คิดแล้วมันทุกข์ ก็อย่าไปคิด

ความทุกข์บางอย่างในชีวิต ทุกข์เพราะเราเข้าไปยึด สามีเดี๊ยน ลูกเดี๊ยน บ้านเดี๊ยน รถเดี๊ยน ของของเดี๊ยน
พอเขาด่าเดี๊ยน สามีนอกใจเดี๊ยน ลูกเดี๊ยนเกเร บ้านเดี๊ยนโดนยึด รถเดี๊ยนโดนขูดสีรถ ของของเดี๊ยนหาย
เดี๊ยนแทบใจสลาย เดี๊ยนทำใจไม่ได้ เดี๊ยนทุกข์ เดี๊ยนทรมานใจ เดี๊ยนทนไม่ไหว เดี๊ยนรับไม่ได้ เดี๊ยนไม่ปลื้ม เดี๊ยนสารพัด สาระเพ

แล้ว ไอ้ที่ว่าทุกข์ มันทุกข์เพราะอะไรกันแน่ อย่าไปคิดมากสิ ไม่ใช่คิดทั้งวันทั้งคืน สุดท้ายคิดมาก เครียด พาลทานอะไรไม่ได้ส่งผลต่อสุขภาพเข้าไปอีก หรือไม่ก็เป็นบ้าไปเสียเพราะใจวางไม่ลงเสียสติ เข้าสวนปรุงไปเลย
ให้เรา ทำดีที่สุดไปตามสถานการณ์นั้นๆ แล้วผลมันจะเกิดอย่างไรเราก็วาง ก็ปล่อย อย่าให้มันทุกข์หนักสิ เราไม่คิดมันก็หนักพอแล้ว เราคิดมันยิ่งปวดหัว หัดปลงปล่อยวางบ้างสิ อะไรได้ดั่งใจไปหมด มันไม่ใช่เมืองมนุษย์แล้วหละ ให้ท่องคำนี้ไว้

จะ ได้ไม่ทุกข์ หากคิดแล้วมันทุกข์ก็อย่าไปคิด ให้หยุดคิด หากมันแว๊บขึ้นมาในใจในจิตก็คิดเรื่องอื่น หรือหาอะไรดีๆทำเสีย บางคนจะแย้งกลับมาว่า อ้าวก็ท่านไม่ใช่อิฉันนี่เจ้าค่ะ ไม่รู้หัวอกคนทุกข์หรอก มันก็ใช่ แล้วจะไปยึดเข้ามาสุมในอกอิฉ๊านให้มันทุกข์ทำไม ปล่อยวางมันบ้างสิ

ไม่ ใช่ ทำบุญมาตลอด เก่งมาก นั่งสมาธิทีละสามชั่วโมง จงกลม จงรีได้หมด พอกลับมาบ้านเจอสภาพความทุกข์อีก ทำใจไม่ได้ กลับมาชีวิตประจำวัน เจออะไรร้ายๆก็บ่นอย่างเดียวเลย อยากไปนิพพาน อยากไปนิพพาน แต่ทั้งๆที่ยึดสิ่งต่างนั้นอยู่ มันจะนิพพานได้อย่างไร นิพพานแต่ปาก อยากไปเฉพาะเวลามีปัญหา

พอมีความสุข ดีขึ้น เจ้านายชม เลื่อนขั้นหละ โบนัสหล่ะ ลูกน้องตอแหลชมบ้างหล่ะ แหม พระนิพพานไปไหนแล้วไม่รู้ ปรุงแต่งหนักเข้าไป แหมถ้าฉันทำดีๆกว่านี้นะ ได้สองขั้นโบนัสเยอะ หนักเข้าไปนั่นเลย ภูมิใจ ไปนั่น ผยองพองขนไปนั่น แล้วไปตั้งหน้าตั้งตาตอแหลกันในที่ทำงานต่อไป

ทีนี้พระนิพพานมันไม่ นึกถึงหรอก แต่พอเจ้านายด่า งานเข้า เงินขาดมือ มีปัญหาครอบครัว พระนิพพาน พระนิพพาน คิดถึงกันใหญ่ รู้จักวางรู้จักคิดบ้างสิ

