เมื่อลีโอนาร์ด เป็นผู้ชายในฝันของสาวๆทั่วโลก ย่อมไม่พ้นที่จะมีสาวๆมากมายคิดอยากจะจับเขาไว้เป็นของตัวเอง แต่ความคิดจะหาห่วงมาผูกคอตัวเองและหยุดไว้กับผู้หญิงคนเดียวทั้งๆที่เขาจะมีผู้หญิงกี่ร้อยกี่พันก็ได้ มันจะไม่มีวันเกิดขึ้นกับเขาเด็ดขาด และสาวน้อยอย่างเอวิกาที่เขามองปราดเดียวก็ดูออกว่าเธอก็คิดจะจับเขาเข้าสู่พันธะสมรสด้วยอีกคนหนึ่ง เขาอยากจะบอกสาวน้อยแสนซื่อนั่นว่าเสียเวลาเปล่า เพราะคนอย่างเขาไม่มีวันตกหลุมพรางของผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้
เอวิกาไม่เคยสนใจผู้ชายคนไหนสักคนบนโลกนี้ แต่เมื่อเธอเกิดสนใจใครขึ้นมา กลับเป็นลีโอนาร์ด แม้จะรู้ดีว่าเขาไม่มีทางจะเดินเข้าสู่กับดักง่ายๆ แต่ในเมื่อเธอมีตัวช่วยชั้นดีมากมายรวมทั้งมารยาหญิงที่เธอไม่คิดว่าจะมีติดตัวมา ยังไงพ่อของลูกเธอก็ต้องเป็นลีโอนาร์ดคนเดียวเท่านั้น
เพราะความผิดหวังจากคนที่เคยรักทำให้ดักลาสไม่คิดว่าตัวเองจะมีได้รู้จักคำว่ารักอีกครั้ง แต่เมื่อได้พบกับบราลี ลูกน้องสาวสวยที่ทำให้คนที่ไม่คิดจะทำตัวเป็นสมภารริอ่านกินไก่วัด ยอมละเมิดกฏของตัวเองทันใด เขาไม่สนใจว่าจะทำอย่างไรถึงจะได้ตัวเธอมาอยู่ใกล้ๆ มันอาจจะหน้าด้าน หน้ามึน แต่ลงถ้าเขาต้องการแล้วอะไรก็ขวางไม่ได้ แม้แต่ตัวของบราลีเองก็ตามที
บราลีอาจจะเป็นสาวสวยที่ดูไม่มีพิษสงอะไร แต่เนื้อแท้แล้วเธอคือจารชนที่แฝงกายเข้ามาล้วงความลับสำคัญจากดักลาส แต่ที่เธอต้องทำเพียงเพราะความจำเป็นเพื่อแลกกับชีวิตของเธอและแม่ ภารกิจที่เคยคิดว่าจะไม่ยากเย็นเกินไปกลับต้องลำบากเพราะเธอกลับไปถูกตาต้องใจดักลาสเข้าอย่างจัง งานนี้ก็คงต้องเรียกว่าเป็นคราวซวยของเธอโดยแท้ จะสลัดหรือบ่ายเบี่ยงเท่าไร เธอก็จัดการดักกลาสให้ออกจากชีวิตเธอไม่ได้เสียที
ความรู้สึกที่เลโอนาร์ดไม่รู้จักมาก่อนและเฝ้าปฏิเสธมันยอมได้อยู่ใกล้เอวิกากับพลิกตลบอย่างรุนแรง เมื่อเขาได้เป็นเจ้าของครอบครองตัวเธอ แต่แทนที่ทุกอย่างจะดำเนินไปอย่างที่ใจเขาต้องการ หรือง่ายดายดั่งเช่นก่อน กลับไม่เหมือนเดิมเพราะเอวิกาไม่ต้องการเขาอีกต่อไป เพราะความเข้าใจผิดบางประการ แต่คนอย่างลีโอนาร์ด เมื่อต้องการใครหรือสิ่งใด เขาก็ไม่มีวันยอมปล่อยมือจากสิ่งนั้นเด็ดขาด แม้เขาจะไม่รู้จริงๆว่าเพราะอะไรจึงหวงแหนเอวิกายิ่งนัก
