ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไร หากเพื่อให้ธุรกิจและอำนาจการตัดสินใจยังอยู่ในมือของเธอต่อไป เรฬุกาก็จะยอมทุกอย่าง แม้จะต้องตกเป็นเบี้ยล่างและทาสเสน่หาของเรียว มัตสึโมโตะ เธอก็จำต้องยินยอมไปทุกการเรียกร้องของเขา
หากไม่รู้เพราะอะไรในตัวของเรฬุกาทำให้เขาเรียกร้องข้อแลกเปลี่ยนเช่นนั้นไป สำหรับคนที่ไม่สนใจอะไรมากไปกว่าธุรกิจ แต่สำหรับเธอคนนี้มันต่างไปจากนั้น หญิงสาวที่ปลุกความรู้สึกพิศวาสให้ลุกขึ้นดั่งเปลวไฟ และเขาก็หวงแหนความเร่าร้อนที่เธอมีแด่เขาและมันต้องเป็นของเขาเพียงผู้เดียว
แม้จะปฏิเสธทุกสัมผัสของเรียวแต่สุดท้ายเรฬุกาก็ไม่อาจโกหกตัวเองได้ว่าเธอเองรู้สึกพิเศษกว่าเรียวไปมากกว่าคนที่เข้ามาเทกโอเวอร์บริษัทของเธอ แต่ทุกอย่างมันกำลังจะสายเกินไปหรือเมื่อกำลังจะถึงเวลาที่ต้องจากกันไป แม้จะเจ็บปวดแต่เรฬุกาก็ต้องอดทนเพราะข้อแลกเปลี่ยนนั้นไม่ได้เกี่ยวข้องกับหัวใจและความรักแม้แต่น้อย
ใช่ว่าคนที่ทุกข์ทนจะคือเรฬุกาเท่านั้น แต่เรียวเองก็ไม่ต่างจากเธอและเขาก็ไม่คิดจะปิดบังหัวใจตัวเองอีกต่อไปและประจวบเหมาะกับข่าวเสียหายที่เกี่ยวกับเขาและเธอเป็นตัวเร้าให้เรียวทำให้สิ่งที่ควรทำตามหัวใจสั่งมาคือแต่งงานกับเธอ คนที่เป็นหนึ่งเดียวในหัวใจ
แต่เส้นทางรักไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเพราะพ่อของเรียวคือคนที่ไม่ต้องการสะใภ้ผู้ไม่สามารถค้ำจุนตระกูลที่แสนยิ่งใหญ่อย่างมัตสึโมโตะได้และมิโกะแม่เลี้ยงสาวที่แผนร้ายบางอย่างในจิตใจ ทว่าทั้งคู่ก็ไม่ยอมให้อุปสรรคใดเข้ามาทำลายความรักครั้งนี้ได้ แม้เริ่มต้นความสัมพันธ์จะเป็นแค่เสน่หาจากพันธะทางธุรกิจ แต่ ณบัดนี้ ทุกอย่างเกิดขึ้นจากหัวใจที่มั่นคงและไม่มีวันเปลี่ยนไปจากหัวใจที่ผูกพันธ์ของทั้งสองคน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
นิยายที่เป็นเรื่องของนักธุรกิจสาวที่ต้องการต่อรองขออำนาจการบริหารจากว่าที่เจ้าของบริษัทใหม่ แต่เขากลับยื่นข้อเสนอที่กลืนไม่เข้าให้เรฬุกาต้องปฏิบัติ ก็ไม่อะไรมากขอให้พาไปเที่ยวและให้เขากอดและจุบได้ หุๆๆ ไม่เห็นมีใครมาบอกเราแบบนี้บ้างเลยจะรีบทำอย่างรวดเร็ว อิๆๆ แต่ก็นั่นล่ะค่ะ สุดท้ายนางเอกก็ไปไม่รอดจากเงื้อมมือพิศวาสของพระเอกได้ จากแค่ one night stand ก็กลายมีอะไรมากกว่านั้น แต่ก็ต้องไปต่อสู้กับว่าที่พ่อสามีที่ไม่ชอบสะใภ้แต่ในที่สุดก็พ่ายแพ้นางเอกไปจนได้
เรื่องนี้ ชอบค่ะ ความที่เป็นนิยายของพิมพ์พลอย ก็เลยไม่ต้องกลัวเรื่องหญ้าท่วมนิยายแบบของคนอื่นนางเอก พระเอกไม่กินหญ้าให้น่ารำคาญค่ะ ปากกับหัวใจตรงกันดีอย่างแรง แม้พระเอกจะไม่ได้บอกว่ารักเลย แต่นางเอกฉลาดพอจะแปลรหัสที่ส่งมาให้ออกค่ะ เลยไม่ต้องให้คนอ่านบ่นว่าจะปากแข็งกันไปทำไมเปลืองหน้ากระดาษ ส่วนบทเข้าพระเข้านางก็ไม่ต้องพูดถึงค่ะอิๆๆได้ใจเหมือนกัน อิจฉานางเอกซะไม่มีค่ะ เรื่องนี้จริงๆมีสองคู่ค่ะแต่คู่พี่ชายนางเอกไม่ค่อยมีบทบาททั้งๆที่น่าจะเขียนได้อีกเล่มเลยนะคะ น่าเสียดายจังเลยค่ะ เป็นเรื่องแนวเจ้านายลูกน้องที่ฟีน่าชอบมาก แต่พอมารวมเป็นเล่มเดียวกันเลยเสียตัวละครไปค่ะ และเพราะฉากน้อยนี้ล่ะค่ะ เลยไม่ได้นำเสนอการทำงานของพี่ชายนางเอกไปด้วยค่ะ เลยไม่รู้ว่าแกมีฝีมือจริงๆหรือเปล่า
แม้บทที่จะโชว์ให้เห็นถึงการทำมาหารับประทานของพระเอก นางเอกจะไม่ค่อยมีหรือแทบจะไม่มีเลยก็ตามเถอะ แต่ฟีน่าพอให้อภัยได้(ภาษาชาวบ้านเรียกว่าลำเอียง) เพราะความที่ขี้เกียจถางหญ้าในนิยาย แล้วเล่มนี้ฟีน่าไม่ต้องเหนื่อยก็เลยได้ใจไปค่ะเลิฟซีนที่มีให้กระชุ่มกระชวยหัวใจตามประสา คิดถูกที่หยิบอ่านในวันที่เซ็งๆเครียดๆกับนิยายค่ะ แต่นิยายไม่ค่อยจะเหมาะกับคนที่ชอบอะไรมีเหตุมีผล ซึ่งปกติฟีน่าก็เป็นค่ะ ขี้บ่นชอบจับผิด แต่เผอิญลำเอียงนิดหนึ่งเลยอ่านแล้วแนวฟีน่าค่ะ (บอกไว้ก่อนเด๋วเชื่อมาก)
ปล.คำผิดอาจจะมากมายกว่าทุกครั้งขออภัยด้วยค่ะ ฟีน่าเช็คคำผิดไม่ไหวค่ะ เหลือตาซ้ายทำงานข้างเดียว ตาขวายังปิดอยู่ค่ะ แถมน้ำตาไหลแทบจะตลอดเวลา เล่นเนตเนี่ยเพราะมันเหงาค่ะ ไม่งั้นก็ไม่อยากเข้าเพราะมันทำให้ตาแสบกว่าเดิม สายตาก็สั้นและเอียง ตาเจ็บ เหลือตาซ้ายข้างเดียวก็ใช้งานแบบไม่ถนอม กลัวเดี้ยงไปอีกข้างค่ะ