--[เอ่อ พี่ครับ ตกลงพี่เป็นโจรเหรอครับ ถึงได้กลัวตำรวจ!!]--

เรื่องของเรื่อง มีอยู่ว่า เมื่อวานนี้ เวลาประมาณ 16.00 น.
ผมเดินทางออกจากบ้าน เพื่อที่จะไปเล่นบาส ที่กองปราบอารีน่า ที่อยู่ด้านข้างแดนเนรมิตร!!!

แน่นอน ตามประสาคนรวยอย่างผม


"มันต้องนั่งแท็กซี่!!!"




ครับ ใจถึงมากเลย บ้านผมอยู่ปทุมฯ นั่งรถไปลาดพร้าว T_T
ก็ไม่รู้ว่าเอาสมองหรือหัวแม่เท้าคิดเหมือนกัน!!!

ครือว่า ไม่ใช่ว่าผมรวย มีตังค์อะไรหรอกครับ เพียงแต่ว่า ผม เอ่อ....... ผม



"ตื่นสาย!!!"


เค้านัดเล่นบาสกัน 16.30 น. บ้านผมอยู่ปทุมฯ ไกลที่สุด ถ้าไม่นับคนที่มาจากนครปฐม (แต่คนนี้มีรถ)
ถ้าจะไปให้ทันเล่นได้ ผมต้องออกจากบ้านตั้งแต่ บ่าย 3 โมง!!!


ครับ ผมตื่นบ่าย 3!!!

แสดดดด แถวบ้านตรูเรียก ตื่นบ่ายแล้วโว้ย ไม่ใช่ตื่นสาย!! นอนอะไรกันนักหนาบ้านเมืองจะหมดอยู่แล้ว
นอนกินบ้านกินเมืองจริง ๆ T_T

แหม เห็นใจกันหน่อย คืนวันเสาร์ กว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปตี 4 ตี 5 ไม่รู้นั่งทำอะไรอยู่
โหลดมันเข้าไป หนังสารคดีสัตว์โลก เรื่องการผสมพันธุ์ปลาบึกเนี่ย โหลดมันเข้าไป
จน HARDDISK 160 GB จะไม่เหลือแล้วเนี่ย T_T

โหลดมาก็ไม่ดู ไม่รู้จะโหลดมาทำไม โรคจิตหรือเปล่าฟระ!!! (รู้สึกว่าผมตอแร๋มั่งไหมเครับ T_T)


ตื่นมาเพราะมีคนโทรมาตามด้วยซ้ำ!!!

"ไปเล่นบาสหรือเปล่าวันนี้"
"หืมมม จะรีบไปทำไมนี่มันเพิ่ง ๆ ๆ ๆ เอ่อ กี่โมงแล้วเนี่ย"

ตอนพูด ตายังหลับสนิทอยู่เลย T_T

"เพิ่งบ้าอะไรล่ะ นี่มันบ่าย 3 แล้วโว้ย!!!"
"บ่าย 3!!"

"แสดดดดด กรูนอนยังไงของกรูวะเนี่ย ตื่นบ่าย 3 เฮ้ย แสดดดดด T_T"

ผมพูด แล้วกระโจนขึ้นจากที่นอน เซไปเหยียบแก้วน้ำที่วางอยู่ข้างเตียง น้ำแตกกระจาย T_T
เพราะไม่ทันตั้งตัว จากนอนแล้วลุกขึ้นยืนเลย ยังปรับไม่ได้ !!!

ดีที่เป็นแก้วพลาสติก ไม่งั้น แมร่งคงแตกบาดตรีนผมอีกแหง ๆ ยิ่งซวย ๆ อยู่!!!

ครับ น้ำหกเลอะพรมชิบหายหมด T_T
แทนที่จะได้ลงไปอาบน้ำ ล้างหน้า ประแป้ง อมตังค์ แล้วก็ออกจากบ้าน
กลับต้องมานั่งเช็ดน้ำให้มันแห้ง เอาพัดลมเป่า กลัวมันจะเป็นคราบเพิ่มขึ้นอีก
เพราะพรมที่ห้องผม ตอนนี้ ก็หาสีเก่ามันไม่เจอแล้ว แกงหกมั่ง แป๊ปซี่หกใส่มั่ง
จนทุกวันนี้ ผมยังนึกสีพรมที่มีอยู่ตอนแรกไม่ออกด้วยซ้ำ T_T

