หากการตื่นตีห้า กับ ตื่นตีสี่ครึ่ง... บอกตรง... ครึ่งชั่วโมงนี้มีความหมายนักแลระหว่าง สติ กับ สตึ ...

...ดีที่รถตอนเช้าไม่มาก เลยไม่ได้ขับไปเสยใครเข้้า...  

และด้วยความสตึและความง่วง หลังจอดรถแล้ว เลยเดินๆเต้นๆแบบเบลอๆไปยังจุดหมาย... พระอาทิตย์ก็ยังไม่ขึ้น... ไม่เห็นจะรู้จักใคร .. หากแม้สติดิชั้นจะสตึๆ แต่ก็ยังดีพอที่จะสอดส่ายหาคุณหนุ่มตี๋ลมกรดสุดปิ๊ง... แม้ในใจจะคิดแบบ ...หน้าก็จำไม่ได้... แล้วตรูจะรู้ได้ไงล่ะเนี่ย... อาศัยเงารูปร่างคุ้นๆเดาๆเอา ..แล้วค่อยไปยืนยันตอนเธอวิ่งอีกที (จำได้แต่ท่าวิ่ง  ...ปิ๊งหนุ่มภาษาอะไรไม่รู้ยายนี่ มีคนเดียวในโลกนี่แหละ) 

หากลองจินตนาการ ...มนุษย์เต็มไปหมด ใส่เสื้อวิ่งเหมือนๆกัน มีไฟส่องสว่างเป็นจุดๆ ...คงเจอหรอก..>>>> ก็ไม่เจอน่ะสิคะ  ฮือ...เศร้า...

... เพื่อนตัวเองที่เจอทุกวัน ยังมองไม่เห็นมันเลย จนกระทั่งมันเข้ามาทักนั่นแหละ..!! ถั่วขั้นเทพจริงๆ ... 

...Fitness level: เอาไป 7/10 พอ... เช้าเกิ๊น.. สตาร์ทยังไม่ค่อยติด... กำลังสงสัยว่า พวกที่ซ้อมวิ่งตอนเย็น... มันจะตื่นมาวิ่งพร้อมนกออกหากินอย่างนี้ไหวรึเนี่ย... 

Exercise: วิ่งสิฮ้า... 

พอเค้าบอกให้ไป... ก็เริ่มออกวิ่งเหยาะๆ... อย่างที่บอกไปแล้วว่ากะว่าจะวิ่ง 4 กมนี่ให้ได้ใน 21 นาที... ยี่สิบเมตรแรกก็ดีอยู่หรอก อู๊ย... วิ่งแซงคนโน้น คนนี้อย่างภาคภูมิใจ ... แต่.... มันก็ดีแค่ยี่สิบเมตรนั่นแหละ..  ...แฮ่... อีก 3980 เมตรนั่น แถกไปแบบปลาดุกพยายามหายใจอยู่ในกะละมังน้ำหรอมแหรมของแม่ค้าที่ตลาด!!! 

...ตกลง ที่วิ่งๆมาเป็นอาทิตย์นี่มันไม่มีผลเล้ย... ดิชั้นโทษไอ้ 30 นาทีที่ต้องตื่นก่อนกำหนดค่ะคุณๆ.. ไม่นิยมบั่นทอนกำลังใจตนเองค่ะ  ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น เราถูกเสมอ...เอิ๊ก...

...เล่ามาถึงตรงนี้... คงจะเดากันได้แล้วใช่มั้ยคะว่า ...ทำไม่ได้ร้อก...เป้าหมาย 21 นาทีนั่นน่ะ...  เป็นความเพ้อเจ้อส่วนตัว... วิ่งจนหัวใจจะหลุดอ๊อกออกมาทางปากแล้ว ยังเกือบ 24 นาทีแหนะ... (ดีกว่าสี่ปีก่อนแค่ 4 นาทีกว่าๆเอง ...มันวิ่งดีขึ้นได้ปีละนาที???...  ทุเรศตัวเองจัง..) ไม่สงสัยอีกเลยว่า ทำไมไม่เคยเป็นนักกีฬาสี นักกีฬาอนุบาล นักกีฬาโรงเรียน นักกีฬาคณะ กะเค้าเลย... ก็ฝึกให้ตาย สถิติดีขึ้นปีละนาทีเดียว ...ฝึกไปก็เสียข้าวสุกเปล่าๆ... 

