Yasashii Jikan ช่วงเวลาแห่งไออุ่น

หากความอบอุ่น ความอ่อนโยน และความละเมียดละไมของความรัก คือความโรแมนติคแล้วล่ะก็ Yasashii Jikan ช่วงเวลาแห่งไออุ่น ก็เป็นเรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่าง...พ่อกับลูกชาย ที่สุดแสนโรแมนติคและนำความซาบซึ้งใจมาให้อีกเรื่องนึง ซึ่งหากจะมีการพูดถึงซีรีย์ "ดีๆ" ขึ้นมาเมื่อไรล่ะก็ คงไม่มีทางจะลืมเอ่ยถึงซีรีย์เรื่องนี้

เรื่องย่อ

ยูกิจิ วาคุอิ เป็นพนักงานบริษัทที่ประสบความสำเร็จในชีวิตคนนึง หน้าที่การงานทำให้เขาไม่ค่อยได้อยู่กับครอบครัวนัก โดยเฉพาะหลายปีก่อนที่เขาต้องไปประจำอยู่ที่นิวยอร์ค ขณะที่ภรรยาและลูกชายยังคงอาศัยอยู่ที่โตเกียวตามลำพัง จนกระทั่งเมกุมิ ผู้เป็นภรรยาที่รักเสียชีวิตลงกระทันหัน วาคุอิเดินทางกลับมาโตเกียวเพื่อจัดการงานศพ และเขาได้ตัดสินใจลาออกจากบริษัทเพื่อไปเปิดคาเฟ่กาแฟเล็กๆ แห่งนึงในเมืองแถบตอนเหนือของเกาะฮอกไกโดที่เรียกันว่า "ฟูราโน่" บ้านเกิดของภรรยา และเธอก็เคยฝันไว้ว่าจะมาเปิดร้านกาแฟที่ให้ลูกค้าทุกคนได้บดเมล็ดกาแฟด้วยตัวเอง

ยูกิจิ ทาคุโร ลูกชายวัย 17 ปีของ วาคุอิ หลังจากที่แม่เสียชีวิตลง  พ่อก็ตัดความสัมพันธ์ ยุติการเป็นพ่อลูก และจากไป โดยทิ้งเงินให้เขาก้อนนึงไว้เพื่อตั้งหลักในการที่จะใช้ชีวิตอยู่คนเดียว 

 

ทำไมเป็นอย่างนั้น ?

เพราะเขาเป็นลูกที่ฆ่าแม่...  อย่างน้อยวาคุอิก็คิดอย่างนั้น  ทาคุโร่..ลูกชายเป็นคนฆ่าภรรยาของเขา ไม่มีหนทางใดที่จะช่วยให้ลืมเรื่องอันแสนปวดร้าวนี้ได้  เขาไม่อาจจะให้อภัยทาคุโร่ที่พรากชีวิตของเธอไป

สำหรับทาคุโร่...เพราะเขารู้ว่าพ่อรักแม่แค่ไหน...จึงรู้ดีว่า การที่เขาเข้าไปเกี่ยวข้องกับแก๊งแข่งรถ จนกลายเป็นสาเหตุที่ทำให้แม่ต้องตาย ความสำนึกผิดและคำขอโทษไม่อาจจะเยียวยาหัวใจที่เจ็ดปวดของพ่อได้  พ่อผิดหวังในตัวเขา และยังต้องสูญเสียภรรยาที่รักสุดหัวใจไป เมื่อพ่อไม่ต้องการให้เขาไปด้วย  เขาจะทำอะไรได้ นอกจากก้มหน้ายอมรับการตัดสินใจนั้น

หลังจากตัดความสัมพันธ์กับลูกชาย ต่างคนต่างไปมีชีวิตของตัวเอง ไม่ต้องมาเกี่ยวข้องกันอีก วาคุอิได้เดินทางออกจากโตเกียวไปเปิดร้านกาแฟที่ฟูราโน่ชื่อ "The forest clock" (เสียงเพรียกของเวลาแห่งพงไพร) เป็นร้านที่รายล้อมไปด้วยอากาศที่อบอุ่น บรรดานกนานาชนิด แม้วาคุอิจะถูกรายล้อมไปด้วยบรรยากาศที่สวยงามของฮอกไกโดและผู้คน(ลูกค้า)ที่เปี่ยมไปด้วยมิตรไมตรีจิต แต่วาคอิก็ยังคงมีชีวิตอยู่อย่างเหงาเศร้า เขาไม่ได้ลืมภรรยาเลย...ที่สำคัญ...เขาไม่ได้ลืมลูกชายด้วย ตรงกันข้ามกับทั้งคิดถึงและเป็นห่วง... เขาไม่รู้ว่าถ้าลูกกลับมาจะยอมรับและให้อภัยได้ไหม  แต่นั่นไม่สำคัญอีกแล้ว...เพราะอันที่จริง วาคุอิไม่รู้ว่า...ทาคุโร่ ไปอยู่ที่ไหน และมีชีวิตอย่างไร ..แม้ตลอดเวลา..จะ ไม่เคยปริปากเอ่ยถึงลูกชายแม้แต่คำเดียว ทว่า..ลึกๆ ลงไปภายในใจ เขาก็แอบหวัง  การที่ทาคุโร่รู้ว่าเขาอยู่ที่นี่..ที่ฟูราโน่...วันหนึ่งลูกชายอาจจะกลับมาหา

