เห็นด้วยกับคุณค่ะ

เราเองก็เป็นคนแบบที่วิทยาศาสตร์คือคำตอบของทุกสิ่ง
แต่ครั้นได้ศึกษาความคิดท่านพุทธทาสวันไปเยือนสวนโมกข์
มันก็ทำให้เรามองศาสนาใหม่ในแง่ของปรัชญาที่ล้วนอิงมาจากธรรมชาติ

วันนี้...เวลาเราได้ยินเหล่าคนเขียนหนังสือพูดในรูปประโยคคล้ายกันหมดว่า
"ผมไม่มีศาสนา ผมไม่นับถือศาสนา ผมนับถือตัวเอง"
จากที่เคยชื่นชม...มันก็ทำให้ฉันมองด้วยความสงสาร
ว่าเขานั้นช่างติดกับดักความคิดตน
ถ้าไม่รู้จักก้าวพ้นตรงนี้ไปได้ วรรณกรรมมันจะเดินหน้าไปได้อย่างไร

เรื่องนรกสวรรค์ในเชิงรูปธรรมไม่เคยคิดเลยค่ะ แต่เชื่อในเรื่องกฏแห่งกรรม เราพยายามจะเข้าใจหลักธรรมคำสอนของพระพุทธองค์เพื่อให้เข้าใจตัวเองและเท่าทันอารมณ์ความรู้สึกของตนเอง และในทุกเรื่องที่ได้อ่านหรือได้ฟังมานั้น เราเห็นว่าความหมายนั้นลึกซึ้งเหลือเกิน

สิ่งที่อธิบายด้วยคำพูดไม่ได้ ยิ่งพูดก็ยิ่งผิด
ผู้ไม่เห็นย่อมพูดมาก ผู้เห็นแล้วกลับพูดไม่ได้

นั่งนิ่งริมฝั่งน้ำ ดูผู้คนไหลไป
ยามร้อนนั่งตากลม ยามหนาวนั่งผิงไฟ
ฟ้าใสดูดวงดาว เมฆบ้งกลับเข้าบ้าน

คุยกันเรื่องธรรม ต้องระวังให้มาก หากพูดพลาดสิ่งใดไป เป็นกรรมใหญ่ เพราะถือว่าทำให้คนอื่นเขาหลงผิดไปด้วย ธรรมหลายอย่างอธิบายไม่ได้ด้วยภาษาพูด ภาษาเขียน เพราะความละเอียดลึกซึ้งของสภาวะธรรมนั้น ๆ แต่เป็นอกาลิโก ปัจจัตตัง พิสูจน์รู้ได้ ให้ผลได้ไม่จำกัดกาล

สาธุ ครับ

เพิ่งได้เข้ามาอ่านครับ ...
...ขอบคุณสำหรับเนื้อหา และทุก comments ครับ

ชอบอ่านค่ะ บางครั้งทำให้เราคิดใด้ไกล และทำให้เราใจเย็นในการใช้ชีวิตใด้