เมื่อร่างกายบอกว่า อยากไปทะเลๆๆ แม่เริ่มบ่นพึมพำๆ พ่อคงเบื่อ จัดให้เลย (จริงๆแล้ว คือ พ่อวา เพื่อนของพ่อ นัดเจอกลุ่มเพื่อนสมัยประถมไว้ เลยชวนครอบครัวเราไปด้วย ไม่งั้นคงอดเที่ยวกันแน่ๆ)
ทุกอย่างพร้อม เช้าวันเสาร์ที่ 12 พค เดินทางสู่หาดจอมเทียน เมืองพัทยา ลูกชายของแม่เก่งมาก นั่งรถไปด้วยความเรียบร้อย (หลับ) ไม่มีงอแงสักนิด เยี่ยมมากๆ
ถึงที่หมาย เกือบเที่ยง เช็คอินเข้าห้องพัก หนูหลับต่ออีก ส่วนแม่จัดหนัก ข้าวเหนียว ส้มตำ หมูทอด ตับย่าง มาทะเล กินข้าวเหนียว ส้มตำเหมือนเคย เฮ้อ!!! ส่วนพ่อ ไปลั้ลลาที่ชายหาดกับเพื่อนๆ รอเรา ซะงั้น...
บ่าย 3 ครึ่ง เราพร้อมออกไปชมหาดทราย อิอิ สมใจแม่ละ ได้สัมผัสทรายไม่กี่นาที คนเก่งของแม่ก็ไม่เอาแล้ว เตเต้งอแงสุดๆๆ
หลอกล่อจนสุดวิธี สุดท้ายต้องพากลับเข้าห้องพัก เพราะอะไรๆ ก็ฉุดหนูไม่อยู่แล้ว แม่ละเซ็งจิตที่สุด
ตกเย็น ว่าจะออกมาเดินเล่นกันสักหน่อย พ่อกับแม่ มัวแต่เม้าส์กับเพื่อนๆ เพลิน อดดูอาทิตย์ตกดิน ริมหาดทรายเลย แงๆๆ
ด้วยความที่แม่ยังไม่ได้สัมผัสน้ำทะเลเลย เราจึงออกมาเชยชมทะเลยามค่ำคืนกันอีกครั้ง รอบนี้ หนูระรื่นผิดกับช่วงบ่าย ยังกับคนละคนเลยละ ยอมเดินบนทราย และสัมผัสน้ำทะเลด้วยนะ เอ๊ะ หรือว่าม้นมืดๆ มัวๆ หนูเลยไม่รู้ว่านี่คือ ทะเลน๊า 555
ตื่นเช้า แม่พาหนูออกมาชมทะเลอีกครั้ง นั่งเล่นบนทรายได้พักนึง หนูก็งอแงแล้ว ต่างกับเมื่อตอนหัวค่ำจัง แปลกดี
ก่อนกลับ พี่ยูเลีย ลูกครึ่งคนสวยนั่งเล่นอยู่ที่หาด แวะเข้ามาชวนหนูเล่น ตอนนั้น หน้าตาหนูไ่ม่รับแขกแล้ว ไม่ยอมเล่นกับพี่เลย เราเลยต้อง say goodbye กัน ในเวลาอันรวดเร็ว แฮะๆ
เอ๊ะ หรือหนูไม่ชอบทะเล ไม่ชอบดินทรายน๊า???
ไม่เป็นไร รอบนี้อาจจะตื่่นเต้นไปหน่อย ไว้แม่จะพามาเที่ยวทะเลอีกนะครับ จะได้ชิน อิิอิ
แม่รักเตเต้ที่สุดครับ