ชีวิตคนมีทั้งสอง ทางคู่กัน ทางโลก และทางธรรม ระหว่างสองทางก็ต้องไปด้วยกันให้สมดุล นำธรรมะมาใช้ให้เกิดประโยชน์ นำของทางโลกสละออก ให้เกิดคุณธรรมเพิ่มขึ้นคือด้านธรรมะ
รู้จักละ รู้จักวางลงบ้าง แล้วใจจะเป็นสุข รู้จักไถ่ชีวิตตนเองบ้าง ก่อนจะไปไถ่ชีวิตสัตว์
ไถ่อย่างไร ไถ่ถอนใจออกมาจากความทุกข์

บาง ท่านสอนไปเท่าไหร่ บอกไปเท่าไหร่ก็ยังยึด ยังกอดแน่น หนูรักเค้านิค่ะ อยากอยู่กับเค้านิค่ะ อยากรักเค้าไปนานๆนิค่ะ พี่ค่ะ เข้าจะกลับมาหาหนูมั้ย พี่ค่ะ หนูจะได้เจอเค้าอีกเมื่อไหร่ พี่ค่ะทำอย่างไรเขาจะคืนมา
ทางเราหนักใจสิ ไม่รู้จำทำอย่างไร สอนเท่าไหร่ก็ไม่เอา จะเอาแต่สามี ก็หัดมองต่างมุมบ้างสิ

พ่อ แม่ ปู่ย่า ตายาย ทวด บรรพชนเรา มีสามี ภรรยาไหม มีทั้งนั้น มีแล้วท่านตายมั้ย ตาย กันทุกคน
แหม สามีหล่อๆนะ รักกันดูดดื่ม แทบคลั่ง พอรถชนหน้าเละสยอง หน่อยเหอะ หนูรักพี่มาก เสียใจร้องไห้ บ้านแทบระเบิด ร้องไห้ใหญ่เลย แต่เอาศพไปโน่นศาลาสามวัด ไกลบ้านโน่น
รักกันจริง อย่าเอาไปไว้วัดสิ กอดมันอยู่นั่น เอามันไว้นั่นอย่าเผา แล้วอย่าแต่งงานใหม่นะ แหมทุกวันนี้งานศพสามีมันควงแฟนใหม่มางานเลย บางทีสามีไม่ทันตายมันควงรอคิว เอาเข้าไปนั่น

บ้างก็ภรรยาสวยๆ หนีไปตามชายชู้ ทางสามีโกรธแค้น ทุรนทุรายจะตามไปฆ่า จะตามไปฆ่ามันทำไม ฆ่ามันก็ตาย ไม่ฆ่ามันก็ตาย เราเอาเวลาที่จะตามไปฆ่าทำประโยชน์อย่างอื่นดีกว่า ไม่ตายหาใหม่ที่ดีกว่ามันมีเยอะแยะ ทำดีให้ถึงพร้อมสิความดีจะสนองเอง ไอ้ที่บ่นว่าทำดีไม่ได้ผล เพราะมันทำดีไม่ถูกจุด

แทนที่จะไปฆ่าเขาก็ให้อภัยไปเสีย ถือว่าใจเขาอยากไป ให้เขาไปเถอะ รั้งไว้ก็ไม่เกิดประโยชน์ ตามไปฆ่า แล้วได้อะไร

ภรรยาเราตาย ชู้ตาย เราติดคุก สะใจไหม สะใจ แต่เกิดประโยชน์หรือเปล่า เกิดสิได้ไปกินข้าวฟรีในคุก แล้วเสียเวลาในการทำดี