..ถึงเส้นชัยโดยสวัสดิภาพ.. ไม่ล้มพับไปก่อนก็ดีถมแล้ว .... แต่จะว่าวิ่งหอบๆมาอย่างจืดๆก็ไม่เชิงนะคะ..

ประการแรก... ขณะอีกครึ่งกิโลจะถึงเส้นชัย ...มีหนุ่มหน้าตาหน้ารัก (จริงจริ๊ง) ขี่จักรยานมาใกล้ๆ... หันมามองด้วยอ่ะ... เอิ้ว..  ...ขอนอกใจคุณตี๋สามวิ... 

หากการชำเลืองนั้นคิดได้สองแง่ ...หนึ่ง... เราน่ารัก ..ว้าย .. (หน้าด้านชมตัวเองได้ด้วย) ...สอง... ไอ้นี่มันแปลก... เพราะไม่ยอมใส่เสื้อวิ่งที่เค้าแจกเหมือนคนอื่น แถมยังยัดโทรศัพท์ กุญแจรถบวกรีโมท ทิชชู่ mp3 player ใส่กระเป๋าตุงอย่างแรงทั้งสองข้าง ...ถ้าไม่ผูกเอวไว้ดีๆ คงได้อนาจารกลางทางไปแล้ว... สภาพเช่นนั้น แถมเหนื่อยหอบเปียกชุ่มยิ่งกว่าลูกหมา คงสะดุดตาเป็นที่ทุเรศอย่างยิ่ง 

...แต่บอกแล้ว เราไม่นิยมด่าตัวเอง...ดังนั้น คิดได้ประการแรกอย่างเดียว..อิ..

ข้อสอง ... เพิ่งรู้ว่าแม่ค้าไก่ย่างข้างทางเค้ามาขายกันเช้าม้าก... ยังไม่เจ็ดโมงเลย โหย... ปิ้งไก่ควันขโมงยังกะเผากระดาษไหว้เจ้าวันตรุษจีน... เราวิ่งฝ่าหมอกควัน เผลอๆคิดว่าอยู่แม่ฮ่องสอนหน้าหนาว... สปีดช้าลงอย่างเห็นได้ชัด  ...หอมและหิวอ่ะค่ะ...

...ถึงเส้นชัย ดิชั้นก็ไม่พูดไม่จา ...พอหายใจทันก็เร่ตรงไปยังซุ้มโจ๊กทันที ...และกว่าเพื่อนๆจะเดินมาถึง โจ๊กหนึ่ง โก๋สอง ไข่สาม (ว้าย... คนรึนั่น  ) แถมด้วยน้ำเต้าหู้อีกสองแก้ว ก็ลงไปนอนในกระเพาะเรียบร้อย... 

...คือ... บอกนิดนึง ...ขณะกำลังโซ้ยไข่ลวก... มีความรู้สึกเหมือนเห็นคนคล้ายๆคุณตี๋ลมกรดเดินผ่านแว้บๆอยู่บนถนนด้านหน้าค่ะ บุพเพแน่เลย!!! 

...แต่คือ... ด้วยความที่กำลังกิน... (เดาได้ใช่มั้ยคะว่าเกิดไรขึ้น) ...หนุ่มก็เดินผ่านไป ดิชั้นก็กินไข่ลวกไป.. แฮ่...

...ชาติก่อนคงทำบุญกับอาหารแทนที่จะทำบุญคู่กับใครแหงม.. 

สรุปจบวันนี้ ...แม้จะไม่ได้ 21 นาทีตามเป้า แต่ถือว่าได้ทำบุญบริจาคการกุศล ก็ใช้ได้แล้ว จริงมั้ยคะ 

..หนุ่ม>>> คลับคล้ายคลับคลาว่าจะเห็นคุณตี๋ แต่ไข่ลวกสำคัญกว่า ... พรุ่งนี้ขอหยุดพักหนึ่งวัน ตีสี่ครึ่งวันนี้ทำเอาระบบรวนไปหมด... วันอังคารเอาใหม่ 

... น้ำหนัก... ยังไม่ได้ชั่งเล้ย... กินเข้าไปขนาดนั้น ...หวาดๆเหมือนกันว่ามันจะขึ้น... ไม่เป็นไร เป็นเด็กดีใหม่ก็ได้เนอะ...