ความคิดเห็นที่ 1

ละครไทยที่ส่งออกทางวัฒนธรรม = ไม่มีค่ะ

รัฐบาลเรา = ไม่ทำค่ะ

ดูแล้วรู้เลยว่า ระบบการโปรโมทฯ หนังอย่างเป็นระบบ พร้อมกับขายวัฒนธรรมเกาหลีมาเป็นที่หนึ่ง(จนบางคนเกลียดเกาหลีไปเลยก็มี)

แต่ส่วนตัวแล้ว เกลียดไม่ลงเพราะระบบการวางแผน และการทำหนัง(ละคร)ออกมาดีเกินกว่าจะไปว่าอะไรเค้าได้ ก็ได้แต่บ่นตัวเองแล้วกันที่ชอบของแบบนี้(ไม่ได้โทษตัวเองเท่าไหร่หรอกค่ะฮ่าฮ่าฮ่า)

ความเชื่อส่วนตัวว่าวัฒนธรรมที่ดี เราจะสนใจไม่มีอะไรเสียหาย
(แถมเรายังหลงรักป๋า อย่างรุนแรงเพราะละครเรื่องนี้)

ไม่อยากสนใจว่าทำไมหนังไทยทำไม่ได้แบบนี้
คำตอบมันเห็นจากการที่หาข้อมูลหนังเรื่องนี้แล้วล่ะ ว่าระดับการทำงานมันช่างแตกต่างจนไม่รู้จะแก้ตัวให้หนังไทยยังไงดี - -"

การเก็บรายละเดียดปลีกย่อย + โปรดักส์ชั่นเพื่อการขาย (ที่บางคนอาจไม่ชอบตรงนี้ก็ได้)
มันมาพร้อมเริ่มต้นการผลิตหนัง
เค้าเริ่มตั้งแต่ เขียนบท สร้างตัวละคร สร้างเมือง(เมืองจริงๆ)
อุปกรณ์ประกอบฉาก ดนตรี (ไม่ใช่ทำในประเทศทั้งหมดหรอกค่ะ เพลงนี่ของนักดนตรีญี่ปุ่น ส่วนอุปกรณ์ประกอบฉากนี่บางส่วนเป็นเวต้า(บ.เดียวกะที่ทำ LOTR)แต่ข้อมูลตรงนี้ไม่ 100 %)
นักแสดงก็ไปเตรียมตัวสำหรับหนัง ป๋ากับฟิลเริ่มไว้ผมยาว หัดขี่ม้า + บทบู๊ ฟิตร่างกาย
นางเอก(อีจีอา) เป็นดาราหน้าใหม่ แคสเพื่อเรื่องนี้โดยเฉพาะ ก็หัดการแสดงเพิ่มเติม
เจ๊มูนโซริ(คีฮา) คนนี้หลงรักไปเลย เล่นหนังได้รางวัลยาวเป็นหางว่าว น่าหาหนังเรื่องอื่นมาดูเอามากๆ (เท่าที่หาได้ ตัวจริงเจ๊งามมากแบบสาวใหญ่)

ถึงดาราเกินครึ่ง จะจบม.ด้านการแสดงมาโดยตรง
ก็ต้องเพิ่มความสามารถอีกหลายอย่าง(เราทำได้เหรอ?)

แน่นอนว่าปัญหาก็เยอะ เช่น บทหนังไปกระทบความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ(แก้ไป 2 รอบ)
นักแสดง ก็แคสติ้ง เตรียมตัว 2 ปี
ขณะแสดง ก็บาดเจ็บจนการถ่ายทำล่าช้าไป เป็นปี
ผกก. รถคว่ำ ต้องผ่าตัดลำไส้ 2 ครั้ง(ครั้งแรกตอนถ่ายทำ และอีกรอบตอนถ่ายจบ)
ป๋า น่วมทั้งตัว
จูมูชิ หลังก็บาดเจ็บเรื้อรัง
ฯลฯ

พร่ำเพ้อมาตั้งนาน = _ =
สรุปได้ว่าละคร(หนังที่ดี)ไม่จำกัดประเทศค่ะ
เพียงแต่เค้าทำได้ดีจริงๆ ด้วยความพร้อมหลายๆอย่าง
ที่เรายังต้องถามอยู่ว่า เราพร้อมจะทุ่มเทได้เท่าเค้ารึเปล่า
ถ้าทำได้ เราก็ผลิตละคร(หนัง)ได้ไม่แพ้เค้าหรอกค่ะ

