สวัสดีค่ะ


ไม่ชอบคนแต่งตัวเรียบร้อยแล้วรึคะ...555

พอเห็น....โอ้รัตนนารีศเนื้อ...นึกออกว่า.. ประภาพ..ที่พี่ชอบใช้ เคยเล่าว่า หลวงสิริประภาพ..นิยายของ "บุญเหลือ" ที่คิดว่า อยู่ในเรื่อง ..ตกหลุมตกร่องแล้วใดใด ก็ดี..นั้นผิดค่ะ

หลวงสิริประภาพ..อยู่ในเรื่อง ..รัตนนารี..ค่ะ ตัวละครชื่อแปลว่า..สายฟ้า..มีหลายคนด้วยค่ะ

สุขสบายดีไหมคะ


ศุกรวารสิริสวัสดิ์-มานมนัสมโนเขษมค่ะ

ดาวจ๋า มาขอบคุณพี่กายค่ะ
ที่แวะไปเยี่ยมดาวจ๋าที่บ้านตอนที่ดาวจ๋าไม่สบายค่ะ

ดาวจ๋ามีโค้ดเพลงมาฝากค่ะ
น่าจะเป็นเพลงบรรเลง ซอ + ขิม ลาวม่านแก้ว..
ดาวจ๋าไม่ได้หาโค้ดเพลงนี้เองเลยไม่แน่ใจว่าบรรเลงอะไร
เพราะคุณวันชนะ เธอหามาให้ดาวจ๋า ตามคำขอค่ะ..
แต่ไม่น่าผิดพลาด..ถ้ามาจากการหาของคุณวันชนะ

เนื่องจากเป็นไฟล์ สกุล .mp3
คงต้องใช้คอนโซลของดาวจ๋าที่เคยส่งให้ทางเมลล์ค่ะ

//www.contrib.andrew.cmu.edu/~arbtip/laomankaew-sor-kim.mp3

สวัสดีค่ะ คุณสดายุ....

ก่อนอื่น ปอ ป้า ต้องขอขอบคุณ คุณสดายุ มาก ๆ
ที่กรุณาติดตามอ่านเรื่องราวอินเดีย และทิ้งเม้นท์ไว้ให้
ในส่วนการล่มสลายของนาลันทา ว่าเป็นเพราะพวกมุสลิม
ไม่ใช่พวกฮินดูอย่างที่ปอ ป้า เขียนไว้...

ทำให้ปอ ป้า ต้องรีบไปสืบค้นข้อมูลใหม่..โป๊ะแช๊ะ
หน้าแตก..หมอไม่รับเย็บเลยค่ะ...

มีความรู้สึกว่า..น่าอายมาก ที่ไม่ตรวจทานให้ดีเสียก่อน
ก่อนที่จะนำมาอัพให้สาธารณชนได้อ่านกัน..

ตอนนี้ปอ ป้า ได้แก้ไขข้อมูลใหม่เรียบร้อยแล้ว..ค่ะ
และสัญญาว่า ต่อไปถ้าจะนำข้อมูลอะไรมาอัพให้เพื่อน ๆ ได้อ่านกัน
ปอ ป้า จะให้ความสำคัญและให้ความใส่ใจในรายละเอียดมากกว่านี้...ค่ะ

ขอบคุณอีกครั้ง...ค่ะ

สวัสดีค่ะ พี่กาย

งามรูปเอย...เพราะจริง โคลงซะด้วย
"เจ้าเอยดั่งดวงโคม...............ฟ้าส่อง ใจแล"
พี่กายเปรียบได้อ่อนหวานมากค่ะ

พูเป็นเด็กหัดเขียน ช้าหน่อยค่ะ กว่าจะได้แต่ละบท
อีกอย่าง..การใช้คำของพูไม่สละสลวย
คงต้องปฏิบัติตามคำแนะนำของอาจารย์พี่กาย อิอิ

ทำงานด้วยความสุขค่ะ และ
เดินทางกลับกรุงเทพฯ อย่างปลอดภัยค่ะ
ดีที่พี่กายไม่ต้องเข้าไปแถวการชุมนุนนะคะ

น้อง...
ไม่ใช่ไม่ชอบ...คนแต่งตัวเรียบร้อย
พอดีรูปที่เหมาะสมน่ะยังหาไม่ได้
รูปสาวสวยในชุดไทยแบบไร้ที่ติ หาง่ายซะที่ไหนคะ

เอารูปนี้ขัดตาทัพก่อน...
เป็นดาราเกาหลี...อยากหารูปสาวไทย
หน้าหวาน..ผิวเข้มกว่านี้สักนิดมากกว่า...

เค้าโครงรูปหน้าแบบ...พลอย-เฌอมาลย์น่ะ
น้องพอมีบ้างไหมคะ....

ตั้งใจทำงานนะคะ...
ดูแลข้อมือที่เข้าเฝือกดีๆ...

ใครหนอทำให้น้องเป็นอย่างนี้...
มัน..น่านักเชียว








ดาวจ๋า....
สวัสดีเช้าวันศุกร์ค่ะ
อาการป่วยเป็นอย่างไรบ้างคะ....
ขอบคุณในโค๊ดเพลงนะคะ....เดี๋ยววันนี้
อาจจะลองเปลี่ยนเพลงดูเลย...

เพลงลาวม่านแก้ว...ไพเราะมากมาย
ฝากขอบคุณคุณวันชนะด้วยนะคะ
ที่เอื้อเฟื้อ...เมตตา

พักผ่อน...ทานยา...ให้ตามที่หมอสั่งนะคะ
หายดีแล้วค่อยวิ่งซนใหม่
อิๆๆ







พี่ปอป้า....
ด้วยความยินดีครับ
ไม่เป็นไร...ลงผิดก็แก้ไขได้ครับ...
เป็นเรื่องธรรมดา...

นาลันทา..นั้นเคยรุ่งเรืองมาก
เป็นศูนย์กลางของปรัชญาพุทธในยุคนั้นเลย
ทีเดียว
และหากผมจำไม่ผิด...
พระถังซัมจั๋งของจีน...ที่มานำคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์
ไปเผยแผ่ต่อที่เมืองจีน..จะมาที่นาลันทานี่แหละ
เลยเกิดตำนาน เห้งเจีย ตือโป๊ยก่าย ระหว่างรอนแรม
ข้ามเทือกเขาหิมวันต์อันสูงใหญ่

บางศรัทธาเขาไม่ย่อมให้มีศรัทธาอื่นใด
อยู่ในพื้นที่ทับซ้อนกันได้เลย

ยามนั้นกองกำลังมุสลิมเข้มแข็งมาก
รุกเข้ามาจากเปอร์เชีย..ยึดครองอินเดียได้
ก่อนที่จะสถาปนาราชวงศ์โมกุลขึ้นปกครอง
ชมพูทวีป....

จนเกิดตำนานรักรันทดใจ
ของชาร์เจฮาล กับ พระนางมุมตัส ขึ้น
และสร้าง ทัชมาฮาล อันสวยงาม
ขึ้นในที่สุด ทั้งด้วยหินอ่อนสีขาว และ สีดำ
แต่ส่วนสีดำสร้างไม่เสร็จ...






น้องพู....
ค่ะ..ก็ต้องค่อยๆเรียนรู้กันไปตามลำดับ
การเขียนโคลงนั้น...ถือว่ายากที่สุดในบรรดา
ร้อยกรองทั้งหมด ในความคิดของพี่

ยากกว่าฉันท์ เสียอีก

หมายถึงเขียนให้ดีนะคะ
และต้องเคี่ยวเข็ญตัวเองด้วยการอ่านงานโคลงดีๆ
ของกวีโบราณ...มากๆ...ฝึกเขียนบ่อยๆ
อีกหน่อยพูจะเขียนเก่ง....

คนส่วนมาก เขียนกลอนกัน
นี่พูเล่นโคลงเลย...และทำได้ค่อนข้างดีทีเดียว
สำหรับคนเริ่มต้น....มีแวว....อิๆๆ

ทำงานให้มีความสุขนะคะ

คุณสดายุ...

ใช่เลย..ค่ะ

พระถังซำจั๋ง...
จดบันทึกไว้มากมายเกี่ยวกับการมายังดินแดนพุทธภูมิ
รวมทั้งที่นาลันทาด้วย...

ปอ ป้า ต้องขอยอมซูฮก คุณสดายุ...
นอกจากอักษรสวย..หลักพระพุทธศาสนาแน่นปี้ก..
แล้วยังครบเครื่องด้วยเรื่องประวัติศาสตร์ อีกด้วย...

เอาหมองส่วนไหนไปจำมากมายเยี่ยงนี้...น้อ
....อิ อิ....

ขอแจมค่ะ

เสียดายที่ไม่มีเอกสารอ้างอิง เพราะ..ไกลบ้าน..พระถังซำจั๋งจดไว้ในเอกสารด้วยว่า พื้นที่ นาลันทา กว้างยาว กี่ลี้....

ฮ้าย...ทำไมว่ารักรันทดใจ ชาห์เจฮัน กับ มุมทัชมาฮัล..อย่าลืม รักกันจนวินาทีสุดท้าย..พระนางมุมทัช..ออกรบเคียงข้างกับพระสวามี ขณะทรงพระครรภ์แล้วตกพระโลหิต จึงตายในอ้อมกอด ของชาห์เจฮัน

ตอนนั้น ซาหานาราลูกคนเล็กสุดโตเป็นสาวแล้ว เจ้าเอารังเซบ คนทำปิตุฆาตต่างหากล่ะที่เสียใจ....

สุสานรักทัชมาฮาลหินอ่อนสีชมพูอันลือลั่นสนั่นโลกนั้น ชาห์เจฮันสร้างเพื่อเป็นอนุสรณ์ถึงความรักที่มีต่อมุมทัช...อนุสาวรีย์แห่งความรัก ที่ มาดามของผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์สมเด็จพระราชินีอลิซเบ็ธ ท่านเซอร์คันนิ่งแฮม เมื่อได้มาเยือน มาดามกล่าวกับท่านเซอร์สามีว่า "ฉันยอมตายเดี๋ยวนี้ ถ้าคุณสร้างอนุสาวรีย์แห่งความรักเช่นนี้ให้ฉัน"...ไม่เอา..สวยกว่านี้ก็ไม่ยอมตายค่ะ...555

อนุสาวรีย์หินอ่อนสีดำ ที่สร้างไม่เสร็จ เพราะ ทั้งเอารังเซบและหูนมายูน กลัวพ่อจะใช้เงินหมดท้องพระคลัง...แต่ที่สุสานหินอ่อนสีดำ ที่ลูกทรพีจับพ่อมาขังไว้ ชาห์เจฮัน ประดิษฐ์กระจกไว้ที่เสาต้นนึง จะมองเห็นภาพสุสานรักทัชมาฮัล ลอยเด่นในรูปกระจกสีดำ ที่มีภาพทัชมาฮัล หินอ่อนสีชมพูลอยเด่น...รักเกินหักใจ....

555...หากผิดพลาดนิดหน่อย โปรดอภัย อ่านเมื่ออายุ 10 ขวบ หนังสือเรื่อง เที่ยวอินเดีย ของ สารนาถ ของหลวงวิจิตรวาทการ ของ อ.สุกิจ นิมมานเหมินทร์ และอีกทุกๆคนที่แต่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ วันเวลามันผ่านมาประมาณ 4800 วัน อาจจะหลงลืม นะคะท่าน

แต่อยากแจม...เพราะอากาศหนาว..และเหงามากค่ะ...คิดถึงน้องน้อยทั้งสองที่บ้านค่ะ...

คำว่า หินอ่อนสีชมพู คือในเนื้อขาวนั้นมีประกายสีชมพูนะคะท่านขา...

ยอดโดม นั้น ล้อกับบัวตูม ที่สระด้านหน้า...ซึ่งไม่งดงามเสียแล้ว...

พี่ปอป้า...
ผมเพียงแต่สนใจศาสนา ก็เลยอ่านสิ่งที่
เกี่ยวข้องไปด้วยพร้อมกัน

ประวัติศาสนาพุทธนั้นน่าอ่านมาก...
โดยเฉพาะเรื่องที่ทรงตรัส จากพระโอษฐ์
ผมจะชอบอ่านคำแปลที่รจนาไว้ไพเราะมาก
เช่น....

เมื่อครั้งที่พระอานนท์กล่าวต่อพระพุทธองค์ว่า
ท่านไม่เห็นว่าปัจจยาการ หรือ ปฏิจจสมุปบาท
เป็นของยากเลย...พระพุทธองค์จึงตรัสว่า...
"ดูกรอานนท์...อย่าได้กล่าวเช่นนั้น...ธรรมะสี่อย่าง
คือ
สัจจะ-หนึ่ง
สัตตะ-หนึ่ง
ปฏิสนธิ-หนึ่ง และ
ปัจจยาการ-หนึ่ง
เป็นธรรมอันลึกซึ้ง เป็นธรรมอันยาก
อันสัตว์ทั้งหลายจักเข้าใจและเข้าถึงได้ยากนัก"

ข้อธรรมจากพุทธวจนะทั้งหมด เป็นสิ่งที่ผมมองว่า
น่าเชื่อถือ...และคนที่แปลเป็นไทยก็แปลได้ไพเราะ
ยิ่งนัก
เลยชอบอ่านพระวจนะเหล่านี้....เป็นหลักครับ







น้องวิ....
หนาวเหรอคะ....งั้นก็มาคุยกับพี่นะคะ

ขอบคุณสำหรับความรู้ที่มาร่วมกันพูดคุย
ความรักที่ต้องพรากจากกันด้วยความตายก่อน
วัยอันควรนั้น...พี่ถือว่าเป็นความรันทดค่ะ...
ยิ่งรักกันมากยิ่งรันทด....

ทำนองเดียวกับเรื่องพระนางเรือล่ม...

ในอินเดีย...
มหาราชผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดผู้หนึ่ง...คือพระเจ้าอโศก
พระองค์มาเปลี่ยนเป็นพุทธมามกะ หลังรบราฆ่าฟัน
มามากมาย...ถาวรวัตถุสิ่งปลูกสร้างก็มีมากมาย
แต่กาลเวลามันนานเกินไปจึง...เสื่อมสลายลง
ไปมาก...

มุสลิมในอินเดียปัจจุบันนี้มีเกิน 100 ล้าน
เป็นรองเฉพาะอินโดเนเซีย...
สันณิษฐานว่า...เข้ามาอินเดียในยุคแรกๆนั้น
คงกวาดเอาพวก จัณฑาล กับ ศูทรไปรับ
ศรัทธาใหม่ได้เป็นหลัก....เนื่องจากเป็นชนชั้น
ที่เสียเปรียบถูกเหยียดหยามและกดขี่
ในสังคมแบบดั้งเดิม....เนื่องจากในหลักคิดของ
อิสลามไม่มีเรื่องวรรณะ

วิ มีความรู้รอบตัวดีมาก...
ต้องชมท่านผู้เฒ่าทั้งสี่...ว่าอบรมได้ดีจริง

ขอบคุณที่ชมค่ะ รู้ตื้นๆ..ค่ะ
ปัจจยาการ..ก็แปลว่า ปฏิจจสมุปบาท อยู่แล้ว ทำไมพระพุทธองค์ (LB) จึงตรัส ว่าดังนั้นคะ-สัจจะ-สัตตะ-ปฏิสนธิ-ปัจจยาการ...

อันที่จริงสมัย LB ยังมีพระชนม์ชีพอยู่นั้น พวก จัณฑาล-ศูทร วรรณะต่ำสุด เข้านับถือ พระพุทธศาสนามากมาย เพราะพ้นจากความต่ำแห่งตน พุทธศาสนาจึงรุ่งเรืองไพศาลนัก เพราะคนชั้นต่ำ ต่างพากันมา ประมาณว่า "ชุบตัว" ในพระพุทธศาสนา และปฏิบัติดีที่สุด เพื่อรักษาสถานะแห่งตน...

LB.ทรงพอพระราชหฤทัยมาก เพราะวงศ์ศากยะ ก็ยังเคร่งในเรื่องนี้อยู่ แม้แต่การที่จะเคารพผู้อ่อนอาวุโสกว่า จน LB. ทรงแสดงยมกปาฏิหาริย์ ฝนโบกขรพรรษนั่นไงคะ

อยากคุยอีก แต่ง่วงแล้วค่ะ..ขอลาไปนอนค่ะ..สวัสดีค่ะ

น้องวิ...

ธรรมทั้งสี่อย่างนั้นลึกซึ้ง เข้าใจยาก
เอามาแสดงให้เห็นก็ยาก เรียกว่ายากทั้ง
ฝ่ายผู้สอน และฝ่ายผู้เรียนรู้....

พระพุทธองค์จึงตรัสเช่นนั้น

เหมือนกับที่เราพูดถึงคำว่า "กรรม"
แล้วแปลกันแบบกำปั้นทุบดินว่า "การกระทำ"
ทุกอย่างเลยเป็นกรรมไปหมด...

แต่ที่จริงมันไม่ใช่...
มันมี 2 อย่าง...กรรม..กับ อาการ
สำหรับสิ่งมีชีวิต....

อาการ..นั้น..ปราศจากเจตนากำกับ
คนนอนหลับสนิทแล้วดิ้นเอาแขนไปทับยุงที่
กำลังดูดเลือดอยู่..แบนตายคาที่...โดยที่ยังหลับต่อ
แบบไม่รู้เรื่อง...มันจะเป็นกรรมไปได้อย่างไร
มันไร้เจตนาของการเบียดเบียน...ไร้สติกำกับ
การกระทำ....เป็นเพียงอาการเท่านั้น

การตีความหลักคำสอนแบบศรีธนนชัยของคน
ในสังคมมีมากจนน่าตกใจ...เช่นเดียวกับ
เรื่องพระควรโกนคิ้วหรือไม่...แล้วพอสันติอโศก
ไม่โกนก็หยิบมาโจมตี...

กรรมเป็นการกระทำที่กอปรด้วยเจตนา...กำกับ
เสมอไป...ทั้งฝ่ายดีและฝ่ายชั่ว

การจะฝ่ากรรมพ้น...ก็คือต้องฝ่าเจตนาตัวเอง
ให้พ้นนั่นเอง...ด้วยสติสัมปชัญญะที่เป็นสัมมาทิฐิ

เมื่อพาเจตนาหรือจิตข้ามพ้น...ก็จะเหลือเพียง
กายที่จะยังติดอยู่ในวงกรรม...ให้อยู่กับโลกธรรม
จนสิ้นขัย

ง่วงแล้วก็นอนให้เพียงพอนะคะ

ขอบพระเดชพระคุณท่านอาจารย์เป็นอย่างสูง เข้าใจเลยค่ะ กับคำว่ากรรม กับ อาการ อืม..อธิบายง่ายๆ แต่แจ่มชัด...

ดิฉันยังอยู่ใน "บ่วงกรรม" นี่ซีคะ จักทำฉันใดดีหนอ...จะโกนหัวห่มขาว ก็มีคนเตรียมพร้อมจะทำป้ายหินอ่อนให้ว่า "บวชชี เพราะช้ำรัก"...555 ดิฉันไม่ได้เป็นเช่นนั้นสักนิด...กลัวตัวเขาจะทำป้ายของตนเองว่า "อกหักเพราะรักชี" น่ะซีคะ ยุ่งเลย..ตาสว่างอีกแล้วค่ะ...

มีความสุขปีใหม่ไทยค่ะพี่ชาย

นอนไม่หลับหรอก...
เพราะความคิดถึงบางสิ่งบางอย่าง(และรวมทั้งบางคน)
ยังทำงานอยู่เต็มที่..จะหลับตาลงไปได้เยี่ยงไรฤๅ

ไม่มีใคร..จะเป็นชี ไปได้ค่ะ
และหากมี..ก็คงมีคนอาสาไปสึกชีเองแหละอย่าห่วงเลย....555

บ่วงกรรม..บางอย่างแก้ยากค่ะ
เพราะเจตนารมย์ไม่เป็นใจ..และไม่ยอมร่วมมือ
มีแต่รอ...เพียงอย่างเดียว
รอคนมาเพิ่งบ่วงให้แน่นเข้า
อิๆๆ

สวัสดีอีกครั้งสำหรับวันนี้ค่ะ พี่กาย

ดีจริงเลย ที่ได้มาอ่าน Comment ของคุณวิอีก
รวมทั้งของ ปอ ป้า ด้วยค่ะ จริงอย่างคุณวิว่า..
พี่กายอธิบายได้แจ้งชัดค่ะ อ่านด้วยความสนุก
แล้วได้ความรู้ด้วยแบบนี้ ดีจริงๆ นะคะ

ฝากสวัสดี ปอ ป้า คุณวิ คุณดาวจ๋า ไว้ที่นี้ด้วยค่ะ

สวัสดีค่ะ..

พิมน้อง...
ขอบคุณนะคะที่มาอวยพร...สงกรานต์
พิมก็มีความสุขนะคะ...ดูแลสุขภาพนะคะ
อากาศร้อนๆแล้วไปโดนน้ำเย็นๆ...
เดี๋ยวจะไม่สบายเอา







คุณธัญ
ขอบคุณมากครับที่แวะมา
รูปดูสีสันสดใสดีจริง....
คุณธัญก็ขอให้สดชื่นแจ่มใส
อย่าได้เจ็บได้ไข้....ตลอดปีใหม่ไทยนะครับ








น้องพู....
สวัสดีค่ะ....สุขสันต์วันปีใหม่ไทยนะคะ
ระวังอย่าให้ใครเอาแป้งมาแตะแก้มนะคะ
เกรงมือไม้เขาจะไม่สะอาด...อิๆๆ

บางคนเล่นน้ำกันเกินเลย...โดนเฉพาะหนุ่มๆ
ผู้หญิงควรต้องระวัง...อย่าวางใจนะคะ
บางคนไม่ค่อยสุภาพค่ะ

มีความสุขกับครอบครัวช่วงเทศกาลนะคะ น้องพู

สวัสดีค่ะ

นอนกังวล ตื่นมาก็ไม่ค่อยสบายตัวนัก

ได้ความทรงจำคืนมาอีกว่า นิยายของ "บุญเหลือ" น่ะชื่อ "สุรัตนารี" ต่างหาก ขอประทานอำไพ อืม...การผ่าตัดหลายหน นี่ ทำให้ความจำเลอะเลือน น้อยกว่าการล้มหัวฟาดพื้นอีกแฮะ...
เดชะบุญ สมาชิกวงแคบๆนี้ ไม่มีใครรู้จัก ไปถามคนอื่นๆ ไม่ค่อยมีใครรู้จักค่ะ ...ประหลาด...คงกำลังเดินทาง มาดีๆนะคะ บ้านวิ ใกล้จะหกโมงเช้าแล้วค่ะ


ศุกรวารสิริวัฒน์-มานมนัสรมณีย์ค่ะ

-สวัสดีค่ะคุณพู ตื่นมาก็ไปพูดสิ่งที่หลงลืมก่อน เพิ่งได้มาอ่าน สบายดีนะคะ

แม้พี่จะเคลื่อนไหว แต่ใจสงบนิ่ง
แม้พี่อยู่นิ่ง แต่ดวงใจเดินทางไปไกลแสนไกล
คนอื่นเพียงแค่ดมดอกไม้
แต่พี่พูดคุยกับดอกไม้
คนอื่นได้แต่มองผีเสื้อ
แต่พี่บินไปกับผีเสื้อ
พี่..คือแสงของอารมณ์
สีของวิญญาณ
เสียงประสานของความเงียบงัน

......เหมาะกับนิยามความเป็นพี่จริงๆ....
คิดถึงอยู่นะคะ
เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาสาดน้ำ
ให้บล็อคพี่เปียกปอนกันไปเลย อิอิ

ขอทรงพระเจริญ



ความหมายที่แท้จริงของเสื้อเหลือง
คือเป็นวันประสูติของในหลวง

แค่นั้นจริงๆ

ฮั่นแน่...หาพลอย เฌอมาลย์.... จนได้

ความงดงามอันเย้ายวน ของสาวน้อยแต่ฉมจรุงกลิ่น...ราวกับมาลย..บนเฌอ กระนั้น...

วิน้อย....

อ้าว...นี่ไปล้มหัวฟาดพื้นมาด้วยเหรอ....
แย่จริง...อันตรายมากนะคะ
วิ...ต้องระวังตัวเองมากกว่านี้นะคะ

พี่เปลี่ยนรูปเปลี่ยนเพลง...เพราะเห็นว่ารูปพลอย
รูปนี้สวย...ถ่ายได้จังหวะจะโคนทั้งแสงสี
แต่บางรูปก็ไม่สวยนัก...ไม่ได้สวยทุกรูป...

หลับฝันดีนะคะ...







ขวัญ...
เป็นอย่างไรบ้างคะ....
ทุกอย่างดีขึ้นไหม...อย่างไรเสียต้องเข้มแข็งไว้นะคะ
จะเป็นกำลังใจให้ผู้ใหญ่อีกคนได้....

ดูสิ...เขียนอะไรมา
จะแซวพี่เหรอ...อิๆๆ

๐ เริ่มร่ำพจนะพร้อง.......พรพระ
ปรุงพากย์เป็นสัจจะ.......จบเกล้า
รูปแทนภาคพุทธะ.........สถิตนิ่ง นั้นนา
ช่วยกร่อนทุกข์รุมเร้า......เริดร้างห่างสมร ฯ






พลังชีวิต....
ไม่หรอก...คงมีมากกว่านั้น....






วิ...
ชอบพลอยไหม...
รูปนี้พี่ว่าเขาสวยดีนะคะ

๐ อาสูรสายสวาดิโอ้......อรเอย
ยามนิทราไฉนเลย.........ล่วงพ้น
อาวรณ์เมื่อผ่านเผย........แผ่ระลอก
เกรงเนตร-น้ำเอ่อล้น......หลั่งล้อคลอถวิล ฯ

๐ อาราธน์อารักษ์ได้......เอ็นดู
ปรุงจิตบรรเจิดบู-...........ชิตไท้
คำสัตย์ยกขึ้นชู.............ช่วยสืบ-
ส่งจิตหนึ่งนั้นให้............ห่วงด้วยเรียมเดียว ฯ

อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่กาย


ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ ขอบพระคุณค่ะ...
ชอบพลอยไหม..ไม่สู้ชอบความเจ้าเสน่ห์ของเธอนักค่ะ และเธอโตเกินวัยไปค่ะ...เสียดายความอ่อนเยาว์ที่หายไปค่ะ

สุขสบายดีนะคะ


สิริโสรวารสวัสดิ์-มานมนัสรมณีย์ค่ะ

อรุณสวัสดิค่ะน้องวิ...

พักผ่อนมากๆนะคะ...อยู่ไกลแบบนี้
ที่จะเดินทางได้เร็วกว่าแสงก็มีเพียงกระแสจิตนะคะ
ที่คนเราจะส่งถึงกันได้...อิๆๆ

ความเจ้าเสน่ห์เหรอ...อืม
คงเป็นเพราะหนุ่มๆเห็นแล้วเอ็นดูกระมัง
เธอเลย hot ไม่รู้จบ

สบายดีรึเปล่านะ
พี่ไม่แน่ใจ...เพราะอยู่ไกลกันเหลือเกิน
วิ ดูแลตัวเองนะคะ...โดยเฉพาะอารมณ์
ให้มันแจ่มใสอยู่ตลอด...ทุกกษณะเพ-ลา

สิริโสรวารสวัสดิ์-มานมนัสรมณีย์ค่ะ

ขอบพระคุณค่ะ รักษาอารมณ์ให้ดีเสมอค่ะ อยู่ท่ามกลางญาติผู้ใหญ่ที่อารมณ์ดี สบายใจมากค่ะ

รักษาสุขภาพนะคะ


โสรวารสิริสวัสดิ์-มัยมนัสรมเยศค่ะ

ดีค่ะ...
เป็นเด็กดีนะคะ...
ทุกคนน่ารักนะคะ...ที่วิอยู่ท่ามกลางน่ะ

ยิ้ม...

ขอบพระคุณค่ะ

ยิ้มกว้างๆ...

นับว่าเป็นวาสนา ที่ได้เกิดมาพงศานี้ค่ะ

ยิ้มกว้างกว่าเก่าอีก...


สิริโสรวารศุภวัฒน์-โสมนัสกมลปรีดิ์ค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณสดายุ...

ขอบคุณสำหรับโคลงที่มอบไว้ที่บ้านปอ ป้า..นะคะ
(ไม่แน่ใจที่เรียกว่า " โคลง " ถูกต้องหรือเปล่า ??)

มีวันหยุดยาวอย่างนี้ กลับใต้หรือเปล่าคะ??
ถ้ากลับ ปอ ป้า ก็ขออวยพรให้เดินทางไปกลับ
ด้วยความปลอดภัย ไร้อุปสรรคใด ๆ
มีความสุขกับครอบครัว ในเทศกาลสงกรานต์และเทศกาลแห่งวันครอบครัว..นะคะ

สำหรับปอ ป้า สงกรานต์ปีนี้เงียบแต่ไม่เหงา..ค่ะ
เงียบ..เพราะสามีและลูกชาย ไปเที่ยวต่างจังหวัด
ไม่เหงา..เพราะยังเหลือลูกสาวกะน้องหมาอยู่ด้วย
แถมยังมีอะไร ๆ อีกหลายอย่าง..ให้ทำ

ขอให้คุณสดายุ มีความสุขในวันปีใหม่ไทย
สุขทั้งกายและใจ คิดสิ่งใดให้สมความปรารถนาทุกประการ
มีสุขภาพแข็งแรง เจริญทั้งทางโลกและทางธรรม
ตลอดเทศกาลปีใหม่ไทยนี้ และตลอดไป...ค่ะ

ดั่งหลงมนต์ว่ายเวิ้ง........วรรณกวี
จึงมิอาจหลีกหนี............หลบเร้น
โคลงกาพย์มีฤทธี..........คอยผูก
เกินจักแอบซ่อนเร้น........ห่างหน้าลาไกล

พี่กายขา


วิอั๊พบล็อกว่าด้วย อนิจจัง ทุกขัง อนัตตาค่ะ...

บรรดาสิ่งทั้งหลายทั้งปวง เป็นสิ่งปรุงแต่งทั้งนั้น ไม่เทียง เป็นทุกข์ และไม่ใช่ตัวตน...

ละกิเลสได้ไหมคะ..หากเราเพียรพยายาม...


อาทิตยวารศุภสวัสดิ์-มานมนัสสวัสดิ์สิริค่ะ

น้องวิ....

ค่ะ...น้องโชคดีที่เกิดมาในแวดล้อมนี้
รักษาและดูแล..ให้ดีนะคะ

ส่วนเรื่องที่เขียนใหม่นั้น....
เราทุกคนต้องเข้าใจให้มันถูกตรงก่อน...
แล้วเอาเป็นเข็มทิศ..เป็นเป้าหมาย
สำหรับการเดินทางอันยาวไกล...

ตามกาลเวลาที่เราเดินผ่าน...เราเองจะมี
ประสบการณ์ที่จะนำมาตระหนักใคร่ครวญ
และลดทอนความเป็นตัวเองลงเป็นลำดับ....

พี่เชื่อในหลัก...
"การใคร่ครวญวันแล้ววันเล่าอย่างมีลำดับขั้นตอน"...
ซึ่งก็คือการมีพัฒนาการของจิตเราเอง...ค่ะ

มีความสุขในวันอาทิตย์นี้นะคะ

พี่ปอป้า.....
สวัสดีครับ...และขอบคุณจริงๆกับคำอวยพร

สงกรานต์ปีนี้ไม่ไปไหนครับ...
อาจไปแบบ...ไปเช้ากลับเย็น
ไปในที่ที่ไม่มีเสื้อแดงเสื้อเหลือง...อิๆ

แม่กลอง...อัมพวา...
อยุธยา...บางปะอิน
มวกเหล็ก....โคราช
สุพรรณบุรี....

กลัวเปียกด้วยครับ...อิๆๆ
คุณพี่เอง...ผมก็หวังว่าคงมีความสุขใจ
ตลอดไปกับครอบครัวนะครับ








น้องพู....
ค่ะ...พี่ขอให้เป็นเช่นนั้น

ดั่งหลงมนต์ว่ายเวิ้ง........วรรณกวี
จึงมิอาจหลีกหนี............หลบเร้น
โคลงกาพย์มีฤทธี..........คอยผูก
เกินจักแอบซ่อนเร้น........ห่างหน้าลาไกล

บรรทัด 3 พี่ขอเปลี่ยน "มี" เป็น..."ผ่าน" ค่ะ
ไม่งั้นตกเอก

บรรทัดสุดท้าย...วรรคหน้า..เปลี่ยนเป็น
สุดจิตจักว่างเว้น...........เสพซึ้งสุนทรีย์
เพราะ"เร้น" มันซ้ำกัน


นี้คือ..มนต์รส-ร้อย........พจีเรียง
ให้แต่เสพความเคียง.....ครุ่นค้น-
หานัยแอบซ่อน, เพียง...เพื่อบ่ม ใจแม่
ดาลสุขขึ้นท่วมท้น........ปริ่มห้วงหทัยสมร

พูมาซึมซับกับโคลงบทนี้..อีกครั้ง
ด้วยความฉ่ำขื่นใจนะคะ

กลอนเพราะมากๆเลยค่ะ ขออนุญาตนำไปใช้หน่อยนะคะ
แล้วจะลงเครดิตให้ค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ

พูขอ copy โคลงบทนี้
จะนำไปเก็บที่บล็อคค่ะ
หวังว่า..พี่คงอนุญาต
กราบขอบพระคุณมากค่ะ