คนนึงเฝ้ารอ....

ส่วนอีกคน....เขาไม่ได้ไปไหนไกล เพราะเป็นห่วงพ่อ  เขารู้ว่าการที่แม่จากไป...ทำให้พ่อต้องโดดเดี่ยว และตัวเขาเองไม่เป็นที่ต้องการ ดังนั้นทาคุโร่ที่พอจะมีฝีมือด้านศิลปะอยู่บ้าง ก็เข้าทำงานที่โรงผลิตเครื่องปั้นดินเผาที่เบเออิ ซึ่งอยู่ห่างจากฟูราโน่แค่เพียง 50 กม. เพื่อที่จะได้มาอยู่ใกล้ๆ พ่อโดยไม่ให้รู้ตัว เขาได้งานนี้โดยการฝากฝังของป้าที่เป็นเพื่อนกับแม่มาตั้งแต่เด็ก และเป็นสื่อกลางที่เขาจะสามารถสอบถามทุกข์สุขความเป็นไปในชีวิตของพ่อได้ เพราะเขาหวาดกลัวว่าการเผชิญหน้ากับพ่อจะถูกปฏิเสธอีกครั้ง การมาอยู่ที่เบเออิ จึงเป็นความลับที่พ่อของเขาไม่เคยรู้ ไม่รู้แม้กระทั่งทาคุโร่คอยแอบมาเฝ้าดูพ่อด้วยความรักและเป็นห่วง

อาซึสะ สาวน้อยที่เรื่องราวในอดีตส่งผลต่อภาวะจิตใจของเธอ เช่นเดียวกับที่เป็นคนมีประวัติ "กรีดแขน" ตัวเองอยู่หลายครั้ง เธอทำงานเป็นลูกจ้างร้านกาแฟของวาคุอิ และวันนึง  ทาคุโร่ ก็ได้พบกับเธอเข้าโดยบังเอิญที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ขณะที่เธอทำจานแตก ทาคุโร่ จึงเสนอตัวเข้าช่วยเหลือ โดยสัญญาว่าจะให้จานดินเผาที่ทำขึ้นแต่ไม่ได้ถูกนำไปใช้ให้แก่เธอ ทั้งสองคนจึงค่อยรู้จักและ..หัวใจที่หนาวเย็นของคนทั้งคู่ได้กลายเป็นความอบอุ่นให้แก่กัน ความรักค่อยๆก่อตัวท่างกลางบรรยากาศเหน็บหนาวที่หิมะห่มคลุมยอดเขาและผืนดิน ต่อมาทาคุโร่ก็รู้ว่าอาซึสะทำงานอยู่ที่ The forest clock เช่นเดียวกับที่อาซึสะรู้ว่า ทาคุโร่เป็นลูกชายของวาคุอิ  ความรัก กับความลับ จะส่งผลต่อความสัมพันธ์ของพวกเขาอย่างไร   แล้วกำแพงน้ำแข็งที่ขวางกั้นระหว่างพ่อกับลูกล่ะ จะมีวันละลายลงได้หรือไม่ ?

ติดตามได้ใน J-Series สุดอบอุ่นและโรแมนติก "Yasashii Jikan นะคะ

คำวิจารณ์ ที่ copy มาจากเว็ปอื่น เหตุผลเพราะว่า คิดเหมือนกัน

ที่มา : //forums.popcornfor2.com/index.php?showtopic=33253&mode=threaded

เป็นหนึ่งในละครที่เยี่ยมที่สุดของนิโนะ [คะแนน 8/10] (เห็นด้วยค่ะ)

ฉันรู้ว่าหลายคนอาจจะไม่ชอบละครเรื่องนี้เท่าไหร่ แต่หลังจากฉันได้ดูมันจบ เรื่องราวหลักๆเกี่ยวกับความสัมพันระหว่างพ่อลูกเรื่องนึง และความสัมพันธ์ระหว่างพระนางอีกเรื่องนึง โดยมีเรื่องของคนอื่นๆมาแทรกเป็นระยะๆ เพื่อสร้างสีสัน (แต่ว่า แต่ละเรื่องของแต่ละคนที่เข้ามาเกี่ยวพันกับร้านกาแฟ The forest clock ก็จะมีอะไรบางอย่างที่สะท้อนไปถึงความรู้สึกของคนที่เป็นพ่ออย่างวาคุอิ  และมันทำให้เขายิ่งคิดถึงลูกชาย