ปล.โมจิไม่คิดจะตัดใจจากละครเรื่องนี้ค่ะ

จากคุณ : MOMIJI_99 - [ 11 มิ.ย. 51 14:51:41 ]

ความคิดเห็นที่ 2

ไม่ได้ไม่รักประเทศนะคะ แต่คงยากที่ละครไทยจะโกอินเตอร์ได้ ด้วยปัจจัยหลายๆ อย่าง เช่น
- การเขียนบท ของคนไทยยังเขียนบทให้ตัวละครออกมาเป็นมิติเดียว บุคลิกขาดความน่าสนใจ ฯลฯ
- การถ่ายภาพ เกาหลีทำได้ดี โดยเฉพาะตำนานจอมกษัตริย์ฯ ยกนิ้วให้เลย แค่นั่งดูเทคนิคการถ่ายภาพก็คุ้มแล้ว
- ฝีมือการแสดง หานักแสดงฝีมือเจ๋งๆ ในไทย มีน้อยมาก แต่ของเกาหลี นักแสดงของเค้าแทบทุกคนตั้งแต่ตัวละครหลักยันตัวประกอบ ฝีมือการแสดงเท่ากับนักแสดงระดับแนวหน้าของไทยเลย
- การแต่งหน้า การแต่งกาย อันนี้ของเราพอสู้ได้ ถ้าได้ทีมงานดีๆ
- สุดท้าย การตลาดสำคัญที่สุดค่ะ ในเมื่อกลุ่มคนดูละครไทยส่วนใหญ่ยังนิยมละครแนวเดิมๆ เนื้อหาเดิมๆ ก็ยากที่จะทำให้ผู้จัดกล้าเปลี่ยนแนว

ปล. ได้ยินคนหลายคนบอกว่าดูตำนานจอมกษัตริย์ฯ ไม่รู้เรื่อง (ไม่ใช่ตอนจบนะคะ) ประมาณว่าไม่รู้ว่าตัวละครคิดอะไรอยู่น่ะค่ะ หุหุ ได้ยินแล้วเครียดแทน นักแสดงออกจะแสดงดี บทก็ดี เฮ้อ...ก็ปล่อยให้เค้าตบกันแย่งพระเอกต่อไปดีกว่าค่ะ

จากคุณ : Aria-sama - [ 11 มิ.ย. 51 15:42:46 ]

ความคิดเห็นที่ 3

ตราบใดที่ละครบ้านเรายังก็อปปี้กันไป-มาแบบปัจจุบันนี้ และสปอนเซอร์ที่คิดหากำไรจากการรับเป็นสปอนเซอร์ละครแนวตลาดมากกว่าละครน้ำดี ก็คงยากที่จะเกิดกระแสละครไทย ฟีเวอร์อย่างของชาติอื่นเขาค่ะ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีใครซื้อลิขสิทธิ์ละครไทยไปฉายนะคะ อย่างล่าสุดที่เพิ่งฉายจบไปทางช่อง Hunan ของจีน เมื่อเดือนที่แล้วก็คือเลือดขัตติยา ของเอ็กแซ็กค่ะ บ้านเราหวังพึ่งการสนับสนุนจากรัฐไม่ไหวหรอกค่ะ แต่อย่างเกาหลีนี่ รู้ๆ กันอยู่ว่ารัฐมนตรีกระทรวงท่องเที่ยวและวัฒนธรรมเขาสนับสนุนเต็มที่

จากคุณ : Kitsunegari - [ 11 มิ.ย. 51 16:28:40 ]

ความคิดเห็นที่ 4

อิชั้นเครียดดดด นะฮ้า ...
ถ้าหากเปรียบเทียบแล้ว อิชั้นจะรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ...

นิยายไทยที่เก่า ๆ อ่านเอาเองร้องไห้น้ำตาท่วม แต่พอมาทำเป็นหนังเป็นละคร
แล้วกลับทำให้ไม่ซึ้งกินใจ แต่ทำไม ๆ ๆ เหตุผลของหลาย ๆ คนกลายเป็นว่า
หลายฉาก หรือหลาย ๆ ตอน ต้องปรับเพราะเอาใจตลาด เอาใจคนดู หรือไม่
ก็ให้ทันสมัย ทำให้ต้องปรับบท ว่าไปนั่น ...

