เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม

          จาก "ต้นรัก"
ต้นเล็ก ๆ ก็เริ่มผลิบาน
นานวันเข้ามันเติบโตจนเรารู้สึกว่าพื้นที่นี้ช่างเล็ก
จนหายใจติดขัดซะเหลือเกิน แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะขยับขยาย
หรือทำอะไรให้ใจได้หายใจสะดวกขึ้น อาจเพราะเรากลัวการ "เริ่มต้นใหม่" ... "คุ้นเคยกับสิ่งแวดล้อมเดิม ๆ" หรือ "ยังหาต้นรักต้นใหม่ไม่ได้"
ก็ตาม แต่อย่าลืมว่าหากเรามัวแต่ปล่อยให้ปอดหายใจไม่สะดวกเท่าไหร่
ก็เท่ากับเราทำร้ายตัวเองเรื่อย ๆ แล้วสักวันเราจะหายใจไม่ออกไปซะเอง

         
จริงอยู่เมื่อเราเปิดรับใครสักคนเข้ามาในชีวิต
นั่นแสดงว่าเราอนุญาตให้เขาหรือเธอเข้ามายืนอยู่ในพื้นที่ส่วนตัวเล็ก ๆ
ของเรา แต่ "ความรัก"
เมื่อวันถึงจุดอิ่มตัว ไม่ได้รู้สึกสุข ทุกข์ กับสิ่ง ๆ ต่าง ๆ รอบตัว
ไม่มีความตื่นเต้นหวือหวาในชีวิตคู่
มันอาจเป็นสัญญาณบ่งบอกให้คุณทั้งคู่รู้ตัวแล้วก็ได้ว่า
เส้นทางที่เดินจับจูงกันมา...ถึงทางตันซะแล้ว

          มีบางคู่พยายามฝืนพยุงกันเดินต่อ แม้ว่าจะรัก ๆ เลิก ๆ เจ็บปวดมาไม่ว่าจะเท่าไหร่ แต่ก็ยังพยายามประคับประคองให้มันผ่านไป เพราะ
เพียงแค่ "ความกลัว" ทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่ายิ่งปล่อยไว้นานวัน
ความเสียใจก็จะเพิ่มขึ้นไปเรื่อย ๆ
เจ็บแต่จบซะตอนนี้ดีกว่ายืดเยื้อไม่มีที่สิ้นสุด

          อย่ากลัว...กับคำตอบที่จะได้รับ
          อย่ากลัว...กับการที่ต้องอยู่คนเดียว
          อย่ากลัว...กับความไม่เคยชินที่กำลังจะเกิดขึ้น
          อย่ากลัว...กับการเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน
          อย่ากลัว...การเรียนรู้

         
ที่สำคัญอย่าไปเสียดายเวลาที่ผ่านมา
เพราะอย่างน้อยมันก็คือความสุขที่เกิดขึ้นในช่วงระยะเวลาหนึ่งของคุณ
ขอแค่คุณขจัดความกลัวออกไป
แล้วลุกขึ้นมาทำในสิ่งที่ใจยิ้มได้อีกครั้งก็พอแล้วล่ะ