แฮ่ม...โพสต์แรกของกรุ๊ป...เอาแบบเบาๆแบบไร้สาระหน่อยละกันนะคะ

เนื่องจากปีนี้ตั้งใจไว้แล้วว่าจะต้องมีสุขภาพดีขึ้นกว่านี้ เปอร์เซนต์ไขมันต้องลดลงกว่านี้ โรคภูมิแพ้ต้องหายไป และน้ำหนักต้องลดลงกว่านี้อีกนิด เลยพยายามที่จะอัพเกรดการออกกำลังของตัวเอง...

ปกติเป็นคนที่วิ่งออกกำลังอยู่แล้วค่ะ จะมากจะน้อยขึ้นกับสุขภาพในช่วงนั้นๆและความขี้เกียจ...ที่ไม่ไปฟิตเนสเพราะไม่มีดีๆใกล้ๆที่อยู่ และงก.. ชัดมาก

เอาเป็นว่าเช้านี้ออกไปวิ่งละกัน... ตั้งแต่เคยบาดเจ็บเพราะวิ่งบนพื้นซีเมนต์มาก่อน เลยเปลี่ยนมาวิ่งที่สนามกีฬาที่เค้ามีลู่วิ่งสีแดงๆรอบสนามฟุตบอลแทน 

เนื่องจากยังไม่หน้าร้อนกว่าพระอาทิตย์จะขึ้นก็ซักพัก  ที่สนามนั้นเค้าไม่เปิดไฟ ก็เห็นแบบลางเลือนจากไฟถนนใกล้ๆ ...งานนี้หากมีขี้หมากองอยู่ ก็เสร็จ เห็นวิ่งไปวิ่งมาใกล้ๆหลายตัว กลัวเหมือนกันแต่ยังไม่เคยเหยียบ... 

เพราะมันมืดเลยมองหน้าเพื่อนร่วมสนามไม่ชัด.. และเนื่องจากวิ่งที่นี่มาได้ซักพักแล้วก็พอจะคุ้นหน้าป้าๆลูงๆตายายขาประจำอยู่หลายคน หนุ่มๆที่อายุพอจะเหล่ได้ ก็ไม่เข้าแก๊ป ท่าวิ่งไม่สวยประทับใจจอร์จ ..เลยไม่เคยเหล่ใคร...ฟังเพลงวิ่งโลดๆอยู่คนเดียว...(น่าสงสาร) 

หากเช้าวันนี้...ขณะที่กำลังเดินตามจังหวะเพลงของ After School เพื่อวอร์มอัพอยู่ ก็มีเงาดำๆวิ่งผ่านไปด้วยท่วงท่าสวยงามอย่างรวดเร็ว ...ฟิ้ว... พระเจ้าช่วยกล้วยทอด!  .. วิ่งได้เร็วมาก... จากสรีระดูก็รู้ว่าเพศชาย วิ่งเร็วขนาดนี้ไม่น่าจะรุ่นคุณลุง  หน้าตาเป็นไงไม่รู้เพราะพระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น ประทับใจท่าวิ่งมาก งามสง่าและเร็วโคดๆ... ขาประจำไม่มีใครวิ่งเร็วเช่นนี้...

เคยอ่านกระทู้ในเวปว่าหากเจอหนุ่มถูกใจ ให้วิ่งไปประกบทันที!!!

วิ่งตามมันทันที่ไหนล่ะคะคู้ณ!!...  หากสะเออะวิ่งตาม หัวใจวายตายในร้อยเมตรแรกแน่นอน ...

แต่ข้อดีของสนามวงกลมก็คือไม่ต้องวิ่งตามให้เหนื่อยร้อก ...เดี๋ยวเค้าก็ตามเราทันเอง  (อี..อิ) แหงแซะ...ตามทันอีกรอบละ... ไอ้เรามันช้า... ไม่มองใครเลยนะท่าน...

