Lost & Found ตอน Fiding Nemo แต่โอ้ละหนอเดี๊ยนเกือบตายที่ใต้น้ำรอบเกาะ Phi Phi
........ตามที่เกริ่นไว้ตอนที่แล้วในเรื่อง Back to the Sandbox!! ว่าจะมาเล่าประสบการณ์เกือบหายสาบสูญไปกับคลื่นใต้น้ำรอบหมู่เกาะพี พี ตอนช่วงพักร้อนที่กระบี่กัน ที่อีเถิกหน้าผีเกือบได้ไปเป็น "ผีสึนามิ" เฝ้าเกาะแถบนั้นแล้วแอบดักลากขานักดำน้ำหล่อๆ กินเป็นอาหารซะแล้วคุณขา (มีรูปให้ดูประกอบเรื่องเลื่อนดูด้านล่างเจ้าค่ะ)......
...........เรื่องคือว่าหน้ามรสุมของทางภาคใต้เนี่ย...นักดำน้ำชมธรรมชาติ "แบบโสตาย" ทั้งหลายก็ต้องสุ่มตามพยากรณ์อากาศเอาอ่ะนะคะว่าจะโชคดีได้ลงไปหายใจใต้น้ำกันรึเปล่า...... และวันนั้นอากาศรอบอ่าวก็ดูสดใสเป็นใจอย่างยิ่งยวด...... แต่ทว่าใต้น้ำยังขุ่นมัวยิ่งกว่าหัวใจใครบางคนที่ประสบมรสุมชีวิตซะอีก(เกี่ยวกันได้อีกแฮะ) เพราะฝนเพิ่งหยุดไม่นาน......ชาวทะเลน่าจะรู้ดีค่ะ.....................แต่นักดำน้ำต่อมลืมตายมันพิการอย่างเดี๊ยนและสามีและอีกหลายคนมีรึจะรู้จักหยุดกัน เลยพากันดื้อด้านดำลงไปว่างั้นเถอะค่ะ....
...... และแล้วก็เกิดเรื่องจริงๆ กับผู้หญิงนักดำน้ำที่หน้าตาดีมากคนเดียวในกรุ๊ปนั้นจนได้..... ก็กูเองแหละค่ะ "อีเถิกเริงเมือง เริงอ่าว"
......ที่จริงก็สังหรณ์ใจตั้งแต่ก่อนลงไปแล้วอ่ะนะคะว่าคลื่นมันแปลกๆ พิกลและความรู้สึกบอกอะไรบางอย่างว่าน่าจะมีเรื่องอะไรให้เร้าใจไทยบ้านเกิดขึ้นแน่นอนวันนี้..... เมื่อไปถึงรอบหมู่เกาะพี พี โลเกชั่นงามน้ำก็ได้ที่ ก็เล้ยจัดการโดดตู้มต้ามกันลงไปทั้งกลุ่มพร้อมกล้องถ่ายใต้น้ำคู่ใจในบัดดล......
........ ตอนดำลงไปช่วงกว่าสิบนาทีแรกไม่มีปัญหาค่ะแต่ว่าตามที่บอกไปน้ำน่ะไม่ใสมากภาษานักดำน้ำเรียกวว่า "poor visibility (ทัศนวิสัยในการมองเห็นไม่ดีมากๆ)" นักดำน้ำกลุ่มอีเถิกวันนี้มีสี่คนค่ะ.....และไม่สามารถห่างกันได้มากเลยต้องได้ดำน้ำ "แบบดมดาก" กันใกล้ๆ .... ...เพราะน้ำมันขุ่นห่างกันไม่เท่าไหร่ก็หาตีนกบกันไม่เจอแระ ก็เล้ยต้องเกาะกันแจแล "รูตูด" กันไปพลางๆ ....
.......อีเถิกจะอยู่กลางระหว่างสามีกับหนุ่มใหญ่อิตาลี สามีมีกล้องอันใหญ่เลยช้ากว่าใครเขาเพราะพี่เจ้ามัวตีลังกาหามุมสวยๆ อะไร้นักหนาก็มะรู้.....ทันใดนั้นเองตาอันริบหรี่ของอีเถิกเหลือบเห็น "น้องปลานีโม่" ลอยเล่นกันอยู่ เลยรีบว่ายไปถ่ายรูปหารู้ไม่ว่าการ "finding nemo" คราวนี้คือการที่จะทำให้เค้าตามหา "อีเถิกหน้าปลากะโห้" ดีๆนี่เอง.....
