โดย เชา หมัดทศพืช

23 ก.ค. 2558

จูเคนโด (Jūkendō; 銃剣道)
เป็นศิลปะการต่อสู้ว่าด้วยดาบปลายปืนของญี่ปุ่น
รูปลักษณ์การฝึกคล้ายกับเคนโด
แต่แตกต่างกันที่ใช้ปืนยาวทำจากไม้
แทนที่จะเป็นดาบไม้ไผ่
.
เทคนิคของจูเคนโดมีรากฐานมาจาก
"โซจึตซึ" (Sojutsu) หรือ ศิลปะการใช้หอกยาว
ของญี่ปุ่น และสันนิษฐานว่าน่าจะถือกำเนิด
ในช่วงราวศตวรรษที่ 17 ที่ญี่ปุ่น
เมื่อมีการนำเอาปืนยาวแบบยุโรปมาใช้
ในการสงครามของญี่ปุ่น และมีการนำดาบปลายปืน
เข้ามาใช้ด้วย
.
เทคนิคดาบปลายปืนขึ้นชื่อเรื่อง "ความแม่นยำ"
และ "หนักหน่วง"
.
ช่วงรัชสมัยเมจิ จูเคนโด มีชื่อว่า "จูเคนจึตซึ"
(Jukenjitsu) และถูกนำมาสอนในโรงเรียน
ทหาร "โทยาม่า" ในกรุงโตเกียว
.
ปรมาจารย์ "มอริเฮอิ อูเอชิบะ" ผู้ก่อตั้งวิชาไอคิโด
ได้เคยสอนจูเคนจึตสึด้วยหลักวิชาไอคิโดของท่าน
.
เมื่อประเทศญี่ปุ่นเป็นฝ่ายพ่ายแพ้สงครามโลก
ครั้งที่ 2 ฝ่ายสัมพันธมิตรได้สั่งห้ามให้มีการฝึก
จูเคนจึตสึโดยเด็ดขาด ฝ่ายญี่ปุ่นจึงได้ปรับ
จูเคนจึตสึเป็นจูเคนโดในรูปแบบของกีฬา
อย่างในปัจจุบัน จึงทำให้จูเคนโดได้รับความนิยม
เหมือนกีฬาเคนโด ในฐานะที่เป็นศิลปะการรบ
ของทหารยุคใหม่อย่างแท้จริง
.
"สมาคมจูเคนโดสมัครเล่นแห่งญี่ปุ่น"
(The Japan Amateur Jukendo Federation)
ถูกตั้งขึ้นเมื่อ ค.ศ. 1952
.
จูเคนโดในปัจจุบันใช้อาวุธที่เรียกว่า "โมคูจู"
(Mokujū) ซึ่งเป็นอาวุธที่ทำจากไม้ รูปแบบคล้าย
ปืนยาวที่หุ้มปลายด้วยนวมเพื่อนำมาทดแทน
ปืนยาวติดดาบปลายปืนจริงๆ
.
ผู้ฝึกจูเคนโดมีทั้งทหารในกองกำลังป้องกันตนเอง
ของญี่ปุ่น และพลเรือน โดยมีรูปแบบการฝึกเป็น
มาตรฐานเดียวกันทั้งหมด
.
ท่าฝึกประกอบด้วยชุดท่าฝึก หรือกาต้า
ท่าเข้าคู่โต้ตอบ และการแข่งขันโดยใช้โมคูจู
และชุดเกราะแบบเดียวกับเคนโด
.
จุดโจมตีสามจุดหลักของจูเคนโดที่ใช้ฝึก
และใช้แข่งคือ "หัวใจ" "คอหอย" และ
"บริเวณลำตัวช่วงล่างซ้าย" ของคู่ต่อสู้
.
- จบ -
หมายเหตุ ที่ผมแปลบทความนี้เนื่องจาก
คำขวัญที่ว่า "คุณไม่มีทางที่จะเข้าใจดาบใหญ่
หรือต้าตาวของทหารจีนช่วงสงครามจีน - ญี่ปุ่น
ครั้งที่สองได้ ถ้าคุณไม่เข้าใจดาบปลายปืน
หรือจูเคนโดของทหารญี่ปุ่น"
.
เพราะอาวุธทั้งสองชนิดนี้ "ท่ามันฆ่ากันเอง"