ถ้าสาวๆจะหลงใหลในเสน่ห์ของราชนิกุลหนุ่มลูกครึ่ง คุณชายอัครัช ก็คงต้องเว้นผู้หญิงอย่างหม่อมหลวงแพรวพรรณรายไว้สักคน เพราะเธอรู้ดีว่าคุณชายจอมเสเพลย์คนนี้เป็นคนที่ควรจะห่างไกลเป็นที่สุด ถ้าไม่ใช่เพราะคดีเด็ดที่นักข่าวสาวเช่นเธอไม่อาจจะปล่อยให้หลุดมือไปได้ เธอคงไม่ต้องลงทุนทั้งหว่านล้อม หลอกล่อ ใช้เล่ห์เหลี่ยมทุกประการเพื่อให้ได้อยู่ใกล้ชิดกับอัครัชให้มากที่สุด แต่แพรวพรรณรายก็ภาวนาว่าอย่าให้เขาความจำดีจนเกินไป จนจดจำแม่สาวแสบสุดขั้วอย่างเธอได้ก็แล้วกัน
อัครัชเป็นนักธุรกิจ และธุรกิจที่เขาทำแม้มันจะไม่ได้ถูกต้องไปเสียหมด แต่ถึงขนาดโกงชาติ ปล้นแผ่นดิน เขาก็ทำไม่ได้ และเมื่อต้องตกเป็นผู้ต้องสงสัยว่าบุกรุกป่าสงวน เขาจะไม่ยอมให้ใครยัดเยียดข้อหานี้ให้เด็ดขาด มันคงไม่รู้ว่ากำลังเล่นอยู่กับใคร เมื่อกับแม่สาวน้อยแพรวพรรณราย หรือในคราบพรรณราย ที่พยายามตบตาเขา เพื่อวัตถุประสงค์เรื่องข่าว เอาเถอะเมื่อแพรวพรรณรายคิดจะเล่นตลก อัครัชก็พร้อมจะไหลไปตามน้ำ
แม้จะเหมือนเสี่ยงแต่ถ้าแพรวพรรณรายได้ความจริง ก็คุ้มค่ากับความเสี่ยงนี้ หากสิ่งที่ค้างคาในใจคืออัครัชเกี่ยวข้องกับเรื่องเลวร้ายนี้หรือไม่ ใจหนึ่งก็เชื่อว่าเขาคือผู้บริสุทธิ์ แต่อีกหลายๆเหตุการณ์ก็ชวนให้เธอหวาดระแวงไม่ได้ หากก่อนที่เธอจะได้รับคำตอบเรื่องคดีปริศนา แพรวพรรณรายคงต้องระวังหัวใจตัวเองเสียก่อน เพราะอัครัชกำลังหว่านเสน่ห์ทำให้เธอหลงใหลในตัวตนของเขา
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา มีแต่สาวๆอยากจะยัดเยียดตัวให้อัครัชมากมาย จะมีก้อแต่เพียงแพรวพรรณรายเท่านั้นที่เขาอยากจะยัดเยียดตัวเองให้เธอรับผิดชอบเสียเหลือเกิน จนกำแพงในหัวใจของแพรวพรรณรายไม่อาจต้านทานความจริงที่สาวน้อยปิดบังเอาไว้ ดูเหมือนทางรักที่อัชรัชหวังไว้คงจะไม่มีปัญหา ถ้าไม่เพราะแผนการเลวร้ายของจอมบงการซึ่งบังอาจล้วงคองูเห่าเช่นเขา ต่อให้พวกมันมีกี่ชีวิตอัชรัชก็ไม่มีวันละเว้น โทษฐานที่ทำร้ายหัวใจคุณชายมาเฟียของเขา
