รีวิวสุดสะพรึงงงง .... ผ่าริดสีดวง

สวัสดีค่ะ กลับมาอีกครั้ง แบบนานๆ ครั้ง ฮ่าๆ
ครั้งนี้มากับเรื่องแบบว่า อยากแชร์ก็อยากแชร์ แต่อายก็อาย ฮ่าๆๆ แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ
ก่อนตั๊กจะไปทำ ก็หาอ่านเรื่องของชาวบ้านอยู่เหมือนกันค่ะ
ก็เลยคิดว่า เอามาแชร์ให้คนอื่นอ่านบ้างก็ไม่เป็นไร แต่จะเล่าแบบขำๆ จำได้บ้างไม่ได้บ้างนะคะ

เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา ตั๊กมีอาการลมมันเย็นค่ะ
แล้วก็ชอบมีเลือดออก เวลาทำธุระตอนเช้า คืออาการนี้มีมานานพอควรแล้วหล่ะ
ก็เลยตัดสินใจว่า ไปหาหมอดีกว่า เผื่อชีวิตจะดีขึ้น

ก่อนไปก็เขิลอายอ่าค่ะ เลยโทรไปถามพยาบาลว่า มีคุณหมอผู้หญิงบ้างมั้ย
เขาก็ตอบมาว่า ศัลยกรรมทั่วไป มีแต่คุณหมอผู้ชาย ไอ้เราก็เริมคิดหนัก จะเอาไงดี
เลยลองโทรไปถามอีกโรงพยาบาล ก็เหมือนกัน มีแค่คุณหมอผู้ชาย
ก็เลยเลือกไปโรงพยาบาลแรก เพราะไปง่ายกว่า ในใจก็ไม่คิดว่าจะมีอะไรมาก

พอไปถึง เขาก็ให้ไปแผนผศัลยกรรมทั่วไปเลยค่ะ
นั่งรอสักพัก คุณพยาบาลก็มาเรียก บอกว่าคุณหมอจะตรวจ ง่าาาาาา

ตรวจขั้นแรก
คุณพยาบาลให้ขึ้นไปบนเตียง นอนตะแคง เเล้วงอเข่า งุงิ
จากนั้น ก็บอกให้ถอดกางเกงลงมาจนเห็นก้น แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกก
แต่ก็นะ นาทีนั้น จะอายหรือจะหาย ก็ต้องเลือกอย่างหลัง
คุณหมอก็มาดู จากนั้นก็ล้วง เง้อออออออออ แล้วก็บอกว่า มันเป็นแผลข้างในค่ะ
มันก็เลยเจ็บ แล้วที่เป็นมาตั้งนานไม่หายเป็นเพราะมันมีอะไรมาโดนตลอดๆ
แล้วหูรูดมันก็แน่น มันเลยขยาย บลาๆๆๆๆๆ พร้อมวาดรูปประกอบ
แล้วคุณหมอก็บอกว่า อยากให้ผ่าตัดนะ ถ้าเป็นแบบนี้

เอ่าแย่แล้วหล่ะ 5555 อีกสองอาทิตย์จะไปเที่ยว
งานเอยอะไรเอยนี่ไม่ได้ห่วงนะ ห่วงเที่ยว ก็เลยถามว่า ผ่านานมั้ย พักฟื้นนานหรือเปล่า
คุณหมอบอกว่าผ่าแปปเดียว พักฟื้นก็สามถึงสี่วัน แต่ว่านอนโรงพยาบาลวันเดียวก็พอ
เราก็คิดหนักนะ ฮ่าๆๆ โรงบาลนี้แพงมว๊ากกกกกกกกกกกกกก แต่มันสะดวกไง
เพราะตั๊กไม่มีรถ ถ้าต้องนั่งรถโดยสารต่อไปเรื่อยๆ เพื่อเปลี่ยนโรงพยาบาลคงไม่โอเค
สุดท้ายก็เลยโทรถามประกัน เป็นประกันภัยกลุ่มของที่ทำงาน แล้วตั๊กก็ไปซื้อเพิ่มอีกแผน
จ่ายเพิ่มเดือนละ 60 บาท 555 ++ คุณเจ้าหน้าที่ก็บอกว่า เคลมได้ค่ะ ส่วนต่างก็หักจากแผนที่ซื้อเพิ่ม
แต่ต้องจ่าย 10% คำนวณดูแล้วก็ถือว่าโอเค ก็เลยตกลง บอกเขาว่าจะผ่า