ความฝันอันสวยงาม อ่อนหวานและมีแต่คำว่ารักไม่เหลืออีกแล้ว เพราะความจริงที่เอวิกาได้รับรู้ว่า ความสัมพันธ์ที่เกิดจากความไม่ตั้งใจของลีโอนาร์ดอาจจะแอบแฝงมาด้วยผลประโยชน์บางประการ นั้นคือเธอคงเป็นเพียงดอกเบี้ยที่ใช้พยุงฐานะทางครอบครัว แม้จะเคยรักแต่เอวิกาก็พร้อมจะตัดใจ ถ้าไม่ได้รัก เธอก็ไม่คิดจะเป็นแค่นางบำเรอ
แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าบราลีคืออสรพิษสาวที่อาจจะทำร้ายเขาได้ทุกเมื่อ แต่ดักลาสก็ไม่ยอมให้นางโจรสาวอย่างบราลีรอดพ้นเงื้อมมือเขาไปได้ และการคุมขังที่ดีที่สุดคือ เก็บเธอไว้ใกล้ตัวให้มากที่สุด รีดเค้นทุกความลับออกจากปากของจำเลยสาวคนนี้ หากสิ่งที่เขาปฏิเสธไม่ได้คือ เขาหวงแหนและเป็นห่วงเชลยสาวคนนี้ยิ่งกว่าตัวเองเสียอีก
ต่อให้ตายบราลีก็ไม่อาจบอกความจริงทุกอย่างกับดักลาสได้ เพราะทุกอย่างมันเกี่ยวพันกับชีวิตของที่เธอรัก แต่อาจจะเป็นเพราะคำว่ารัก คำเดียวโง่ๆหรือเปล่าที่เธอยอมจะเชื่อมั่นในตัวของดักลาส เธอไม่รู้ว่าหากยอมเสี่ยงที่จะวางทุกอย่างลงบนมือของเขา เธอจะได้ความสุขทุกอย่างกลับมาหรืออาจจะเป็นหายนะที่สุดในชีวิต
เมื่อเขาเป็นคนทำลายความเชื่อมั่นและความรักที่เอวิการเคยมีต่อเขาลงไป แต่ลีโอนาร์ดจะไม่ยอมให้มันหมดไปจากใจของเอวิกาแน่นอน เขารู้ดีว่าเธอไม่มีวันจะสิ้นรักในตัวเขา เพราะเขาไม่มีวันยอมให้เกิดขึ้นเด็ดขาด เมื่อเขาได้รักเอวิกาแล้ว หัวใจของเธอก็ต้องเป็นของเขาเพียงผู้เดียว
แม้มันจะเต็มไปด้วยแผนการมากมายแค่ไหน แต่ทุกอย่างที่เขาทำก็เพื่อบราลีเท่านั้น เธอไม่ใช่แค่โจรสาวที่คิดจะขโมยข้อมูลสำคัญของเขาเท่านั้น แต่เธอกลับนำของสำคัญที่สุดของเขาไปด้วย นั่นก็คือหัวใจของเขา ที่มันพร้อมจะเป็นของเธอตั้งแต่แรกพบ
เรื่องนี้ก็ยังมีสองคู่เช่นเดิมค่ะ คู่แรกลีโอนาร์ดกับเอวิกา พระเอกที่ยังคงความเป็นมิสเตอร์เพอเฟคให้เราได้อิจฉานางเอกตลอดๆ พระเอกที่ไม่เคยเชื่อว่าตัวเองจะได้พบความรักกับสาวคนไหนง่ายๆ และยิ่งมาเจอนางเอกที่เห็นก็รู้ว่าพยายามอ่อยเขาสุดฤทธิ์ของแบบนี้ก็ได้แต่เล่นไปตามเกมส์ของเธอ โดยไม่รู้เลยติดใจนางเอกตั้งนานแล้ว จนเมื่อได้เค้านั่นล่ะ ถึงได้หวงแหนเสียเหลือเกิน แต่นางเอกเริ่มรู้แล้วว่าพระเอกไม่น่าเอามาทำสามี แต่จะหนีก็ไม่ได้แล้วเพราะพระเอกรักไปแล้ว สุดท้ายจะพยายามปลีกตัวเท่าไรก็ไปไม่รอด ก็เลยลงเอยกับพระเอกไป ด้วยอาการพ่อแง่แม่งอนกันไปพอหอมปากหอมคอ
