bloggang.com mainmenu search
พยายามจะทำ blog ให้สั้นๆ แต่ยังไม่ประสบความสำเร็จจนถึงทุกวันนี้
ทั้งหมดเป็นเพราะความชอบ ถ้าได้ชอบแล้วล่ะก็ จบไม่ลงซักที

เรื่องนี้ก็อดไม่ได้ต้องร่ายยาวอีกแล้ว


ต้องยาว เพราะเป็นละครสุดประทับใจ
ที่สำคัญกว่าเรื่องไหนๆ คือเรื่องที่จะเล่ายาวๆ ต่อไปนี้ไม่ได้เขียนเอง

เพราะมีเนื้อหาที่อยากจะนำมาเสนออยู่แล้ว ด้วยความเป็นตัวตนของละครเอง
ที่มีทั้งบทในละคร บทบรรยายจากเบื้องหลังเพื่อแนะนำละคร ครอบคลุม ถูกใจ ใช่เลย

การจะเขียนถึงละครดีๆ ก็ต้องเขียนถึงสิ่งดีๆ มีสาระ
และการเขียนอะไรที่เป็นสาระ มันเขียนยาก

จึงดีใจที่ได้เบาแรง โดยไม่ต้องเขียนเอง
และในฐานะที่เป็นคนชอบดูเบื้องหลังละครมาก
ต้องขอขอบคุณคนทำซับไทยจริงๆ ที่อุตส่าห์ทำซับเบื้องหลังไว้ด้วย ขอบคุณจริงๆ




จากเรียงความเรื่อง "ครอบครัวกับความฝันในอนาคต"

ปี 1993 ตอนผมเกิด
ผมไม่ร้องไห้เลยสักแอะ คุณหมอจึงจับผมยกขึ้นตีก้น
ว้าว.. หนึ่งครั้ง สองครั้ง
แต่ไม่ว่าจะพยายามสักเท่าไร ผมก็ไม่ยอมร้องไห้ออกมาเลย

พ่อผมเป็นคนขับรถแท็กซี่
พ่อเป็นห่วงกลัวว่าผมจะลำบาก พ่อจึงเลิกดื่มเหล้าตั้งแต่วันที่ผมเกิด

คุณแม่เป็นคนที่ยิ้มแย้มอยู่เสมอ
ผมถามว่าทำไมถึงยิ้มล่ะ คุณแม่ก็บอกว่า
เพราะแม่มีความสุขยังไงล่ะ คนเราจะหัวเราะในยามที่มีความสุข

แต่แล้วคุณแม่ก็ล้มป่วยจนต้องเข้าโรงพยาบาล
ตอนที่พวกเราไปเยี่ยมคุณแม่ คุณแม่ก็ยังคงยิ้มให้พวกเราอยู่เสมอ

ในระหว่างที่คุณแม่เข้าโรงพยาบาล พี่สาวผมเป็นคนรับผิดชอบงานบ้าน
ถึงจะซุ่มซ่ามไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไร
บางครั้งพี่ก็คิดว่าตัวเองเป็นคนไม่เอาไหน และรู้สึกท้อแท้

พี่ชายของผมเป็นคนเอาจริงเอาจัง
พี่เป็นคนหาเงินค่ารักษาพยาบาลของคุณแม่ หลังเลิกเรียนก็เอาแต่ทำงานหามรุ่งหามค่ำ
ไม่ว่าเรื่องอะไรก็จริงจังไปซะหมด ... เอาจริง เอาจัง

บางครั้ง น้องสาวผมก็นั่งเหม่ออย่างไร้จุดหมาย ดูลึกลับ ... ลึกลับจริงๆ

คุณปู่ผมนอนกลางวันเป็นประจำ
เพราะคุณปู่เป็นคนดูแลหอดูดาวประจำหมู่บ้านของเรา
พอผมถามว่า “คุณปู่ไม่เหงาบ้างเหรอครับ” คุณปู่บอกว่า
“ปู่ได้เจอคุณย่าที่เสียไปแล้วและกลายเป็นดาวอยู่บนท้องฟ้าทุกคืน แล้วปู่จะเหงาได้ยังไงล่ะ”
เพราะคุณปู่เป็นคนที่โรแมนติกแบบนี้ ผมถึงชอบคุณปู่มากๆ ครับ

ผมชื่อโฮโรครับ โฮโรคือผ้าคลุมสีเขียว ใช้คลุมรถบรรทุกหรือรถม้า
เพื่อให้ผมเป็นคนที่คอยปกป้องสิ่งสำคัญจากลมและฝน จึงตั้งชื่อนี้ให้ครับ

