ตุลาคม 2557

ลุ้นๆ จะกินได้สำเร็จไหมนะ ^ ^

 ฝ่ามือใหญ่ป่ายปัดไปตามแผ่นหลังนวลเนียน และลากไล้ไปยังตะขอที่อยู่บนผิวนวลด้านบน เจเดนไม่รอช้าที่จะปลดมันออก มณีไพรำรับรู้ว่าเขาจะทำเช่นไรเมื่อฝ่ามือใหญ่สัมผัสกับแผ่นหลังนวล ก็เบี่ยงกายหลบหนีไม่ยอมให้เขาได้ทำดังที่ตั้งใจ พร้อมกับออกปากห้ามอีกฝ่ายไว้ด้วย

“อย่า” หญิงสาวคิดว่าส่งเสียงสั่งเขาเสียงดังแต่หารู้ไม่ว่ามันเป็นเพียงเสียงแหบพร่าอย่างแผ่วเบาเท่านั้นเอง คล้ายไม่ได้ห้ามเขาอย่างจริงจังเท่าใดนัก แต่มีหรือที่เจเดนจะยินยอมเขาพลางบอกให้หญิงสาวได้ทราบถึงนิสัยของตนเอง

“เธอก็รู้ว่าไม่มีทางห้ามฉันได้อยู่แล้ว”

กายนุ่มกระเถิบถอยขึ้นไปยังหัวเตียง เจเดนก็ขยับร่างตามพร้อมกับมือก็ไม่ละความพยายามด้วย สุดท้ายเขาก็ทำได้สำเร็จ ตะขอที่เกี่ยวกันไว้เมื่อครู่นี้ก็แยกออกจากกัน มือใหญ่ดันปราการลูกไม้ขึ้นเหนืออกอิ่ม นัยน์ตาทอดไปยังดอกบัวช่องามที่อยู่ไม่ไกลกับวงหน้าคม พลางเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

“เธอสวยมากเลยแม่ตัวดี”

เพราะยังไม่รู้ชื่อของอีกฝ่ายเจเดนจึงคุ้นเคยกับชื่อดังกล่าว มณีไพรำพยายามขยับกายที่นอนหงายเป็นตะแขงข้างด้วยความเขินอายที่ตนเองต้องมาเปิดเผยตัวตนอันกระจ่างตาให้เขาได้สำรวจแบบเต็มที่โดยไม่มีอะไรบดบัง วงหน้านวลเปลี่ยนเป็นสีเข้มมากขึ้น

เจเดนรู้สึกขัดใจที่เธอทำเช่นนั้นมือใหญ่พลิกกายระหงให้กลับมานอนหงายดังเดิม แต่ดูท่าหญิงสาวจะดื้อดึงไม่ยอมทำตาม พลางขดตัวราวกับกุ้ง

“ตามใจฉันดีกว่าน่ายายตัวแสบอย่าให้ฉันต้องรุนแรงกับเธอเลย” แม้คำพูดจะฟังดูอ่อนหวานแต่ก็แฝงน้ำเสียงข่มขู่ในที มณีไพรำกรีดร้องบอกให้เขาได้รับรู้ถึงความรู้สึกของตนเอง

“ฉันเกลียดแก ไอ้เลว” และเหมือนเช่นเคยคำพูดที่คิดว่าด่าอย่างเต็มที่ก็ดังเพียงแค่ลำคอเท่านั้น ช่างคล้ายเสียงกระเส่าที่แสนเซ็กซี่มากกว่า

“เดี๋ยวฉันจะทำให้รู้ว่าเธอมันพวกปากไม่ตรงกับใจ”

ชายหนุ่มเชื่อมั่นว่าสามารถทำให้อีกฝ่ายหลงเคลิบเคลิ้มไปกับตนเองได้อย่างแน่นอน โดยเขาก็ไม่รอช้าที่จะปลุกเร้ากายนุ่มด้วยริมฝีปากร้อนกับยอดทรวงสีอ่อนที่เชิดชันไหวระริกยามเมื่อความเขินอายแผ่ซ่านไปทั่วร่าง เมื่อต้องมาเปลือยกายให้คนแปลกหน้าได้เห็นเช่นนี้