ส่วนอีกคู่ นางเอกเป็นจารชนสาวที่ถูกส่งมาล้วงความลับพระเอก แต่ภารกิจไม่สำเร็จเพราะพระเอกแกดันมาติดใจนางเอกเสียก่อน การทำงานเลยไม่ราบรื่น และเมื่อพระเอกรู้ว่านางเอกเป็นใครก็ทั้งรักทั้งโกรธที่บังอาจมาล้วงคองูเห่า แต่จะให้ลงโทษก็ทำไม่ลงเพราะรักเขา เลยต้องกักขังนางเอกเสียเอง ก็อาจจะมีลงโทษกันบ้างในฐานะที่นางเอกทำผิด แต่ทำไม่มากเพราะใจมันห่วงใยนางเอก สุดท้ายพระเอกนี้ล่ะก็เป็นคนปกป้องและช่วยนางเอกจากอันตรายทั้งหลายเอง
เป็นผลงานเล่มที่ห้าของมณีจันท์ที่ออกมาให้อ่านค่ะ รวดเร็วจริงๆถ้านับการเขียนงานของนักเขียนหนึ่งคนค่ะ แต่เนื้อหาและความสนุกยังไม่ลดลงค่ะ เล่มนี้อาจจะมีเนื้อหาสาระอะไรมากขึ้นตามไปค่ะ ถ้าเทียบกับเล่มก่อนจากสองชุดที่ผ่านมา
พระเอกของมณีจันท์เค้าจะคงความเป็นผู้ชายที่น่าจับมาทำสามีอยู่ไม่เปลี่ยนแปลงค่ะ คือแกเป็นผู้ชายสมบูรณ์แบบทุกด้าน แต่ไม่ค่อยเชื่อในคำว่ารัก จนมาเจอนางเอกนี้ล่ะ จากผู้ชายไม่โรแมนติก จะกลายเป็นอีกคนหนึ่ง แกจะเป็นพวกขี้อ้อน รักนางเอกสุดๆ แสนจะปกป้อง แต่อาจจะมีปัญหาเรื่องปากแข็งอยู่บ้าง เป็นพวกรัก แสดงออก แต่ไม่บอกมีอะไรไหม ผู้หญิงข้าใครอย่าแตะ ห้ามมอง ห้ามจีบ ห้ามยุ่ง ห้ามกอด สารพัดจะห้าม หวงโว้ย อะไรแบบนั้น ไม่มีล่ะจะเป็นพวกโลเล แม้จะไม่ยอมบอกว่ารักแต่การกระทำมันฟ้อง
แต่ดักลาสเนี่ยจะไม่ค่อยปากแข็งเท่าลีโอนาร์ดค่ะ เพราะแกแสดงแต่แรก ไม่เหมือนลีโอนาร์ดที่อาจจะเก๊กหน่อยเพราะรู้ว่านางเอกอ่อยให้เลยมีกำแพงกว่านิดหนึ่ง แต่พอเขาไม่มีกำแพงกับนางเอก นางเอกกลับไม่มั่นใจเอาเสียแทน แต่จะยังไงพระเอกเค้าก็ได้ใจฟีน่าอยู่เสมอค่ะ
และที่มาสังเกตุก็ตอนคนเขียนเค้าบอกล่ะว่า พระเอกเรื่องนี้ขี้อ้อนมาก ตอนแรกไม่คิดนะคะ พอมาอ่าน จริงแหะ แกขี้อ้อนจัง แต่ถ้านึกให้ดี พระเอกของมณีจันท์ก็ขี้อ้อน(เมีย)ทุกคนเลยนี้หว่า
ส่วนนางเอกก็ต้องสาวไทย แน่นอนแม้จะลูกครึ่งก็ต้องไทยไว้ก่อนจะได้ไม่เสียดุลการค้า นางเอกอย่างเอวิกา เหมือนจะเป็นคุณหนูแต่แท้จริงเธอคือสาวแสนอึดคนหนึ่งเพราะทำงานเกี่ยวกับผู้ลี้ภัย และเอวิกาก็มาแปลกว่านางเอกเล่มอื่นตรงที่เธอเป็นฝ่ายสนใจพระเอกก่อน รุกก่อน แต่เมื่อคิดจะถอยก็ไม่ทันพระเอกแล้ว อย่างที่บอกว่าเอวิกาเหมือนคุณหนูแต่ความจริงแล้วเธอเก่งกาจคนหนึ่งเลยค่ะ อาจจะขี้โวยวาย ขี้งอนบ้าง แต่เธอก็ตรงไปตรงมา มีความอดทนและรับมือกับทุกสถานการณ์สมกับเป็นเมียพระเอก
