ทุกคนเคยรู้สึกว่าโชคชะตาเล่นตลกหรือทำอะไรก็โดนขัดตลอดหรือป่าวครับ ก่อนอื่นบอกก่อนว่าปมนะทางบ้านฐานะยากจนมากครับ อาศัยอยู่กับยาย2คน พ่อแม่ไม่มี ท่านเสียไปตั้งแต่ผมเป็นเด็กละครับ ผมเรียนจบแต่ม.3ละไใ่ได้เาียนต่ออีกเลยเพราะไม่มีใครส่งเรียนคนับ ยายก็แก้แล้ว ผมจึงตัดสินใจหางานทำตั้งแต่ผมอายุ15ปี งานแรกของผมคืองานโรงงานเซรามิกทั่วไปครับตอนนั้นเขาให้วัน150บาท ตอนนั้นที่บ้านก็ไม่มีรถอะไรที่จะขี่ไปทำงานได้ 

ได้แต่อาศัยรถคนข้างบ้านไปทำงานด้วยบางทีก็ปั่นจักรยานไประยะทางจากบ้านไปที่ทำงานก็ประมาน10โล จนผมคิดอยากจะซื้อมอเตอร์ไซค์สักคันไว้ขี้ไปทำงานเพื่อความสะดวกนะครับ แต่รายวันแค่นี้คงไม่ได้หรอกครับ ผมจึงรู้ว่าผมต้องขยันให้มากกว่านี้ จึงตัดสินใจทำโอทีทุกวันคือที่โรงงานก็เปิด24ชม.มีกะด้วย ผมก็มาทำงาน8โมงเช้าและก็เลิกงาน8โมงเช้าอีกวัน คือเข้า8ออก8อ่ะคับ จนทำได้ประมาณเดือนกว่าก็เก็บเงินได้5000บาทเพื่อจะนำไปดาวน์รถมอเตอร์ไซค์ไว้สักคันเพท่อจะได้เดินทางสะดวกขึ้น จนออกได้เลือกผ่อน2ปีส่งเดือนละ2000กว่าบาท

 และวันหนึ่งเศรฐกิจก็แย่ลงทางโรงงานก็คัดคนออกโดยให้เหตุผลคืออายุไม่ถึง20ก็เลิกจ้าง ตอนนั้นผมก็17ปีเองจึงต้องถูกเลิกจ้าง ตอนนั้นผมรู้สึกเครียดมากครับด้วยภาระที่รับผิดชอบเยอะไหนจะต้องค่ากินค่าเลี้ยงยายค่ารถอีกผมก็อายุยังน้อยแค่17คงไม่มีที่ไหนรับเข้าทำงานอฝแน่ๆ พอดีแถวบ้านก็มีโรงงานเซรามิกเปิดเป็นธุรกิจครอบครัวเล็กๆผมจึงได้ไปสมัครแกก็รับครับเขาใหวันละ120 เขาบอกให้ผมทดลองงานดูก่อนถ้าผ่านยังไงจะเพิ่มให้แต่เขาเห็นว่าผมเป็นคนขยันจึงเพิ่มเงินให้เป็นวันละ200ผมทำได้เกือบหกเดือนจึงตัดสินใจออกมาครับเพราะว่าเขาเลิกจ้างลูกจ้างครับเพราะจะทำกันแค่ครอบครัว ผมก็เลยหางานใหม่ไปเรื่อยๆจนมีเพื่อนแนะนำลองไปวมัครงานห้างดูดิผมจึงคัดสินใจไปสมัครดูเขก็เรียกสัมภาษณ์และตกลงรับผมเขาทำงานโดยให้เงินอยูที่วันละ300ผมก็ทำไดเกือบ2ปีจนอายุ21ผมต้องไปคัดเลือกทหารแต่ได้ใบดำครับ เลยหางานใหม่อีกพอดีตอนนั้นห้างเซนทรัลมาเปิดใหม่พอดีผมจึงไปสมัครพี่เขาใจดีมากก็รับผมเข้าทำงาน*แต่ผมขอบอกก่อนนะครับคือผมไม่ได้หลงตัวเองนะครับ คือรูปร่างหน้าตาผิวพรรณผมจัดว่าดีเลยก็พอได้ ผมสูง180หนัก65ผิวขาว

 ดูโดยรวมก็ดีครับ*พี่เขารับผมเข้าทำงานตำแหน่งพีซีของเสื้อผ้ายี่ห้อแรงเลอร์เพราะผมคัวสูงเวลาใส่เสื้อผ้าอยู่ในช็อปก็ชวนคนมองนะครับ เวลามีบูทกิจกรรมเดินแบบแฟชั่นของขุดยีนส์ผมก็ได้ใส่เดินตลอด อีกอย่างสิ่งที่หล่อเลี้ยงผมมาคือผมเป็นเด็กหัวดีและขยันด้วยถึงปมจะจบแค่ม.3แต่สมองผมนี่เหใิอนจบปตรีเลยนะครับเพราะประสบการณ์ล้วนๆจนหัวหน้าผมแกเห็นว่าผมทำงานเก่งจึงเนอตำแหน่งซุปเปอร์ไวเซอร์ให้ผมก็รับไว้ให้เงินเดือน เดือนละ30000กว่าบาท นี่จบแค่ม.3เองนะครับ เงินเดือนเยอะกว่าป.ตรีอีก ก็เพราะว่าผมเป็นคนขยันด้ยวเขาจึงให้โอกาส 

ตอนนี้ผมก็27ปีแล้ว มีรถยนต์เป็นของตัวเอง ทางบ้านก็มีอยู่มีกินขึ้นไม่ลำบากเหมือนเมื่อก่อน ผมจึงอยากแชร์ประสบการให้ทุกคนลองอ่านดูว่าความขยันทำให้คนได้ดี จึงนำมาเป็นข้อคิดเตือนใจสำหรับคนที่ท้อหรือหมดกำลังใจ ว่าชีวิตคนเรายังค้องสู้ไปได้อีกอย่าพึ่งท้อหรือหมดกำลังใจ สู้ต่อไปครับ 

อ่านแล้วถ้าชอบก็ขอบคุณนะครับ ไใ่ชอบยังก็ขออภัยด้วยนะครับ ขอบคุณที่เสียสละเวลาอันมีค่ามาอ่านกันนะครับ ขอบคุณจากใจจริงๆครับ😊