อุตส่าห์เก็บงำความเป็นกุลสตรีไว้มาตั้งแต่เด็ก แต่กลับต้องมาเสียท่าของคนชั่วร้าย เพียงปากร้อนครอบครองยอดอก หญิงสาวก็ส่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความหวิวหวาม

“อ๊ะ”

มือเรียวทั้งสองที่ถูกเขาพันธนาการไว้ก็พยายามที่จะดิ้นเพื่อให้เขาปล่อย แต่ดูเหมือนว่ามือของเขาจะเป็นดังโซ่เหล็กที่เกี่ยวรัดไว้อย่างแน่นหนา ไม่ว่าจะดิ้นรนเช่นไรก็ยากที่จะหลุดจากการพันร้อยไว้ได้ เจเดนอยากให้อีกฝ่ายกอดตนเองนั่นเพราะรับรู้แล้วว่าอีกฝ่ายคงจะเริ่มเพริดไปกับตนแล้ว

เขาจึงปล่อยมือเรียวทั้งสองไว้โดยปากร้อนก็รุกเร้าทรวงอวบอิ่มเกินตัวอย่างไม่คราดครา

มณีไพรำหอบสะท้านกับความหวิวหวามที่เขาสรรสร้างให้กับตนเอง พลางแอ่นอกอิ่มอย่างลืมตัวนั่นยิ่งเป็นผลดีสำหรับเจเดนทำให้เขาได้ลิ้มรสยอดทรวงอย่างถนัดและชิดใกล้กว่าเดิม เรียวลิ้นร้อนกวัดโลมเล้ายอดดอกบัวคู่งามเป็นวงกลมดังเข็มนาฬิกา

ราวกับว่าเป็นขนมหวานเลิศรสแทบทำให้เขาไม่อยากผละออกมาจากมันเลย หญิงสาวส่งเสียงกรีดร้องด้วยความซ่านกระสันต์ไม่หยุด

“โอ ยะ หยุดนะ”

โดยเอ่ยอย่างไม่ประติดประต่อเมื่อเขาโลมเลียกับทรวงอกของตนเอง ซึ่งไม่เคยมีใครที่ได้ใกล้ชิดอย่างมากเช่นนี้มาก่อน มือเรียวที่เขาปลดปล่อยก็กอบกุมกับศีรษะได้รูปของเจเดนที่ซุกซบกับอกสล้างอย่างติดพัน ปลายนิ้วทั้งห้าของเธอสอดแทรกเข้าไปยังเส้นผมสีเข้มของอีกฝ่ายจนระยุ่งอย่างไม่เป็นทรง

ซึ่งเจเดนก็ไม่สนใจเลยนั่นเพราะมีสิ่งที่น่าสนใจมากกว่าอยู่ไม่ไกลกับวงหน้าคม ขณะที่ฝ่ามือใหญ่ของเขาก็ช้อนถันคู่งามไว้ภายในอุ้งมือช่างพอดิบพอดีกับมือและปากของเขาเสียเหลือเกิน เจเดนทิ้งน้ำหนักร่างแกร่งลงไปบนเรือนกายเล็ก กักเธอไว้ในวงแขนของตนอย่างแนบชิด

ปากร้อนจูบพร่างพรมไปยังผิวนุ่มที่เรียบเนียนด้วยความหลงใหลพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงพึงใจลอดผ่านลำคอแกร่ง

“หวานมากเลยยาหยี”

 ระหว่างนั้นก็สลับด้านไปยังอีกด้านหนึ่งของทรวงสล้าง โดยปลายนิ้วก็คลึงเคล้ากับยอดอกอีกด้านหนึ่งด้วยความเพลิดเพลิน วงหน้านวลก็ได้แต่บิดเร่าไปมาราวกับว่ามีกระแสไฟฟ้าร้อยโวลต์วิ่งวนอยู่ในร่างของมณีไพรำไม่หยุด จนคล้ายสติของเธอจะลอยหายไปจนหมดสิ้น แทบลืมทุกสิ่งทุกอย่าง