ไม่ต่างจากบราลีที่เป็นสาวที่มุ่งมั่นและเข้มแข็ง ไม่ยอมที่จะรอให้พระเอกมาเป็นฝ่ายช่วยเธอ เพราะเธอทำได้เอง แต่ยังไงก็ยังเป็นผู้หญิงที่ต้องการการปกป้องจากพระเอกอยู่ดีล่ะคะ
อ่านแล้วชอบอยู่แล้วค่ะ อิๆๆ จนไม่ต้องบอกล่ะเพราะว่าแนวนิยายสไตล์นี้ นี่ค่ะ พระเอกรักนางเอกมากๆ ทำทุกอย่างเพื่อนางเอกได้ ตัวแกไม่ซิง แต่ใจของซิงสำหรับฉันก็พอ พระเอกต้องฉลาด ไม่กินหญ้า ไม่งี่เง่า ไม่ทำร้ายนางเอกอะไรแบบนั้น พระเอกของมณีจันท์ยังชนะเลิศได้ใจอยู่
ส่วนนางเอก ก็โอเคค่ะ แต่ฟีน่าจะหมั่นไส้ยัยหนูเอวิกาเล็กน้อย ตอนแรกก็อยากได้เขามาเป็นสามี พอพระเอกเปลี่ยนใจแล้ว หนูเอวิกากลับจะไม่เอาแทน เพราะมาคิดเอาเองว่าพระเอกทำเพราะเรื่องผลประโยชน์บางอย่าง หนูเอวิกาก็เลยดูจะลีลา เล่นตัวไปหน่อยสำหรับฟีน่าค่ะ จนบางครั้งก็รำคาญความเรื่องมากของเธอ
หนูโคมเอ๊ย จะเล่นตัวไปไหนลูก ตอนแรกก็จะจับเขาทำสามี ตอนนี้ได้แล้ว ทำไมไม่เอาล่ะจ๊ะ อย่าเล่นตัวมากดิ เด๋วก็ได้กินแห้วแทนหรอก แต่ก็นะ พอเข้าใจนะว่าเธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นแค่ดอกเบี้ยที่เอาไว้พยุงธุรกิจพ่อ แต่หนูโคมจ๊ะ อีตาลีโอ แสดงออกขนาดนั้น มั่นใจหน่อยจ๊ะ ดีนะ พระเอกแกไม่ปล่อยมือง่ายๆไม่งั้น ชวดนะจ๊ะ
ทำให้ฟีน่าเลยหันไปชอบหนูบราลี หรือบีมากกว่าค่ะ เธอมีเหตุผลที่จะปฏิเสธมากกว่าเพราะยังไงก็มาหลอกพระเอก และไม่แน่ใจว่าพระเอกจะแค่หลอกลวงหรือเปล่า เพราะในชีวิตหาคนที่จริงใจไม่เจอ แต่หนูบี ปรับตัวและยอมรับความจริงใจของดักลาสง่ายกว่าหนูโคมเยอะค่ะ ฟีน่าเลยชอบหนูบีมากกกว่า
และเป็นอะไรที่แสนจะเข้ากับสถานการณ์เป็นอย่างดี เพราะช่วงที่ฟีน่าอ่านสัปดาห์ก่อน ประเทศข้างเคียงเราเกิดมีปัญหาสู้รบกันพอดี และหนูโคมเธอก็ดันทำงานให้สหประชาชาติเกี่ยวกับผู้ลี้ภัยให้กับประเทศนั้นพอดีเชียว เหมาะเจอะแบบไม่ได้นัดหมาย
และในเรื่องเปิดตัวเล่มต่อไปแล้ว แต่ข้อสำคัญคือฟีน่าไม่ได้สนใจหนุ่มๆเท่าไรค่ะ แต่สนใจเจ้าเซอร์บี้หมาของพระเอกในเล่มสองค่ะ เอากะเค้าซิ คนไม่สนใจ ดันสนใจหมา ทำไงได้ค่ะ ฟีน่าบ้าน้องหมาอ่ะ น่ารักน่าฟัดขนาดนั้น ดึงความสนใจฟีน่าไปหมดเลย แต่น่าเซ็งที่ได้ยินว่าเล่มสองกว่าจะออกก็ปีหน้าเลยค่ะ รอกันนานจนลืมไปเลย