...... ก็มัวถ่ายรูปน้องปลาที่มันหยอกกล้องกะแสงแฟลตอยู่หารู้ไม่ปลามันใช้หน้าอันไร้เดียงสาล่อตัวข้านางมารหัวเถิกออกจากกลุ่ม..... เมื่อนึกได้ก็ควานมองหาสามีพี่เหม่งทันใด หันมาอีกทีพี่อิตาลีไปไหน??? พอจะหันไปหาผัวบรรยากาศก็มัวทันที!!! พลันวินาทีนั้นเกิดมีกระแสน้ำกรากลากเอาน้ำขุ่นๆ สาดเข้ามาหาอีเถิกหาอย่างแรง!!..... เอาละว้า แง้ๆ ตายแน่กู!!! ทำไงดี??? พอได้สติอีกที เอคนหายไปไหนหมดแล้วหว่า?? กรี๊ดๆๆ ช่่วยกูด้วยคร่า!! อีเถิกหลงฝูงฮือๆ ตอนนี้กูอยู่ส่วนไหนของอ่าวไทย? ตอนนี้กูอยู่ส่วนไหนของโลก? โอ๊วโนวว สวดมนต์ในใจใหญ่ผิดๆถูกๆ ซวยแล้วตูโดนกระแสน้ำลูกนั้นลากออกมาจากกลุ่มแน่ๆ มันลากกูไปไว้ตรงไหนของอ่าวไทยล่ะเนี่ย แม่จ๋าทำทานคั่วแมงกินูนไปหานางน้อยหัวเถิกแหน่เด้อ ฮือๆ
....ดีนะที่ไม่มี "ถ้ำหรือซอกหินแหลม" ใกล้ๆมิฉะนั้นอาจโดนอัดเข้าไปติดซอกหินหรือติดในถ้ำเป็นอันตรายร้ายแรงได้แน่นอน มองไปทางไหนหินและปะการังก็เหมือนกันหมด..... จะร้องเรียกใครก็ไม่ได้เพราะปากคาบสายออ๊กซิเจนอยู่ .......เริ่ม "แพนิค(panic)" วิตกจริตหายใจไม่ทั่วท้องแต่ยังพอมีสตินี่แหละที่เค้าเรียกว่าน่ากลัวของจริงตอน"หลงใต้น้ำ"..... ตามทฤษฎีในการดำน้ำไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นคุณต้องใจเย็นและมีสติ "แต่กูก็เข้าใจแล้วล่ะค่ะว่าทำไมสติมันเอาไม่อยู่กู่ไม่กลับไนช่วงเวลาโดดเดี่ยวเดียวดายเฉียดหลงทะเลตายแบบนี้"!!!
.....นึกภาพออกมั้ยคะมองหาใครก็ไม่มีที่ระดับความลึกเกือบๆ ยี่สิบเมตรในทะเลอันกว้างใหญ่.... มองไปทางไหนก็เห็นแต่ "น้ำกับปลา" มันน่ากลัวจริงๆ.... เหมือนลอยวิ้งๆ คนเดียวในลูกโป่งอัดน้ำสีฟ้าๆ อึดอัด.. ใจสั่น... หวั่นวิตกสารพัด.... วินาทีนั้นหากไม่เคยเจอท่านนึกไม่ออกแน่นอนรับรองได้ .....รู้สึกได้ว่าน้ำดูเย็นยะเยือกเข้ากระดูก.... หูก็เสือกแว่วได้ยินแต่เสียงแปลกๆ แล้วก็สักพักก็เงียบวังเวง..... ได้ยินแต่เสียงหายใจตัวเอง แม่งเสือกดังแข่งกับจังหวะเต้นของหัวใจขึ้นทุกที.....สำหรับวินานั้นอีเถิกสาบานได้ค่ะว่า "กูกลัวแบบขี้หดตดหาย" แทบจะร้องให้ ห้า-หกนาทีมันเหมือนห้าหกปีที่เกือบขาดใจ........พลันหูก็แว่วเสียงกริ๊งๆ ของสามีเคาะถัง แต่ไม่สามารถจับทางได้เพราะน้ำมันขุ่นมาก.... เดาได้เลยว่าไม่ไกลกัน แต่จะไม่เสี่ยงหาเพราะว่าเสี่ยงไปเกิดกระแสน้ำมาอีกซัดไปไกลหลงไปกว่าเก่า....มีหวังได้เกิดการระดมพลออกค้นหาศพอีเถิกเป็นแน่แท้.....