เธอพยายามที่จะผลักไสเขาออกไปไม่อยากให้แตะต้องร่างนวล แต่เขาก็ไม่ยินยอมทำตาม

“ฉันจะทำให้เธอหมดฤทธิ์ยายตัวแสบ”

โดยฝ่ามือใหญ่ก็ลากไล้ลงไปยังเอวระหงผ่านไปยังหน้าท้องแบนราบและสะโพกนวลเนียน ซึ่งในยามนี้ปลายนิ้วคลึงเคล้ากับปราการชิ้นเล็กกับผ้าลูกไม้เนื้อนุ่ม แตะไล้ภายนอกสร้างความหวิวหวามไปทั่วกายของมณีไพรำจนเธอแทบจะควบคุมสติของตนเองไว้ไม่อยู่

ขาเรียวทั้งสองขยับเข้าหากันดังไม่ยอมให้เขาได้รุกเร้ากายสาวเบื้องล่าง แต่ดูเหมือนว่าเจเดนจะไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้น พร้อมกับมือของหญิงสาวปัดมือที่เชี่ยวชำนาญการออกไป

“อย่านะ เอามือออกไป” เจเดนตีความหมายเป็นอย่างอื่นที่ลึกล้ำมากขึ้น โดยไม่ยอมละมือออกจากร่างนวล นัยน์ตาเต็มไปด้วยความหื่นกระหายที่จะกลืนกินร่างนุ่มให้หมดทั้งตัว

“เธอก็รู้ว่าห้ามฉันไม่ได้อยู่แล้ว”

พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่ากับหน้าท้องแบนราบ พลางจูบพรมไปตามผิวผ่องพรรณไม่เว้นแม้กระทั่งหลุมเล้กบนหน้าท้องนวลเนียน ราวกับร่ายมนตราใส่ตัวเธอเพื่อทำให้ลืมสิ้นทุกอย่าง นึกถึงแต่ตนเองเพียงอย่างเดียวเท่านั้นพร้อมกับที่ปลายนิ้วรุกเร้ากับกายระหงอย่างแกล้งป่วนอารมณ์เธอให้เพริดไปกับตนเองมากขึ้นกว่าเดิม

ยามนี้กระโปรงยีนส์ตัวสั้นเลิกขึ้นมายังสะโพกเต็มตึงเผยให้เห็นลูกไม้แสนหวานที่ปกปิดดอกไม้ช่องามไว้

นัยน์ตาของเขามองด้วยความเร่าร้อนอย่างเป็นประกาย ดูเหมือนว่าแตะต้องภายนอกจะไม่เพียงพอต่อความต้องการของเจเดนเอาเสียเลย พลางสอดแทรกฝ่ามือเข้าไปโลมเล้ากับดอกไม้ภายในแทรกซอนสู่ความลึกล้ำ กายนุ่มเกร็งเร่ามากขึ้นกว่าเดิมรวมทั้งขาเพรียวหนีบเข้าหากันแนบแน่นกว่าเดิม

มือใหญ่จับไปยังต้นขานวลให้แยกห่างออกจากกันแม้ว่าเธอจะแข็งขืนมากเพียงใดแต่ก็ไม่อาจที่จะต่อกรกับแรงของอีกฝ่ายได้เลย พร้อมกับสอดแทรกร่างแกร่งระหว่างขาเพรียวเรียวยาวซึ่งทำให้ความรุมร้อนของเขาบดเคล้ากับความเป็นอิสตรีของหญิงสาวอย่างเต็มสัมผัส

++++++++++++

มีความสุขกับนิยายนะคะคนอ่านที่เลิฟทุกคน จุ๊บๆ เจอกันตอนหน้าค่ะ

ตอนนี้้ข้าวไอตลอดเลยค่ะ สงสัยไม่ค่อยได้พัก เก็บบ้านจนป่วยค่ะ