สวัสดีครับ ห่างหายไปนับสิบวันเพราะไปตลุยแดนเหนือมาครับ เหนือสุดก็สิบสองปันนาโน่นแน่ะ พอกลับมาก็ตลุยแม่ฮ่องสอนต่อเลย

ทีนี้ที่ผมใส่ ? ลงไปในตอนที่ 3 นี้ เพราะไม่รู้ว่าจะเรียกว่าตอนที่ 3 ดีรึเปล่าน่ะครับ เพราะ 2 ตอนแรกนั้นคือไปเที่ยวกับเพื่อนๆเมื่อเดือนกรกฎาคม ซึ่งยังรีวิวไม่จบ (แหะๆ) แต่คราวนี้คือขึ้นไปแม่ฮ่องสอนใหม่ซึ่งผมพาแม่ไปเที่ยวครับ

ก็เอาเป็นว่าตอนที่ 3 ก็แล้วกันนะครับ แต่เป็นการท่องเที่ยวครั้งล่าสุด ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะรีวิวค้างไว้เหมือนเดิมรึเปล่า หรือจะหาวิธีเขียนยังไงให้เชื่อมต่อกันดี (แหะๆ...อีกครั้ง)

ก็ตามสไตล์ครับ เรามาว่ากันที่ไซต์แมพการเที่ยวก่อน

คราวที่แล้ว เราเที่ยวกันโดยตลุยจากกรุงเทพฯเข้าทางเถิน วนทวนเข็มนาฬิกาผ่านฮอด แม่สะเรียง แล้วไปออกทางปายตามภาพ




คราวนี้อันที่จริง แนวคิดผมคือ พาแม่ไปเที่ยวซึ่งอายุของแม่ไม่ถึงกับสูงวัยนักแต่ก็ 60 ได้แล้ว ก็กะว่าจะเลี่ยงทางยากๆ นั่นคือ จะไปแค่ตัวเมืองแม่ฮ่องสอนเท่านั้น ไม่เลยไปปางมะผ้า และปาย แต่ทีนี้ถ้าจะซ้ำทางเดิมซะทีเดียวก็นึกเสียดาย ก็เลยขาไปวางแผนว่าขึ้นไปพักที่แม่แจ่ม 1 คืน แล้วไปพักที่ตัวเมืองแม่ฮ่องสอนอีก 1 คืน คือเท่าที่อ่านๆ เห็นบอกว่าเส้นแม่แจ่ม-ขุนยวม ไม่เท่าไหร่ วิ่งทางราบบนภูเขา คือผมอ่านแล้วสรุปได้ยังงั้นนะครับ ก็ที่ไหนได้ ไม่เบาทีเดียว โดยเฉพาะเมื่อพาแม่ที่ค่อนข้างไม่ถนัดในการขึ้นที่สูงไปด้วย

ขากลับก็กะว่าจะกลับทางเส้นแม่สะเรียงออกฮอด เพราะเป็นเส้นที่วิ่งได้สบายๆ แต่ปรากฏว่า ก็ดูตามแผนที่ก็แล้วกันครับว่า ผมมาทางไหน โดยขาไปคือเส้นสีน้ำเงิน และขากลับคือเส้นสีเขียว ซึ่งขากลับนี้เรียกได้ว่าระห่ำมาก (เมื่อย้อนมานึกตอนนี้นะครับ) เพราะได้ทำในสิ่งที่เลี่ยงที่จะทำเยอะแยะเลย เช่น การวิ่งเส้นแม่สะเรียง-แม่สอด ที่ผมลังเลอยู่หลายครั้งแล้ว และทีเด็ดคือ แถมวิ่งในช่วงกลางคืนซะด้วย!




เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป พี่แช่ จะรีวิวค้างไว้เหมือนเคยหรือไม่ โปรดติดตาม!?!




มาต่อครับ ก็ตามสไตล์พี่แช่ คือรีวิวท่องเที่ยวไม่เน้นภาพสวย แต่เน้นความเข้าใจ (ว่าเข้านั่น)

เที่ยวครั้งนี้กะว่าจะพยายามถ่ายภาพจุดเดินทางช่วงๆต่างๆ แต่เอาเข้าจริง ความตั้งใจในการขับรถก็ทำให้ลืมๆไปบ้างนะครับ แต่ก็จะเล่าไปด้วยแสดงภาพไปด้วยก็แล้วกันนะครับ

