"จารีตชาวยุทธ์"
ตอน "สำนักสืบทอด และสำนักเผยแพร่"
ตอนที่ 2 โดย เชา หมัดทศพืช 21 พฤษภาคม 2558 .
"ระบบจีน" มีความแตกต่างจากระบบอเมริกัน
แตกต่างอย่างไร
.
"ระบบจีน" เป็นระบบที่ยึดถือเรื่องอาวุโสเป็นหลัก
สามารถสืบสายได้ตั้งปรมาจารย์จนไปถึงหลานศิษย์
มีอาจารย์ อาจารย์ลุง อาจารย์อา อาจารย์ป้า
ลูกศิษย์ ศิษย์พี่ ศิษย์น้อง หลานศิษย์ฯ
และแบ่งออกเป็น "ผู้สืบทอด" และ "ผู้เผยแพร่"
อย่างชัดเจน
.
ตัวอย่าง ในมวยไท่จี๋ตระกูลหยางตระกูลหยาง
ผู้สืบทอดมวยตระกูลนี้ ได้แก่ อาจารย์ "หยางเฉิงฝู"
ที่ได้รับการยอมรับในฝีมือจากศิษย์พี่ศิษย์น้อง
อาจารย์ลุง อาจารย์อา สายนี้นับเป็น "สายหลัก"
คือ ต้องสอนแต่เพียงมวยเส้นสืบทอดแต่เพียงอย่างเดียว
.
ส่วน "สายรอง" หมายถึงสายทีไม่ได้รับรองว่าเป็นผู้สืบทอด
แต่ได้รับการยอมรับให้เป็นผู้ถ่ายทอดได้
เช่น สายอาจารย์หยางเส้าโหว
สายรองนี้ไม่ใช่ว่าใครก็จะเป็นผู้ถ่ายทอดได้
สายนี้จะได้ต้องได้รับการยอมรับจากบรรดาอาจารย์
และศิษย์พี่ศิษย์น้องเช่นเดียวกับสำนักสืบทอด
จึงจะมีสิทธิเป็นผู้ถ่ายทอดได้เช่นเดียวกัน
.
ถ้าไม่ได้รับ "การรับรอง" จะไปสอนไม่ได้
และจะกลายเป็นสำนักเถื่อน
.
ผมขอยกตัวอย่างสำนักมวยไท่จี๋ในเมืองไทย
ที่มีการจัดลำดับ "สายหลัก" และ "สายรอง "อย่างชัดเจน
สามารถอ้างอิงได้ สืบสายได้
เพราะได้เขียนเทียบยกน้ำชาตั้งสายได้
นั่นคือ มวยไท่จี๋สายอาจารย์ "โค้วเปียฮะ"
หรืออาจารย์โค้ววัดเกาะ
.
อาจารย์โค้วเป็นศิษย์ใน
ท่านเป็นศิษย์มวยไท่จี๋ตระกูลหยางสองสาย
คือ สาย "เจิ้งหม่านชิง" และสาย "ต่งอิงเจี๋ย"
อาจารย์โค้วเรียนมวยไท่จี๋สกุลต่งมาจาก
อาจารย์ "ต่งฮู่หลิง" ลูกชายของอาจารย์ "ต่งอิงเจี๋ย"
ซึงเรียนมาจากอาจารย์หยางเผิงฟู่ 
.
ส่วนสายเจิ่งหม่านชิง ท่านเรียนมาจาก
อาจารย์ "ยัพสิวเติ่ง" ลูกศิษย์ของอาจารย์ "เจิ้งหม่านชิง"
ซึ่งเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์หยางเผิงฟู่
.
ศิษย์พี่ร่วมสำนักสายเจิ่งหมั่นชิงของอาจารย์โค้วได้แก่
อาจารย์ "จ๊อกสีกิ่ม" และอาจารย์ "ฮอกกี่เต็ก"
.
มวยไท่จี๋ของอาจารย์โค้วเน้นการผลักมือแบบดุดัน
เพราะต้องเข้าใจว่าก่อนอาจารย์โค้วมาเรียนมวยไท่เก็ก
ท่านได้เรียนมวยตั๊กแตนใต้มาก่อนจากอาจารย์ "แบ๊เง็กปอ"
.
อาจารย์โค้วเมื่อวัยหนุ่มขึ้นชื่อว่าเป็นคนใจนักเลง
ชอบพิสูจน์ และเข้าหาอาจารย์เพื่อศึกษาเล่าเรียนเสมอ
แต่เมื่อตอนวัยฉกรรจ์ได้มีเรื่องวิวาทต่อสู้กับหมู่นักเลง
และกระโดดลงจากรถรางได้รับบาดเจ็บที่ขาข้างหนึ่ง
หลายเดือนถัดมา แผลเน่าเนื่องจากรักษาขาไม่ดีจึงต้องตัดขา
ท่านต้องใส่ขาปลอมหนึ่งข้าง เมื่อท่านรำมวยไท่จี๋
ท่านต้องรักษาสมดุลของท่าที่ยืน ทำให้ไม่อาจยืนทิ้งน้ำหนัก
ทั้งสองขาได้ ท่านจึงต้องปรับปรุงการก้าวเท้า
และท่ายืนให้เหมาะสมกับท่าน จนกลายเป็นเอกลักษณ์
ของมวยไท่จี๋สายอาจารย์โค้ว
.
ฝีมือผลักมือของอาจารย์โค้วร้ายกาจมาก
และเป็นคนจริง จนเป็นที่มาของฉายา "เป๋โค้ว"
สมัยนั้น ในกรุงเทพ วงการมวยจีนจะทราบดีว่า
มีอาจารย์สอนมวยจีนที่มีขาพิการ
แต่ฝืมือร้ายกาจอยู่สองท่าน คือ "เป๋หลี่"
หรืออาจารย์หลี่ซินแซแห่งเฮอลี่ฉวน
และอาจารย์ "เป๋โค้ว" หรืออาจารย์ โค้วเปียฮะ
สอนมวยไท่จี๋
.
มวยไท่จี๋สายอาจารย์โค้ว
ผู้สืบทอดได้แก่ "อาจารย์พูน อมรนนท์ฤทธิ์" (รูปที่สอง)
อาจารย์พูนเป็นผู้สืบทอดทางสายเลือดจากอาจารย์โค้ว
และผู้ถ่ายทอด ได้แก่ "อาจารย์ชีวิน อัจฉริยะฉาย"
ผู้เป็นสายศิษย์ที่ยกน้ำชา 
.
ณ วันนี้เป็นที่ยอมรับว่า มวยไท่จี๋สายจากอาจารย์โค้ว
มีผู้สืบทอด และผู้ถ่ายทอดเพียงสองท่านนี้
.
ในตอนต่อไปจะได้กล่าวถึง
"พิธีสืบทอด" และ "การตั้งสำนัก"
-จบ-
| Create Date : 02 พฤศจิกายน 2558 |
| Last Update : 2 พฤศจิกายน 2558 11:03:09 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 885 Pageviews. |
 |
|
