ความเดิมตอนที่แล้ว... แก๊งค์หมูน้อยเดินทางถึงวัดถ้ำองจุ อ.ศรีสวัสดิ์ หมายมั่นว่าจะพบทางออฟโร้ดเพื่อไปยังถ้ำธารลอด แต่ก็ยังไม่พบ แล้วตัดสินใจเดินทางเลยต่อไป เพราะเมื่อดูจากแผนที่ที่มีอยู่ตอนนั้นพบว่า เมื่อเลยวัดถ้ำองจุไปนิดนึง ถนนหลักก็น่าจะหมดแล้ว ก็น่าจะพบทางออฟโร้ดซะที...



ตอนนั้นผมคนขับ กับพี่ป้าง ปางอุ๋ง เนวิเกเตอร์ประจำรถ ต่างช่วยกันนั่งยัน (ตอนนั้นเรานั่งกันอยู่ในรถ ไม่ได้ยืน...ขำเชียว) ว่าเลยไปนิดนึงก็พบทางออฟโร้ดแล้วแหละ (แต่ตอนนั้นสารภาพว่าผมคิดว่าเราน่าจะหลงทางซะมากกว่า) ก็ขับไปๆ ปรากฏว่าทางก็ไม่หมดซักที แล้วเราก็ไปพบกับสิ่งนี้ครับ



ทางไม่หมดแถมยังโค้งขึ้นเขาครับ!!! ตอนนั้นผมก็ระทึกสิครับว่าเอ๊ะ ยังไง ทางไม่สุดแถมยังขึ้นเขาอีก ก็มองหน้าพรรคพวก แล้วตัดสินใจขับต่อไป...

ไม่รู้จะอธิบายเป็นคำพูดยังไงให้เห็นภาพครับ คือทางช่วงนี้เปลี่ยวมาก ป้ายบอกทางก็ไม่มี เหมือนกับไม่มีรถวิ่งมานานแล้ว คือ เข้าใจว่าช่วงฝนตกทำให้หินและดินไหลลงมา ก็ยังมีให้เห็นเป็นระยะๆ แล้วแถมทางไม่ชันนัก แต่ขึ้นไม่หยุดเลยครับ ขึ้นไปๆๆ จนเลยยอดไม้สูงๆ น่ะครับ

ตอนนั้นไม่รู้คนอื่นคิดยังไง แต่ผมน่ะยอมรับว่าขวัญหายไปพอสมควร เพราะหลังจากที่เราเจอบรรยากาศอึมครึมๆมาจากวัดถ้ำองจุ แล้วยังมาเจอถนนแบบนี้อีก ก็นั่งอึดอัดกันว่าถนนเส้นนี้จะพาเราไปถึงไหน???

ยิ่งผมเองก็นึกถึงความอาถรรพ์ของเมืองกาญจน์แล้วยิ่งระทึก ก็ไม่รู้ว่าถนนที่เห็นนี้มันอยู่ในช่วงไหนกันแน่ ของจริงรึเปล่า? ก็ปรึกษาหารือกับพรรคพวก มองหน้ากัน แล้วก็ตัดสินใจไปต่อ คือจะว่าไปยังไงก็ต้องไปต่อเพราะถนนแคบแถมขึ้นเขาอีก

แต่ก็มีที่ใจชื้นขึ้นคือ มีรถหกล้อวิ่งสวนมาบ้าง แต่ก็มีที่ทำให้ใจแห้งไปอีกก็คือ น้ำมัน ครับ จากห้วยแม่ขมิ้นมาถึงวัดถ้ำองจุ หามีปั๊มไม่ ย้ำครับ สำหรับผู้ที่จะเดินทางมาทางนี้ ทางจากห้วยแม่ขมิ้น-น้ำตกเอราวัณ มาถึงวัดถ้ำองจุ อ.ศรีสวัสดิ์ ไม่มีปั๊มน้ำมัน

เราไม่ได้เตรียมที่จะขับขึ้นเขาอีก เลยตอนนี้น้ำมันก็ร่อยหรอลง แถมวิ่งไปๆ ก็เริ่มพบหลักกิโลเมตรบ้าง ที่บอกว่า บ.ท่าลำใย ประมาณอีก 30 กม. ซึ่งผมก็คิดว่าเราคงวิ่งถึงบ.ท่าลำใย แล้วถึงวิ่งทางออฟโร้ดอีก ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ น้ำมันไม่พอแน่ๆ ก็บอกพรรคพวกตามนั้น คราวนี้ทั้งคันรถเริ่มสติแตกครับ กินขนมไม่รู้รส ฟังเพลงไม่รู้เสนาะ...



ยังมีต่อครับ ขอไปทำงานก่อน...