไปหรอก หรือถ้าจะใส่สายจูงพาไปด้วยมันจะสนุกเหรอ ผมก็เหมือนกับพี่นั่นแหละเกลียดสายจูงจะตายไป
แฮปปี้พูดกระแทกเสียงใส่หน้า
ฟังแล้วหงุดหงิดใจเหมือนผมไหมครับ
ก็จะไม่ให้หงุดหงิดใจได้ไงล่ะ ในเมื่อต้องเถียงกับหมาฉลาดๆ อย่างแฮปปี้ ไม่ว่าผมจะยกประเด็นอะไรมาพูด เจ้าแฮปปี้ก็ใช้ปัญญาของมันหาเหตุผลมาถกเถียงหักล้างความคิดของผมไปได้เสียทั้งหมด
อย่างเรื่องสายจูงนั่นแฮปปี้ก็พูดถูก พวกเราทุกคนเกลียดมันจะตายไป เรื่องอะไรจะต้องเอาคอเราไปพันธนาการไว้กับเชือกและปลอกคอแข็งๆ สากๆ เวลาถูกดึงไปไหนมาไหนเจ็บจะตายไป
เมื่อก่อนพวกเราทุกตัวจะต้องไปหาหมอที่โรงพยาบาลสัตว์ตรงปากซอยทางเข้าหมู่บ้านทุก ๒ เดือน เพื่อฉีดวัคซีนป้องกันโรคพยาธิหนอนหัวใจ ไปแต่ละทีวุ่นวายเป็นงานมหกรรมเลยแหละ ต้องใช้คนอย่างน้อย ๓ คนคุมพวกเราไปกัน คนหนึ่งอุ้มเจนนี่บนตัก คนหนึ่งขับรถ อีกคนดึงสายจูงปลอกคอผมกับแฮปปี้
เมื่อก่อนนี้มีหมาใหญ่อีกตัวคือมันนี่อยู่ด้วย ก็ต้องใส่สายจูงทั้งสามตัว พอลงจากรถเท่านั้นแหละพวกเราก็จะวิ่งกระเจิงไปคนละทาง
โธ่! ใครจะอยากเจ็บตัวล่ะครับ
กว่าจะต้อนพวกเราเข้าไปนั่งคอยหมอใจเต้นตุ้มๆต่อมๆ ได้ก็ต้องออกแรงกันน่าดูทั้งคนจูงทั้งพวกเราที่ยังไงก็จะไม่ยอมฉีดยาเด็ดขาด
แต่ในที่สุดก็เสร็จหมอจนได้แหละครับ ถึงโรงเชือดแล้วนี่ใครจะปล่อยให้รอดออกมา
รสชาติของเข็มขีดยานั้นพวกเราซาบซึ้งกันถ้วนทั่ว เช่นเดียวกับรสชาติของสายจูงที่ดึงรั้งปลอกคอจนแทบหายใจไม่ออก
ภายหลังไม่ทราบว่าแม่ไปรู้วิธีมาจากไหน ตอนนี้เราไม่ต้องไปฉีดยาที่โรงพยาบาลกันอีกแล้ว มีคุณหมอมาฉีดให้เราถึงบ้านเลยแหละ ได้ยินแม่เรียกชื่อหมอว่า กำพล ฟังที่คุยกัน ดูเหมือนแม่จะสมัครเป็นสมาชิกโครงการสัตวแพทย์ตามบ้านอะไรเทือกนั้น โดยจ่ายค่าสมาชิกรายปีถูกๆ ให้กับคุณหมอ และรอคิวให้หมอมาฉีควัคซีนที่บ้านเราเป็นรอบๆ ทุกสองเดือน แบบนี้ทำให้พวกเราไม่ต้องเจ็บสองต่อเหมือนเดิม เหลือแค่เจ็บจากเข็มฉีดยาอย่างเดียว
แต่บางทีน้าวรรณก็ยังใช้สายจูงกับแฮปปี้บ้างตอนที่จับมันอาบน้ำ
ก็ตอนนี้แฮปปี้เป็นหมาตัวโตที่สุดในบ้านนี่ครับ(ไม่นับรวมบุญหลงซึ่งผมจะเล่าให้ฟังต่อไป) เวลาอาบน้ำแฮปปี้มันจะคึกสุดๆ แล้วก็ไม่อยู่นิ่งชอบวิ่งไปวิ่งมา บางทีฟองแชมพูยังเต็มตัวก็สะบัดขนพรืด น้ำกระจายไปทั่วแล้ววิ่งเล่นสนุกไปรอบบ้าน กว่าจะจับมาล้างตัวได้อีกก็หอบแฮ่ก น้าวรรณเลยต้องใช้สายจูงมาล็อคตัวแฮปปี้เอาไว้ไม่ให้ซ่า กว่าจะอาบกันเสร็จ ผมว่ามันคงเจ็บกระเดือกไม่น้อยเลยแหละ
ส่วนผมน่ะเหรอ ผมเป็นลูกรักคนแรกของน้าวรรณมาแต่ไหนแต่ไรแล้วครับ เวลาบอกให้ทำอะไรผมยินดีทำตามคำสั่งทั้งนั้นแหละ โดยเฉพาะตอนอาบน้ำผมชอบให้น้าวรรณอาบน้ำให้จะตายไป มันสบายตัวอย่างบอกไม่ถูก