<<<<<<<<>>>>>>>>

เด็กชายโฮโรอ่านเรียงความ “ครอบครัวกับความฝันในอนาคต” จบ
คุณครูถามว่า “แล้วความฝันในอนาคตล่ะ”
“โอ๊ะ นั่นสิ” โฮโรเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ารึยงความของตัวเองขาดประเด็นเรื่องความฝันในอนาคตไป
เพื่อนๆ พากันหัวเราะ ขณะที่โฮโรพยายามใช้ความคิด อืม..ความฝันในอนาคตหรือ

"ความฝันของผมคือ ผมอยากปกป้องโลกใบนี้ครับ”

เพื่อนๆ ร่วมชั้นต่างฮาครืน

ปีนี้ปี 2005 แล้ว แต่ก็ไม่น่าเชื่อว่า ผมยังไม่เคยร้องไห้เลยสักครั้ง

<<<<<<<<>>>>>>>>


จากบทบรรยายเบื้องหลังละคร -(ให้เสียงบรรยายโดยเด็กชายโฮโร)

ยามที่คนเรามีความสุขจนเปี่ยมล้น จะต้องหัวเราะออกมา

“บ้านเราครึกครื้นจังเลยน้า”
.......
“น้องชายหน้าหล่อเหมือนฉันแต่ชอบทำหน้าเศร้าๆ น่ะ”
.............
“เงียบๆ กันหน่อยได้มั้ย!”
......................
“ขอโทษนะคะ”
........
“คนเราพอตายไปแล้วจะไปเกิดเป็นดาวบนท้องฟ้าหรือครับ”
“ใช่แล้วล่ะ”
.................
“คุณแม่จะตายมั้ย”
“ พี่ไม่รู้ พี่จะไปรู้ได้ยังไง”
.........

ครอบครัวอยู่ในใจคุณหรือหรือเปล่าครับ
ครอบครัวที่ทำให้เรายิ้มแย้มขึ้นได้อีก 2-3 เท่า
ครอบครัวที่คอยช่วยแบ่งเบาความเศร้าเสียใจ
ครอบครัวที่ถึงแม้จะอยู่ห่างกัน แต่ก็ยังคอยค้ำจุนจิตใจ
พวกคุณอยากจะเห็นความผูกพันที่แสนวิเศษนั่นสักครั้งมั้ยครับ

<<<<<<<<>>>>>>>>

นี่คือเรื่องราวความเป็นอยู่ของครอบครัวในชนบทที่มีให้เห็นอยู่ทั่วไป
แต่ว่าที่นั่น ความผูกพันระหว่างผู้คนไม่เลือนหายไปตามกาลเวลา
นั่นเป็นความผูกพันอย่างหนึ่ง ความผูกพันยิ่งใหญ่ที่เรียกว่า “ครอบครัว”

เรื่องราวความผูกพันระหว่างผู้คน เป็นเรื่องราวที่แสนอบอุ่น
ต่อไปขอแนะนำสมาชิกในบ้านมาชิบะทั้ง 7 คนนะครับ

บทลูกชายคนโต “พี่โค” รับบทโดย "อิชิฮาระ ฮายาโตะ-ซัง" ซึ่งปกติผมจะเรียกว่า “อุเน่จัง” (พี่)

คนที่รับบทพี่มิจิรุ ที่เคยแสดงเรื่อง “อยากกู่ร้องบอกรักให้ก้องโลก”
เล่นเป็นนักแสดงนำ “อายาเสะ ฮารุกะ” ใจดีมากๆ เลยครับ

ลูกชายคนต่อมา โฮโร ก็คือผม "คามิกิ ริวโนสุเกะ"
รู้สึกประหม่าจังเลย

คนที่รับบทเป็นมาชิบะ อุตะ น้องสาวผมคือ "มัตสึโมโตะ รีน่า-จัง"

คุณแม่คือ "ฮาราดะ มิเอโกะ-ซัง"

คุณพ่อซึ่งเป็นเสาเหล็กของบ้าน รับบทโดย “ทาเคนากะ นาโอโตะ-ซัง”

และคนที่รับบทคุณปู่ “สุงิอุระ นาโอกิ-ซัง”


 



ครอบครัวมาชิบะในละครเรื่องนี้ ต่างผูกพันกันด้วยสายสัมพันธ์ของครอบครัวที่เหนียวแน่น

สถานที่ถ่ายทำในเรื่องนี้ ก็คือหมู่บ้านในชนบท ที่ได้ยินเสียงน้ำไหลและเสียงนกร้อง
ในหมู่บ้านที่ยังหลงเหลือธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่ พวกเราครอบครัวมาชิบะอยู่ที่นี่