ตอนนี้อิชั้นคิดว่า เพราะคนทำละครมือไม่ถึง นักแสดงไม่ทุ่มเท ติดหล่อ ติดสวย
จะว่ากันไปแล้ว เดี๋ยวก็จะมีความเห็นว่า ...

ทำไมไม่ให้กำลังใจคนทำละครไทย คนแสดงความเห็นก็โดนต่อว่าอีก ...

สรุปว่า อิชั้นไม่อยากเอามาเทียบกันเลยค่ะ เพราะว่าเทียบกันแล้วมันทาบไม่ติด
ไทยเราไม่ได้ยกระดับให้ภาพยนตร์ หรือละครเป็นตัวเพิ่มจีดีพีให้ประเทศ
กับแค่่จะจัดแคมเปญโปรโมทการท่องเทีี่ยวไทยยังทำไม่ได้
เราหลงทางค่ะ หลงทางที่หลงตัวเองอยู่นานเกินไป

ดูเรื่องการเมืองสิคะ กดดันไม่ถึงเดือน รัฐบาลเขาก็ออกมารับผิดรับชอบกัน

เศร้า ค่ะ เศร้า .. ถ้าเราติเพื่อก่อไม่ได้ อิชั้นคงต้องปิดปากเงียบอยู่ต่อไปมังคะ

จากคุณ : แม่ปลาช่อน - [ 11 มิ.ย. 51 16:40:50 ]

ความคิดเห็นที่ 5

ปล. ได้ยินคนหลายคนบอกว่าดูตำนานจอมกษัตริย์ฯ ไม่รู้เรื่อง (ไม่ใช่ตอนจบนะคะ) ประมาณว่าไม่รู้ว่าตัวละครคิดอะไรอยู่น่ะค่ะ หุหุ ได้ยินแล้วเครียดแทน นักแสดงออกจะแสดงดี บทก็ดี เฮ้อ...ก็ปล่อยให้เค้าตบกันแย่งพระเอกต่อไปดีกว่าค่ะ

จากคุณ : Aria-sama

หัวเราะแบบสมเพชตัวเองค่ะ ที่เป็นคนกลุ่มน้อย เจือกดูแล้วเข้าใจ

จากคุณ : MOMIJI_99 - [ 11 มิ.ย. 51 18:39:42 ]

ความคิดเห็นที่ 6

คุณโมจิ เป็นชนกลุ่มน้อยเหมือนกันคะ ที่ดูตอนจบแล้วเข้าใจ

จากคุณ : resiwa - [ 11 มิ.ย. 51 20:36:13 ]

ความคิดเห็นที่ 7

เจ้าของกระทู้อย่าเครียดนะคะ เกิดเป็นคนไทยต้องทำใจนะ ขอพูดถึงแค่ละครเรื่องนี้แล้วกันนะคะ ดิฉันว่ามันเริ่มดีตั้งแต่เจตนา เพราะเขากะว่าสร้างละครประวัติศาสตร์ขึ้นมา เพื่อให้เด็กๆ สนใจประวัติศาสตร์มากขึ้น เป็นการเรียนรู้แบบไม่น่าเบื่อเหมือนในห้องเรียน แล้วก็ได้ผลจริงๆ แถมลามปามไปถึงคนประเทศอื่นๆ อย่างญี่ปุ่น ที่คลั่งป๋าจนอยากรู้จักพระราชาองค์นี้ขึ้นมาจริงๆ ทำให้สาขาวิชาเกาหลีในบ้านเค้าบูมขึ้นมา (ป๋านี่ถือเป็นสมบัติของชาติเลยนะเนี่ย ต้องอนุรักษ์ไว้) เมื่อก่อนคนญี่ปุ่นไม่ค่อยชอบหน้าคนเกาหลีเท่าไหร่ แต่เดี๋ยวนี้เปลี่ยนไป เพราะป๋าคนเดียว (ตั้งแต่ WLS) ป้ายต่างๆ ในญี่ปุ่น ยังมีทั้งภาษาญี่ปุ่น ภาษาอังกฤษ แล้วก็ภาษาเกาหลี (มันมาได้ไงเนี่ย) อันนี้ถือเป็นผลบุญจากเจตนาอันดีของผู้สร้างหนัง ตลอดจนถึงรัฐบาลที่ช่วยสนับสนุน แต่ของเราจะสร้างหนังแต่ละที ขอคิดก่อนว่าทำยังไงถึงจะไม่เจ๊ง เราก็เลยมีแต่หนังผี สารพัดผีวิ่งกันเพ่นพ่านไปหมดแบบนี้แหละค่ะ