กว่าจะเช็ดเสร็จ ก็ปาเข้าไป บ่าย 3 โมงครึ่ง

"โฮ๊ะ ๆ ๆ ๆ บ้าไปแล้ว กรูต้องบ้าไปแล้ว T_T"

ใจแรก ตั้งใจจะ ไม่อ่งไม่อาบมันแล้ว น้ำเนี่ย!!
แต่ไม่ได้ ๆ คนรักความสะอาดโคตร ๆ อย่างผม
จะไปโดยไม่ได้ขัดสีฉวีวรรณ มันผิดคอนเซปต์อย่างแรง

นั่นทำให้ผมตัดสินใจ ล้างหน้า แปรงฟัน เปลี่ยนเสื้อผ้า




"แล้วออกจากบ้านทันที!!!"



แสดดดดด แล้วไหนวะอาบน้ำของมรึง แหมมม รักความสะอาดจังเลยนะ รักมากกกกก
หน้าก็เน่าอยู่แล้ว ยังทำตัวเน่าไม่ต่างจากหน้าอีก T_T


เอาเหอะครับ ลืมเรื่องเน่า ๆ ไปเหอะ มาถึงเรื่องของผมกันต่อ
ผมเผ่นออกจากบ้านด้วยความรวดเร็ว โทรไปหาเพื่อนที่บ้านอยู่แถว ๆ นั้น ถามฟ้าฝน
ว่าตอนนี้ สภาพอากาศเป็นอย่างไรบ้าง ฝนตกหรือเปล่า


"มาเลยน้า ฟ้าโล่งงงงง คนเพียบเลย"

คำว่า ฟ้าโล่ง และคนเพียบเลย ทำให้ผมตัดสินใจเรียกแท็กซี่ทันที
เพราะคนเพียบของมัน ถ้าไม่รีบไปสงสัยจะไม่ได้เล่นแน่ ๆ ช่วงนี้ยิ่งมืดไวอยู่ด้วย!!!
ผมโบกแท็กซี่จากหน้าบ้าน โชคดีเป็นของผม ที่โบกแค่คันแรกก็จอดเลยไม่ต้องรอหลายคัน T_T

ผมเปิดประตู ก้มตัวลงไปมองหน้าคนขับตกตะลึงนิดนึง แล้วบอกเค้าไปว่า

"ไปลาดพร้าวครับ" แต่ในใจคิด "กรูว่า หน้าตากรูน่ากลัวแล้ว หน้าพี่โชเฟอร์ น่ากลัวกว่าผมอีก!!!"

ถ้านึกหน้าไม่ออก ให้นึกหน้าเฮียละม่อมไว้นะครับ นั่นแหล่ะ ประมาณนั้น......
(เฮียครับ ช่วยกันทำมาหากินหน่อยเน้อ ไม่งั้นไม่รุ่งว่ะ เรา 2 คน T_T)

"ลาดพร้าวซอยไหน!!!" โอวววเฮียม่อม... เสียงโหดไม่ต่างจากหน้าเลย T_T

"เอ่ออออ ซอยข้าง ๆ หอวังน่ะครับ" ผมบอกไปด้วยความเจียมเนื้อเจียมตัว
"ไป!!!!" คำเดียวสั้น ๆ แต่มีความหมาย

ผมเข้าไปนั่งในรถทันที อารมณ์นี้ ทำยังไงก็ได้ให้ไปถึงให้เร็วที่สุด!!!
การที่จะไปถึงให้ทันเวลา โดยหลีกเลี่ยงรถติดแถวสะพานรังสิต และดอนเมืองไปได้นั้น
มีเพียงวิธีเดียวคือ


"ไม่ต้องไป!!! เฮ้ยย ไม่ใช่ ๆ ต้องขึ้นทางด่วน!!!"

แต่กว่าผมจะทันรู้สึกตัว ก็อีกไม่กี่เมตรจะถึงตรีนทางด่วนแล้ว ผมบอกเฮียม่อม...โชเฟอร์หน้าโหดทันที!!!

"เฮีย เอ้ย!! พี่ ขึ้นทางด่วนเลยครับ!!!"
"ฮ๊ะ มาบอกตอนนี้อ่ะนะ ได้เลย!!!"

"แช๊ดดดดดดดดดดด" เสียงพี่แกเลี้ยวแบบหักโค้ง ล้อแทบยก จัดให้ตามคำขอจริง ๆ
แล้วก็ไม่บอกล่วงหน้า ว่าจะหักแบบโตเกียวดริฟอย่างนี้ ผมไม่ทันตั้งตัว

"โป๊กกกก!!"

