ในวันที่พ่อป่วย ตอนที่ 4 บางทีชีวิตคนเรามันก็ต้องยอมรับความจริงแล้วเดินหน้า
ตอนนี้เตี่ยก็ผ่านการผ่าตัดสมองมาจะครึ่งเดือนแล้ว ทำการย้ายโรงพยาบาลจากราชบุรีมาที่โพธารามได้เกือบอาทิตย์แล้ว ที่โรงพยาบาลนี้ทำให้ได้รู้ว่า เค้าผ่ากระโหลกเตี่ยออกซีกหนึ่งเหลือเนื้องสมองก็เย็บหนังหัวหุ้มเลย ตอนแรก จขบ.เข้าใจว่าเดี๋ยวเตี่ยก็หายแระผ่าตัดเสร็จแล้วอีกสามเดือนคงเดินได้ป๋อ ที่ไหนได้ 1. เตี่ยจะต้องเจาะคอเพื่อช่วยหายใจไว้ตลอด 2. ต้องใส่ท่อให้อาหารทางสายยางไว้ตลอด ซึ่งทุกอย่างไม่มีคำตอบที่แน่ชัดว่าจะเอาออกหรือถอดเมื่อไหร่ มีเพียงคำตอบว่าแล้วแต่การฟื้นตัวของคนไข้ ซึ่งก็ไม่มีใครตอบได้ว่าจะเมื่อไหร่ ก็ต้องรอเวลาอย่างเดียว คุณพระ !! นั่นหมายถึงเราจะไปไหนไม่ได้เลยเหรอเนี่ย เพราะอาหารทางสายยางต้องมาซื้อที่โรงพยาบาลและจะอยู่ได้แค่ 1 วันเท่านั้น การดูแลก็ต้องใกล้ชิดมากเรียกว่าต้องสังเกตุทุกสิ่งอย่าง งานช้างเลยทีเดียว
สำหรับบ้าน จขบ.ที่ไม่เคยมีคนป่วยที่ต้องดูแลระดับนี้บอกตรงๆ ว่า มึนตืบกันเลยทีเดียว ทำ Suction ให้อาหารทางสายยาง การดูแลผู้ป่วยทุกอย่างต้องทำแบบเป็นขั้นตอนยากเรื่องๆ เลยทีเดียว ยอมรับเลยว่าวันแรกๆ เครียดมาก แต่พอวันที่รู้เรื่องคือมันต้องเดินหน้าอย่างเดียว ถ้ามานั่งท้อก็หมดกำลังใจกันพอดี เลยเปลี่ยนวิธีคิดใหม่ ยังไงเราก็ต้องเผชิญกับมันอยู่ดี มันก็ต้องสู้ให้ถึงที่สุด เพราะ จขบ.เชื่อว่าถ้าเรากาพภาพเค้า ทำตามคำแนะนำของหมอ เตี่ยต้องหายกลับมาใช้ชีวิตปกติได้ คงไม่นอนบนเตียงแบบนี้ไปตลอดหรอก
บอกตรงๆ ว่าเห็นเค้าเจ็บเราก็รู้สึกสงสาร เตี่ยไม่เคยเจ็บเยอะขนาดนี้ นี่เล่นแบบช่วยตัวเองไม่ได้เลย จำลูกได้หรือเปล่ายังไม่รู้เลย แต่รู้ว่า จขบ.เหมือนมีลูกอีกคนหนึ่งเลย คือหลับก็หลับไม่สนิท เสียงอะไรนิดหน่อยก็ตื่นแล้ว ขนาด จขบ.เป็นคนนอนแบบขี้เซาเป็นที่สุดยังต้องตื่นอัตโนมัติเลยอ่ะ ด้วยเพราะความเป็นห่วงเค้านั่นแหละ กลัวเรื่องปอดติดเชื้อ เรื่องแบบนี้ใครไม่เจอไม่รู้จริงๆ เลยอ่ะว่ารายละเอียดมันเยอะมาก พยาบาลสอนมาหลายวันแระ ทำผิดบ้างถูกบ้าง ก็ต้องอยู่โรงพยาบาลซ้อมไปก่อนสักพัก จริงๆ หมอให้เอากลับบ้านได้แล้ว แต่คนเฝ้ายังไม่พร้อมเรื่องใช้อุปกรณ์เนี่ยแหละ งงจริงไรจริงเลยทีเดียว
จากที่ จขบ. สังเกตุดูผู้ป่วยทางสมองเนี่ย เค้ารู้เรื่องเหอะ เตี่ยเนี่ยเราว่าเค้ารู้เรื่องหลายๆ ปฏิกิริยาเค้าแบบโต้ตอบได้ แต่พูดไม่ได้เพราะเจาะคอเนี่ยแหละ เสียงมันเลยหาย หลังจากใช้ชีวิตในโรงบาลมาหลายวัน ทำให้ได้เห็นอีกมุมมองหนึ่ง พยาบาลเนี่ยอย่าเหนื่อยเลยอ่ะ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพยาบาลบางทีถึงเหวี่ยง งานเค้าเยอะแล้วต้องแข่งกับเวลา ขนาดเราแค่เปลี่ยนเสื้อผ้าและทำตามโปรแกรมในตอนเช้า เจอเตี่ยอาการแปลกๆ นิดเดียว รนแล้วอ่ะ งานดูแลผู้ป่วยเนี่ยเหนื่อยจริงไร มิน่าเวลาเค้าจ้างอย่างแพงเลยอ่ะ .. ดีนะตอนที่เตี่ยแข็งแรงพาไปเที่ยวพาไปกินจนไม่อยากจะไปแระ ..
| Create Date : 30 มีนาคม 2557 |
| Last Update : 30 มีนาคม 2557 3:44:37 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 2277 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 47 คน [
แสดงว่ารับรู้อะไรเยอะ คงจะดีขึ้นเร็ว ๆ นี้ครับ