พระอาทิตย์ก็เริ่มขึ้น.. สว่างขึ้นเรื่อยๆ... เค้ามาวิ่งก่อนเราอีก... แต่ก็ยังวิ่งแบบเหมือนมีกระทิงวิ่งไล่ขวิดอยู่แบบเดิม.. .ตอนนี้ยังไม่เห็นหน้าเค้าหรอกค่ะแม้จะสว่างแล้วก็ตามที เพราะเค้าวิ่งเร็ว..มองไม่ทัน.. ตาแชแหมมาก...

...ได้แต่ชื่นชมท่วงท่า...วิ่งได้สวยกว่าพวกขาประจำโคดๆ... 

เราก็วิ่งเพลิ้น...จงใจผ่อนฝีเท้าให้ช้านิดๆ เค้าจะได้แซงง่ายๆ... 5555

ก็เพราะมัวแต่เหล่นี่แหละ.. ลืมนับรอบ ทำให้วิ่งเกินลิมิทตัวเองไปซะฉิบ..แหง่ม ...ตอนนี้ยังเจ็บหัวแม่เท้าอยู่เลยค่ะ ...กรรม...

พอเราหยุดเดิน (ใกล้หมดลมแล้ว...ไม่สามารถ..)

คราวนี้ปกติเดินคูลดาวน์นี่ เราจะเป๋ไปเดินเลนนอกสุดอ่ะนะ จะได้ไม่กีดขวางชาวบ้านเค้า ซักพักก็รู้สึกว่ามีคนมาหยุดวิ่งเลนใกล้ๆด้านหลัง... ไม่ได้หันไปมองหรอกว่าใคร..เพราะมัวแต่ฟังเพลง...

เดินไปได้รอบนึงก็เพิ่งรู้ว่าเค้าเดินตามมาไม่ห่างนัก.. .  เห็นเราเหวี่ยงแขน ...เค้าก็เหวี่ยงมั่ง..(ลอกเลียนแบบกันนี่นา) ...ไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ... ท่านี้ไม่มีลิขสิทธิ์...

แอบเร่งสปีดการเดินอีกนิดนึง (ทั้งๆที่หัวแม่เท้าก็แปล๊บๆอยู่)... เผอิญเค้าเจอเพื่อนมั้ง.. เห็นหยุดทักทายกัน  นายคนเป็นเพื่อนนั่น เคยเห็นค่ะ...วิ่งบ่อยๆ

เราก็หันไปเหล่...อือม์ ...หน้าตาตี๋ ใช้ได้... ขายาวดีด้วย.. มิน่าวิ่งสวย...เปอร์เซ็นต์ไขมันน่าจะน้อยกว่าเรา.. เล่นวิ่งซะพลิ้วอย่างนั้น..

ก็เห็นเขาหันๆมาเหมือนกันสงสัยรู้ตัวว่าโดนจ้องแหงม...

...แต่เนื่องจากต้องรีบกลับไปอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงานเลยต้องรีบโกย (เพราะวิ่งเกินไปหลายรอบ) ...เสียดายเพราะคุณตี๋นักวิ่งเธอยังไม่กลับ...

...นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.. .ความน่ารักของหนุ่มบนลู่ ทำให้คนเราอึดได้กว่าปกติ....

ยังเจ็บหัวแม่เท้าด้านซ้ายอยู่เลยค่ะ... กำลังคิดว่าพรุ่งนี้จะไปวิ่งอีกดีมั้ย (ปกติพรุ่งนี้เป็นวันพักขา)...  ถ้าไม่ไป เค้ามาแล้วไม่เจอ จะทำยังไง... ถ้าไปแล้วเกิดหัวแม่เท้าหักจะทำยังไงดี...ยังคิดไม่ตกจนถึงตอนนี้.... 

Create Date : 13 มีนาคม 2556
Last Update : 29 มีนาคม 2556 15:19:36 น.		0 comments
Counter : 671 Pageviews.
Share Tweet