..... ความรู้ที่กูเคยเรียนดำน้ำมาต้องใช้ก็คราวนี้แหละวะงัดออกมาให้หมดหลบอยู่รูสมองรูไหน" dive comp" กูที่ใส่ก็เสือกไม่มีเข็มทิศ ตายห่าแน่กูเอ๋ย!! หลงอยู่เกือบห้านาทีเลยตัดสินใจสูดหายใจใหญ่แล้วค่อยๆ ลอยขึ้นไปตายเอาบนผิวน้ำแล้วกันหากจะตายทั้งที.....ม่ลืมที่จะหยุดทำ "safety stop (หยุดหายใจปรับสภาพร่างกายก่อนขึ้นสู่ผืนน้ำ)" เป้นเวลา 3 นาทีที่ระดับ 5 เมตร ได้แต่ทำใจเย็นสู้คลื่น...ทั้งที่สั่นและกลัวแทบตาย.....กลัวคลื่นพาไปโผล่กลางทะเลก็กลัว ที่สำคัญกลัวเค้าหาซากหัวเถิกไม่เจอ ฮือๆๆ ....
.....เมื่อโผล่พ้นน้ำมาได้ก็มองหาเรือใหญ่ อร๊าย+++ แล้วตาก็ป๊ะกับนักดำน้ำอีกกลุ่มที่กำลังจะลงไป..... ที่สำคัญเรือใหญ่มันไม่ไกลจากหัวเถิกๆ กูเลยซักนิด..... แล้วอีเถิกก็หัวเราะกร๊ากปานบ้าทั้งดีใจปนเปกับความกลัว.......จนฝรั่งนักดำน้ำร้องถามว่า "โอเคมั้ย ยูเมาออ๊อกซิเจนรึเปล่า" เออๆ เอาเข้าไป กูไม่เป็นไรแล้วค่ะ.... สักพักกลุ่มก็ขึ้นมาตามหาพร้อมรอยยิ้มแบบโล่งใจพ่วงมากับคำร้องเรียก "เมียจ๋า" ดังมาจากสามีจังเบ้อเร่อ..... ฮีรีบว่ายเข้ามากอดและเช็คเป็นการใหญ่เพราะนึกว่าเสียเมียหัวเถิกไปกับ "ผีสึนามิและคลื่นผีปอบ" ซะแล้ว เมื่อทุกอย่างดูโอเค.... ทั้งกลุ่มก็กลับลำหน้าด้านดำลงไปเช่นเดิม (ไม่มีเข็ดค่ะคุณ)....แต่คราวนี้สามี "ติดตูดแทบจะดูดหน้าผากอีเถิกเข้าไปเป็นออ๊กซิเจน" หายใจแทนเลยอ่ะค่ะ เซ็งเป็ดและเข็ดหลาบพองามสวรรค์ยังเมตตาอีเถิกผีบ้าและนรกยังไม่อยากมาเอาไปเพิ่มภาระ ฮือๆ
ปล. นึกถึงตอนสอบภาคปฏิบัติคอร์สแรกกับครูดำน้ำที่พัทยาแล้วอีเถิกเป็นนักเรียนคนเดียวที่เป็นแชมป์ชู้ตตัวขึ้นเหนือน้ำตลอด....จนเพื่อนกะครูเซ็งไปตามๆ กันเพราะกลัวปอดอีเถิกฉีกตายซะก่อน หากหาอีเถิกไม่เจอเพื่อนๆบอกให้มองขึ้นเหนือหัวจะเจอตัวกูทันทีค่ะ แล้วจากนั้นก็ไปเรียนดำขั้น "advance" กับครูญี่ปุ่นที่ "sipadan water village" มาเลเซีย" จกตากันแทบตายกว่าจะจบคอร์ส เพราะหน้าอีเถิกแมทช์กับดีเอ็นเอ "นางโอชิน" เค้าเลยส่งครูญี่ปุนมาให้เพราะนึกว่าเวอร์ชั่นเดียวกัน แต่ชีดันพูดอังกฤษได้ไม่แข็งเหมือนกันเลยเกิดการญี่ปุ่นจกตา เจ๊กอีสานหัวเถิก เกิดขึ้น "โอ้มายบุดดา" มีอะไรที่ธรรมดาให้อีเถิกได้ทำบ้างมั้ยเนี่ย
ฝนตั้งเค้ามาแระ
นีคือคลื่นช่วงอีเถิกขึ้นมาเสี่ยงตายบนผิวน้ำ
แล้วเพื่อนก็ตามมาหา
เฮียเทเลทับบี้ที่ห่วงกล้องมากกว่าเมียค่ะ
อีนี่แหละค่ะที่ใช้หน้าไร้เดียงสาล่อนางมารหัวเถิก ฮือๆ
แถมรูปปลาซิวอ้าวให้ค่ะ อิๆ
Create Date : 26 กันยายน 2552 |
|
34 comments |
Last Update : 15 มิถุนายน 2554 10:55:41 น. |
Counter : 795 Pageviews. |
|
|
|
ดีใจนะครับที่คุณชอบงานของผมครับ