คุณพ่อของผมเป็นคนขับแท็กซี่ (มาชิบะ เท็ตสึโอะ - 46 ปี)
เป็นคนที่เกลียดการโกหก แต่ในความเข้มงวดก็แฝงความรักไว้ด้วย

ต่อมาคุณแม่ที่สดใส และใจดีเหมือนกับดวงอาทิตย์ (มาชิบะ ยูมิ - 46 ปี)
เพียงแค่มีคุณแม่อยู่ บ้านหลังนี้ก็มีความสุขแล้ว แต่คุณแม่กลับล้มป่วย
จนต้องเข้าโรงพยาบาล “คุณแม่ครับ หายป่วยเร็วๆ นะครับ”

ตอนที่คุณแม่ป่วยเข้าโรงพยาบาล งานบ้านในบ้านมาชิบะเป็นหน้าที่ของพี่สาว
ที่เป็นนักเรียนชั้น ม.6 (มาชิบะ มิจิรุ - 18 ปี-พี่สาวคนโต) ถึงจะพยายามทำเต็มที่แล้ว
แต่ก็ซุ่มซ่ามหกล้มอยู่บ่อยๆ

ต่อมาเป็นลูกชายคนโตของบ้าน (มาชิบะ โค - 17 ปี ) "พี่โค" ที่ผมแอบปลื้ม
เป็นนักเรียนชั้น ม.5 นิสัยค่อนข้างแปลก พี่เป็นคนหนุ่มไฟแรงมากๆ

พูดเบาๆ ไม่เป็น

พี่บอกว่าจะหาค่ารักษาพยาบาลของแม่เอง จึงไปทำงานที่ปั๊มน้ำมันทุกวัน



ต่อไปน้องสาวของผม อุตะ (มาชิบะ อุตะ - 7 ปี) เป็นคนขี้อ้อนและขี้แย
มักจะติดแจกับทุกคนในบ้าน ส่วนนิสัยก็ค่อนข้างแปลก

แล้วนี่ก็คุณปู่ที่ผมรัก (มาชิบะ เมจิ ) คุณปู่เป็นคนดูแลหอดูดาวของหมู่บ้าน
ทำงานตอนกลางคืนและกลับมาตอนเช้า จึงมีชีวิตต่างกับพวกผมโดยสิ้นเชิง
เวลาผมถูกดุ คุณปุ่ก็มักจะออกมาช่วยปกป้อง เป็นคุณปู่ที่ใจดีมากๆ เลยครับ

คนสุดท้ายคือผม (มาชิบะ โฮโร- 11 ปี ครับ ) ความหมายของโฮโรก็คือ
ผ้าคลุมรถบรรทุก หรือรถม้าที่ปกป้องสิ่งสำคัญจากลมและฝน ผมจึงได้ชื่อนี้มาครับ
ผมเป็นคนหัวอ่อน แวดล้อมไปด้วยครับครัวและเพื่อนๆ ที่ผมรัก

ทั้ง 7 คนนี้ เป็นครอบครัวที่สำคัญของผม
มันไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษหรอกครับ
เพียงแค่มีความรัก และความรู้สึกดีๆ ให้แก่กัน
คงเป็นเพราะพวกเราเติบโตมาท่ามกลางความงามของธรรมชาติ
ชีวิตประจำวันของบ้านมาชิบะ จึงมีเสียงหัวเราะและปัญหาคละเคล้ากันไป
เป็นครอบครัวที่รู้สึกอบอุ่นจริงๆ



แต่

ความทุกข์ก็ถาโถมเข้าสู่บ้านมาชิบะของพวกเรา
อยู่ๆ คุณแม่ก็ล้มป่วยลง ครอบครัวของผมที่คุณแม่ต้องเข้าโรงพยาบาล

เมื่อไหร่กันนะ รอยยิ้มที่แท้จริงจะกลับคืนมาสู่ครอบครัวของพวกเรา

บ้านมาชิบะของเราไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็มีกัน 7 คน เปี่ยมไปด้วยความรักและความอบอุ่น
เป็นครอบครัวที่มีสายสัมพันธ์เข้มแข็ง ที่ไม่อาจหาอะไรมาทดแทนได้
เนื้อหาหลักของ Aikurushii คือความผูกพันในครอบครัว

