ภายใต้บทบาทการเป็นผู้ปกครอง เขมวันต์ไม่เคยคิดกับดาริกาเพียงแค่สาวน้อยที่เขาต้องดูแล หากเขามีความปรารถนาที่ล้ำลึกเกินกว่าที่เธอจะรับรู้ ทว่าเขาต้องอดทนอดกลั้นเพียงใดเพื่อไม่ให้เปลี่ยนสถานะของเธอมาเป็นคนรักตั้งแต่วันแรกที่รู้หัวใจตัวเอง ซึ่งใครไม่มาเป็นเขาก็คงไม่รู้ว่าการเก็บกดความรู้สึกที่มีนั้นยากเย็นเพียงใด
ดาริกาไม่รู้ว่าเธอเกลียดเขมวันต์หรือรู้สึกเช่นใดกันแน่กับเขา แต่ที่แน่ๆเธอไม่อยากให้เขาหมางเมินห่างเหินเธออย่างเช่นที่ทำอยู่ทุกวันนี้ เมื่อดาริกาทนจนถึงที่สุด เธอก็ขอทำในสิ่งที่ต้องการมาแสนนาน นั่นคือไปให้ไกลจากเขมวันต์ และออกไปรู้จักโลกภายนอกและอิสระที่เธอต้องการ ทว่าเมื่อเธอได้รับมันจากเขมวันต์กลับไม่ได้ทำให้ดาริกามีความสุขเลย เพราะที่ที่เธอต้องการคือ อยู่ข้างกายผู้ปกครองแสนรักต่างหาก
ถ้าดาริกาคิดว่าเขาจะปล่อยเธอไปให้พ้นสายตาตามที่เธอต้องการแล้ว เขมวันต์อยากจะบอกว่าเธอคิดผิด ที่เขาปลดปล่อยเธอไปเพียงเพื่อให้เธอได้รู้จักอิสระที่ต้องการ และรู้ว่าการขาดเขานั้นรสชาติเป็นเช่นไร รวมทั้งเหตุผลสำคัญ เขารอให้ถึงเวลาอันเหมาะสมที่เขาจะสอนให้สาวน้อย ได้เปลี่ยนเป็นหญิงสาวเต็มตัว และอยู่เคียงข้างเขาตลอดไปในฐานะผู้หญิงของเขมวันต์
เพียงแค่จูบเดียวก็ทำให้หัวใจของดาริกาหวั่นไหวและมันก็เปลี่ยนแปลงโลกทั้งใบของเธอ แต่มันไม่ได้มีความหมายแค่เพียงรสสัมผัสที่เขย่าหัวใจและความรู้สึกของดาริกา หากมันพามาซึ่งความรู้สึกที่แท้จริงและจริงจังที่สุดจากหัวใจของเขมวันต์ว่าทุกอย่างที่ผ่านมาไม่ใช่แค่ความรับผิดชอบแต่คือความรัก
ในชีวิตของเขมวันต์ไม่มีสิ่งใดที่เขาต้องการได้เท่าดาริกาอีกแล้ว เขาจะยืนหยัดปกป้อง คุ้มครองเธอไว้ด้วยสองแขนของเขา ความสุขของดาริกาก็คือความสุขของเขา ความรักที่มีให้แก่กันและกัน ทำให้เขาได้รู้จักคำว่ารักและครอบครัวอย่างแท้จริงเป็นเช่นไรเมื่อได้รักเธอ
ถึงจะรีวิวแห้งก็จะทำหน้าที่ค่าสาวๆ ใต้ปีกเสน่หา เนี่ยเหมาะกับสาวใสหัวใจชอบหนุ่มสูงวัยชะมัดยาด เมื่อพระเอกของเรามาในมาดผู้ปกครองที่คิดไม่ซื่อกับสาวน้อยในปกครอง แต่จะทำไงดีเล่า ไอ้เราก็อายุมาก ส่วนสาวเจ้าเพิ่งเป็นสาวรุ่น แถมรับปากพ่อเขามั่นเหมาะ พระเอกจึงต้องทำตัวมึนตึง เหินห่างเย็นชากับนางเอกไปเพื่อเก็บความรู้สึกรักเอาไว้ไม่ให้ขันติแตก แม้จะปิดไม่มิดเพราะลูกน้องทุกคนรู้กันทั่ว ยกเว้นเพียงแค่นางเอก แต่ก็ขอบำเพ็ญตบะรอนางเอกบรรลุนิติภาวะไปพลางๆ หากจะฝืนใจยังไงก็รัก ก็ต้องดูแล หวงแหน มาตลอด