ดาบเดี่ยวสิ่งอี้ของ "เจียงหรงเฉียว"
(姜容樵 :Jiang Rong Qiao)
โดย เชา หมัดพศพืช
23 พ.ย. 2558
.
อาจารย์เจียงหรงเฉียว (ค.ศ. 1891-1974)
เป็นอาจารย์ในสายมวยสิ่งอี้สายหูเปย์
และมีความเชี่ยวชาญมวยภายในสามประเภท
ได้แก่ มวยสิ่งอี้ มวยไท่จี๋ และปาคว่าจ่าง
และนำความรู้ที่สังเคราะห์ได้ไปพัฒนา
ปาคว่าจ่าง จนได้รับการยอมรับว่า
เป็นปาคว่าจ่างที่มีเอกลักษณ์เฉพาะ
จนเรียกกันว่า "ปาคว่าจ่างสายเจียง"
.
อาจารย์เจียงหรงเฉียวยังมีชื่อเสียง
เรื่องวิชาดาบโดยเฉพาะปาคว่าตาว
และสิ่งอี้ตาว เพราะหลักการของ
สองวิชาเกื้อกูลกัน
.
วิชาดาบของเจียงหรงเฉียวมีชื่อเสียง
จนได้รับความไว้วางใจให้สอนวิชามวยสิ่งอี้
และดาบสิ่งอี้ที่โรงเรียนสอนทหารที่มณฑลนานกิง
(ที่เดียวกับอาจารย์ฮวงโป่เหนียน) ตั้งแต่ ค.ศ. 1926
.
เจียงหรงเฉียวได้พัฒนาชุดมวยขึ้นมาชุดหนึ่ง
ซึ่งรวมมวยสามมวยเข้าด้วยกัน
ได้แก่ ปาคว่าจ่าง สิ่งอี้ฉวน ไท่จี๋ฉวน
กลายเป็นชุดมวยไท่จี๋ขึ้นมาชุดหนึ่ง
ชื่อ "ไท่จี๋จ่างฉวน" หรือฝ่ามือและหมัดไท่จี๋
มวยเส้นนี้มีรากฐานมาจากปาคว่าจ่าง
และสิ่งอี้ฉวนสายเจียง และมวยไท่จี๋สกุลเฉิน
.
ศิษย์ของท่ากล่าวว่ามวยเส้นนี้
อาจมาจากอาจารย์ของอาจารย์เจียง
คืออาจารย์ "จางเจ้าต่ง"
(ไม่ยืนยัน)
.
ในสายเจียง (เดิม)มิได้มีการแบ่งแยกว่า
มวยทั้งสามเป็น "มวยภายใน"
(เพิ่งมีการแบ่งมวยทั้งสามเป็นมวยภายใน
ช่วงการปฏิวัฒนธรรม และในนิยาย)
เจียงหรงเฉียวจะสอนมวยสองประเภท
พร้อมปาคว่าจาง และสิ่งอี้ฉวน
ไปพร้อมกันเสมอ ส่วนไท่จี๋จ่างฉวน
จะสอนกันในเฉพาะศิษย์ใน (และจัดเป็นมวยเส้นลับ)
.
บั้นปลายชีวิต
เจียงหรงเฉียวประสบอุบัติเหตุจนตาบอด
จึงได้รับบุตรบุญธรรมหญิง
ชื่อ "โซวซูเซียน" (Zou Shu Xian)
โซวได้ช่วยท่านสอน และช่วยเขียนตำราหลายเล่ม
เช่น สิ่งอี้จ๋าจื่อฉุย และปาซื่อฉวน
ชิงผิงเจี้ยน เจียงซื่อปาคว่าจ่าง
ที่พบอยู่ในปัจจุบันมีอยู่ราว 12 เล่ม
.
หนังสือปาคว่าจ่างเล่มแรกของท่าน
เขียนเมื่อราว ค.ศ. 1949 ช่วงการปฏิวัติ
วัฒนธรรม หนังสือเล่มนี้ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง
ครั้งใหญ่วงการศิลปะการต่อสู้ของจีน
(เพราะมวยนี้เป็นมวยขององครักษ์
ของฮ่องเต้ และจัดเป็นมวยลับ)
.
ลูกศิษย์ที่ชื่อเสียงของท่านมีสี่ท่านได้แก่
ซ๋าเกาเจิน (Sha Guo Zhen)
โซวซูเซียน (Zou Shu Xian)
จี่หยวนสง (Ji Yuan Song)
และ หยางปางไท่ (Yang Bang Tai)
.
ท่านตายตอนอายุ 84 ปีอย่างสงบ
.
ทำไมดาบเดี่ยวสิ่งอี้ของ "เจียงหรงเฉียว"?
.
คำตอบคือ เจียงหรงเฉียวชำนาญปาคว่าจ่าง
จึงเชี่ยวชาญปาคว่าตาว ท่านจึงนำหลักการ
ของปาคว่าตาว และดาบใหญ่ปาคว่าตาว
มาใส่ในดาบสิ่งอี้ และใช้สอนทหารที่
โรงเรียนทหารที่นานกิง
.
โดยเฉพาะ "ฝ่ามือโม่แป้ง" มาใส่ในดาบสิ่งอี้
จนกลายเป็นท่าโม่แป้งของดาบสิ่งอี้
สายเจียงหรงเฉียว (อาจารย์ฮวงโป่เหนียน
และดาบสิ่งอี้สวยซ่างหยุนเสียง
ก็ได้รับอิทธิพลจากท่านี้ด้วย)
.
เรียกว่า
"เรียนรู้(ดาบ)ใหญ่เพื่อเข้าใจ(ดาบ)เล็ก"
.
- จบ
| Create Date : 26 พฤศจิกายน 2558 |
| Last Update : 26 พฤศจิกายน 2558 12:17:20 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 885 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