ใจหนึ่งของแพรวพรรณรายเชื่อมั่นในความรักของอัครัช แต่ใจหนึ่งเธอก็ไม่มั่นใจ หากเขารู้เบื้องหลังเธอทุกอย่างเช่นนี้ คำรักหวานหูที่พร่ำบอกหรือมันจะเป็นเพียงแค่การตลบหลัง กลั่นแกล้งหัวใจของเธอกัน หากดูเหมือนว่าเธอจะคิดเช่นไร ก็ไม่อาจหลุดพ้นจากการถูกจับจองของอัครัชได้ เหมือนกับที่เธอก็ไม่อาจปฏิเสธว่าได้มอบหัวใจเขาไปหมด ทว่าในความรักก็ยังมีบางอย่างที่เป็นปริศนาอยู่ อัครัชคือคนที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์เลวร้ายทุกอย่างหรือเปล่า รวมทั้งเขากล้าดียังไงที่บอกรักเธอแต่กลับแล่นไปหมั้นหมายกับหญิงอื่น
สิ่งที่จะทำให้แพรวพรรณราย มั่นใจและเชื่อใจในความรักที่เขามีให้เธอคือ พิสูจน์ความจริงใจและความบริสุทธิ์ที่เธออาจจะยังเคลือบแคลง อัครัชไม่ใช่คนดีแสนสะอาด แต่เขาก็มีสำนึก รวมทั้งความรักที่เขามีให้เธอเป็นเรื่องจริง ในเมื่อแพรวพรรณรายได้ร่างกายและจิตใจของเขาไปครอบครองแล้วเช่นนี้ เธอก็จำเป็นต้องรับผิดชอบหัวใจของอัครัชเป็นการตอบแทนเช่นกันไม่ใช่หรือ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
เรื่องนี้จะเป็นเรื่องของแพรวพรรณราย ที่ไม่ค่อยชอบขี้หน้าอัครัช พระเอกในเรื่องมาตั้งแต่เล่มก่อน เพราะคิดว่าเป็นหนึ่งในต้นเหตุให้พี่สาวหนีออกจากบ้าน คิดจะบังคับพี่สาวให้แต่งงานด้วยทั้งที่เจ้าชู้ตัวพ่อ เธอจึงมีอคติในตัวเขาสุดๆ จนกระทั่งเธอต้องลงไปทำข่าวการบุกรุกป่าสงวนที่มีชื่อพระเอกมาเอี่ยว งานนี้ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้รู้ความจริงว่าใครคือจอมบงการเบื้องหลัง และเมื่ออยากได้ลูกเสือก็ต้องเข้าถ้ำเสือ เธอก็เลยต้องทำยังไงก็ได้ทำงานกับพระเอก แต่ยิ่งใกล้ก็ยิ่งหวั่นไหว จนกลายเป็นรัก หากเธอรักเขาได้หรือในเมื่อความจริงก็ยังไม่กระจ่าง แถมอัครัชก็ร้ายเกินกว่าที่เธอจะล่วงรู้ทุกอย่างด้วย แต่แน่นอนว่าพระเอกก็ต้องเป็นคนดี แม้จะไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ เขาไม่ใช่คนร้าย แล้วใครล่ะคนร้ายตัวจริง และพระเอกจะทำยังไงให้นางเอกมั่นใจว่าเขาไม่ใช่คนเลวและรักเธอที่สุด
ขนบนิยายแบบมณีจันท์ พระเอกเป็นอย่างไรค่าแฟนๆ หล่อลากดิน เถื่อนๆ เซอร์ๆ รวยไม่เกรงใจใคร บ้ารักนางเอก ฉลาด ไม่ยอมลงให้นางเอก เขาเป็นผู้นำ ไม่ใช่ผู้ตาม ถ้าจะยอมก็เพราะรัก แต่ไม่ใช่ให้มาขี่คอ พี่ชายอัคร ก็แบบนั่นล่ะค่า อาจจะไม่ใช่ผู้ชายเอาแต่ใจสุดๆ ประเภท เห็นหน้าเจ้า ก็มาดหมายในใจว่าคนนี้ต้องมาเป็นอีหนูฉัน เพราะอย่างน้อยก็ยังเกรงใจว่าที่พ่อตาซึ่งเป็นคนใกล้ชิดกัน แถมนางเอกก็วางตัวเหมือนเป็นลูกน้อง แต่จะอย่างไร พระเอกก็หาวิธีมาหากำไรเกินควรสมเป็นนักธุรกิจเขี้ยวลากดินได้เสมอ แนบเนียนมาก จนนางเอกปฏิเสธไม่ได้