ความผูกพันของพ่อแม่ลูก

บ้านมาชิบะที่อยู่กันอย่างมีความสุข ถูกความทุกข์ถาโถมเข้าใส่แบบไม่ทันตั้งตัว
ครอบครัวที่ผมรัก คุณแม่ที่ผมรัก ต้องมาล้มป่วยลง
คุณแม่เป็นห่วงพวกเราที่ยังต้องอยู่ต่อไป
ในขณะที่คุณแม่กำลังต่อสู้กับความเจ็บป่วย ก็ยังเป็นห่วงพวกเราพี่น้อง
เพื่อพวกเราแล้ว คุณพ่อกับคุณแม่ และเพื่อพ่อแม่ พวกเราทั้งสี่
ชีวิตในบ้านมาชิบะของพวกเรา ต่างก็คอยช่วยเหลือเกื้อกูลซึ่งกันและกัน
และเรียงร้อยด้วยสายใยครอบครัวที่เข้มแข็งและมั่นคง






สายสัมพันธ์พี่น้อง

ตั้งแต่คุณแม่เข้าโรงพยาบาลพวกเราสี่คนก็ต้องช่วยเหลือกันและกัน
และพยายามที่จะไม่กังวล เรื่องที่คุณแม่ไม่อยู่อย่างเต็มที่
การช่วยเหลือซึ่งกันและกันนี้ คือสายสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องที่แน่นแฟ้น

ไม่ว่าที่ไหน คงจะมีครอบครัวที่มีความสัมพันธ์อย่างบ้านมาชิบะของเราอยู่
ความสัมพันธ์ของคุณพ่อคุณแม่ กับพวกผมที่เป็นลูกๆ
แล้วก็ความสัมพันธ์ของพี่น้องที่คอยช่วยเหลือกัน



ความสัมพันธ์ของสามีภรรยา

พอคุณแม่ล้มป่วยลง คนที่ช็อคที่สุดกลับไม่ใช่คุณพ่อ
คุณพ่อเข้มแข็งถึงขนาดที่ว่า ไม่มีน้ำตาไหลออกมาให้เห็น
คุณพ่อถึงกับยอมตายแทนคุณแม่ที่ล้มป่วยลงได้
ทั้งสองคนมีสายสัมพันธ์ที่เข้มแข็งกว่าพวกผมเสียอีก

ในครอบครัวของเรา คุณพ่อเป็นคนที่เหนื่อยและท้อแท้มากที่สุด
สิ่งที่พวกเราพี่น้องจะทำให้กับคุณพ่อตอนนี้ได้ คือการทำตัวสดใสยิ้มแย้มกันต่อไป




ความสัมพันธ์ของปู่กับหลาน

คุณปู่ที่ใจดีและคอยดูแลพวกผมอยู่ห่างๆ
คุณปู่เปรียบเสมือนแสงจันทร์ที่ส่องประกายในยามค่ำคืน
เพื่อคอยชี้แนะทางสว่างไม่ให้พวกเราเดินหลงทาง
คุณปู่เป็นคนใจดีมากครับ เป็นคนเดียวที่สามารถปรึกษาหารือเรื่องทุกข์ใจได้
เป็นคนสำคัญที่โฮโรรักมากที่สุดเลยครับ

เมื่อไหร่กันนะที่น้ำตาของผมจะไหลออกมา
ตอนที่น้ำตาไหลออกมา ผมจะรู้สึกยังไงนะ ขอยืมพลังจากครอบครัวที่ผมรัก
เวลาที่ผมน้ำตาไหลออกมาเหมือนกับทุกคน จะต้องมีบางอย่างที่เปลี่ยนไปแน่ๆ

Aikurushii เรื่องราวของหมู่บ้านในบ้านนอกแห่งหนึ่ง ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับ “ความสัมพันธ์”
ทั้งความสัมพันธ์ของพ่อแม่ลูก ความสัมพันธ์ของคุณปู่กับหลานๆ
แล้วก็ความสัมพันธ์ของพี่น้องที่ต่างช่วยเหลือกันและกัน
แต่ว่าเรื่องนี้ ไม่ได้มีแค่ความสัมพันธ์ในครอบครัวเท่านั้น
ยังมีความสัมพันธ์ของผู้คนต่างๆ ที่อาศัยในหมู่บ้านเดียวกันอีก

ความสัมพันธ์ระหว่างผู้คน ที่เติบโตขึ้นในหมู่บ้านเล็กๆ
แต่กับบางคน ที่มาจากในเมือง มาอาศัยอยู่ในบ้านนอกแบบนี้
ก็เกิดความรู้สึกมีปมด้อยขึ้นมา

มีอะไรอีกหลายอย่างที่ตัวเองก็ยังไม่รู้

<<<<<<
Create Date :13 มกราคม 2553 Last Update :22 กุมภาพันธ์ 2558 8:44:34 น. Counter : Pageviews. Comments :5