บทที่ ๒๔
นัตถิกทิฏฐิ "น้องชาย" ของอุทเฉททิฏฐิศิษย์และอาจารย์ออกจากถ้ำกิมเต๊าต๋องก็บ่ายหน้าไปสู่ไซที รอนแรมมาถึงฝั่ง
แม่น้ำจื๊อป๊อฮ้อ ที่มีน้ำสีเขียวเยือกเย็น ศิษย์และอาจารย์ลงเรือจ้างของหญิงเฒ่า ครั้นถึงกลางลำน้ำ พระถังกับโป้ยก่ายกระหายน้ำเป็นกำลัง จึงได้วักน้ำดื่ม หญิงเฒ่าเจ้าของเรือมองหน้าพระถังกับโป้ยก่ายแล้วหัวเราะ เพราะว่าผู้ใดดื่มน้ำจากแม่น้ำจื๊อป๊อฮ้อแล้วจะตั้งครรภ์ไม่ว่าหญิงหรือชาย ศิษย์และอาจารย์ขึ้นฟากฝั่งตรงข้ามแล้วก็ไปพักที่บ้านของหญิงเฒ่า
พระถังกับโป้ยก่ายรู้สึกจุกเสียดในท้อง ต่างร้องครวญครางอ้อนวอนถามถึงยาแก้การตั้งครรภ์ หญิงชราเจ้าของบ้านที่ตั้งอยู่ใน
หมู่บ้านไซเหลียงหรือว่าเมืองแม่ม่ายนี้ จึงบอกยาแก่พระถังว่า แต่เดิมใครตั้งครรภ์ขึ้นแล้ว ประสงค์จะทำลายครรภ์ให้ไปดื่มน้ำใน
สระโละทัยจั๊ว ข้างถ้ำถั้วยี้ต๋อง ภูเขาเก๊ยเฮียงซัว สักอึกหนึ่ง แล้วท้องก็จะยุบหายเป็นปกติ
แต่หญิงเฒ่าเล่าว่า บัดนี้ได้มีเต้าหยินรูปหนึ่งนามว่า
ยู่อี่จินเซียน มาจับจองถ้ำ เปลี่ยนชื่อเป็น
สำนักจิ๋วเซียนอาน ย่อมเป็นการยากที่ใคร ๆ จะไปตักน้ำนั้นมา หากว่าไม่มีของกำนัลแก่เต้าหยิน
ฝ่านเห้งเจียรู้เช่นนั้น จึงเหาะไปที่
สำนักจิ๋วเซียนอาน เพื่อขอน้ำในสระโละทัยจั๊วมาให้แก่พระถังและโป้ยก่าย แทนที่จะได้โดยง่าย กลับสู้รบกันกับยู่อี่จินเซียนเต้าหยินพัลวัน เพราะว่าเต้าหยินองค์นั้นที่แท้เป็นอาของ
อั้งฮั้ยยี้ ที่เห้งเจียทำให้เป็นสานุศิษย์ของพระโพธิสัตว์กวนอิม
เต้าหยินยู่อี่จินเซียนเป็นน้องของปีศาจงู้หม้ออ๋อง ผูกอาฆาตเห้งเจียที่ทำให้หลานของตนเป็นเช่นนั้น จึงได้โอกาสจะแก้แค้นแทนหลาน
เห้งเจียเห็นมิเป็นการ ก็เหาะกลับไปยังหมู่บ้านหญิงเฒ่า ไปพาซัวเจ๋งมาช่วย ตัวเองรบล่อ แล้วให้ซัวเจ๋งตักน้ำในสระ พอเห้งเจียได้ทีก็รวบอาวุธของยู่อี่จินเซียนมาหักเป็นสองท่อน ซัวเจ๋งก็ตักน้ำได้ ทั้งสองก็เหาะกลับมา เอาน้ำให้พระถังกับโป้ยก่ายดื่ม ครรภ์ก็ตก ศิษย์และอาจารย์ก็ปรกติดังเดิม
น้ำวิเศษจากสระที่เหลือ หญิงเฒ่าขอเก็บเอาไว้ใส่ในโลงศพของตนรูป :(หัวเราะ) พระภิกษุยวนฉ่างตั้งครรภ์ สัปดนจริง ๆ
นาม : ฮื่อ โป้ยก่ายด้วย มืดแปดด้านเลยเรา ?