ตอนอาบน้ำน้าวรรณจะชมผมเสียงดังให้ใครๆ ได้ยินทั่วเลยแหละว่าผมเป็นเด็กดี บอกให้ยืนนิ่งๆผมก็ยืนนิ่งให้ฟอกแชมพูไปทั่วตัวจนกว่าน้าวรรณจะพอใจ บอกให้สะบัดขนผมก็จะสะบัดขนทันอกทันใจ บอกให้อ้าปากตรวจฟัน ผมก็ไม่อิดออด มีอย่างเดียวล่ะครับที่ผมไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับผมเด็ดขาด ไม่ว่าจะเป็นน้าวรรณหรือแม่กับป๋าก็ตาม นั่นคือตรงเล็บเท้าทั้ง ๔ ขาของผม
อันนี้เป็นเขตหวงห้าม อย่ามาแตะเชียวนะ ไง่งั้นผมแว้งเอาแน่
ไม่ใช่อะไรหรอก ผมจั๊กจี๊น่ะครับ ตอนจั๊กจี๋นี่มันขนลุกขนพองยังไงบอกไม่ถูก อยากจะดิ้นหนีท่าเดียว เวลาน้าวรรณฟอกสบู่ที่กีบเท้าให้ผมบางทีผมก็ฝืนตัวเอาไว้ไม่ยอมให้ทำง่ายๆ แต่เหมือนน้าวรรณจะรู้ใจครับ เมื่อผมไม่อยากให้ยุ่งก็จะไม่ยุ่ง หรือถ้าน้าวรรณอยากจะยุ่งแล้วโดนผมแฮ่ใส่ทำท่าจะแว้งกัดเอาน้าวรรณก็จะดุเสียงดัง ผมก็ต้องจ๋อยสิครับ
แต่ส่วนใหญ่แล้วเวลาอาบน้ำให้ผมน้าวรรณไม่ค่อยเหนื่อยเหมือนอาบให้แฮปปี้หรอกครับแล้วก็ใช้เวลาไม่มากด้วย ก็ผมเป็นเด็กดีเชื่อฟังที่น้าวรรณบอกเกือบทุกอย่างนี่นา
ส่วนยัยเจนนี่น่ะเหรอ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ...
ผมไม่อยากคิดถึงเจ้าหญิงกินขี้ตอนเปียกน้ำเลยแหละ น่าเกลียดชะมัดเลยครับ
ก็เนื่องมาจากคุณเธอเป็นหมาตระกูลขนยาวฟูฟ่องนั่นแหละครับ ตอนที่เนื้อตัวเธอแห้งสะอาดเป็นปกติ ก็จะดูฟู อ้วนกลมเหมือนกับมีเนื้อมีหนังเยอะแยะ แต่ที่ไหนได้ พอราดน้ำลงไปให้เปียกโชกขนยาวๆของเธอก็จะลีบลงเหลือบางนิดเดียวลู่ติดกับผิวหนัง เผยโฉมให้เห็นลำตัวแท้ๆ ของเธอที่เหมือนไส้กรอกดุ้นใหญ่ๆ ยาวๆ กลายเป็นหมาหน้าตาประหลาด พิลึกพิลั่น
เห็นแล้วจะบ้าตาย น่าเกลียดสุดๆเลย
นี่...แล้วก็อย่าหาว่าผมนินทาเลยนะ แม้แต่เจ้าแฮปปี้ยังไม่ค่อยกล้ามองสาวน้อยของมันตอนอาบน้ำเล้ย ผมว่ามันคงทำใจลำบากเหมือนกันนะที่ต้องมาเห็นโฉมงามในคราบหมาน้อยตกน้ำของจริง
แล้วที่น่าหมั่นไส้อีกอย่างก็คือ พอคุณเธออาบน้ำเสร็จแล้ว ยังต้องมีขบวนการเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้และต้องเป่าขนให้แห้งสนิทอีกด้วยนะ เสียเวลาเป็นชั่วโมงเลย ขณะที่พวกเราสองคนพอเช็ดตัวเสร็จ นอนผึ่งแดดผึ่งลมสักครู่ใหญ่ๆขนก็แห้งแล้ว ไม่ต้องเดือดร้อนให้ใครมาเป่าขนเสริมสวยให้
ป๋าผมนั่นแหละตัวดี กำชับนักกำชับหนาทุกครั้งที่เจนนี่อาบน้ำ
ต้องรีบเป่าขนให้แห้งนะ ไม่งั้นจะเหม็นเร็ว
เจ้าหญิงกินขี้ของเราก็เลยได้รับเกียรติให้ใช้ดรายเป่าผมสุดรักสุดหวงของพี่จูนซึ่งมีประสิทธิภาพให้ลมแรงสะใจ มีทั้งลมร้อน ลมอุ่น ลมเย็น แล้วแต่จะเลือก