เรื่องนี้นิโนะเล่นได้เข้าเนื้อเข้าน้ำมาก ด้วยบุคลิกที่ดูจริงใจบวกกับความซื่อๆของตัวเค้าเองที่ถ่ายทอดออกมาบนละคร แถมยังต้องเล่นให้คนดุรู้ว่าไอ้หมอนี่มัน ดูสบายๆแค่ภายนอกนะ แต่ภายในใจ มีเรื่องราวให้เจ็บปวดซ่อนไว้ (เห็นด้วยจ้า ...แม้ว่าเรื่องนี้จะไม่น่ารักเท่าเรื่อง Ryusei no kizuna แต่ก็เล่นได้ดี เราคิดว่านิโนะเป็นดาราที่มีนัยห์ตาโศกนะ  จึงเหมาะกับบทแนวนี้ดี)

อีกอยากนึงที่อยากจะบอกคือ ไม่ว่าจะเป็น วิว บรรยากาศที่รายล้อม แสงสีของป่าไม้ ล้วนขับให้ ความอบอุ่บของเนื้อเรื่องเด่นขึ้นมาอีก ฉันยอมรับเลยว่าฮอคไกโดหน้าหนาวนี่มันน่าไปจริงๆ (เห็นด้วยค่ะ บรรยากาศในเรื่องนี้มันสุดยอดจริงๆ สมกับที่ร่ำลือว่าเป็นเมืองท่องเที่ยวนะ..พี่ที่ทำงานเพิ่งกลับมาจากฮอคไกโดเหมือนกัน ซีรีย์เรื่องนี้แค่ดูฉากบรรยากาศธรรมชาติที่ไม่ว่าจะเป็นสีสันสดใสของใบไม้ หรือหิมะตกปกคลุมไปทั้งพื้น่า ก็น่าจะคุ้มแล้ว เราว่ามันสวยงาม..ให้ทั้งความรู้สึกหนาวเย็นและความอบอุ่นเหมือนกันเนื้อหาในเรื่องเลย)

ส่วนเรื่องของเพลงประกอบเรื่องนี้ไม่โดดเด่นเท่าไหร่(ไม่ใช่ละครเพงนี่เนอะ) แต่ เพลงปิดเพราะมากค่ะ ฟังดูเหงาๆ เศร้าๆ เหมือนชาแร๊คเตอร์ของ พ่อพระเอกเลย ^^ (เห็นด้วยค่า)

อยากจะแนะนำเรื่องนี้ให้กับลูกทุกคนที่ยังรักพ่อ และพ่อทุกคนที่มีลูกๆหลานๆที่น่ารักให้เลี้ยงดู ซึ้งมากเลยค่ะ

(เห็นด้วยอย่างมากมาย เราเป็นพวก sensitive ง่ายมากกับเรื่องราวความสัมพันธ์ในครอบครัว เรื่องนี้เลยเสียน้ำตาไปเยอะ  ทั้งที่มันไม่ได้เศร้า แต่มันก็ให้ความรู้สึกบางอย่างที่บอกไม่ถูก ว่าทำไมน้ำตาต้องซึมขอบตาอยู่ตลอด อาจจะเป็นเพราะความ Sensitive อย่างว่า...เพราะตอนเด็กๆ เคยดูละครบ้านเราอย่างเรื่อง  "ข้าวเปลือก"  "ขอหมอนใบนั้นที่เธอฝันยามหนุน"  "สุดแต่ใจจะไขว่คว้า" แล้วรู้สึกชอบมาก...พอได้อ่านเรื่องย่อในอินเทอร์เน็ต เราว่ามันต้องคล้ายๆ กันแน่เลย  ลูกที่พ่อไม่รัก.... และนิโนะเล่นเรื่องนี้ด้วย  อดไม่ได้ต้องหามาดู... และก็ยังคงรู้สึกเหมือนเดิมกับความเป็นซีรีย์ญี่ปุ่น คือชื่นชมในการเขียนบท  แม้มันเรื่องมันจะดำเนินไปอย่างเรียบเย็น  หรือพูดได้ว่ามันเป็น "หนังเงียบ" ที่บางครั้งก็เงียบซะจนเหงา... จนดูเหมือนมันไม่มีอะไร  แต่ความจริงมันมีอะไรๆ อยู่ในนั้น...เป็นความอบอุ่นและงดงามค่ะ)

**********************