โหงว :ย้อนไปคิดตั้งแต่ปีศาจ
ต็อกกั๊ก "แรดนอเดียว" ชีวิตหลุดจากอัสมิมานะมาระดับหนึ่ง ก็เข้าสู่อีกระดับหนึ่ง
ภวตัณหาในระดับนี้คือสายน้ำเขียวนาม : จึงขันติและศีลกินเข้าก็ตั้งครรภ์
ภว - ภพ อุปมาด้วยการมีครรภ์ รูป :แล้วน้ำในสระโละทัยจั๊วของยู่อี่จินเซียน ?
โหงว : ยู่อี่จินเซียนคือนัตถิกทิฏฐินาม : น้องของงู้หม้ออ๋อง - อุทเฉททิฏฐิ
(จากบทที่ ๑๙ - การทดใช้มิจฉาสังกัปปะ)โหงว : นัตถิกทิฏฐิมันแค้นว่า ปัญญาชักพาอั้งฮั้ยยี้ มิจฉาสังกัปปะไปเป็นสัมมาสังกัปปะ ซึ่งเป็นฝ่ายตรงข้ามกับมัน
รูป :ทำไมเปรียบนัตถิกทิฏฐิกับเต้าหยิน ?
นาม : ฮ่าย...ไม่มี ๆ นัตถิ ๆ พ่อแม่ไม่มี ทานไม่มีผล ฯลฯ ไม่ต้องใช้ปัญญาอะไร แต่อาจล้างภพได้ชั่วคราวแม้มันจะเป็นพาล ๆ อยู่
รูป :จึงอุปมาว่าน้ำในสระของนัตถิกทิฏฐินั้น ทำให้ครรภ์ตกได้
นาม : ใช่แล้ว เมื่อชีวิตเกิดมีครรภ์ คือเกิดภพใดภพหนึ่งขึ้นภาวนา นัตถิ ๆ ๆ ไม่มี ๆ ๆ แม้เป็นมิจฉาทิฏฐิก็ใช้ได้ ใช้ปัญญากำกับเอาได้ ไม่ให้เป็นพาล
รูป : จึงให้เห้งเจียพาซัวเจ๋งไปตักน้ำ
นาม : นั่นคือ
เมื่อมีทุกข์ ให้รวบรวมกำลังสมาธิด้วย ทำความรู้สึกว่า อะไร ๆ ก็ไม่มี อะไร ๆ ไม่มีรูป :แม้เป็นมิจฉาทิฏฐิ ?
โหงว : ก็ยังใช้ได้ในบางกรณี...เอ้า...ฟังต่อ
รูป :เดี๋ยว...แล้วยายเฒ่าขอน้ำที่เหลือไว้ใส่โลงศพเล่า อาจารย์?
โหงว :(หัวเราะ) นัตถิกทิฏฐิ บุญ - บาปไม่มี สำหรับคนพาล บางคนนั้นพา "เข้าโลง" ไปด้วย ไม่ยอมละ...
นาม : เท่า ๆ กับสัสสตทิฏฐิที่ยืนยันว่ามี ๆ ๆ
รูป :พาเข้าโลงกันทั้งสองทิฏฐิ ไม่ยอมเป็นสัมมาทิฏฐิ คือทางสายกลาง
นาม : ไม่ใช่มี หรือไม่ใช่ไม่มี อันเป็นความเห็นสุดโต่ง แต่
ถ้าสิ่งนี้มี สิ่งนี้จะมี ถ้าสิ่งนี้ดับ สิ่งนี้จะดับ หัวใจพุทธธรรมรูป :ดู ๆ เป็นเรื่องเล็ก ๆ ขี้ผง
นาม : แต่
"อิทัปปัจยตา" นี้ ขยายให้ครอบคลุมไปหมด นี่คือตะบองเท่าเข็มเสียบในรูหูของเห้งเจียรูป :ผู้ใดเข้าถึงมัน...
