เหตุผลที่สมควรโกรธ ตอนที่๓ ตอนที่ ๓ ไฟไหม้บ้าน – ดับไฟก่อน เมื่อเรากระทบอารมณ์ที่ไม่พอใจ จะโกรธ อยากโกรธ หยุดทำ หยุดพูด หยุดคิด หายใจเข้าลึกๆ หายใจออกยาวๆ จนกว่าใจจะสงบสบาย เมื่อเราไม่พอใจ ไม่ต้องคิด อย่าคิดไปตามอารมณ์ คิดว่า ทำไมเขาทำอย่างนี้ เขาไม่น่าทำเช่นนี้ ..... ..... พิจารณาดู..... สมมติเมื่อเรากำลังกลับเข้าบ้าน มองเห็นควัน มีไฟลุกขึ้น ไฟกำลังไหม้บ้านของเรา ถึงแม้เรามองเห็นว่า มีใครวิ่งหนีไปก็ตาม เราไม่ต้องคิดสงสัยว่า เขาเป็นผู้ร้ายหรือเปล่า สิ่งที่ต้องทำก่อนทุกอย่างคือ วิ่งเข้าไปหาทางดับไฟ ให้เร็วที่สุด หาน้ำ หาเครื่องดับไฟ ผ้าห่ม ฯลฯ ทำดีที่สุดเพื่อที่จะดับไฟให้สำเร็จ เมื่อดับไฟแล้ว จึงค่อยคิดหาสาเหตุว่า ทำไมจึงเกิดไฟไหม้ เช่น เป็นอุบัติเหตุ หรือมีใครลอบวางเพลิง มีใครประสงค์ร้ายคิดทำลายทรัพย์สมบัติของเราหรือไม่ เมื่อเกิดอารมณ์ ไม่พอใจ ไม่ต้องคิดหาเหตุว่าใครผิด ใครถูก ระงับความร้อนใจของตัวเองให้ได้เสียก่อน หายใจเข้าลึกๆ หายใจออกยาวๆ เมื่อใจสงบแล้ว จึงค่อยคิดด้วยสติปัญญา ด้วยเหตุผล ตอนที่ ๔ สอนใจตัวเองก่อน เมื่อเราเป็นผู้ใหญ่ เป็นครู เป็นพ่อแม่ มีลูกน้อง มีลูกศิษย์ มีลูก สมมติว่าเราเป็นพ่อแม่ มีลูก เมื่อลูกทำผิดจริงๆ แล้วเราโกรธ ใจร้อน อย่าเพิ่งสอนลูก สอนใจตัวเองให้ระงับอารมณ์ร้อน ให้ใจเย็น ใจดี มีเมตตาก่อน จนรู้สึกมั่นใจว่าใจเราพร้อมแล้ว และดูว่าลูกพร้อมที่จะรับฟังไหม ถ้าเราพร้อม แต่ลูกยังไม่พร้อม ก็ยังไม่ต้องพูด เพราะไม่เกิดประโยชน์ เราพร้อมที่จะสอน เขาพร้อมที่จะฟัง จึงจะเกิดประโยชน์ เป็นการสอน ถ้าเราสังเกตดู บางครั้ง ใจเรารู้สึกเหมือนอยากจะสอน แต่ความจริงแล้ว เราเพียงอยากระบายอารมณ์ของเรา สิ่งที่เราพูดแม้เป็นเรื่องจริง แต่ก็แฝงด้วยความโกรธ เพราะยังเป็นความใจร้อน มีตัณหา ถ้าใจเราโกรธ พูดเหมือนกัน คำพูดเดียวกัน นั่นคือโกรธ ถ้าใจเราดี ใจเขาดี คำพูดของเราเป็นประโยชน์ นั่นคือสอน เมื่อเราอยู่ในสังคม สิ่งที่ต้องระวังคือ หากเห็นใครทำผิด อย่ายึดมั่นถือมั่นในความรู้สึกและความคิดของตน อย่ายินดี ยินร้าย ใจเย็นๆ ไว้ก่อน พยายาม อบรมใจตนเองว่า ธรรมชาติของคนเรา มักจะมองข้ามความผิดของตนเอง ชอบจับผิดแต่คนอื่น ..... ..... มองเห็นความผิดคนอื่นเหมือนภูเขาใหญ่ เห็นความผิดตนเท่ารูเข็ม ตดคนอื่นเหม็นเหลือทน ตดตนเองเหม็นไม่เป็นไร ปากคนอื่นเหม็นเหลือทน ปากของตนเหม็นไม่รู้สึกอะไร เรามักทุ่มเทใจ ไปอยู่ที่ความรู้สึกนึกคิดของตนเอง อย่าเชื่อความรู้สึก อย่าเชื่ออารมณ์ อย่ายินดียินร้าย พยายามรักษาใจเย็น ใจดี ใจกลางๆ ปกติเราทำผิดเหมือนกัน เท่ากันหรืออาจจะมากกว่าเขา แต่ความรู้สึกของเรา มักจะรังเกียจเขา และไม่เห็นความผิดของตัวเองเลย น่ากลัวจริงๆ สังเกตดู คนที่ขี้บ่น ขี้โมโห ว่าคนอื่นทำอะไรไม่ดี ไม่ถูก ตัวของเขาเอง คิดดี พูดดี ทำดีไหม….. ก็อาจจะไม่ เราเองก็เหมือนกัน เมื่อเราเกิดอารมณ์ไม่พอใจ อย่าเชื่อความรู้สึก ให้ระงับอารมณ์เสีย ทำใจเป็นกลางๆ ไว้ อย่าเชื่อความรู้สึก อย่าเชื่ออารมณ์ อย่ายินดียินร้าย Create Date : 02 กันยายน 2552 Last Update : 2 กันยายน 2552 22:17:03 น. 0 comments Counter : 473 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet