Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2553
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28 
 
23 กุมภาพันธ์ 2553
 
All Blogs
 
นางครวญ...ภุมริน

นางครวญ...ภุมริน




Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2553
Last Update : 23 กุมภาพันธ์ 2553 18:53:11 น. 8 comments
Counter : 2387 Pageviews.
Share

 
ขอลมยามค่ำ จงนำความคะนึง ไปถึงเธอ


โดย: auntie jam IP: 110.164.140.27 วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:50:16 น.  

 
สวัสดีค่ะ คุณสดายุ
เข้ามาฟังเพลงค่ะ ไพเราะมากเลย


โดย: ธารทิพย์ IP: 202.149.25.234 วันที่: 1 มีนาคม 2553 เวลา:1:00:45 น.  

 
นอนดึกจังคุณทิพย์...


โดย: สดายุ... วันที่: 2 มีนาคม 2553 เวลา:17:27:48 น.  

 
คุณกายคะ

คืนนั้น ทิพย์เข้ามาเปิดฟัง แล้วก็ปล่อยให้ดับไปพร้อมกับ แบ็ตฯ โน๊ตบุคค่ะ บ้านนี้มีแต่ความรื่นรมย์..ขอบคุณนะคะ


โดย: ทิพย์ IP: 202.149.25.225 วันที่: 5 มีนาคม 2553 เวลา:12:01:13 น.  

 
เข้ามาฟังทุกวันเลยค่ะ เพราะมาก


โดย: ลดา IP: 180.183.56.180 วันที่: 12 กรกฎาคม 2553 เวลา:19:59:52 น.  

 
ฟังแล้วน้ำตาไหล นึกถึงอังศุมาลิน

ไม่ทราบว่าจะเป็นการรบกวนเกินไปฤเปล่าคะ หากจะขอเพลงนี้ค่ะ


โดย: หยกศรี IP: 10.226.75.99, 203.185.133.16 วันที่: 24 มิถุนายน 2554 เวลา:10:28:31 น.  

 
ผมมีไฟล์ mp3 ครับ


โดย: สดายุ... วันที่: 24 มิถุนายน 2554 เวลา:10:39:33 น.  

 
ชอบมากครับ


โดย: นางคราญ IP: 110.77.166.235 วันที่: 8 มิถุนายน 2555 เวลา:19:51:54 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]






O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?
Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.