หมายถึงการปฏิบัติธรรมต้องน้อมเข้ามาในใจ น้อมเข้ามาใช้ครับ รู้แล้วละสิ่งที่ไม่ดีออก
ไม่ใช่ดีชั่วผมรู้หมด แต่ผมอดไม่ได้ ไม่ใช่ศึกษามาทุกสาย
ทำอย่างไร ตำราเล่มไหน ทราบหมดรู้หมด แต่ยังเป็นคนที่ยกตนข่มท่าน
เลยรู้ไม่ละหาพระไม่เจอ
รู้ รู้ รู้ ฉันรู้ รู้มากแต่ไม่นำมาใช้
เลยเป็นคนที่สักแต่รู้
กิเลสยิ่งหนากว่าคนไม่ศึกษาธรรมะเสียอีก
ได้กิเลสเพิ่มมาคือคิดว่าตนเหนือกว่าผู้อื่น
เห็นมาหลายรายศึกษามาจนจบมหา จบเปรียญหลายประโยค
แต่ว่าเอาตัวไม่รอด ยังผิดศีล ยังติดอบายมุข
เช่นนั้นแล้ว ไม่รู้แต่ละ ดีกว่ารู้ไม่ละหาพระไม่เจอ

การถือตัวถือตนว่า เราเสมอเขาก็ดี เราดีกว่าเขาก็ดี เราเลวกว่าเขาก็ดี เป็นปัจจัยของความทุกข์ อย่ามองคน ด้วยฐานะ อย่ามองคน ด้วยศักดิ์ศรี อย่ามองคน ด้วยความรู้ความสามารถ มองคนแต่เพียงว่าสภาพของเขา เป็นวัตถุเหมือนสภาพของเรา จิตใจของเราพร้อมในการเมตตาปรานีไม่ถือตน เขาจะมาในฐานะเช่นใดก็ช่าง ถือว่าเป็นเพื่อนเกิด แก่ เจ็บ ตาย เหมือนกันหมด การกำหนดอารมณ์ อย่างนี้ เราก็สามารถจะกำจัดตัวมานะ การถือตัวถือตนเสียได้ อย่างนี้เรียกว่า อรหัตมรรค