พฤหัสบดีที่ผ่านมา แม่กับพ่อ พาหนูไปที่ สถาบันราชานุกูล แม้จะเคยนั่งรถผ่านที่นี่บ่อยๆ แต่แม่ก็ไม่เคยสนใจสถาบันนี้เลย พอมีหนู ที่นี่คือที่แรก ที่แม่นึกถึง
แม่เข้าไปติดต่อตรงประชาสัมพันธ์ รอยยิ้มของเจ้าหน้าที่ ทักทายแม่ก่อนที่จะถาม ว่าต้องการติดต่อเรื่องอะไร แล้วก็แนะนำวิธีการเข้าทำการรักษา (แม่รู้สึก ว่าเจ้าหน้าที่ที่นี่ทุกคน ทำงานกันด้วยรอยยิ้มให้กับคนไข้ดีจัง แบบนี้ค่อยดีหน่อย อาจเป็นเพราะคนไข้มีไม่เยอะมากเท่าไหร่ แต่กว่าจะถึงคิวของเราก็เกือบเที่ยงแหนะ)
ก่อนเข้าพบคุณหมอ คุณพยาบาลให้ชั่งน้ำหนัก วัดส่วนสูง และวัดอุณหภูมิร่างกาย
หนูหนัก 5 โลครึ่ง สูง 61 เซนติเมตร อุณหภูมิ 37.8 แหนะ คุณพยาบาลก็เลยให้แม่เข้าไปเช็ดตัวหนูที่ห้องสังเกตุอาการ แล้วมีบุรุษพยาบาลอีกท่าน เอาเจลปรับอุณหภูมิมาให้ คุณพยาบาลแวะเข้ามาดูอาการของหนูเป็นระยะๆ (ดูพวกเค้าใส่ใจมากๆ นี่ขนาดแค่ 37.8 องศานะ ถ้า 38 ละก็คงวุ่นวายมากกว่านี้ละ) สำหรับแม่ อุณหภูมิแค่นี้ จิ๊บๆๆ อิอิ
หลังจากนั้น เราก็เข้าพบคุณหมอ แม่แจ้งคุณหมอ ว่าต้องการมา กระตุ้นพัฒนาการที่นี่ ส่วนอาการอื่นๆ จะรักษาที่พระมงกุฏเหมือนเดิม เนื่องจาก มีคนมาฝึกที่นี่ค่อนข้างเยอะ วันนี้ เราก็ยังไม่ได้ฝึกการกระตุ้นแต่อย่างใด ทางสถาบันนัดให้แม่พาหนูมาฝึกวันที่ 13 ตค นี้
วันที่แม่พาหนูไป คนไข้ส่วนใหญ่ จะเป็นเด็กออทิสติก เข้ามาฝึกพัฒนาการ หนูน่าจะเป็นเด็กเล็กสุดแล้ว หนูคึกคัก คุยเล่นเสียงดังกับพ่อ ไม่มีวี่แววว่าจะเหนือยเอาเสียเลย เรียกรอยยิ้มให้กับคนที่นั่นได้ไม่น้อย ใครๆ ก็แวะเข้ามาทักทาย และชมเป็นเสียงเดียวกัน ว่าหนูน่ารัก และร่าเริงมากๆ หนูชอบใจใหญ่ เสียงดังขึ้นเรื่อยๆ (เข้าใจทำนะลูก)
ขากลับ เราต้องผ่านที่ทำงานของแม่ แม่เห็นว่าหนูสดชื่นดี ก็เลยพาแวะเข้าไปทักทาย เพื่อนๆ ของแม่ที่ทำงานสักหน่อย พอไปถึง หนูง่วงซะแล้ว (หมดแรง) ทุกคนก็เลยไม่ได้ฟังเสียงอ้อนของหนูเลย ไม่เป็นไร ไว้โอกาสหน้า ทุกคนได้ฟังหนูพูดจนง่วงเลยละ 555
ระหว่างรอไปกระตุ้นพัฒนาการที่นี่ แม่ก็จะกระตุ้นพัฒนาการของหนู ตามที่มีได้ความรู้มาก่อนละกันเนอะ
แม่รักหนูมากมายจ๊ะ
เตรียมตัวอาบน้ำค๊าบ
เล่นกับพ่อจนหมดแรง แฮ๊กๆๆ