BlogGang.com : : aggressive rust rabbit : ก็เราเป็นของเราอย่างนี้นี่...

สิ่งเดียวที่เที่ยง คือ ความเปลี่ยนแปลง...

กันยายน 2550

						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30

4 กันยายน 2550

ก็เราเป็นของเราอย่างนี้นี่...

ก็เราเป็นของเราอย่างนี้นี่...

ตามธรรมดาแล้ว จะมีสักวันนึงใน 1 เดือนหรือหลายเดือน ที่เราจะเกิดซึมเศร้าหรือหดหู่ขึ้นมา ซึ่งเราเรียกของเราเองว่า “Depressed Mode”

อาการทั่วไป คือ ซึม ดูเนือยๆ ไม่อยากยิ้ม ไม่อยากพูด ไม่อยากคุยกับใคร อยากอยู่คนเดียว บางครั้งอาจรู้สึกอยากร้องไห้ร่วมด้วย แต่ก็ยังสามารถทำงานได้ตามปกตินะ

โดยอาการเหล่านี้ จะหายไปภายใน 1 วันหรือน้อยกว่านั้น
หลังจากการบำบัดตัวเอง ซึ่งคือ การร้องไห้ ...
ก็มันไม่มีอารมณ์จะหัวเราะใช่มั้ยล่ะ ก็ร้องไห้มันซะเลย
แต่คนเราอยู่ๆ จะร้องไห้ได้ไง เลยต้องมีตัวช่วยอย่างนิยายหรือหนังที่เกี่ยวกับการสูญเสีย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง...การจากตาย
และพอได้ร้องไห้แล้ว เราก็จะกลับมาร่าเริงได้เหมือนเดิม
(ตามหลักวิชาการ การร้องไห้ก็เป็นกลไกการลดความเครียดอย่างหนึ่ง ถ้าหารายละเอียดเจอ จะมาเล่าทีหลังเน้อ)

และเนื่องจากว่า “Depressed Mode” ของเราเนี่ย ไม่ต้องมีเหตุการณ์ใดๆ นำ
ถึงจะอยู่ใน happy mode มาตลอดทั้งเดือน เราก็สามารถเข้าสู่ Depressed Mode ได้

ซึ่ง...ซึ่ง...ซึ่ง
ผู้คนรอบข้างเราส่วนใหญ่ไม่เข้าใจ ว่าเราไม่ได้เป็นอะไร...จริง-จริง
ไม่ได้มีเรื่องเครียด เรื่องไม่สบายใจหรือปัญหาใดๆ ทั้งนั้น
ที่คอยถามและส่งข้อความมาให้กำลังใจ ก็รู้สึกขอบคุณและเข้าใจว่าเป็นห่วงและหวังดี
...
แต่ว่า... (ทำไมความจริงต้องมาหลังคำว่า “แต่”)
...
มันน่าหงุดหงิดมากกว่า
ที่ถูกด่วนสรุป ถูกยัดเยียดว่าจะต้องมีปัญหาอะไรสักกะอย่าง ทั้งๆ ที่มันไม่มี

ไม่ใช่ว่า ไม่เคยอธิบาย .. เคยแล้ว แต่ก็ไม่เข้าใจกันอยู่ดี
บางครั้ง คิดเอาเองด้วยซ้ำว่า งอนอะไรคนถามรึเปล่า
เฮ้อ...เป็นงั้นไป

ก็คนปกติทั่วไปคงไม่มีใครเป็นอย่างนี้มั้ง … เราเองก็ไม่เคยเจอ
ใครๆ ก็เลยสรุปไปตามประสบการณ์ของตัวเองและคนรอบข้างว่าถ้าเกิดอาการพวกนี้ ก็ต้องมีเรื่องแหงๆ คือมันจะปกติ ถ้ามีสาเหตุใช่มั้ย
เฮ้อ...อีกที

แล้วก็เพราะอย่างนี้ เวลาเกิดอาการ เราก็ต้องหนีกลับบ้าน จะได้ไม่ต้องคอยตอบคำถามและไม่ต้องคอยรู้สึกถึงสายตาเห็นใจ แล้วก็อีกอย่างนะ เราก็ไม่อยากให้พวกเค้ารู้สึกไม่ดีด้วยแหละ เวลาที่เราทำหน้านิ่งๆ แบบนั้น ... น่ากลัวจะตาย เหอ เหอ

จะว่าไป ก็มีเพื่อนที่เข้าใจอยู่คนนึงนะ และทุกครั้งก็จะส่งข้อความไปบอก she ประมาณว่า
“I’m in Depressed Mode again wa. Nothing has to be worried, just wanna tell you (as usual).”

และอาจเป็นเพราะมีเพื่อนคนนี้เข้าใจอยู่คนเดียวล่ะมั้ง
เราถึงสามารถบอกเล่าความเซ็งที่ต้องเข้า mode นี้ให้ she ได้รับรู้
บางครั้งบางคราว ก็มีแอบเศร้านะ ที่มี “แค่” เพื่อนคนนี้ที่ยอมเข้าใจอารมณ์ส่วนตัวทั้งหลายทั้งแหล่ของเรามาเสมอ …
แต่ทุกครั้ง ก็จะมีเสียงในใจค้านขึ้นมาทันที เฮ้ย...เรามี “ตั้ง” คนนึงต่างหาก

… ถึงจะเคยพูดให้ฟังหลายหนแล้ว แต่ก็อยากบอกอีกทีว่า “ขอบใจว่ะ”...

Create Date : 04 กันยายน 2550

Last Update : 4 กันยายน 2550 9:02:05 น.

6 comments

Counter : 367 Pageviews.

มายกมือว่าเป็นเหมือนกันค่ะ

เวลาเป็นขึ้นมา เพื่อน ๆ จะหนีหายไปหมดเพราะกลัว...(จะไม่ให้กลัวได้ไงนิ Poceille มันเหมือนคนโดนผีเข้าเลยอ้ะ เดี๋ยวบูด เดี๋ยวโฮ...) แต่พออีกสักสองวันต่อมาก็กลับมาเฮฮาได้เหมือนปกติค่ะ

โดย: Poceille

วันที่: 4 กันยายน 2550 เวลา:10:55:06 น.


แอบมีคนมาแซวว่า เข้าวัยทองแล้วหรอ ถึงเป็นบ้าอย่างนี้ ... ใจร้ายเจง

โดย: aggressive red rabbit

วันที่: 4 กันยายน 2550 เวลา:13:56:11 น.


เอาน่า คิดถูกมากๆ "ตั้ง 1 คน" ต่างหาก เพื่อนดีดี มีแค่คนเดียวก็เพียงพอนะ

โดย: salami girl

วันที่: 4 กันยายน 2550 เวลา:20:51:27 น.


เป็นเหมือนกัน... แต่จะโดนว่า ..ผีเข้าผีออก.. หึๆๆ

โดย: Tanoo

วันที่: 6 กันยายน 2550 เวลา:12:41:34 น.


ผมก้อเข้าใจนะ เพราะแฟนผมก้อมีโหมดนี้อ่ะครับ อย่างไรก้อตามเราก้อต้องคำนึงความรู้สึกของคนรอบข้างด้วยนะครับ