ยัยเจนนี่แรกๆเห็นดรายเป่าผมเข้าก็ทำท่าจะวิ่งหนี แต่พอน้าวรรณจับให้นอนนิ่งแล้วค่อยๆ เป่าลมอุ่นๆ ไปทั่วตัว หล่อนก็หลับตาพริ้ม ทำท่าสุโขสโมสร
เห็นแล้วผมทนไม่ได้หรอกครับ จะนินทากับแฮปปี้หน่อย พ่อคุณก็ทำท่ารำคาญเดินหนีดื้อๆไปซะงั้น เฮ้อ! ใครจะยอมร่วมวงนินทาแฟนตัวเองล่ะครับ
อ้าว! ผมเผลอบอกความลับเรื่องนี้ไปได้ไงเนี่ย อุตส่าห์รับปากแฮปปี้แล้วเชียวนาว่าจะไม่พูด ยังไง้ยังไงก็จะไม่มีหลุดเด็ดขาด แต่มันก็หลุดออกมาจนได้
คืองี้ฮะ เมื่อเช้านี้เองแหละที่แฮปปี้มันยอมสารภาพความในใจกับผมว่า ไอ้ที่ผมชอบล้อว่ามันท่าจะชอบเจ้าหญิงกินขี้อยู่ไม่น้อยนั่นน่ะ ความจริงแล้วมันยิ่งกว่าชอบเสียอีก
รักเลยแหละ
ดู๊ ดู มันกล้าพูดได้งัยเนี่ย
เฮ้ย เอ็งจะบ้ารึไง รักยัยเจ้าหญิงกินขี้เนี่ยนะ ผมโพล่งขึ้นมาทันควัน
รับไม่ได้ เสียสกุลรุนชาติหมาพันธุ์ดีแบบแฮปปี้อย่างให้อภัยไม่ได้เลยนะ
โธ่ถัง!
คิดดีๆนะเว้ยแฮปปี้ แกมันพวกหมาบีเกิ้ลเพ็ดดรีกรีเชียวนะ จะลดตัวลงมาคลุกวงในกับหมากินขี้ได้ไงวะ เสียหมาหมด ตอนนั้นผมโกรธจนหน้าเขียว
ช่วยไม่ได้...เรื่องหัวใจมันห้ามกันลำบากนะพี่
พี่รับไม่ได้ว่ะ พอหาเหตุผลมาเถียงไม่ได้ผมก็พาลซะเลย
อ้าว! พี่พูดแบบนี้ได้ไง ทีพี่แอบไปคบกับนังสีนวลตาดำหมาข้างถนนก๊กนั้น ผมยังไม่เคยว่าอะไรพี่ซักคำ แฮปปี้คงโกรธผมจริงๆ พอมันพูดจบก็ละบัดตูดเดินหนีไปทางอื่น
ดูซิเพราะเจ้าหญิงกินขี้แท้ๆเชียวที่ทำให้ผมกับแฮปปี้ต้องมาโกรธกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง
///////
สุมิตรา
ช่วยกันแบ่งปันชิ้นส่วนความรักของคุณส่งมาลงที่บล็อกนี้ด้วยนะคะ
| Create Date : 30 มิถุนายน 2551 |
| Last Update : 30 มิถุนายน 2551 11:23:16 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 469 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: เอ้ (jangar  ) วันที่: 30 มิถุนายน 2551 เวลา:11:26:00 น. |
|
|
|
| โดย: มินมินเองเจ้าค่ะ (nardlada ) วันที่: 30 มิถุนายน 2551 เวลา:13:11:19 น. |
|
|
|
| โดย: julapang IP: 58.9.147.96 วันที่: 30 มิถุนายน 2551 เวลา:17:49:47 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
a piece of love เป็นพื้นที่สนทนาออนไลน์ เพื่อแลกเปลี่ยน ทัศนะ ความเป็นไปของชีวิตในทุกด้าน ของ ผู้หญิง 3 คน คือ สุมิตรา จันทร์เงา (แหม่ม) , อุรุดา โควินท์ (พู) และ ปรารถนา รัตนะ (เอ้)
และพร้อมแลกเปลี่ยนกับทุกท่านในทุกมุมมอง ไม่ว่าจะเป็นความรัก ชีวิต ความผิดหวัง สมหวัง ครอบครัว หรือปัญหาใดๆ เพื่อให้ทุกท่านรู้ว่า ในโลกอ้างว้าง มุมนี้เป็นดั่ง ชิ้นส่วนความรัก ความห่วงหา เป็นมิตรภาพแท้ บนโลกออนไลน์ ที่(เขาว่า)เป็นความลวง
|
|
|
|
|
|
|
|
|
อ่านแล้วหนุกดีจังค่ะ วุ่นวายเหมือนที่บ้านนู๋เลย