ต้องเรียกว่าพี่ชายอัคร น่ารักมากค่ะ ไม่เถื่อนไป แต่รู้จักหาวิธีบอกทุกคนว่านี้ผู้หญิงของฉัน เวลาแกหวาน ก็หวานขาดใจ ขี้อ้อนได้อีก แต่ก็อ้อนแบบไม่ได้หงอ ผู้ชายแบบนี้ล่ะที่ฟีน่าชอบ ประเภทพระเอกหงอ แหยให้นางเอก แล้วให้นางเอกนำทุกอย่างไม่ใช่พระเอกค่ะ รู้ทันนางเอกทุกอย่าง จนนางเอกแบบว่าจะมีทางไหนทำอะไรแล้วพระเอกไม่รู้บ้าง ข่มพระเอกได้บ้าง แต่แหมคุณท่านเล่นบอกว่าไม่ต้องมาหาทางข่มพี่หรอก แค่นี้ก็รักก็หลงจะแย่แล้ว อ๊าย แบบนี้ใช่เลยค่า ฟีน่าชอบผู้ชายแบบนี้ แถมพยายามยัดเยียดตัวเองให้เป็นแฟน เป็นสามีนางเอกเสมอ พอนางเอกไม่คิดรับผิดชอบในตัวเขาก็ตามตอแย โห ถ้าน้องเพื่อนไม่ใจอ่อนน่ะ คงมีสาวๆรอคิวรับผิดชอบให้มากมายค่ะ
ส่วนนางเอก ไม่ได้อ่อนปวกเปียกจนน่ารำคาญ ห้าวหาญและแข็งแบบนักข่าวดีค่ะ ถ้าอ่อนเป็นขี้ผึ้งไปคงไม่เข้ากับอาชีพสักเท่าไร แม้บางฉากนางเอกจะแข็งไปนิดกับพระเอก เพราะไม่ชอบขี้หน้ากัน แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ เรื่องหูเบามีบางเล็กน้อย ประเภทหวั่นไหวว่าเขาจะเอายังไงกับเธอกันแน่ แถมรู้แผนการของเธอหมดแบบนี้จะล้อเล่นกับเธอหรือเปล่า หรือบอกรักเธอแต่ดันไปหมั้นกับสาวอื่น แบบนี้ต้องเอาให้เข็ด ดีนะคะที่นางเอกไม่ใช่คนประเภทไม่ต้องมาอธิบายให้ฉันฟัง ฉันไม่สนใจ ไม่มองหน้า ยังมีเหตุผล(แม้จะโดนบังคับ)บ้าง ยอมรับกับตัวเองว่ารักเขาได้ โดยไม่กลัวจะต้องเสียหน้าค่ะ ประเภทไม่เล่นตัวจนน่ารำคาญค่ะ และแม้จะห้าวหาญสักเพียงใด แต่ฟีน่าก็ชอบที่นางเอกมีความเป็นแม่บ้านแม่เรือนติดตัวบ้างล่ะ เอาเป็นคู่นี้เขาสมกันมาก เลือดสีน้ำเงินทั้งคุ่อีกต่างหาก
ฟีน่าชอบเล่มนี้มากค่ะ เล่มแรกของชุดนี้ ฟีน่าเฉยๆ เพราะนางเอกอ่อนไปนิด เจ้าน้ำตาไป หูเบา อ่านแล้วนึกถึงสมัยอ่านลินน์ แกรแฮมไปค่ะ ต้องแบบน้องเพื่อนนี้ ได้ใจดีค่ะ เวลาหวานก็หวานกันจนคนอ่านอิจฉา ชอบเหลือเกินกับมุกเนียนๆ โชว์ว่าเราสองสนิทกันของพระเอก ไม่มีลูกน้องสาวคนไหนที่พระเอกจะเป็นห่วงเป็นใย คอยจับแขน โอบเอว โอบไหล่ ประคับประคองแบบนี้
