Bloggang.com : tonkho-w :

เพียงได้รับสัมผัสจากแก้มละไม ก็ทำให้หญิงสาวตกใจอย่างมาก เพราะไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นระหว่างตนเองกับเจ้านายหนุ่ม ใบหน้านวลเปลี่ยนเป็นสีชมพูเข้มด้วยความเขินอาย ธราธิปก็ตกใจเช่นกันต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแบบในพลัน เขารับรู้ได้ถึงความนุ่มละมุนของแก้มนวลพนักงานสาว พร้อมกับได้ยินเสียงหัวใจของเธอเต้นตุ๊บๆ อย่างชัดเจนทีเดียว ดวงตากลมประสานกับนัยน์ตาคมของชายหนุ่มด้วย

เล่นเอาหัวใจเขาสั่นระรัวเช่นกัน ปกติชายหนุ่มไม่เคยหัวใจเต้นแรงแบบนี้มาก่อนเลย และเมื่อมองไปยังเรียวปากนุ่มเบื้องหน้า ก็ทำให้เขาเกิดความปรารถนาในตัวอีกฝ่าย อยากที่จะใช้ปากของตนเองสัมผัสกับมันอย่างเหลือเกิน

“ขอโทษครับ พอดีมีรถตัดหน้ารถผมครับ” คนขับแท็กซี่บอกให้ทราบถึงเหตุสุดวิสัยที่เกิดขึ้น นั่นจึงทำให้มุกดาผละร่างออกมาจากเขาอย่างทำอะไรไม่ถูก พลางเอ่ยละล่ำละลัก

“เอ่อ ฉันขะขอโทษค่ะคุณซัน”

“ไม่เป็นไร” เขาเอ่ยออกมาเบาๆ อดตกใจในความคิดตนเองไม่ได้ อีกแล้วความรู้สึกนี้กลับมาอีกละ มุกดากลับไปนั่งที่เดิม ในขณะที่หัวใจก็เต้นระรัวไม่หยุดราวกลองที่ตีกระหน่ำทีเดียว ตลอดทางเธอไม่ได้คุยอะไรกับเขาอีก เพราะยังอายอยู่น่ะเอง

กระทั่งถึงบ้านที่จัดงานของเพื่อนเขาแล้ว ธราธิปก็จัดการจ่ายเงินค่าแท็กซี่ให้กับเขา หญิงสาวก็สอบถามเขาด้วยสีหน้าอยากรู้ เพราะจะไม่ช่วยจ่ายเลยก็คงดูเห็นแก่ได้เกินไปหน่อย ทั้งที่เขาอุตส่าห์พาเที่ยว

“เอ่อ ค่าแท็กซี่เท่าไรคะ หารกันก็ได้ค่ะ”

“ไม่เป็นไรหรอก” เขาบอกปัดอย่างไม่ใส่ใจ

“รับไปเถอะค่ะคุณซัน ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่สบายใจค่ะที่มาเป็นภาระให้คุณต้องลำบาก แทนที่คุณจะได้เที่ยวคนเดียว” มุกดายกเหตุผลขึ้นมาอ้าง เขาก็บอก

“งั้นตอนขากลับ เธอค่อยจ่ายละกัน”

“ค่ะ คุณซัน” พอได้ยินว่าเขาจะให้ตนเองจ่ายขากลับก็ทำให้หญิงสาวรู้สึกดีมากขึ้น

เพียงจองมินเพื่อนของชายหนุ่มเห็นเขาก็เดินออกมาต้อนรับที่อีกฝ่ายบินมาร่วมงานแต่งงานของตนเองกับคนรัก ก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงยินดี ซึ่งเจ้าสาวก็เดินออกมาด้วยเช่นกัน อยู่ในชุดกระโปรงเดรสยาวลากพื้นสีขาว มองดูแล้วเหมือนนางฟ้าเสียจริง

“เฮ้ ซัน ดีใจที่นายมางานของฉัน” พร้อมกับตรงเข้ามากอดร่างแกร่งโดยใบหน้าเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้ม

“งานแต่งงานนาย ฉันก็ต้องมาสิ” จองมินหันมาเห็นมุกดายืนอยู่ก็เอ่ยแซวกับเพื่อนชาย

“พาแฟนมาเปิดตัวด้วยเหรอ หน้าตาสวยดีนะ” พลางพูดชมเชยออกมาพร้อมกับยิ้มให้เธอด้วย ธราธิปรีบแก้ตัวกลับไปทันที

