เมื่อแดดส่องมา.....

เทาทั้งวันค่ะวันนี้ท้องฟ้าเป็นสีเทา ตื่นตามาก็เหนื่อยๆ แล้ว เพราะว่าเมื่อคืนทำงานกลับเที่ยงคืน (หลังจากไปกินข้าวบ้านเพื่อนตอน 2 ทุ่มแล้วกลับมาทำต่อ) ออกตัวอย่างช้าๆ กว่าจะถึงที่ทำงานก็ 10 โมงเช้า เริ่มขยับตัวไปทำงานก็ 11โมงครึ่ง ข้อเสียของการทำงานดึกๆ คือ วันต่อมามันจะเหนื่อยมากๆ จะอยู่ทำงานได้ไม่ทน ดังเช่นที่ข้าเจ้าเป็นอยู่ขณะนี้ แต่วันนี้งานเพียบ หวังใจว่าจะเสร็จก่อน หนึ่งทุ่ม จะได้ไปว่ายน้ำพักผ่อน หย่อนใจซะหน่อย อากาศก็หนาวซะ ลมแรง ออกนอกอาคารเจอลมตีจนหน้าด้านไปเลย

เริ่มต้นขับเคลื่อนการทำงานก็ยากลำบากแล้ว อากาศนี่ไม่เป็นใจอีก เทา เทา เทา เท่านั้น ชวนห่อเหี่ยวอย่างแรง ไอ้ ectasy ที่สะสมไว้ตอนไปเที่ยว Heidelberg เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ส่งลงรูไปหมด ไม่สามารถช่วยเชิดชูอารมณ์ได้ ทำไงได้งานต้องทำให้มันสำเร็จ ไม่งั้นล่ะก็ไม่บรรลุเป้าหมาย แม่หญิงคานทองนี่คะ ต้องหาข้อแก้ตัว ว่ามัวแต่ ทำงาน รักงานวิจัย (ตอหลดมาก) สู้ ค่ะ สู้

พาวิญญาณไปทำแลปชั้นบน เจอตาไมค์ อดีตคนเคยรัก (รักหรือเปล่าไม่รู้) เจอหน้ามันเราก็ตั้งป้อมแล้ว วันนี้มันจะมากัดเรื่องอะไรอีกล่ะ (ตอนที่ยังหวานแหววกันเรียกวาจากัดจิกของมันว่า การหยอกล้อ) คิดมาคิดไป อ้าว แล้วฉันจะไปคิดอย่างนั้นทำไมวะ เปลืองหัว ทำ เฉยๆ ยิ้มๆ ไปก็แล้วกัน ยิ้มหวานให้มันไปเลย สรุปว่า วันนี้มันไม่กัด สาธุ ได้ทำงานอย่างสงบ ไม่รู้เป็นไร ทั้งๆ ที่บอกตัวเองว่าเข้าใจในการตัดสินใจของมัน (ที่ไปจากฉัน ) เลิกนอนร้องไห้ ไม่เสียดายมัน ก็ยังมีอารมณ์แบบว่าแค้นฝังหุ่นอยู่นิดๆ นี่แหละค่ะ นางมารตัวจริง "ให้อภัยก็ได้ แต่ไม่เคยลืมโว้ย"

เดินจากมันมาด้วยใบหน้ายิ้มนิดๆ ทำงานของตัวเองต่อไป ตกบ่ายมีแดดออกนิดๆ แค่ประมาณ 15 นาทีได้มั้ง ยังไม่ทันจะยกแก้วกาแฟออกไปจิบรับแดดเลย แล้วก็เทาอีกแล้ว ช่างเหมือนชีวิตของฉันตอนนี้ซะจริงๆ มืดมากกว่าสว่าง เมื่อไหร่มันจะจบๆ ซะที่เนี่ย

Create Date : 21 พฤศจิกายน 2549		0 comments
Last Update : 24 พฤศจิกายน 2549 0:21:50 น.
Counter : 742 Pageviews.
Share Tweet