จนนางเอกที่ไม่เข้าใจ น้อยใจ โมโหและพาลอยากไปให้พ้นๆหน้า ซึ่งก็เข้าทางของพระเอก แต่ไหงไปๆมาๆก็อดใจไม่ไหวตามไปดูแลเสียเอง และนั่นก็ทำให้ความในใจและปรารถนาที่เก็บไว้แตกโพละออกมา ก็คงไม่ต้องบอกกันว่าจะเป็นเช่นไรต่อไป หากคุณเป็นแฟนเจ๊มาก่อน ไม่มีเก๊ก ไม่มีรักษามาดอีกแล้ว รักก็บอกว่ารักกันไปเลย ทันใจกองเชียร์จริงๆ หลังจากนั่นก็หวานจนคนอ่านอยากจับนางเอกเหวี่ยงทิ้ง แล้วสวมรอยไปเอง เฮ้อ ก็ได้แต่ฝันล่ะว้า
พระเอกแสนจะตรงสเปคหนุ่มสูงวัยในฝันจริงๆ เฉียดสี่สิบแต่ยังหนุ่มแน่น ปิ๊งๆๆให้สาวๆคนอ่านใจละลายกันไป เรื่องหล่อคงไม่ต้องพูดถึง ขี้ริ้วขี้เหร่คงหมดสิทธิ์ รักนางเอกได้โล่ห์ก็ชนะเลิศ หึง หวง หื่น ครบสูตร โหดพ่วงมาด้วย แค่มีคนจับมือนางเอก ถึงกับต้องจบชีวิต โห เฮียขา ผู้หญิงข้าใครอย่าแตะจริงๆ
สรุปแล้วปู่เขมมีอะไรไม่ดีบ้างเนี่ย ปากแข็งหรือก็แค่นิดหน่อยเพราะสาวน้อยเขายังเด็กจะติดคุกข้อหาพรากผู้เยาว์ แม้ผู้เยาว์จะเต็มใจก็ตาม (ผู้ไม่เยาว์อย่างฟีน่าก็ยังเต็มใจเลย) หาไม่เจอวุ้ยส์ ไม่ต้องหาให้เสียเวลา ก็พ่อคุณเล่นดีเลิศประเสริฐมณีเด้งขนาดนี้ ได้ใจประธานชมรมเรารักหนุ่มสูงวัยอีกคน แต่จริงๆพระเอกเจ๊ก็สูงวัยทุกคนนี้น่า
ส่วนนางเอก ขอฟีน่าสะบัดบ็อบใส่ด้วยความหมั่นไส้หน่อยเถอะย่ะแม่คุณ อารายจะโชคดีมีชีวิตสำเร็จรูปราวกับเจ้าหญิงขนาดนั้น รู้ไหมอิจฉา แสนงอนนิดหน่อยให้สมกับเป็นนางเอก ขืนโต้งๆ กระโดดเกาะพระเอกเป็นปลิงแต่แรกแบบฟีน่ามีหวัง ปู่เขมหนีไปนานแล้ว เชื่อมั่นในตัวพระเอกดีค่ะ ไม่ทำตัวเป็นหูเบา ซึ่งเป็นฟีน่าก็ไม่เชื่ออ่ะ คนที่อยู่ด้วยมาเป็นสิบปีกับญาติที่รู้จักกันเพียงผิวเผิน ขืนไม่เชื่อมีหวังนางเอกโดนฟีน่าชังน้ำหน้าแหงๆ พอล่ะไม่พูดถึง จบข่าว นางเอกจะพูดถึงทำไมบ่อย เสียเวลา เชอะ จิกสายตาใส่อีกหนึ่งดอก
พิมพ์มาจนขนาดนี้ถ้าไม่ชอบนี้คงพิลึกแน่เชียวค่ะ ก็อารายมันจะโดนอกโดนใจฟีน่าขนาดนั้น พระเอกวัยนี้ พอดี๊ พอดีเลยค่ะ ฟีน่าอินเลิฟ หนุ่มสูงวัยยังคงมีเสน่ห์พราวแพรวให้หัวใจฟีน่าหวั่นไหวตลอดเวลา โรแมนติกกันแบบไม่เกรงใจกองเชียร์เลยนะคะ ถึงแม้จะต้องเสียเวลาลุ้นให้นางเอกอายุครบยี่สิบเร็วๆก็ตามเถอะ แต่หลังจากนั้นแล้ว น้ำตาลแทบจะเกาะหนังสือเอา คนอ่านจะเบาหวานจับ
แต่ในเรื่องรักก็ ทำให้ยังแสดงให้เห็นถึงเรื่องคำว่าครอบครัว สถาบันที่มั่นคงและเข้มแข็งที่สุด การละทิฐิบางอย่างในหัวใจก็ทำให้ความบาดหมางในอดีตกลับมาดีดั่งเดิม ไม่มีใครจะจริงใจและห่วงใยเราได้เท่ากับคนในครอบครัวเราค่ะ