“เอ่อ ไม่ใช่แฟน มุกดาเป็นพนักงานที่มาเที่ยวเกาหลีน่ะ พอดีพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ ฉันก็เลยกลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น เลยต้องเป็นคนพาเที่ยวเอง” เขารีบชี้แจงให้เพื่อนฟัง อีกฝ่ายก็เดินมากระซิบบอกให้ได้ยินแบบเย้าแหย่

“ตอนแรกพาเที่ยว แต่ต่อไปอาจจะตัวติดกันก็ได้นะ”

“เฮ้ย อย่าพูดเหลวไหลน่ะ” เขาใช้มือแกร่งตีบ่าของเพื่อนที่พูดเย้าแหย่ตนเอง

"ดีใจกับนายด้วยนะจองมิน โซยองด้วยนะครับ ขอให้ทั้งสองคนมีความสุขมากๆ นะ"

"ขอบคุณมากเลยซัน"

"ฉันขอให้คุณสองคนรักกันไปนานๆ นะคะ" มุกดาเอ่ยอวยพรให้กับเจ้าบ่าวและเจ้าสาว

"หวังว่าฉันจะได้ไปงานของนายกับผู้หญิงคนนี้นะ" อีกฝ่ายไม่วายแหย่เขาต่อด้วยการพูดเป็นภาษาเกาหลี

"ยังไม่เลิกพูดไร้สาระอีกจองมิน"

"ฉันมีเซ้นส์ว่าจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ นี่นา"

"มันไม่มีทางอยู่แล้ว" ตอบด้วยสีหน้าที่มั่นใจอย่างมาก

"เธอน่ารักดีนะคะ"

เจ้าสาวเอ่ยชมเชยออกมาเช่นกัน เขามองไปยังร่างนวลที่อยู่ในชุดกระโปรงเดรสสีสีขาวแบบเปิดไหล่สองข้าง ปล่อยเส้นผมเหยียดตรงลงมายังบ่าเล็กจนถึงแผ่นหลัง ทำให้เธอดูน่ารักมากทีเดียว
โดยที่เขาไม่รู้ว่ายามที่มุกดามองไปยังบรรยากาศรอบงานด้านนอก มีซุ้มดอกไม้ประดับอยู่ยังสวนสวยของบ้าน ซึ่งเป็นกุหลาบขาว ดูอ่อนหวานชวนมองอย่างมาก หญิงสาวอดนึกถึงตนเองไม่ได้อย่างคาดการณ์ ถ้าเธอแต่งงาน งานคงไม่ใหญ่แบบนี้หรอก อิจฉาเจ้าสาวงานนี้จัง ที่ได้จัดงานแต่งงานอย่างสวยงามมากเช่นนี้

จนเผลอจินตนาการนึกถึงงานแต่งงานของตนเอง ซึ่งเธออยู่ในชุดสวยกระโปรงยาวลากพื้น บนศีรษะประดับด้วยผ้าคลุมผมแบบลูกไม้ ดูงดงามมากทีเดียว พลางเดินกุมมือมากับเจ้าบ่าว ที่มีใบหน้าไม่ต่างกันกับเจ้านายหนุ่มของตนเองที่มาด้วยกัน ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข กับรอยยิ้มของทั้งสองที่กุมมือเรียวอย่างแนบแน่น วันนั้นเธอคงมีความสุขมากทีเดียว แล้วพลันเธอก็นึกได้ว่าตนเองกำลังฝันเพ้อเจ้ออยู่เมื่อครู่นี้

“บ้าแล้ว” เธอสบถออกมาเบาๆ ธราธิปได้ยินที่เธอพูดเมื่อครู่จึงทำสีหน้าไม่พอใจ

“เธอพูดอะไรน่ะ ว่าใครบ้ากัน” มุกดารีบแก้ตัวกลับไปทันที

“เอ่อ เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร ฉันกำลังคิดเรื่องอื่นเพลินไปหน่อยค่ะ”

ชายหนุ่มก็ไม่ได้สนใจอะไรเธออีก นอกจากเดินเข้าไปยังในงานด้วยกัน
++++++++++++
เพื่อนเฮียซันเข้าใจผิดว่าเป็นแฟน เฮียปฏิเสธ แล้วมารักกันได้ยังไงนะ มาตามลุ้นกันค่ะ