สาวตาถั่ว แรงจูงใจกับความร่วมมือของนิ้วหัวแม่เท้า

แฮ่ม...ก่อนจะพล่ามขออัพเดทความฟิตในวันนี้กันก่อนนะค้า...

Fitness : 9/10 ฟิตมาก ...เมื่อคืนกินอิ่ม นอนหลับนิ้วหัวแม่เท้าซ้ายได้พักเต็มที่เลยไม่งอแง 

Exercise :วิ่งฮับ... Average Heart rate 143, time 1.30 hr., Cal burned 760 (เราว่าเครื่องมันเว่อร์ไปนิดนะ), 10,615 ก้าวในเวลาชั่วโมงครึ่ง...ต่อด้วยไปเดินช้อปปิ้งอีกสามชั่วโมง..แฮ่ม 

Nutrition :วันเสาร์เป็นวันปล่อยปอบของสัปดาห์ ... ซัดมันทอด/ฟักทองทอด โอเลี้ยงและเย็นตาโฟสองชามตอนกลางวัน ...ตอนเย็นยังมีสติ หม่ำแค่ส้มโอกะมะม่วง

วันนี้วันเสาร์ไม่ต้องรีบตาลีตาเหลือกไปหาเลี้ยงตัวเอง เลยตัดสินใจออกไปวิ่งสายกว่าปกติประมาณสิบห้านาที แต่ยังเล็งว่าควรเสร็จก่อนแดดแรงกล้า กลัวฝ้าขึ้นน่ะค่ะ ไม่ใช่อะไรหรอก ยูวีเดี๋ยวนี้แร้งแรง... วางแผนสวยทั้งทีชีวิตนี้ ต้องสวยเบ็ดเสร็จสิคะ จริงมั้ย...

เนื่องจากเมื่อวานหยุดพักนิ้ว เช้านี้เลยเดินไปยังสนามอย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่ว่าจะมีโอกาสได้เจอหนุ่มตี๋นักวิ่งลมกรดท่าสวยที่ประทับใจสุดๆมาตั้งแต่วันพุธอีกรึเปล่า แต่เตรียมสวยไว้ก่อน... เลยคว้าตุ้มหูอันเล็กๆมาใส่ด้วยค่ะ (ปกติแหกขี้ตาไปวิ่งเช้าๆอย่างนี้ เคยพิศหน้าตัวเองในกระจกซะที่ไหน) ...แต่วันนี้พิเศษ โดนสั่งมาว่าควรแต่งให้ดูดีหน่อย (แล้วไอ้ตุ้มหูเม็ดกระจิ๋วนี่มันจะช่วยได้ไงก็ยังไม่เข้าใจแฮะ... เช้าเกินสมองคงยังไม่ทำงานแหงแซะ )

มาถึงสนามวิ่งเริ่มสว่างแล้ว เห็นลู่วิ่งลางเลือน กวาดตามองรอบสนามปร๊าด... ไม่ยังกะเจอเงาตะคุ่ม ท่าเยื้องก้าวสวยงามและรวดเร็วประหนึ่งวิ่งไล่กวดควายเหมือนเช่นวันก่อนโน้นซักกะนิด... ใจแป้วเล็กน้อย  สงสัยหนุ่มเธอไม่มาแหงม ...ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ...มาออกกำลังเพื่อประโยชน์ตัวเองนี่นา

หลังจากวอร์มอัพซักพักก็ออกวิ่งเหมือนทุกที วันนี้เนื่องจากไม่มีหนุ่มตี๋ที่เล็งไว้วิ่งในเลนในสุด เลยกลับมาวิ่งในเลนห้าขาประจำเหมือนเดิม ไม่ต้องกระแดะทำเบียดหนุ่มเหมือนทุกที 

...วิ่งไปได้ซักพักโดนหนุ่มๆ และเด็กๆแซงไปหลายคน (วันเสาร์ ขาจรเยอะน่ะค่ะ) แล้วก็โดนหนุ่มในเสื้อแจ็คเก็ตสีเขียวฟ้าในเลนแปดวิ่งแซงไป... จำกันได้มั้ยคะ คนรู้จักของหนุ่มตี๋ลมกรดเรานี่ไง วันนี้เธอกลับมาใส่แจ้คเก็ตตัวที่เราจำได้อีกครั้ง เนื่องจากวิ่งเลนใกล้กันเกิน เลยไม่ทันได้มองว่านายนี่จ้องเราทะแม่งๆเหมือนวันก่อนรึเปล่า... แต่ช่างมัน ไม่ใช่จุดมุ่งหมายนี่ อย่าไปใส่ใจมาก (...สารภาพนิด... หากนายนี่มันใส่เสื้อตัวอื่นนอกเหนือจากแจ็คเก็ตตัวนี้... ก็ยังจำไม่ได้อยู่ดีค่ะ จำได้แต่เสื้อ ไม่สนใจคนใส่.. ตรงมาก...)