จากคุณ : Ladymoon (Lady2000) - [ 11 มิ.ย. 51 23:55:02 ]

ความคิดเห็นที่ 8

"เราหลงทางค่ะ หลงทางที่หลงตัวเองอยู่นานเกินไป"

ชอบประโยคนี้จาก คุณแม่ปลาช่อนมากค่ะ โดนใจ
คิดว่ามาตรฐานการผลิตหนัง ละคร ของเกาหลี เขาน่าจะไปไกลแล้วค่ะ
ส่วนหนึ่งน่าจะเป็นการได้รับการสนับสนุน และเห็นคุณค่า ของผู้บริหารประเทศของเขา
อย่างละครตำนานจอมกษัตริย์เด่นที่ บทละครค่ะ ถ้าตั้งใจดูกันจริงๆ จะทึ่งกับความสามารถในการคิดสอดประสานเหตุการณ์ Charactor ของตัวละคร และ Bachground ของตัวละคร แต่ละตัวที่มีผลต่อการตัดสินใจ ในเหตุการณ์สำคัญๆที่มีผลต่อการดำเนินเรื่อง... คือไม่รู้จะอธิบายว่ายังไงสรุปว่า ลงตัวมากๆค่ะ อันนี้คนทำละครไทยๆ จะเห็นในจุดนี้ไหมคะ แล้วเขาจะเห็นคุณค่า และจะนำไปปรับใช้กับละครไทยไหม ..

ในเมื่อวัฒนธรรมเกาหลีกำลังมา หลายเรื่องที่พี่ไทยก็ก็อป แต่ไม่ได้ก็อป คุณภาพของการผลิต หรือบทละคร แต่กลับเป็น หน้าตา ผมเผ้า เสื้อผ้า ..
น่าเศร้าค่ะ...

จากคุณ : RebmemeR - [ 12 มิ.ย. 51 01:32:01 ]

ความคิดเห็นที่ 9

ทำไม จขกท.ต้องตัดใจล่ะคะ อะไรที่ทำให้เรามีความสุขก็ทำไปเถอะค่ะไม่ได้ถือว่าเป็นการไม่รักชาติตัวเองซะหน่อย เราชอบละครเกาหลีก็แค่บางเรื่องไม่ใช่ว่าของเค้าจะดีไปซะหมด เพียงแต่ของไทยหาดีไม่ได้เท่านั้นเองเพราะพอดีก็ไม่มีคนดูเค้าก็เลยไม่ทำ เราถึงต้องไปดูจากที่อื่นไงคะ

จากคุณ : aor_londoner - [ 12 มิ.ย. 51 20:52:14 ]

ความคิดเห็นที่ 10

ประเทศไทยกำลังรอคนอย่างเบยองจุนค่ะ

คนที่ไม่ใช่แค่นักแสดง

แต่เป็นคนรักชาติที่ใช้การแสดงปูทางไปสู่การขยายวัฒนธรรมเกาหลี

ทำให้คนชื่นชอบตัวตนของเขาและความเป็นคนเกาหลีของเขา

จากคุณ : บะหมี่ and เกี๊ยว - [ 13 มิ.ย. 51 07:45:00 ]

อืมมม์ ชอบกระทู้+ความคิดเห็นที่เอามาลงนี้จังพี่ยุ้ย

เกาหลีเขามีกระทรวงเลยนะ สนับสนุนพวกละครพวกเพลงไว้สำหรับขายให้เพื่อนบ้านเลยล่ะ

เคยมีคนถามเหมือนกันว่าทำไมคนไทยถึงไม่ทำละครแบบเกาหลีบ้าง ปลาว่าเรื่องแบบนี้ทำยาก ส่วนใหญ่จะตายสนิท เพราะมันเป็นการ์ตูนเกินไป อีกอย่างคนไทยชอบให้พวกตุ๊ด กระเทย(เปล่ารังเกียจนะ) หรือพวกตลกเกินเหตุเสริมเข้าไปจนเกินพอดี หรือไม่ก็ให้ตัวอิจฉาร้ายแบบปัญญาอ่อน มันขึ้นอยู่กับวัฒนธรรมและความเป็นอยู่ด้วยมั้งที่ทำให้ละครไทยมีแต่พวกนี้