ความรู้สึกตอนนั้นจะร้องไห้ค่ะ อารมณ์ไปโรงพยาบาลคนเดียว แล้วต้องผ่าตัด
ตั๊กก็โทรบอกแม่ บอกพี่ที่ทำงาน แม่ก็เป็นห่วงใหญ่เลย ถามว่าให้มาหามั้ย
แต่มันไกล เป็นห่วงแม่เลยบอกไปว่าไม่เป็นไร ฮ่าๆๆ อยู่ได้
ส่วนพี่ที่ทำงานพอรู้เรื่อง ก็บอกว่าจะมาอยู่เป็นเพื่อน ตอนนั้นคือซึ้งใจมากค่ะ
น้ำตาจะไหลจริงๆ เราไม่รู้หรอกว่า มันจะหนักหรือไม่หนักยังไง
เกิดมาเพิ่งเคยต้องผ่าตัด ความกลัวมันเลยทะลัก ฮ่าๆๆ แต่ร้องไห้หนักมากไม่ได้นะค่ะ อายพยาบาล

ขั้นตอนต่อมา
หลังจากตั๊ก ตัดสินใจผ่าตัด เขาก็ให้ฝ่ายประกันมาคุย ประเมินค่าใช้จ่าย ว่าประมาณเท่าไร
โอ้แม่เจ้า 50000 - 60000 บาทว่างั้น ฮ่าๆๆ จะใีเงินจ่ายม้ายยย แต่พอถามว่าต้องจ่ายเท่าไร่
คุณพยาบาลบอกว่า ไม่น่าเกิน 6000 เราก็โอเค ซื้อความสบายใจ ไม่ต้องลำบากกายด้วย
จากนั้นเขาก็เอาหนังสือต่างๆ มาให้เซ็นคะ เกี่ยวกับว่าเรายินยอมผ่าตัด ยอมให้โดนวางยา บลาๆ
จองห้องผ่าตัดอะไรต่างๆ สรุปคือผ่าบ่ายสอง

เข้าโรงพยาบาลแบบเต็มตัว
พอเซ็นอะไรเรียบร้อยแล้ว คุณพยาบาลก็อธิบายให้ฟังว่าต้องทำอะไรบ้าง
เริ่มจากไป เอ็กซเรย์ ดูความพร้อมของเรา ก็จะมีพยาบาลมาถามว่าตั้งครรภ์มั้ย อะไรมั้ย
จากนั้น เขาก็พาไปที่ห้องพักค่ะ ตั๊กอยู่ 908A ฮ่าๆๆ สนใจเอาไปซื้อหวยได้นะ
พอไปห้องแล้ว เขาก็เอาชุดมาให้เปลี่ยน
ชุดสยิวกิ้วมาก เพราะว่า มันแหวกหลัง ฮ่าๆๆๆ โอ้ย เดินทีเห็นทุกสิ่ง ข้างในก็ถอดออกหมด
จากนั้นคุณพยาบาลก็มาวัดความดัน วัดไข้ แล้วก็ให้น้ำเกลือ พอใกล้ๆ เวลาก็ให้ยาฆ่าเชื้อมาด้วยค่ะ
รอจนบ่ายสองกว่า ก็มีคนมาพาไปห้องผ่าตัด