หัวทิ่มไปกระแทกประตูรถอีกฝั่งนึงเลย T_T
จะบ่นก็บ่นไม่ได้ เอามือคลำหัวอยู่อย่างนั้น เพราะถ้าขืนพูดไป
เดี๋ยวแกเกิดฟิวล์ขาด ถีบผมลงรถกลางทางด่วน ผมก็ซวยกันพอดี T_T
ก็เลยต้องนั่งหัวโนอยู่บนรถนั่นแหล่ะ ซวยชิบเป๋ง

(ไม่สำนึกเลย ว่าตัวเองบอกเค้าเมื่อสาย เค้าก็ต้องทำอย่างนั้นแหล่ะ ยังจะไปว่าเค้าอีกนะ)

ซักพักก็มีโทรศัพท์จากเพื่อนอีกคนที่อยู่แถว ๆ นั้นโทรเข้าเครื่องผม

"เฮ้ย คุณหมัน อยู่ไหนเนี่ย"
"อยู่บนรถ ทำไม"

"เออ กำลังมาใช่ไหม ขอให้โชคดีนะ"
"โชคดีอะไรวะ!!"

"ฝนตกว่ะ"

แสดดดดดด ฝนตก อดเล่น

แต่จะทำไงได้ เพราะผมอยู่บนทางด่วน จะกลับรถก็ไม่ได้ เลยต้องปล่อยเลยตามเลย
จะให้ลงกลางทาง ผมก็ไม่รู้จักทางอีก เดี๋ยวพากันหลงขึ้นมา ผมจะทำไง หน้าพี่แกยิ่งโหด ๆ อยู่ด้วย

ก็ต้องเลยตามเลยแหล่ะครับ ลาดพร้าวก็ลาดพร้าว ตั้งใจไว้แล้วนี่ T_T

ระหว่างที่นั่งบนรถ พี่โชเฟอร์เปิดวิทยุ เพลงหมอลำ เสียงอย่างดัง!!!
หน้าตาอินเตอร์อย่างผม ฟังไม่รู้เรื่องหรอกครับ ภาษาอีสาน ผมฟังไม่ออก
นี่ถ้าหม่อมแม่มารู้ว่าผมต้องนั่งฟังเพลงหมอลำไปตลอดทางละก็
หม่อมแม่ต้องกริ้วแน่ ๆ เลย T_T

(ว่าแล้ว เย็นนี้กินส้มตำดีกว่า T_T)

แต่จะทำไงได้ครับ หน้าพี่แกเหมือนไปโกรธใครมา ขับรถยังกะจะรีบไปตาย
ขืนผมไปบอกให้แกเบาเสียงหน่อย แล้วแกโมโห ขับรถพุ่งเข้าป้อมตำรวจ ผมก็ซวยอีก T_T

ขับรถฝ่าฝนมาด้วยความเร็ว 140 กม. ต่อชั่วโมง นั่งไปก็นึกถึงเจ้ากรรมนายเวรของตัวเองไปตลอดทาง

"กรูจะรอดไปถึงกองปราบไหมเนี่ย ลูกเมียก็ยังไม่มี แล้วแมวกรูจะอยู่อย่างไร T_T"
ใจคอนึกถึงแต่แมว!!!

แต่ด้วยความสามารถอันสุดยอดของพี่โชเฟอร์หน้าโหด ก็สามารถพาผมมาถึงหอวังจนได้!!!
พี่แก พูดเสียงโหด ๆ มาทางผม ถามว่า

"จะให้จอดตรงไหน" แสดดด ทำไมมรึงไม่เอามีดมาแทงกรูเลยล่ะ
"เอ่อ เดี๋ยวพี่เลี้ยวเข้าซอยข้าง ๆ หอวังนะครับ แล้วเลี้ยวซ้ายไปทางแดนเนรมิตร!!!" ผมอธิบายทาง พลางจับตาดูว่า แกจะเอามีดแทงผมหรือเปล่า

"แล้วไม่บอกตั้งแต่แรก" แกพูด พลางใส่ดริฟจนผมหัวทิ่มอีกครั้ง !!!!

"เลี้ยวดี ๆ ไม่เป็นไงวะ" ผมนึกในใจ แต่ไม่กล้าพูด!!!