อยากให้รัฐบาลเราสนับสนุนหนังหรือละครที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์แบบเกาหลีบ้าง แล้วเอาไปให้เขาดู เชื่อว่าต้องประทับใจในความรักชาติของคนไทยมากกว่าของเขาเสียอีก (แต่ก็นะ ให้เขาหยุดทะเลาะกันให้ได้ก่อนดีกว่า 5555+) โยงไปการเมืองเฉยเลยเรา

ผมจะพยายามทำตัวเป็นกลางนะครับ แต่ถ้าขัดใจใครผมก็ขอโทษ คือ กระทู้นี้คล้ายๆจะเปรียบเทียบระหว่างละครไทยกับละครเกาหลีนะครับ แต่ว่าจากการพูดคุยกับคนจีนที่เราเคยรู้จักโดยเฉพาะที่มาเรียนที่ราชภัฏส่วนใหญ่ (มีมาเรียนประมาณ 500-600 คน) เขาพูดถึงละครเกาหลีแตกต่างจากคนไทยครับ เขาว่าตัวแสดงเป็นเหมือนพระเอกงิ้ว คือ เขียนหน้าเขียนตาเหมือนผู้หญิงดูแล้วเหมือนกระเทย ซึ่งเขาดูแล้วให้ความรู้สึกว่าอ่อนแอ คุ้มครองผู้หญิงไม่ได้ ในทัศนะของเขาพระเอกต้องดูมีมาดแมนมากกว่า ถ้าเป็นผู้ชายคนจีนเขาบอกว่าเรื่องที่นำเสนอของเกาหลีคนเขียนบทต้องเป็นผู้หญิงแน่นอน เพระเขาว่าชีวิตจริงผู้ชายแบบเกาหลีจะมีเฉพาะในนิยายไม่อิงชีวิตจริง ถามว่าทำไมละครเกาหลีจึงติดตลาดทั่วเอเชีย เขาก็บอกว่าเขาไม่รู้ แต่ที่ประเทศจีนเขาบอกว่าละครที่เข้าไปมักเป็นละครเกาหลีเนื่องจากเขาไม่มีละครประเทศอื่นเปรียบเทียบ คือไม่แพร่หลายเท่าที่ควร เขาบอกว่าในช่วง 2 ปีที่ผ่านมาละครไทยเข้าไปในตลาดจีนอย่างแพร่หลาย ทำให้รู้ว่า ยังมีละครคุณภาพดีกว่าเกาหลีมาถึงเมืองจีนแล้ว เขายังบอกว่าถ้าไทยกล้าลงทุนหนังเพิ่มอีกนิดหน่อย ตลาดจีนจะต้อนรับมากกว่านี้อย่างแน่นอน แถมยังบอกอีกว่าเดี๋ยวนี้ทีวีเมืองจีนเขาสนใจประเทศไทยมากกว่าที่อื่นแล้ว เพราะเขาคิดว่าในอนาคตอันใกล้นี้ละครไทยจะนิยมแพร่ในทุกมลฑลของจีนแทนเกาหลีอย่างแน่นอน คนจีนที่เคยนิยมหนังเกาหลี ยิ่งนับวันก็ยิ่งทวีคูณกลับมาดูละครไทยเพิ่มมากขึ้น มีการพูดถึงละครไทยทั้งในโรงเรียนมัธยม ประชาชนทั่วไป แม้แต่ในห้างใหญ่ๆ ของจีนก็เริ่มมีภาพพระนางในเมืองไทย และตามสถานที่สาธารณะต่างๆ ก็มีให้เห็น ซึ่งคนไทยที่ไปเที่ยวจีนจะพบเห็นอยู่เสมอ พวกเขาที่มาเรียนที่เมืองไทยก็ด้วยความดังของละครไทยเหมือนกันครับ