เริ่มกระบวนการ
พอไปถึง โชคดีที่ทั้งห้องเป็น ผู้หญิงหมด 5555 พยาบาลและวิสัญญีดูร่าเริงและใจดีมากค่ะ
เราก็คลายกังวลได้นิดหน่อย ครั้งนี้ตั๊กต้องโดนบล็อกหลัง แอร้ยยยยยยยย
คุณพยาบาลบอกว่า ทำท่านี้ๆ นะคะ นอนตะแคง งอเง่านะ แล้วก็เก็บคอ อย่าขยับหลังอะไรงี้
ตั๊กก็รู้งาน คุณพยาบาลบอกว่า เคยโดนบล็อกหลังมาหรือเปล่าเนี่ย ช่วยพยาบาลได้เยอะเลย
วินาทีที่เข็มมันจิ้มลงไปที่หลัง แหม่ะ มันเหมือนมดทั้งรังมากัด แล้วไม่ปล่อย
พอโดนจิ้มแล้ว ตั้งแต่เอวลงไปก็รู้สึกชาไปหมดเลยค่ะ 5555 อารมณ์แบบว่า คืออารายยยยย
จากนั้นคุณพยาบาลก็ช่วยกันพลิกตั๊กลงไปที่เตียงผ่าตัด
แล้วก็เอาเอวเราวางไว้บนหมอน พร้อมทั้งปรับเตียงให้ก้นเราสูงขึ้น ง่ะ จะร้องไห้
จากนั้นคุณหมอก็เริ่มผ่าให้ ผ่านไปเร็วมากๆ ค่ะ เพราะตั๊กชาไม่รู้สึกอะไรเลย
พอเสร็จแล้ว ก็พลิกตัวตั๊กกลับขึ้นเตียง แล้วพาออกมานอนรอที่ข้างนอก เดาว่าเป็นห้องดูอาการ
เขาจะมอนิเตอร์การเต้นขงหัวใจแล้วก็ความดันตลอด นอนอยู่นั่น ชั่วโมงนึงเห็นจะได้
จากนั้นก็พากลับมาห้อง ตั๊กต้องขอบคุณคุณหมอและพยาบาลทุกท่านเลย

ความท้าทายแรก
คุณหมอบอกว่า เวลาประมาณสามทุ่มตั้กต้องปัสสวะนะ ถ้าไม่ออกจะให้พยาบาลช่วยสวน
แว๊กกกก ไม่นะ ที่ตั๊กอ่านมา บอกว่า มันเจ็บกว่าตอนผ่าตัดอีก 5555
แล้วก็ห้ามลุกนั่งหรือเดินก่อนเวลาห้าทุ่ม พี่ที่ทำงานก็ใจดีมากค่ะ ช่วยป้อนข้าวให้ ซึ้ง

พอหกโมงจะทุ่ม ตอนนั้น ตั๊กปวดฉี่แล้วค่ะ แต่มันไม่ออก
แต่พยาบาลบอกว่า ถ้าปวดฉี่ใหกดออดเรียกนะ จะมาช่วย คุณพยาบาลตัวเล็กมากค่ะ
ขาตั๊กสองข้างน่าจะเท่าน้ำหนักคุณพยาบาลพอดี 555
คุณพยาบาลมาช่วยเอากระโถนใส่ก้นให้ แต่ทำยังไงก็ไม่ออก
คุณพยาบาลเลยเอาแพมเพิร์สมารองให้ บอกว่ากลัวเมื่อย
แล้วก็บอกว่า ถ้าไม่ออก จะสวนนะ 555 ตั๊กพยายามใหญ่เลย ในที่สุดก็ประสบผลสำเร็จ
รอดไป เพราะถ้าโดนสวนนี่คือไม่ไหวนะ กลัววววว
พอปลดปล่อยเสร็จแล้ว คุณพยาบาลก็มาช่วยเอาแพมเพิร์สไปทิ้ง และเปลี่ยนเสื้อผ้าให้
คือ ณ จุดนั้น สงสารพยาบาลมากค่ะ แต่คือขามันยังขยับไม่ได้ แงๆ ขาใหญ่อย่างกับขาช้าง
พอภารกิจนั้นเสร็จสิ้น ก็ไม่มีอะไรแล้วค่ะ จากนั้นประมาณสามทุ่มพี่ชายก็มา แล้วพี่ที่แผนกก็กลับ