โหงว :ไม่มี
"ผู้" เข้าถึงมันดอก มีแต่การซึมซาบถึง
นาม : ก็คือความได้ดังใจ
โหงว :จึงเรียกกันว่า ตะบอง
"ยู่อี่" (ได้ดังใจ)
รูป :มโนหรจินดามณี ดุจได้แก้วมณีที่ทำให้สำเร็จการทุกสิ่งดังใจจง
โหงว : คือความเป็นเองนาม : คือ
พระสยัมภูวญาณ (ญาณรู้เห็นความเป็นเอง)
รูป :ขอให้เราตั้งใจปรารถนา...
โหงว :ปรารถนาที่จะสิ้นความปรารถนาในสิ่งที่ทั้งปวง เพื่อรู้แจ้งสุญญตา - ความสูญ
(จบบทที่ ๒๔ โปรดติดตามตอนต่อไป...) ** คัดจาก "เดินทางไกลกับไซอิ๋ว" โดย "เขมานันทะ" หน้า ๑๒๖ - ๑๓๐ )
อนึ่ง,...(คือจะคุยตั้งแต่เมื่อวานทีนึงแล้ว ลืมอ่ะ...) คือภาพประกอบนิยายค่อนข้างอัตคัตหน่อยนะคะ จึงอาจจะดูซ้ำ ๆ กันบ้าง และอาจจะไม่ตรงตามเนื้อหาสักเท่าไหร่ แต่ก็อยากใส่ไว้ไม่ให้เรื่องราวหรือบล็อกดูแน่นพรืดมีแต่ตัวหนังสือ...
ภาพ(เกือบ)ทุกภาพได้มาจากเว็บแมนไซเบอร์ - mancyber.com ค่ะขอขอบพระคุณมา ณ ที่นี้
โดย: แม่ไก่ 19 สิงหาคม 2551 8:40:24 น.
หมิงหมิงสบายดีแล้วครับ
หลับดีตั้งแต่ขว๋ายๆของตะวา
จนมะค่ำก็ยังหลับปุ๋ยครับ
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 19 สิงหาคม 2551 9:49:37 น.
โดย: แพนด้ามหาภัย 19 สิงหาคม 2551 11:29:21 น.
ช่วงนี้งานยุ่งเหรอครับ
โดย: พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง 19 สิงหาคม 2551 12:25:10 น.
กลับมาพร้อมกับความเป็นคนบ้านนอก ที่ไม่ยอมหล่นหายระหว่างทาง
ดีใจที่รู้สึกอย่างนี้
สบายดีมั้ยคะ
คิดถึงคุณแม่ไก่จังเลย
ดูแลสุขภาพนะคะ
โดย: โมกสีเงิน 19 สิงหาคม 2551 16:07:55 น.
จองที่ห้า ก็ได้ครับ
อ่านธรรมมะตอนดึกๆ รู้สึกสงบ
และมีสมาธิจังครับ
หรือว่ากลางวันเราวุ่นเกินไป หรือว่าใจเรามีเรื่องคิดวุ่นวายมากมาย
อืม ผมเลยรู้สึกว่าช่วงเวลาตอนดึกๆ มีความเงียบเป็นเสน่ห์เหมือนกันนะครับ
โดย: ธรรม (ห่วงใย ) 20 สิงหาคม 2551 1:51:51 น.
แวะมาส่งความระลึกถึงคุณแม่ไก่นะคะ
โดย: หอมกร 20 สิงหาคม 2551 8:36:39 น.
คุณพระรักษานะคะ คุณแม่ไก่
มีแต่ความสุขค่ะ
โดย: ทิวาจรดราตรี 26 สิงหาคม 2551 22:57:04 น.