แต่ถ้าชอบสุดคือตอนนางเอกเมาเหล้า แล้วพระเอกเอามากอดเอาไว้ แถมคอยแกะอาหารทะเลป้อนนี้ล่ะค่า น่ารักมากเลย อิจฉาเฟ้ย อารายจะรัก จะทนุถนอมขนาดนี้ค่า อยากมีคนมาโมเมยัดเยียดตัวเองให้จริงๆ คือความชอบเนี่ยฟีน่าคงไม่ต้องบอกแล้วล่ะว่าเป็นอย่างไร นิยายของแม่มณีเขาเนี่ย จัดไว้ในข่ายรักไปทุกเล่มแล้วค่ะ อ่านแล้วโดน จะมากน้อยสักเพียงใดก็เท่านั้น อ่านรีวิวก็คงไม่ต้องคิดมาก สำหรับเล่มนี้ ฟีน่าชอบมากหน่อยค่ะ
ถึงเวลาเม้นท์บ้างค่ะ ตามประสาคนขี้บ่น ช่วงแรกของนิยาย ฟีน่าว่ามันมีความรู้สึกสะดุดไปหน่อยค่ะ กับการใช้การบรรยายแบบย้อนอดีต ประเภทความคิดในอดีตของตัวละคร ฟีน่าว่าเยอะไปค่ะ เด๋วก็มาล่ะ ฉากย้อนความคิดของนางเอกต่อเรื่องราวต่างๆ ตัวละครอื่นๆบ้างล่ะ ช่วงแรกๆจะมีเยอะมากค่ะ เล่มนี้คนเขียนเค้าเริ่มบรรยายความน่ารักอ้อนแอ้นของนางเอกเป็นแม่มดตะนอย เช่นกันค่ะ มีเป็นประจำ สงสัยจะหนีคำว่าร่างบางกระมังค่ะ
แต่ที่อะไรไม่เท่าความบ้าของตัวเองค่ะ เป็นข้อสงสัยที่คนเขียนก็กุมขมับในความสงสัยของเจ้าหล่อน ในฉากที่นางเอกมีอะไรกับพระเอกครั้งที่สองในกาสิโน ฟีน่าจำได้ว่านางเอกกำลังนอนพังพาบบนเตียง พร้อมกับทำงานไปด้วย หลังจากนั่นก็ไปตามที่จินตนาการไว้ แต่ฟีน่าน่ะสงสัยอย่างหนึ่งค่ะ ไอ้เจ้าโน้ตบุ๊คส์ที่นางเอกทำงานอยู่มันหายไปไหนกันค่ะ อันตรธานหายไปเลย อืมห์คือว่ามันไม่เกะกะพื้นที่หรือค่ะ นางเอกเซฟงานหรือยัง เอาไปไว้ไหน คือเสียดายของค่ะ กลัวหล่นจากเตียง อิๆๆๆๆ ดูมันสงสัยซิค่ะ บ้ามาก ไปสงสัยอะไรที่ชาวบ้านชาวช่องเขาไม่สนใจกัน แหมกำลังลุ้นให้นางเอกเสียที่พระเอกอีกรอบแท้ๆ แต่น่ะ พอดีฟีน่ามันชอบคิดอะไรไม่เหมือนชาวบ้านไปนิดหนึ่ง
พออ่านจบแล้วทำให้ตอนนี้ฟีน่าอยากอ่านตอนน้องเพลินต่อไปค่ะ อยากรู้ว่าเรื่องราวของเธอจะเป็นยังไง แต่คงเข้มข้นไม่แพ้เล่มนี้แน่นอนค่ะ เมื่อเธอไปถูกตาต้องใจ มาเฟียหนุ่มที่คิดว่าน้องเพลินเป็นแค่เด็กอาศัยใบบุญในบ้านก็เลยอยากจะเก็บไปเลี้ยงดู แต่ในเมื่อเล่มนั้นยังไม่มา ก็อ่านเล่มรอไปก่อนค่ะ สนุกสมกับเป็นงานของมณีจันท์เหมือนเดิมค่ะ คนอ่านอย่างฟีน่าผู้รักผู้ชายวัยสามสิบปีขึ้นไปก็ชอบได้อีก พวกโคแก่แต่คึก ริอาจอยากมีเมียเด็ก สมใจอยากกันต่อไปนะคะ
แม้จะเขียนรีวิวไม่ยาว เพราะคนอ่านคงรู้แนวฟีน่าไปหมดแล้วล่ะ แต่ก็ขอบอกเหมือนข้างต้นว่า เล่มนี้หนุกมากค่า พี่ชายอัคร น่ารักที่สุดเลยค่า อิๆๆๆ