วิ่งไปอีกนิดก็เหลือบไปเห็นหนุ่มขาวๆ ใส่เสื้อวิ่งกางเกงวิ่งสีแดงแปร๊ด ดูคุ้นๆแต่แปลกพิลึกยังไงพิกลจ้อคกิ้งอยู่ในเลนนอกสุด มีผู้หญิงผมยาวหยิกๆคนนึงเดินอยู่ในเลนใกล้ๆ

...แวบแรกที่เห็นนึกว่าหนุ่มตี๋ลมกรดของเรา ในใจอุทานไปแล้วว่า ...เฮ้ย! มีเมียแล้วเหรอ  ...หากเมื่อเราวิ่งตามมาอยู่ในระยะห่างประมาณซักยี่สิบเมตรพร้อมพยายามเพ่งดูคุณเธออย่างสุดความสามารถ แม้ดูรูปร่างผาดๆจะคุ้นเหมือนกันแต่ก็รู้สึกไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันด้วยเหตุผลต่อไปนี้ 

- หนุ่มตี๋ลมกรดที่เคยเห็นแม้จะใส่เสื้อวิ่งกางเกงวิ่ง หากไม่เคยยัดชายเสื้อเข้าด้านในเรียบกริบ แถมใส่ที่รัดเข่าด้วย... อีกอย่าง ปกติเธอวิ่งแบบสปีดรถซาเล้งตามไม่ทัน ...หากตานี่วิ่งสปีดอย่างกับหอยทากเป็นตะคริว ต่อให้นิ้วหัวแม่เท้าเราหักทั้งสองข้าง ก็ยังวิ่งแซงอีตานี่ได้บายๆ

- แม้ดูช่วงไหล่บวกสีผิวจะคุ้นๆ แต่ก็ยังต้องขมวดคิ้วเพราะเราว่าคนนี้มันสูงไปนิดเปล่าเนี่ย แถมผมมันฟูแปลกๆด้วยแฮะ...

...มาถึงตรงนี้แคลงใจสุดๆ ...ตอนที่เราวิ่งผ่านนายหอยทากนี่ได้ชำเลืองดูนิดนึง ยังไงก็ไม่แน่ใจอ่ะ... 

...คุณๆขา...สารภาพตามตรงคือ ...เราจำหน้าหนุ่มตี๋ที่เราปิ๊งไม่ได้อ่ะ!!! ... ฮือๆๆๆๆๆ... บ้าแล้วๆๆๆๆ

คือ..สองวันก่อนโน้นมันมาแต่เช้ามืดนี่... แถมเธอก็วิ่งซะเร็วปานนั้น... แม้จะได้เหล่ๆมองๆบ้างตอนพระอาทิตย์ขึ้นแล้วแต่ก็ไม่เคยแบบ...จ้องกันซึ่งๆหน้านี่ ...แล้วปกติความสามารถในการจำหน้าคนของเราก็อยู่แค่ระดับสมองปลาทอง มันสั้นยิ่งกว่าสั้น ...ยิ่งไม่ได้มองตรงๆแบบนี้... จำไม่ได้อ่ะ... แงๆๆๆๆๆ....

...จำได้แม่นอย่างเดียวคือท่าวิ่ง!!! กรรม...  หากนายนี่มันไม่วิ่งไม่มีทางตรัสรู้ได้เลยน่ะดี๊...

แต่จนแล้วจนรอดนายหอยทากกางเกงแดงนี่ก็ไม่วิ่งซักที ได้แต่ย่ำแท่ดๆๆๆๆ ช้าๆๆๆๆๆ ไปเรื่อยๆ... แถมมาหลังเรา เลิกก่อนเราตั้งน้านๆ (ผิดวิสัย) หรือเพราะมีเมียมาด้วยก็ไม่รู้...

...เราวิ่งเสร็จแล้ว... เดินคูลดาวน์อย่างอ้อยสร้อยเสร็จแล้ว ...คุณหอยทากก็พาเมียกลับไปแล้ว... ตราบจนกระทั่งบัดนี้ ก็ไม่รู้อยู่ดีว่านายหอยทากกางเกงแดงเป็นคนเดียวกับคุณตี๋ลมกรดที่เคยเหล่รึเปล่า... อยากตาย อยากตาย... 

มาเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนสนิทคุณพี่ต๋อยฟัง ...คุณพี่หัวเราะซะอย่างกะม้ามจะหลุด น้องสาวร่วมโลกตาถั่วแถมความจำสั้นดั่งปลาทอง  แม้แต่หนุ่มที่ปิ๊งยังจำหน้ามันไม่ได้เลย!!... ติ๊งต๊องดีแท้...

...ก็แหมมมมม... เราประทับใจท่าวิ่งเค้านี่คะ... แถมนายตี๋นั่นก็ไม่ได้หน้าหล่อเหมือนเคนภูภูมิซะหน่อย จ้องตรงๆก็ไม่เคย ...ใครใคร้มันจะไปจำได้ล่ะ ...สมองคนเรามีหยักจำกัดนะเฟร้ย...

สรุปยอดวันนี้... ได้วิ่งอย่างมีความสุขเพราะหัวแม่เท้าซ้ายเป็นใจ ไม่โอดครวญ ...หนุ่ม? >>> ขอกลับไปดูหน้าอีกทีนะคะคุณๆถ้ามีโอกาสแต่ถ้าหากเค้าไม่ยอมวิ่งสปีดไล่ควายอีกล่ะก็นะ ...เราก็เขียดเด็ด ปิดฉากได้เลยเพราะไม่มีทางรู้ได้เลยว่าตกลง ตัวเองไปปิ๊งใคร... กรรมเจงๆ

Create Date : 17 มีนาคม 2556		0 comments
Last Update : 17 มีนาคม 2556 0:30:14 น.
Counter : 683 Pageviews.
Share Tweet