นางเอกและพระเอกแม้จะขาดความสมบูรณ์ในครอบครัว แต่นางเอกก็กลับเข้าใจและพร้อมจะยอมรับในสิ่งที่ผิดพลาดของคนที่เธอรักได้ และสอนให้พระเอกได้รู้จักสิ่งนั้นเช่นกัน และนั่นก็ทำให้พระเอกได้รู้จักความสุขอีกอย่าง ดีด้วยว่าพระเอกไม่ใช่แนวว่า ความคิดฉันถูกต้องทุกอย่าง ฉันไม่ฟังเธอ ไม่เช่นนั้นคงไม่ได้ลงเอยอย่างง่ายดายเช่นนี้
และหนึ่งในอีกตัวละครที่สำคัญคือคุณถวิล พ่อบ้านของพระเอก เป็นอีกคนที่มีบทบาทมาก ดูแลนางเอก ให้คำแนะนำพระเอก และกระตุ้นให้คิดและทำในสิ่งที่พระเอกควรทำมานานแล้ว เป็นคนที่รักพระเอกอย่างมากอีกคนและพร้อมจะนำทุกอย่างมาให้พระเอก ถ้ามันคือความสุข
ถ้าจะบอกว่ามีอะไรไม่แนวบ้างในเล่มนี้ คงมีแค่เรื่องที่นางเอกเคลิ้มกับจูบพระเอกตอนปลอมตัวแค่นั้นล่ะคะ ก็ตอนนั้นยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่จูบคือพระเอก แม้แรกจะขัดขืน แต่ก็นะแอบเคลิ้มไปบ้าง เข้าใจว่าก็แหมพระเอกนี้ ถึงจะไม่รู้แต่เคมีเข้ากันอยู่แล้ว แต่ขอจอมเจ้าปัญหาติดใจสักหน่อยค่ะ
และด้วยความว่าเพิ่งอ่านนิยายมาเฟีย บู๊ล้างผลาญ แบบหนังอาหลองมาหมาดๆ เรื่องนี้ก็แนวพระเอกมาเฟีย แต่ไม่ค่อยเจอฉากบู๊สักเท่าไร ก็เลยไม่อินกับอาชีพพระเอกเท่าไรค่ะ แต่ถ้าให้ไปเสียเวลา ระเบิดภูเขา เผากระท่อม อะไรแบบนั้นคงไม่ใช่นิยายเจ๊ มันจะเสียหน้ากระดาษไปเปล่าๆ ปลี้ๆ ก็เลยไม่ได้สำคัญเท่าไร แต่ดันคิดขึ้นมานิดหนึ่งแค่นั้นเอง
แนะนำว่าสาวใสหัวใจหลงรักหนุ่มใหญ่ควรมีไว้ประดับบารมีอีกเล่มค่ะ นอกจากนั่นแล้วก็ยังหวานแบบไม่เกรงใจคนอ่านอีกต่างหาก เรื่องรักไม่ต้องพูดถึง ดีกรีเจ๊การันตรีคุณภาพไม่ต้องมีใครมาคอยคอนเฟิร์มหรือฟันธง ไม่ต้องกลัวมีนางอิจฉามาให้เสียหน้ากระดาษ พระเอกและนางเอกไม่งี่เง่า เชื่อตัวร้ายตะพึด ให้บ่นว่าตกลงพระเอก นางเอกหรือเปล่าเนี่ย กินหญ้าตลอดศก ตัวละครไม่เยอะไม่ต้องมาเสียเวลาจดจำว่าใครเป็นใคร นิยายเจ๊ตัวละครน้อยสงสัยเจ๊ขี้เกียจจ้างนักแสดงสมทบมากมาย เปลืองงบประมาณ
ว่าชุดพ่ายเพลิงรัก ฟีน่าชอบแล้วนะ แต่เผอิญชอบ กินเด็กในปกครองอย่างรุนแรง ชั่วโมง ปู่เขมก็เอาใจไป (แม้จะมีคู่แข่งเป็นลูกเขยฟีน่าก็ตาม แต่ยกประโยชน์ให้ในฐานะหนังสือยังไม่ออก) และมีเล่มต่อด้วย กับลูกสาวคนสวย ขาวีนของเขมวันต์และดาริกา จับคู่กับฉัตร เด็กกำพร้าที่ถูกอุปการะจากพระเอกและนางเอก ฟีน่าก็ยังคงปณิธานไม่อ่านเช่นเดิมค่ะ รอเป็นเล่มทีเดียวสบายใจกว่า แม้จะตกยุค เชยที่สุดในกลุ่มก็ยอมค่ะ ฟีน่าทำได้เสมอค่า