หาก ภควัคคีตา เป็นบทเพลงแห่งการเชิญชวนให้ปฏิวัติ
ศรอรชุน ที่ออกในปีถัดมา 2534 ในอัลบั้ม world นั้น
ก็คงเป็นการตอกย้ำถึงความชอบธรรม ในการกระทำในครั้งนี้
เฉกเช่นที่พระกฤษณะโต้ตอบกับอรชุน


ก่อนสงครามจะเริ่มต้นขึ้น ขณะหยุดอยู่ในแดนกันชนระหว่างกองทัพทั้งสองฝ่าย
อรชุนเกิดความลังเลใจ เมื่อเห็นญาติและครู ซึ่งตอนนี้ต้องกลายมาเป็นศัตรู
อรชุนสลดใจเกินกว่าจะเข้าสู้รบได้ กฤษณะ สารถีรถศึกของอรชุน
จึงยกโอวาทแก่อรชุน เพื่อเป็นเครื่องนำทางสู่การกระทำที่เด็ดเดี่ยวและเฉียบขาด


ในฐานะของวรรณะกษัตริย์ การทำสงครามนั้นคือหน้าที่
การตายในสงครามถือเป็นการคืนกลับสู่สวรรค์
อย่ากังวลกับความตาย เพราะมันเป็นเพียงก้าวเดียวเล็กๆ
เพื่อก้าวสู่วัฏจักรที่ไร้จุดจบ


สงครามไม่ได้ก่อให้เกิดการฆ่า
เพียงแต่จิตวิญญาณละร่างเดิมเพื่อไปสู่ร่างใหม่
เฉกเช่นการเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย ความตายเป็นเพียงภาพมายา
แต่ชื่อเสียงนั้นจะคงอยู่ตลอดไป


และเหนือสิ่งอื่นใด สงครามในครั้งนี้คือการแสดงให้โลกนั้นรับรู้ว่า
ธรรมะย่อมเหนือกว่าอธรรม สงครามครั้งนี้พวกท่านมิได้เป็นผู้ก่อ
หากแต่เพราะพี่น้องเการพได้รุกไล่จนไร้ทางออก

การกระทำอันเลวร้ายต่อ นางเทราปตี จะต้องได้รับการชดใช้

ภควคีตา บทเพลงแห่งพระผู้เป็นเจ้า


ดูก๊อน ดูก่อน ท่านผู้เจริญ คำสรรเสริญ เยินยอยิ่งใหญ่
แต่มิตรสนิท คืออันตราย คำนั้นกินใจให้ทุกข์ให้โทษ
แม้แต่ศัตรู ก็ยังไม่ต้องการ

ดูก๊อน ดูก่อน ท่านศรธนู มีไว้เคียงคู่ เหนี่ยวรั้งสงคราม
คมหลาวคมดาบ คมหอกคมหนาม ประตูป้อมยาม เปลี่ยนใจใส้ศึก
แม้แต่ศัตรู ควรเชิดชูเกียรติ แม้แต่ศัตรู ควรให้มีเกียรติ

พวกเราคือนักรบ พวกเราคือสงคราม พวกเรารบต่อความอยุติธรรม
พวกเราคือนักรบ พวกเราคือสงคราม พวกเรารบด้วยจิตใจไม่ใช่ศาตรา
เรามารบกัน ต่างมารบกัน รบราฆ่าฟัน นั้นมีจุดหมาย
แม้เราต้องอยู่ หรือเราต้องตาย กระดูกมอดไหม้ วิญญาณยังอยู่

ดูก๊อน ดูก่อน ยิงศรเป็นศาสตร์ ขุนศึกเป็นปราชญ์ ศาตราคือใจ
ข้าศึกคือเป้า เป้าอยู่ที่หมาย แลเห็นสิ่งใด เห็นแต่ข้าศึก
ศรอรชุน ไม่เคยพลาดเป้า