ฟีน่ารู้สึกว่าเล่มนี้เนื้อหาสาระจะมากขึ้นมาหน่อยค่ะ เห็นได้จากเชิงอรรถของหนังสือค่ะ จะมีมากเชียวล่ะ และมีรายละเอียดอย่างอื่นมากขึ้น จนบอกตรงๆว่าบางช่วงก็ข้ามไปเลยค่ะ เพราะไม่เข้าใจอย่างตอนขับรถแข่งกันอะไรแบบนั้น ไม่ได้สนใจเท่าไรค่ะ แต่ต้องบอกว่ามณีจันท์เขียนนิยายที่พระเอกเป็นนักธุรกิจพันล้าน หมื่นล้านแล้วทำให้ฟีน่าเชื่อได้นะคะ ว่าแกทำธุรกิจไม่ใช่ไร่เลื่อนลอย บางเรื่องบอกพระเอกเป็นนักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรง(เยอะมาก) แต่เห็นแกลอยไปลอยมาเป็นโคมยี่เป็งเชียว ไม่เห็นจะทำมาหารับประทานอาราย วันๆก็บอกเลขาเอาเอกสารมาเซ็น อย่างเดียว หรือไม่ก็ไล่ปล้ำนางเอกเป็นอาชีพ 555 เป็นนักธุรกิจนี้สบายจังอ่ะ คือไม่ต้องใส่รายละเอียดเยอะมากหรอกค่ะ แต่แสดงให้เห็นสมองของพระเอกนิดหนึ่งก็พอค่ะ ฉากเดียวก็ได้ว่าแกทำงานจริงๆจังๆ
แต่ฟีน่ารู้สึกว่าเขาจัดหนังสือได้ขำดีค่ะ แหมแทบจะล้นขอบหนังสือเชียว ตัดคำยังไม่ดีค่ะ บางคำไม่ขึ้นย่อหน้าใหม่ก็ขึ้นอีกล่ะ ทั้งที่เป็นประโยคต่อกัน และมีหน้าหนึ่ง มีเนื้อนิยายมาต่อท้ายเชิงอรรถ ซึ่งปกติแล้วเค้าไม่มีค่ะ เชิงอรรถต้องไม่มีอะไรห้อยท้ายแล้ว สงสัยจะจัดหน้าไม่เรียบร้อยค่ะ คำผิด เหมือนจะเห็นอยู่บ้างนะคะ แต่ไม่มากเท่าไร หลายคนคงบ่นล่ะว่ายัยเรื่องมาก ทำไงได้ค่ะ อารายที่อ่านละเอียดก็เป็นแบบนี้ล่ะคะ สายตาจับผิด
และยังมีมุกพระเอกขี้อิจฉาแม้แต่ลูกตัวเองอีกแล้ว แต่อันนี้เห็นคนเขียนบอกว่าเขียนเพลินแล้วมันลืมไปนิดหนึ่ง รวมทั้งภาษาพูดผสมกับภาษาเขียนค่ะ บ้างคำอย่างมั่กมาก นี้ไม่น่าจะใช่ในการบรรยายค่ะ เพราะฟีน่าติดขนบเก่าที่ภาษาพูดก็คือภาษาพูด ภาษาเขียนก็ต้องให้เป็นทางการสักหน่อยค่ะ
แต่โดยรวมสำหรับงานของมณีจันท์ค่ะ เพราะเป็นนิยายที่ชื่นชอบ พระเอกรักนางเอกที่สุด ไม่หูเบา กินหญ้า งี่เง่า นางอิจฉาไม่มีความหมาย ตัวร้ายสู้พระเอกไม่ได้ เนื้อเรื่องไม่อืดอาดยืดยาดน่ารำคาญ ฟีน่าก็ยังชอบอยู่เหมือนเดิมค่ะ รออ่านเล่มที่สองอย่างมากเพราะอยากอ่านเจ้าเซอร์บี้นี้ล่ะ เห็นม่ะ พระเอกชื่ออารายฟีน่ายังจำไม่ได้แม่นเท่าหมาน้อยเลยค่ะ อิๆๆๆ