เมื่อเลี้ยวเข้าซอยข้างหอวังมาแล้วเรียบร้อย เป้าหมายของผมคือ "กองปราบปราม" ที่ตั้งอยู่ด้านข้างแดนเนรมิตร
ซึ่งเป็นเป้าหมายที่ผมไม่ได้บอกโชเฟอร์แท็กซี่หน้าโหดคนนี้ตั้งแต่แรก

ผมบอกแต่ว่า ไปลาดพร้าว ข้างหอวัง ข้างแดนเนรมิตร ซึ่งแกก็คงไม่รู้ว่า ไอ้ข้าง ๆ แดนเนรมิตรเก่าเนี่ย
มันมีอะไรตั้งอยู่ แกก็เลยขับตามผมบอกไปเรื่อย ๆ จนในที่สุด ผมก็บอกให้แกเลี้ยวขวาเข้าไปในกองปราบ!!!!

แกเลี้ยวเข้ามาแล้วเบรคพรืดดดดด อยู่บริเวณหน้าประตูกองปราบนั่นเอง

เสียงจากพี่โชเฟอร์หน้าโหด ที่มองยังไงก็เฮียม่อมชัด ๆ T_T ดังขึ้นทันที

"เฮ้ย น้อง เข้ากรมตำรวจเหรอ" เสียงโหดจากตอนแรก กลายเป็นเสียงตกใจ
"ครับ ทำไมเหรอ" ผมถามด้วยความแปลกใจ

"น้องเป็นตำรวจหรือเปล่าเนี่ย" แกมองหน้าผมแปลก ๆ ไม่รู้มองยังไงว่าผมเป็นตำรวจ หน้าผมนี่แมร่ง โจรชัด ๆ!!!
"ไม่ใช่ครับ" ผมตอบกลับไป

"โอเค งั้นพี่ส่งน้องตรงนี้นะ พี่ไม่เข้าไปส่งข้างในหรอก"
"อ้าว พี่ไม่เข้าไปส่งหน่อยละครับ ฝนมันตกอ่ะพี่"

"ไม่!!!"
"โธ่พี่ กลัวอะไร ไม่มีตำรวจหรอก"

ผมก็พูดไปได้นะ กองปราบทั้งกองบอกว่าไม่มีตำรวจ!!! T_T


"ไม่เอาล่ะ น้องเข้าไปเองก็แล้วกัน แค่นี้นะ!!!!"

แสดดดดดดดด ถีบกรูลงรถเลย
จ่ายเงินเสร็จ ออกมายืนเอ๋อตากฝน พี่แกออกตัวล้อฟรี
"แช๊ดดดดดดด เอี๊ยดดดดดดด"

แล้วก็ไปเลย ออกไปเลย ไม่แม้แต่จะเหลียวกลับมามองผมที่ยืนตากฝนหัวเปียกอยู่หน้ากองปราบ!!!!

"เวรเอ้ย ทิ้งกรูเลย แมร่งกลัวอะไรฟระ มีคดีติดตัวหรือไง"

คิดไปคิดมา เออ จริงแหะ ไม่งั้นคนปกติจะกลัวหรือ
ผมเข้าออกกองปราบมา 2 ปี ไม่เคยเจอตำรวจเรียกซักกะที ทั้ง ๆ ที่หน้าตาก็ไม่น่าไว้วางใจ
แต่พี่ ๆ ตำรวจก็ไม่เคยเรียกตรวจเลย

สงสัยจะกลัวมาก ถึงขนาดเบรคตัวโก่ง ไม่ยอมเข้าท่าเดียว

ผมเดินตากฝนตัวเปียกเข้ามาในสนาม เจอเข้ากับผู้ร่วมชะตากรรม
ยืนอยู่เกือบ ๆ 10 คน ทุกคนถามกันหมดว่า

"อ้าว ทำไมเดินตากฝนมาล่ะพี่"

ผมสะบัดน้ำออกจากหัว แล้วตอบกลับไปว่า

"โดนแท็กซี่ปล่อยลงข้างหน้าว่ะ"
"อ้าว ไมล่ะ"

"กรูจะรู้ไหม แมร่ง แค่กรูบอกว่า เข้าไปในกองปราบแค่นั้นแหล่ะ แมร่งถีบกรูลงรถเลย"
"55555555 สมน้ำหน้า"

"เออ ขอบใจ!!!"


สมันน้อย เบอร์ 14

Create Date : 09 ตุลาคม 2549 Last Update : 9 ตุลาคม 2549 22:17:47 น. Counter : 478 Pageviews.		32 comments
Share Tweet