ช่วงที่เข้าเถินคือออกจากถนนสายหลักนั้น วิ่งไปซักพักจะเข้าสู่ถนนช่วงที่คดเคี้ยวมาก คืือวิ่งแบบซ้าย-ขวาๆๆ ช่วงสั้นๆ แบบนี้ไปตลอด 17.5 กิโลเมตร (ซึ่งอาจมีคำถามว่าผมรู้ได้ยังไงว่า 17.5 กม. ก็มีวิธีอยู่ครับ...คือป้ายข้างทางบอกไว้น่ะ)

สภาพถนนช่วง 17.5 กม. ครับ ขับไม่ถึงกับยาก แต่ถนนเส้นนี้ถ้าเลี่ยงวิ่งตอนกลางคืนได้ผมขอเลี่ยง ไม่ใช่ว่าอันตรายอะไรหรอกครับ แบบว่าออกแนวเปล่าเปลี่ยววังเวงชอบกลน่ะ แถมในรายการ The Shock ของคุณป๋อง เท่าที่จำได้ก็เส้นนี้แหละไม่เบาทีเดียว แหะๆ




เมื่อหมดช่วง 17.5 กม. มา ก็ถนนดีทีเดียวครับ แต่ก็ดีในลักษณะถนนวิ่งผ่านภูเขานะครับ ก็คือสูงๆต่ำๆ โค้งบ้าง ตรงบ้าง แต่โดยรวมแล้ววิ่งสบายครับ วิวสวย ก็วิ่งผ่านลี้ เข้าแยกดอยเต่า เรื่อยมาถึงฮอด เข้าแยกเส้นออบหลวง-แม่สะเรียง (108)




แล้วก็แวะออบหลวงซะหน่อย สรุปแล้วปีนี้ผมทำแฮตทริกออบหลวงแล้วครับ ส่วนตัวแล้วผมชอบนะ แต่ก็แปลกใจอยู่ครามครัน(สำนวนโคตรลิเก) ว่าทำไมไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวซักเท่าไหร่สำหรับที่ออบหลวงนี่




ออกจากออบหลวงก็ประมาณบ่ายสี่ครึ่ง ก็ขับต่อไปในเส้น 108 ซักแป๊บก็เลี้ยวขวาเพื่อเข้าเส้นที่จะไปแม่แจ่ม ผมก็พอจะคาดหมายได้ว่าคงจะเริ่มมีการขับไต่ขึ้นที่สูง ซึ่งก็เป็นเช่นนั้น แล้วก็คดเคี้ยวเลี้ยวลดตามสไตล์ถนนบนดอยครับ




จากแยกเส้น 108 เข้าเส้นแม่แจ่มจะเป็นถนน 2 เลน ซึ่งช่วงแรกๆ วิ่งไปยังกับจะวิ่งเข้าไปในป่า ไม่น่าเชื่อว่าจะมีชุมชนระดับตั้งเป็นอำเภอได้ซ่อนอยู่เบื้องหลังหุบเขานั้น แต่วิวสวยดีครับ




พอมาถึงตัวอำเภอแม่แจ่มสารภาพว่าออกจะแปลกใจอยู่บ้าง ผมเท่าที่ผมอ่านรีวิวต่างๆก็คิดว่าแม่แจ่มจะเป็นเมืองเล็กๆ ที่ไม่ค่อยมีสิ่งอำนวยความสะดวกอะไร เต็มไปด้วยความสวยงามแบบธรรมชาติอะไรทำนองนั้น ที่ไหนได้ มีทั้งสองอย่างนั่นแหละครับ คือในตัวอำเภอก็ครบเครื่อง ส่วนรอบๆ ก็ธรรมชาติ ตอนนี้มีรีสอร์ตเยอะพอสมควร ผมก็พักที่รีสอร์ตนึงที่อยู่ข้างๆถนนเส้นที่จะไปดอยอินทนนท์ ซึ่งเป็นถนนสองเลนที่ไม่กว้างนักและค่อนข้างชัน และสองฟากข้างก็มีรีสอร์ตเรียงรายอยู่ คาดว่าเจ้าของรีสอร์ตทั้งหลายคงจะเห็นว่าวิวตรงนี้สวยดีกระมังครับ

ถึงอำเภอก็ค่ำพอดี หาข้าวกินเสร็จแล้วก็เข้ารีสอร์ตพักผ่อน...หลับสนิทยันเช้า





โปรดติดตามตอนต่อไป เมื่อพี่แช่เดินทางจากแม่แจ่มไปปางอุ๋ง(เชียงใหม่), ดอยแม่อูคอ, น้ำตกแม่สุรินทร์, รับประกาศนียบัตร(อีกครั้ง)ผู้พิชิตโค้งที่อำเภอเมืองแม่ฮ่องสอน!...