ติด คุกสิบปีบ้าง หละ 12 ปีบ้างหละ เราเอาเวลาที่เสียไปทำประโยชน์ให้ตนเองและสังคมจะดีกว่า จะไปเสียใจทำไมกับคนเลวๆ ที่ไม่รักจริง ไอ้ที่เจอส่วนใหญ่มันรักกันไม่จริงหรอก รักแค่ภายนอกเปลือกนอก สวยไหม หล่อไหม รวยไหม ที่บ้านทำอะไร
พอของเปลือกนอกหายไป มันหนีหายหมด แล้วเราจะไปยึดของไร้สาระพวกนี้ทำไม
ไป ยึดมันทำไม คิดแล้วมันทุกข์อย่าไปคิด ให้ทำการทำงานให้ดีที่สุดตามหน้าที่ แต่ถ้ามันยังคิดไม่ตก ไม่วางสักที ก็หากระดาษมาเขียนไว้ คิดแล้วเขียนออกมา พอเขียนเสร็จแล้วไปนอน ไปพักผ่อน แล้วหยุดคิดไปเลย อย่าเก็บไปคิดค้างนอนก่ายหน้าผาก ให้มันเครียด พอว่างๆ ใจสบายๆแล้ว ก็ค่อยมาดูกระดาษสิ่งที่เราเขียนลงไปนั้น มาดูว่าเราจะแก้ปัญหาอะไร อย่างไร ทำให้ดีที่สุด ผลอะไรจะเกิดก็ช่างมัน หัดทำใจ ทำใจให้ได้ เป็นพุทธให้แท้ ให้มันรู้ ให้มันตื่น ให้มันเบิกบาน ไม่ใช่ให้มันบาน แต่ไม่เบิก

บานแต่ไม่เบิกคืออะไร หน้าบานเวลาทำบุญ ทำบุญเอาหน้า พอเรื่องปัญหาทุกข์ร้อนมาหละ เบิกตาไม่ออกไม่มีสติปัญญาในการแก้ปัญหา
หลักธรรมที่มีให้นำเอามาใช้ เขาไม่ได้มีไว้จำเวลาสอบเอาใบประกาศ ขอฝาก

15 ธันวาคม 2551 ,ปาล์ม

ที่มาจาก //www.ponboon.com/forum/index.php/topic,487.0.html

สิ่งใดที่ผ่านมาถือว่าผ่านไป ถ้าเก็บมาคิดมันยิ่งทุกข์ แต่ในเมื่อเรารู้ว่ามันทุกข์ เราก็ต้องหาเหตุแห่งทุกข์ให้เจอ
เมื่อเจอและก็หาวิธีที่จะแก้ถ้าเกินความสามารถของเราก็ว่างเฉยไว้ซะบ้างเรายิ่งไปเต้นตามมัน
มันก็ยิ่งทุกข์สิ่งใดที่เราไม่สามารถจะช่วยได้เราก็วางเฉยนะมันจะได้ไม่ทุกข์ เพราะตัวของโยมเองนั้นเกิดมาต้อง บำเพ็ญบารมี 10 ในข้อ
ขันติบารมี วิริยะบารมี และใช้ปัญญาบารมีในการตัดสินใจ
ถ้าตรงนี้ทุกคนลองมาอ่านดูแล้วว่าที่ท่านผู้ที่ถามได้เจอมาเราจะยังอยากเกิดเป็นมนุษย์กันอีกไหม
ขอให้อดทนและวางทุกข์บ้างนะใช้สติค่อยๆคิด ใจเย็นๆ และตัดสินใจ
บางที่มันอาจทำให้เราร้องให้บ้างคิดหาวิธีที่จะให้เราไม่ต้องรับรู้คือการคิดสั้นมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรดีขึ้นมา บารมีของพุทธภูมิ ต้องเจออย่างี้หล่ะ(อย่าเชื่อนะพระก็พูดไปเรื่อย)
สาธุ ท่องพรหมมา จะมหาเทวา สัพยักขา ปะรายันติ คาถาปัดอุปสรรค ไปด้วยนะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: มิถุนายน 09, 2009, 01:03:21 PM โดย พระลาภวัต ธมฺมกาโม »

Create Date : 28 มิถุนายน 2552		6 comments
Last Update : 28 มิถุนายน 2552 0:05:12 น.
Counter : 611 Pageviews.
Share Tweet