ความท้าทายสอง
ตอนเช้าตั๊กต้องพยายามเข้าห้องน้ำให้ได้ แล้วก้เข้าได้จริงๆ ก็รุ้สึกว่าชีวิตดีขึ้นค่ะ
แม้จะยังเจ็บแผลอยู่บ้าง มันเป็นแสบๆ ที่แผล แต่ก็ดีกว่าก่อนผ่านะ
คุณหมอก็มาถามอาการ แล้วก็บอกว่า วันนี้ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วนะ
แต่ก็ต้องพักฟื้นอีกสักสามสี่วัน ตั๊กก็ขอบคุณคุณหมอ

ออกจากโรงพยาบาลแบบตัวเบา
หลังจากนั้น แผนกลูกค้าสัมพันธ์ก็มาให้กรอก ประเมินความพอใจ
ตั๊กให้ดีเยี่ยมทุกอันเลยค่ะ 555 โดยเฉพาะคุณพยาบาล เอาไป 100 เต็ม 10
พอค่ารักษาออกมา เกือบลมจับ แต่ดีที่มีประกัน ไม่งั้นชีวิตยากกว่านี้แน่นอน
ค่ารักษาทั้งหมดประมาณ 54000 บาท แต่ตั๊กได้จ่ายเองประมาณ 6000 กว่าๆ
จากนั้นก็ออกจากโรงพยาบาลมาพักที่ห้องค่ะ

อาการหลังผ่า
ตอนนี้กลับมาพักแล้ว แต่ก็ยังมีอาการเจ็บอยู่บ้าง หวังว่าจะหายดีก่อนไปเที่ยว 55
ที่ซึงอีกอย่างคือหัวหน้าไปถามพี่ๆ ว่า แบบนี้จะไปเที่ยวได้เหรอ
ถ้าไปป่วยที่โน่นอีกใครจะดูแล แงๆๆ แผนกเรานี่เป็นมากกว่าครอบครัว

วิธีดูแลตัวเอง
คุณหมอบอกว่า ให้กินได้ปกติทุกอย่าง 5555
แต่ในช่วงแรก ให้นั่งแช่ก้นในน้ำอุ่น สัก 10 -15 นาที
เพื่อให้เส้นเลือดบริเวณนั้นขยายตัวแล้วมาเลี้ยงแผลได้มากขึ้น จะได้หายไวๆ ค่ะ
ตอนนี้ก็ทำแบบนั้นสม่ำเสมอ หวังว่าจะหายในเร็ววัน
แต่คือแอบทรมาณ จามที หัวเราะที นี่ร้าวไปถึงไหนต่อไหนเลย

สุดท้ายท้ายสุด
จบแล้วค่ะ ประสบการณ์สุดสะพรึง
ซึ้งใจคนรอบข้างมากๆ ในการเข้าโรงพยาบาลครั้งนี้ พ่อแม่ พี่ชาย พี่ที่ทำงาน
แล้วก็รู้สึกขอบคุณและเห็นใจคุณพยาบาลกับคุณหมอมากค่ะ
ที่มาช่วยดูแลคนป่วยอย่างดี ทั้งๆ ที่ไม่ใช่ญาติตัวเองด้วยซ้ำ
อีกอย่างผลจากการบล็อกหลัง ตั๊กรู้สึกเห็นใจคนเป็นอัมภาตเลย
แม้มันจะเทียบกันไม่ได้ แต่ก็พอจะเดาได้ว่า เขาคงจะรู้สึกแบบนั้น
เราพยายามจะขยับขาจะควบคุมมัน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย
สุดท้ายขอบคุณตัวเองที่ทำประกัน เพราะว่าถ้าไปโรงพยาบาลประกันสังคมอาจจะรอคิวนานกว่านี้
พอมีประกัน เราก็สามารถตัดสินใจอะไรๆ ได้ง่ายขึ้น
แต่ในใจก็อยากให้ระบบสุขภาพบ้านเรา มันเท่าเทียมกันหมดนะคะ
ให้คนเข้าโรงพยาบาลที่ไหนก็ได้ ไม่ต้องรอนานๆ เกินไป
หวังว่ามันจะเกิดขึ้นเร็วๆ นี้นะ

Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2558 Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2558 0:28:30 น. Counter : 27058 Pageviews.		19 comments
Share Tweet